Για την 10ετία που έκλεισε!

Συνειδητοποιώντας πως έκλεισε μια δεκαετία οι σκέψεις τριγυρνούν αρχικά στην παγκόσμια κατάσταση...ανακατατάξεις σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, αναταράξεις θα έλεγα σοβαρότατες σχετικά με την ασφάλεια και την ηρεμία της κοινωνίας. 

Ορατές πλέον οι επιπτώσεις στο περιβάλλον από την έλλειψη σεβασμού που δείξαμε..

Αύξηση της εγκληματικότητας, της φτώχειας και του πόνου..μετακινήσεις λαών με απίστευτα προβλήματα για όλους, πόλεμοι και δυστυχία.....Ας ευχηθούμε κι ας προσπαθούμε..καθόσον δεν θα σταματήσω να επαναλαμβάνω πως για όλα φταίει ο έρωτας του ανθρώπου για το χρήμα, την ματαιοδοξία και το φαίνεσθαι..όλα όσα τον απομάκρυναν από τον δρόμο της Αληθινής Αγάπης, εκείνα τα οποία καλλιεργούν το αρρωστημένο "εγώ" απαξιώνοντας το θεάρεστο "εμείς".

Βέβαια υπάρχει και η αισιόδοξη πλευρά..αυτή που πηγάζει από ευαισθησίες τις οποίες ανέπτυξε ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων σχετικά με τον συνάνθρωπο  και το περιβάλλον.

Ταξιδεύοντας στην προσωπική και οικογενειακή πορεία από το 2010...

Προχώρησα σε μια μεγάλη αλλαγή αφήνοντας την υπηρεσιακή μου ταυτότητα μετά από 27 χρόνια.

Μια ενέργεια για την οποία δεν υπήρξε λεπτό που να αισθανθώ προς το μετάνιωσα..επέλεξα την χαμηλότερη  οικονομική κατάσταση αλλά δημιούργησα μια υψηλότερη ποιότητα ζωής κάτι που συμβαδίζει με τα πιστεύω μου.

**Ως ποιότητα ζωής εννοώ τον χρόνο που αφιερώνουμε στις ανθρώπινες σχέσεις, τον χρόνο για φιλανθρωπική δράση, την πνευματική και ψυχική μας καλλιέργεια, την ενασχόληση με δραστηριότητες μελέτης, πολιτισμού... και τίποτα που να εφάπτεται με την αλαζονεία και την επίδειξη.

Προχώρησα με βήμα ταχύ τα ταξίδια του εθελοντισμού (σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, με συνεργασία εξαιρετικών εθελοντικών ομάδων) μέσα από τα οποία διαπιστώνω τι σημαίνει να ανθίζουν άνθρωποι ξεγραμμένοι από την ζωή και ξεχασμένοι απ' όλους, τι σημαίνει να χαμογελούν και να δοξολογούν τον Θεό οι άνθρωποι που δεν γνώρισαν μέρα χαράς από παιδιά, οι άνθρωποι που δεν είδαν ποτέ!!και πολλά άλλα..

Και εκεί παίρνει κανείς το μεγάλο μάθημα...και από εκεί αρχίζει και δεν σταματά κάθε στιγμή να ευχαριστεί τον Ύψιστο για όλα.

Προχώρησα με πάρα πολύ καλές επιδόσεις στον τομέα των σεμιναρίων στην ψυχολογία με βαρύτητα στα θέματα παιδιών.Παρακολούθησα το ΕΑΠ χωρίς να το τελειώσω καθόσον πρακτικοί λόγοι δεν μου το επέτρεψαν (συνέπεσε με την κατασκευή του σπιτιού μας στην Ανδραβίδα...) αλλά αυτό το πέρασμα μου επιβεβαίωσε σημαντικά θέματα που μου χρειάστηκαν αργότερα και φυσικά δεν αποκλείω τίποτα για το μέλλον..

Εισήλθα στην μεγάλη οικογένεια του Λυκείου των Ελληνίδων αρχικά ως μαθήτρια στα τμήματα ενηλίκων (τα οποία  όσο μου το επιτρέπει η υγεία μου θα παρακολουθώ) και στην συνέχεια ως μέλος. Θεωρώ χρέος μας την στήριξη των θεσμών οι οποίοι αποτελούν τους μεγάλους κοινωνούς της λαογραφίας, της παράδοσης, του πολιτισμού γενικότερα και ο εν λόγω φορέας είναι ο μεγαλύτερος απ' όλους.Πιστεύω πως αν για τους ενήλικες είναι θησαυρός αυτή η "οικογένεια", για τα παιδιά αποτελεί μια από τις σημαντικότερες παρακαταθήκες του μέλλοντός τους.

Επίσης είχα την τύχη να γνωρίσω τον υπέροχο φορέα πολιτισμού την ΕΦΑ (Ένωση Φίλων Ακροπόλεως) και να συμπεριληφθώ στα μέλη του, να αποκτώ γνώσεις μέσω ξεναγήσεων κι άλλων παρόμοιων δραστηριοτήτων.

Στις φωτογραφίες απεικονίζεται το γούρι του Μουσείου Ακρόπολης όπου ήταν το δώρο για τον τυχερό στην κοπή της πίτας της ΕΦΑ το 2018...κι η τυχερή τότε ήταν η αφεντιά μου.

Μια πολιτιστική ιππική εξέλιξη στην Ανδραβίδα ήταν η δημιουργία του Ομίλου Φιλίππων Ανδραβίδας "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ", ιδέα κάποιων ανθρώπων μεταξύ αυτών και του αδερφού μου προκειμένου να μεταλαμπαδευτεί η ιππική ιστορία της πόλης, προκειμένου με την έμπρακτη ανιδιοτελή αγάπη για το άλογο να τιμούμε τις θυσίες των προγόνων που έκαναν γι' αυτό.
 

   Το 2014 μετά από χρόνια ασχολίας μου με τον γραπτό λόγο, δημοσιεύσεων κειμένων μου με ψευδώνυμο και άλλων εκδηλώσεων..ήρθε η πρώτη διάκριση σε ένα παγκόσμιο λογοτεχνικό διαγωνισμό, το "Α Βραβείο μελοποιημένης ποίησης" όπου ήταν η αρχή για μια σειρά διακρίσεων, για την συμμετοχή σε ανθολογίες, περιοδικά, εφημερίδες, για προτάσεις και στόχους που προχωρούν..

Ως Θείο Δώρο θεωρώ τους νέους απογόνους από την πατρική μου οικογένεια, τα τέσσερα μικρά αγόρια μας στο Μόντρεαλ!!
Δώρο μέσω του διαδικτύου ένα εκλεκτό φιλικό περιβάλλον, ανθρώπων καλλιεργημένων κι αγαπητών.

 

Πήρε .....αρκετά αγαπημένα μου άτομα από τον φιλικό μου χώρο και κάποιους συγγενείς....αναπόφευκτο αυτό το ταξίδι..
Η δεκαετία έκλεισε με την ξαφνική απώλεια του Ανδρέα...και η ψυχή του ξέρω πως μας προστατεύει.

Η μεγαλύτερη επιθυμία για την δεκαετία που ξεκίνησε είναι οι καλύτερες μέρες για όλο τον πλανήτη!

Οι καλύτερες μέρες για την Ελλάδα!

Για εμένα, για την οικογένειά μου, για του εκλεκτούς φίλους και συγγενείς υγεία, εσωτερική καλλιέργεια, καθημερινός αγώνας για επικράτηση Αληθινής Αγάπης, δικαιοσύνης, ειρήνης!!

όλα τα άλλα έπονται!!