Κάθε χρόνος και ένα βήμα πνευματικής ανάτασης!

Κάθε χρόνος και ένα βήμα πνευματικής ανάτασης!!αυτό πρέπει να σημαίνει "πάει ο παλιός ο χρόνος" και όχι απογοήτευση,κατήφεια ή μελαγχολία για τα χρόνια που περνάνε.

Οι άνθρωποι όταν βιώνουν τις στιγμές καλές ή κακές, ευχάριστες ή δυσάρεστες, εύκολες ή δύσκολες, όταν φροντίζουν η ζωή τους να είναι γεμάτη από ανθρώπους που επικοινωνούν ψυχικά, από  ενδιαφέροντα που τους γεμίζουν και όχι ασχολίες του "φαίνεσθαι", από Αγάπη θεού προς όλους με τις πράξεις που την υποστηρίζουν, όταν ζουν με βάση τα "θέλω τους" και όχι τα κοινωνικά "πρέπει", τότε το ταξίδι των χρόνων αποτελεί ένα δεδομένο που το τυλίγουν με τις εμπειρίες τους...και φροντίζουν να το ζουν χωρίς να το φοβούνται!!!

Μέρες απολογισμού κάθε που φθάνουν τα Χριστούγεννα..για τις πράξεις μας, για την συμπεριφορά μας, για τα λάθη μας, για τα πάθη μας, για όσα μάθαμε, για όσα πήραμε, για όσα δώσαμε, για όσα μας χάρισε , για όσα μας στέρησε η ζωή!!

Προσωπικά από πολύ μικρή κάθε τέτοια εποχή έπαιρνα το τετραδιάκι μου και σημείωνα τα βράδια μπροστά από την φλόγα της ξυλόσομπας που έκαιγε ελπιδοφόρα -έτσι τουλάχιστον την έβλεπε η παιδική μου ψυχή- με την γάτα δίπλα μου να δείχνει τρισευτυχισμένη, όλα όσα είχαν γίνει την χρονιά που η πολύχρωμη δύση της γινόταν μια γλυκιά ιριδίζουσα ανατολή και λεγόταν "νέος χρόνος". 

Ως άνθρωπος, τις μελαγχολικές μου σκέψεις για διάφορα που μου στοιχίζουν εσωτερικά (όπως συμβαίνει στους περισσότερους) φροντίζω να τις παραδίδω στις Νηρηίδες ώστε να τις ξεπλύνουν στους ποταμούς και να μετατραπούν σε νούφαρα..

Έτσι έχω πολλά για τα οποία νιώθω ευγνωμοσύνη και σ' αυτή την χρονιά! 

Πολλά γιατί με έμαθαν να σκέφτομαι καλύτερα, να διακρίνω και να διορθώνω τα λάθη μου...

Ήταν μια χρονιά με δοκιμασίες σε ποικιλία θεμάτων (ανθρώπινες συμπεριφορές, ξαφνική μετακόμιση με διάφορα επακόλουθα) που με έκαναν να θυμηθώ τις εσωτερικές μου δυνάμεις, τις οποίες όταν όλα κυλούν ομαλά ή με ελάχιστες "αναταράξεις"  τις  ξεχνάμε...

Ενεργοποιούνται όμως όταν απαιτηθεί .

Από ότι παρουσιάστηκε... δεν άφησα στιγμή χαμένη από την ζωή μου.

Ο καθημερινός ιδιωτικός αλλά και ομαδικός εθελοντισμός ...προχώρησε με απίστευτες στιγμές...ένα από τα μεγαλύτερα σχολεία στο οποίο δεν μετανιώνω που επέλεξα εδώ και χρόνια "φοιτώ"...

Μια εμπειρία για μικρό διάστημα αποτέλεσε ένα άλλο σχολείο πρωτόγνωρο για εμένα.Ήταν η υποψηφιότητα για το μικρότερο σκαλοπάτι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που κυριολεκτικά προέκυψε χωρίς επιδίωξη , χωρίς καν σκέψη.. 

Γνώρισα από κοντά ανθρώπους και καταστάσεις που με βοήθησαν να ξεχωρίσω τα πρόσωπα από τα προσωπεία, κάτι πολύ σημαντικό για την εξέλιξή μου γενικά.

Σχετικά με τις πολιτιστικές μου δράσεις...όμορφη συνέχεια και σε νέους σημαντικούς φορείς.

Στα λογοτεχνικά (γραπτού λόγου) ενδιαφέροντα που ανήκουν στην κορυφή της καθημερινότητάς..πολλά και ευχάριστα νέα που παρουσιάζονται σιγά σιγά...μια διάκριση για ένα διήγημά μου, δημοσιεύσεις κειμένων, ποιημάτων , πεζών, συμμετοχές σε ανθολογίες, γνωριμίες με καταξιωμένους και νέους λογοτέχνες, η συμμετοχή μου στο πάνελ του πρώτου 10χρονου συγγραφέα του Χρήστου Μηλαίου με το υπέροχο διήγημα "Το κατσικίδιο" , η τιμητική θέση στους αρθρογράφους της έγκριτης διαδικτυακής εφημερίδας της ilidakampos.gr, προτάσεις και σχέδια για παρουσιάσεις και άλλα που θα ανακοινωθούν όταν έρθει η ώρα.

Είμαι αυστηρή πρώτα με τον εαυτό μου σ' αυτόν τον τομέα καθόσον σέβομαι την ελληνική γλώσσα,καθόσον δεν μπορώ να κατατάξω τον γραπτό λόγο στα μέσα "αυτοπροβολής"...έτσι όλα μου τα βήματα είναι σταθερά, πιο αργά συγκριτικά με το κύμα των καιρών..αλλά ανοδικά.
Είμαι και γι' αυτό χαρούμενη..που δεν διαφοροποίησα το σκεπτικό σύμφωνα με το ρεύμα της εποχής.

Θεωρώ εκπόρνευση της Τέχνης του Λόγου...να χρησιμοποιώ έστω και το μικρότερο κείμενό μου για να δημιουργήσω συμπάθειες, γνωριμίες, για να "πετύχω" σε ψηφοφορίες..και άλλα...
 Τα προαναφερόμενα έχουν ως σκοπό απλά την γνωριμία με τους νέους φίλους αφού μέσω των δραστηριοτήτων και των ενδιαφερόντων μας γνωριζόμαστε καλύτερα.

Κι όταν νομίζεις πως όλα είναι όμορφα..

Εκεί όμως που σύμφωνα με τα ανθρώπινα δεδομένα (αδυναμία κατά την άποψή μου) έβαζα σε κάποια τάξη τις σκέψεις και τα διάφορα θέματά μου...ο χρόνος πριν φύγει μου επιφύλασσε την δυσάρεστη έκπληξη ...του ξαφνικού μεγάλου ταξιδιού...του πολυαγαπημένου μου πρωτότοκου αδερφού  του Ανδρέα μας όπως λέω.

Βρέθηκα στην δύσκολη θέση, αυτής της ανθρώπινης φύσης και της άλλης της χριστιανικής υπόστασης....έτσι η θλίψη μου είναι απίστευτη , ανεξάρτητα αν προσπαθώ να την κρύβω..

Έτσι νιώθω χαρά (με την έννοια που θέλει η θρησκεία) γιατί ο τρόπος με τον οποίο έφυγε καθώς και οι οιωνοί των ημερών πριν και μετά καταμαρτυρούν πως απλά "πέταξε" σαν περιστέρι...χωρίς να ταλαιπωρηθεί...

Είναι δυο αντίθετες καταστάσεις που συνυπάρχουν στην ψυχή μου...

Ο πόνος δεν έχει ηλικία ούτε σχέση...για τον κάθε άνθρωπο υπάρχει διαφορετικός λόγος που τον θρηνείς, που τον πονάς, που σου λύπει...Απλά οφείλεις να αντιμετωπίζεις με αξιοπρέπεια το πένθος.

Μέσα από το ¨ταξίδι" του Ανδρέα γνώρισα ανθρώπους, οι οποίοι πλέον ανήκουν στον φιλικό μου κύκλο...γεννήθηκαν ιδέες πνευματικής προόδου ξεφυλλίζοντας όλα εκείνα που μου χάρισε πριν δυο χρόνια (και αξιοποιώντας τις καθημερινές πληροφορίες από ανθρώπους που βοηθούσε με θυσίες)....σαν να ήξερε..

Νιώθω πως μαζί με τα δάκρυά μου, φύονται νέες ιδέες.

Πιστεύω πως από τα όμορφα και τα άσχημα αυτού του χρόνου...γεννιέται η ελπίδα για ακόμη μια φορά!

Μέσα από την τελευταία και σημαντικότερη ψυχική κυρίως ταλαιπωρία που μου "χάρισε" ο χρόνος ήρθα πιο κοντά με τους αληθινούς μου φίλους..είναι όλοι εκείνοι που δεν σταμάτησαν στιγμή να εκδηλώνουν με τον ξεχωριστό τους τρόπο τον ενδιαφέρον τους κι ας επιδίωκα (κι ακόμα σε μεγάλο βαθμό σχετικά..) την μοναχικότητά μου.Πόσα ευχαριστώ!!!!!!


Ως σπουδαιότερο γεγονός του απολογισμού μου είναι η ασταμάτητη εσωτερική μου πίστη απ' όπου αντλώ δύναμη, απ' όπου μπορώ και χαμογελώ....
💓💓💓💓💓

Με αστείρευτη ευγνωμοσύνη στον Θεό!!!κι Αληθινή Αγάπη στους ανθρώπους

εύχομαι το 2020 να επουλώσει τις πληγές των εκατομμυρίων παιδιών και ενηλίκων ....της ανθρωπότητας.

Ας μην ξεχνάμε πως είμαστε περαστικοί ...ότι τα μάταια δεν οδηγούν πουθενά...η πνευματική ανάταση καλλιεργεί τους κήπους της ψυχής , ανοίγει τους δρόμους της αιωνιότητας!

ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!!