Η ΒΡΟΧΗ ΤΗΣ ΓΗΣ
Πλένουν οι σταγόνες της βροχής
το πρόσωπο της γης
που χρόνια ματωμένο στέκει
στο σταυροδρόμι της ελπίδας.
Τα δάκρυα του θεού
ψιθυρίζουν τα μικρά πουλιά
κάτω απ' τα φυλλώματα
που τρέχουν να κρυφτούν.
Πονάει για των ανθρώπων
την έξαρση της αφροσύνης
ο ουρανός που μυρώνει
κάθε πτυχή του κακού.
Αγεφύρωτο χάσμα ο πόλεμος
ως την ειρήνη ανοίγει,
αίμα κυλάει στους δρόμους
περιμένοντας τη μεγάλη ώρα.
Προσδοκά μια μπόρα ευφροσύνης,
αγάπης, αδελφοσύνης των λαών
ο πλανήτης για να λαμπρύνεται
στους κήπους της γαλήνης.
Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΉΣ
Ήρθε η φθινοπωρινή βροχή
με σταγόνες κάθαρσης.
Γυάλισαν δέντρα, άνθη,
κήποι, καλαμιές.
Όλο το κάλλος δέθηκε
με το ουράνιο τόξο,
στα χρώματα της ίριδας
διώχνοντας την απαισιοδοξία.
Μύριζε η νοτισμένη γη
φρεσκάδα της ελπίδας
και σκόρπιες αντιθέσεις
με υποσχέσεις δειλινού.
Λούστηκε με αισθήσεις
από δροσοσταγόνες
που έφεραν αγάπη
μ΄αγγέλων φτερουγίσματα
Καθάριο τώρα το βουνό
διάφανη η θάλασσα
προσμένουν τους θεούς
για αιώνια ταξίδια
στα ίχνη της ψυχής.
Το θέμα της κατοχύρωσης της πνευματικής ιδιοκτησίας θεωρείται δεδομένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου