Η Ανδραβίδα του σήμερα!

Κατά καιρούς παρουσιάζω τις σκέψεις μου για την αγαπημένη γενέτειρα .

Σήμερα..μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές ,με τα προβλήματα από τους σεισμούς έντονα και τη σεισμική δραστηριότητα να μην ξεχνά τον τόπο....ο προβληματισμός και η ανησυχία είναι αυξημένα κι αυτό φαίνεται σε συζητήσεις με φίλους καθώς και στην γενικότερη διαδικτυακή εικόνα των συμπολιτών.

Το λυπηρό είναι πως η πόλη που κάποτε δέσποζε ως η πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, που κατά την μεταπολεμική περίοδο είχε αναπτύξει μια έντονη πολιτιστική δράση και εμπορική κίνηση (αναφορά σε βιβλίο) εδώ και κάποια χρόνια (πάνω από 10, ίσως και παραπάνω..) μέρα με τη μέρα σβήνει.

Έχω αναφερθεί πολλές φορές με λεπτομέρεια στα προβλήματα, κάτι που πολλοί το παρεξήγησαν καθόσον το συνέδεσαν με τις τοπικές αρχές.

Ο σκοπός μου ποτέ δεν είναι να θίγω πρόσωπα.Σίγουρα με θυμώνει ο χειρισμός των ρόλων που έχει ο καθένας και οι δυνατότητές του από αυτούς, αν δηλαδή έπραξαν ή όχι τα απαραίτητα για να αναστηθεί η πόλη.

Κατά κοινή διαπίστωση εδώ και πολλά χρόνια όπως προέγραψα κανένας ...δεν ενδιαφέρθηκε εμπράκτως για τη γενέτειρα.Αυτό ακούγεται στα καφενεία, αυτό συζητιέται στο διαδίκτυο, αυτή είναι η γνώμη σχεδόν όλων.

Κατά την άποψή μου για την κατάσταση κάθε κοινωνικού τμήματος φταίνε όλοι, έτσι λοιπόν και για την ιδιαίτερη πατρίδα μας όλοι έχουμε ευθύνη.

Δεν μας φταίνε τα όμορα χωριά που προοδεύουν (γνωρίζω σε άλλους τόπους οι άνθρωποι καθημερινά να μην έχουν τις καλύτερες σχέσεις, όταν όμως είναι για να ληφθούν αποφάσεις ή να τρέξουν για τον τόπο τους, γίνονται μια γροθιά...) δεν μας φταίει το διπλανό χωριό που για κάποιο λόγο οι υπηρεσίες μετακινούνται προς τα εκεί...προφανώς κάτι κάνουν οι συνδημότες που δεν κάνουμε εμείς.Ευθύνη έχουμε όλοι ....που δεν απαιτούμε τα αυτονόητα..που ξεχνιόμαστε στο "έλα μωρέ..και τι να κάνω", που εμμένουμε στην άσκηση της κοινωνικής κριτικής, δίχως περιθώριο αυτοκριτική.. και σε διάφορα άλλα.

****Εδώ σημειώνω πως με σοβαρά γραπτά ντοκουμέντα πριν χρόνια που υπήρχαν υπηρεσίες δεν ήταν από καλοσύνη του κράτους ή κάποιων αρχών αλλά από προσωπικό αγώνα πολίτη.

Θα μου πει κανείς άλλες εποχής ίσως πιο εύκολα...Όχι!απλά για να πετύχουμε κάτι χρειάζεται αγώνας πραγματικός...έως και ξεσηκωμός..

 

Γενικά και σε όλο τον κόσμο 

Ευθύνη έχουν οι άνθρωποι που βλέπουν την ασυδοσία και δεν την καταγγέλλουν (δεν την διώκουν).

Ευθύνη που δεν στέκονται αρωγοί μέσω του εθελοντισμού στον τόπο τους αλλά επιζητούν αξιώματα.

Ευθύνη που κάθε ενέργειά τους (πλέον με το διαδίκτυο είναι εμφανής) συνδέεται μ' έναν σκοπό και όταν εμφανιστεί κάποιος αληθινά ανιδιοτελής δεν τον δέχονται κοντά τους..απλά γιατί δεν μπορούν να σκεφτούν διαφορετικά από το δικό τους σκεπτικό.

Όμως για ευθύνες έχουμε μιλήσει πολλές φορές χωρίς αποτέλεσμα.. ίσως κάποιες φορές εστιάζουμε σ' αυτές και χάνουμε πολύτιμο διάστημα για πράξεις.

Η κατάσταση πλέον και με τα επιπρόσθετα προβλήματα της σεισμικής δραστηριότητας είναι οριακή για να μην μεταφερθεί η Ανδραβίδα στη θέση ενός μικρού χωριού ....που πάει στην πόλη να εξυπηρετηθεί.

Σκεφτείτε οι μαθητές να παρακολουθούν τα μαθήματά τους σε διπλανά χωριά..πέρα από την πρακτική δυσκολία γονιών και μαθητών, εμένα μου δημιουργείται και η τεράστια ανησυχία...από τη φράση που λέει "ουδέν μονιμότερον του προσωρινού"..

Η κατάσταση είναι στενάχωρη αφού για το σοκ που δημιουργήθηκε στους πολίτες, σε άλλους λιγότερο, σε άλλους περισσότερο από το ξύπνημα του εγκέλαδου καμιά αρχή δεν ενδιαφέρθηκε για να βρεθεί κοντά τους κλιμάκιο ειδικών που θα μπορούσε να τους βοηθήσει στο χειρισμό της πρωτόγνωρης"εμπειρίας"..

Είναι και πολλά ακόμη που παρατηρώ ως πολίτης και δημότης, ως άνθρωπος που αγαπώ τον τόπο μου..

Θέλει πολλή δουλειά από όλους μας για να αλλάξει ο τρόπος σκέψης ..δυστυχώς εκεί εστιάζεται το κακό..

Αυτά που μας φαίνονται απλά είναι σοβαρά και καθοριστικά.

..μιλάμε με όλους..κανείς δεν θα έχει την ίδια γνώμη με εμάς όμως για το κοινό καλό θα βρούμε τον κοινό παρονομαστή.

..τα αυτοδιοικητικά και πολιτικά θέματα δεν πρέπει να εμπλέκονται με τις κοινωνικές μας σχέσεις..

είναι λογικό να υπάρχει ποικιλία απόψεων, διαφορετικές ομάδες...η μονομέρεια θα ήταν άκρως επικίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο.

.........ο αγώνας απαιτεί δουλειά και τρέξιμο...εύχομαι να το κατανοήσουμε και να μάθουμε να ενεργούμε όλοι μαζί..αυτό σημαίνει κοινό καλό..

..περιμένοντας θώκους μέσω εκλογών, υβρίζοντας την αντίθετη από εμάς ομάδα, ασκώντας κριτική και μόνο κριτική ..ειλικρινά ο τόπος μας υποβαθμίζεται..

Οι σκέψεις μου παρουσιάζονται  από κάποιες σελίδες κατά καιρούς καθόσον θεωρώ ανούσιο να παρεμβαίνω σε διαλόγους ..με μακρόσυρτα σχόλια.

Εύχομαι πάντα για το καλό του τόπου.

Οι συμπολίτες μου γνωρίζουν την αληθινή διάθεση για προσφορά και ελπίζω σε αλλαγή νοοτροπίας...με το "εγώ",το βόλεμα, την αλαζονεία, του κουτσομπολιό πρόοδος δεν έρχεται...
Υ.Σ Ένα μικρό παράδειγμα δυνατότητας ζωής και κίνησης στην πλατεία..
Κατά την περίοδο των σεισμών και την ημέρα με την έλευση του κ. Τσελέντη τα μαγαζιά στην πλατεία γέμισαν από κόσμο...νομίζω πως και τις υπόλοιπες μέρες θα μπορούσαμε να στηρίζουμε γενικότερα τα καφέ αλλά και όσα καταστήματα έχουν απομείνει..
Ως άτομο παρόλο που πρόσφατα πέρασα τη δοκιμασία της υποψηφιότητας που σημαίνει πως θα μπορούσα να ξεχωρίσω τους συμπολίτες σε ψηφοφόρους και μη (σύμφωνα με τη συμπεριφορά της πλειονότητας της τοπικής κοινωνίας..), συνεχίζω να θεωρώ τιμή τον καφέ στην πλατεία και σε όλα τα μαγαζιά εκ περιτροπής, να ψωνίζω από το χωριό μου, να βοηθάω όπως μπορώ, να σταθώ ως αρωγός σε όποια αρχή και πρόσωπο που βλέπει θετικά την γενέτειρα....