Στο σημερινό αφιέρωμα περί παλιάς Αθήνας και έρωτος..σειρά έχουν ο Αχιλλέας Νέη κι ο Αχιλλέας Παράσχος.
Στην παλιά Αθήνα τις γυναίκες , τις λεγόμενες Ατθίδες τις τιμούσαν με τους στίχους τους πολλοί ποιητές.Από τους πιο γνωστούς ήταν ο Αχιλλέας Νέης ο οποίος δεν έπαψε στιγμή να εξυμνεί τον έρωτα, να εκθειάζει τις γυναίκες, να είναι αγαπητός σ' όλες τις καλλονές της εποχής.
Τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά τον έκαναν να ξεχωρίζει όπου κι αν βρισκόταν, στο Σύνταγμα τον έβλεπαν να περπατά με ένα μεγάλο καπέλο, με μια μπέρτα που κρατούσε πάντα ανάρριχτα στον ώμο του, με σήμα κατατεθέν τη μακριά γενειάδα του. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι οι Ατθίδες του ζητούσαν να γράφει στίχους και τον πλήρωναν, χωρίς να είναι απολύτως βέβαιο. Ο Νέης για δεκαπέντε χρόνια ύμνησε τις γυναίκες κάθε ηλικίας αφού τον κολάκευε η ομορφιά και η χάρη, κάτι που δεν περιορίζεται ηλικιακά.Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1905 με χαρακτηριστικό ποίημα αυτό που έγραψε για μια νέα γυναίκα την Νίνα Κρασσά.
Αρχαίον κάλλος άφθαστον
ελληνική θεότης,
που ανθοβολά στα μάρμαρα
η αμάραντη εμορφιά σου,
ξαναπροβάλλεις στη φτωχιά
πατρίδα τη γλυκειά σου
σαν όνειρο ολοζώντανο
της ξακουστής σου νιότης...
Λίγα λόγια για τον ποιητή Αχιλλέα Παράσχο.
Γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1838 καθόσον εκεί κατέφυγε ο πατέρας του μετά από την καταστροφή της Χίου.Η ζωή του συνεχίστηκε στην Αθήνα κι ο Αχιλλέας σύντομα βρέθηκε στον κύκλο της " Χρυσής Νεολαίας" , στην ομάδα δηλαδή των φοιτητών κι άλλων διανοούμενων που επιδίωκαν την απομάκρυνση του βασιλιά Όθωνα από τη χώρα.
Κάποτε φυλακίστηκε για τη δράση του και έτσι έκτισε την ποινή του στις φυλακές του Μεντρεσέ, απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο του μνημείου των Αέρηδων στην Πλάκα. Καθόσον η έμπνευση δεν τον εγκατέλειπε ποτέ, στις εύκολες και στις δύσκολες φάσεις, σαν κρατούμενος έγραψε ένα επαναστατικό ποίημα με τίτλο "Εις τον πλάτανον του Μεντρεσέ" που είχε απήχηση σε όλη την Ελλάδα. Το ποίημα έκανε αναφορά στον πλάτανο που κρέμαγαν οι Οθωμανοί, αυτούς που τιμωρούνταν με ποινή θανάτου.Στη φυλακή ασθένησε κι έτσι αποφυλακίστηκε αλλά συνέχισε την αντιβασιλική του δράση.
Σχετικά με την ποίηση ήταν ο δημοφιλέστερος της Α' Αθηναϊκής Σχολής κι ο τελευταίος εκπρόσωπος της αθηναϊκής ρομαντικής ποίησης.Επίσης ήταν ποιητής που βιοπορίζονταν από την ποίηση.
Ο Παράσχος ήταν κι αυτός ψηλός, με περιποιημένο μούσι και ως στέκι του είχε το καφενείο του Κεραμά που βρισκόταν στην πλατεία Συντάγματος. Το καφενείο αυτό αποτελούσε τόπο συνάντησης για τους ανθρώπους των Γραμμάτων και την Τεχνών της Αθήνας.Πολλές φορές οι φίλοι του του εξέφραζαν την επιθυμία για απαγγελίες των ποιημάτων του κι αυτός με τον ιδιαίτερο τρόπο του και το μεγαλειώδες ύφος του, πραγματοποιούσε την επιθυμία τους.
Εκτός από την ενασχόληση με την ποίηση, ήταν γνωστό στην κοινωνία της Αθήνας ότι λάτρευε το γυναικείο φύλο και πάντοτε είχε να διηγηθεί στους φίλους του μια ερωτική ιστορία. Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειαζόταν να επιδιώξει τις ερωτικές περιπέτειες , αφού η εξωτερική του εμφάνιση με την έκδηλη αρρενωπότητα από τη μια και η πνευματική προσωπικότητά του απ΄την άλλη τον έκαναν περιζήτητο ως εραστή.
Μια από τις αγαπημένες του ιστορίες διαδραματίστηκε στη Ρωσία, το 1882 όπου ταξιδεύοντας έφτασε στην Πετρούπολη. Κάποιο βράδυ επισκέφτηκε...ένα νυχτερινό κέντρο και σαγηνεύτηκε από μια κοπέλα με αβρά χαρακτηριστικά, την αποκαλούσε " παρθένο του βορρά" αλλά τελικά αποδείχτηκε μια έμπειρη...γυναίκα. Μετά από έντονο φαγοπότι, ο Παράσχος σχεδόν μεθυσμένος πήρε άμαξα ώστε να πάει, έτσι επίσημα την κοπέλα στο σπίτι της. Δυστυχώς γι' αυτόν κι ευτυχώς για εκείνη..ο ποιητής από τους κραδασμούς της άμαξας σε συνδυασμό με την κατάστασή του έγειρε κι αποκοιμήθηκε. Αυτή ήταν η καλύτερη ευκαιρία για να κατέβει πηδώντας από την άμαξα η όμορφη Ρωσίδα παίρνοντάς του βέβαια και το πορτοφόλι του μαζί της..Ο Παράσχος συνειδητοποίησε τι του συνέβη όταν τον ξύπνησε ο αμαξάς που είχε οδηγήσει την άμαξα ως το τέλος του δρόμου που είχε φροντίσει να του υποδείξει η κοπέλα.Το ωραίο είναι πως ο ποιητής για καιρό σκεφτόταν πως ήταν δυνατόν εκείνο το γλυκό πρόσωπο να κρύβει έναν χαρακτήρα απατεώνα..
Σκεφθείτε για εκείνη την εποχή , πόσο γέλιο δημιούργησε αυτή η αφήγηση.
Μετά την προαναφερόμενη ερωτική ιστορία του Παράσχου, ακολούθησε μια άλλη με πάθος αλλά και απίστευτο πόνο. Είχε ερωτευτεί σφόδρα με αμοιβαία ανταπόκριση μια όμορφη Αθηναία τη Μαρία όπως έλεγε στους φίλους αλλά τελικά η κοπέλα ήταν η Αμαλία Σεραφείμ. Ο έρωτάς τους ήταν δυνατός και αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για τα γεμάτα φλόγα ποιήματά του. Η μοίρα όμως άλλα είχε σχεδιάσει και ξαφνικά η Μαρία τον ενημέρωσε διά επιστολής ότι η σχέση τους διακόπτεται. Ο ποιητής αρρώστησε, ήταν κάτι που δεν μπορούσε να αντέξει, κάτι που του γέννησε σκέψεις πολύ άσχημες για τη συνέχιση της ζωής του. Το χειρότερο που του τάραξε τον εσωτερικό του κόσμο ήταν πως η αγαπημένη του νοσούσε ψυχικά και οι οικείοι της, την οδήγησαν σ' ένα μοναστήρι στη Σαντορίνη. Λίγο αργότερα αφού είδαν ότι η κατάστασή της όχι μόνο δεν βελτιωνόταν αλλά πήγαινε προς το χειρότερο, αποφάσισαν να την οδηγήσουν στην Κέρκυρα όπου υπήρχε ψυχιατρείο.Η ζωή του Παράσχου πλημμύρισε από μελαγχολία και βαθύ πόνο. Ο ποιητής που την αγαπούσε τόσο, βοήθησε κι ο ίδιος να την μεταφέρουν στην Κέρκυρα.Η εμπλοκή του σ' αυτό έγινε καθόσον εκείνη την εποχή είχε διοριστεί Έπαρχος στη Σαντορίνη.
Ήταν τραγική αυτή η ιστορία καθόσον έβλεπε ένα θεσπέσιο πλάσμα να λιώνει στην πυρά της ψυχοπάθειας. Η έμπνευσή του για να δημιουργεί ποιήματα δεν έπαψε ούτε σ΄αυτή την κατάσταση που ήταν πλέον η Μαρία. Αντιθέτως μάλιστα που μέσα από τους στίχους του υμνούσε την αγάπη τους, θρηνούσε για την κακή της τύχη..
Σ' ένα από τα ποιήματα που τα περισσότερα τα τραγουδούσε έγραφε
"έφερε είκοσι φθινόπωρα και άνοιξιν καμία" ..λίγες λέξεις που κλείνουν τον τεράστιο πόνο μια ζωής που δεν πρόλαβε να χαρεί τους ανθούς της.
Ο ποιητής που η ερωτική του ζωή είχε ξεκινήσει με αρκετές αστείες περιπέτειες, έως την τελευταία ώρα της ζωής του το 1895 δεν έπαψε να θρηνεί για την λατρεμένη του ύπαρξη.Όμως κι αυτή η άτυχη κοπέλα, έφυγε λίγο αργότερα , χωρίς να επανέλθει στη λογική της.
Σε γενικές γραμμές όσοι γνώρισαν τον Παράσχο μιλούσαν για τις ατελείωτες ερωτικές του υποθέσεις, οι οποίες δεν σταμάτησαν ούτε τότε που παντρεύτηκε την Κλειώ Κλάδου, μια καλλονή γυναίκα της Αθήνας.
Οι έρωτες αλλά και η αγάπη του για την ποίηση τον έκαναν, να εγκαταλείψει δυο σημαντικές θέσεις , η μια του Έπαρχου στη Θήρα και η άλλη του Πρόξενου στο Ταϊγάνι.
Ο ποιητής πλούσιος σε χρήματα δεν υπήρξε αλλά από ειδύλλια δεν μπορούσε κανένας της γενιάς του να τον συναγωνιστεί.
Πολλοί τον χαρακτήριζαν ως " ψάλτη του Έρωτος".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου