Σκόρπιες σκέψεις.Τρίτο μέρος.

Σκόρπιες σκέψεις..

έτσι όπως πηγάζουν μέσα απ' την αυτοκριτική μου, τον απολογισμό της κάθε μέρας, 

της καθημερινότητας γενικότερα

 

Κάθε ηλιαχτίδα του εσωτερικού μας κόσμου

 την σκορπίζουμε στους γύρω μας!!

αφού το Φως υπάρχει για να διαχέεται,

αφού το Φως  σημαίνει ελευθερία!

 

Κοιτάμε τον ουρανό και δεχόμαστε ρινίσματα γαλήνης απ΄ το απέραντο γαλάζιο.

Κοιτάμε τον ουρανό και φωτίζεται ο νους απ' τον ήλιο,

απ' την  λάμψη της αστραπής, απ' το ουράνιο τόξο.

Κοιτάμε τον ουρανό και αντλούμε δύναμη από το άπειρο, 

από το Αληθινό!από το Μοναδικό!

  

Υπάρχουν άνθρωποι μικροί και άνθρωποι μεγάλοι..

πικρό μεν, αληθινό δε.

Μικροί όλοι που ασφυκτιούν στα ανελέητα κελιά

 της μεμψιμοιρίας,

 της μιζέριας, της μικροψυχίας, της αχαριστίας, 

του ατομικισμού.

 Μεγάλοι όλοι που επαναστατούν 

κατά της αδικίας των άλλων πρώτα και μετά του εαυτού τους.

Αυτοί που αγωνίζονται καθημερινά μέσα απ' την αδυσώπητη σκιά της ασθένειας της σωματικής ή της ψυχικής..

που μετατρέπουν τον πόνο τους σε γέλιο και 

δίνουν μαθήματα ζωής.

Αυτοί που ζουν με δυσκολία, στερούμενοι τα απαραίτητα

αλλά η αξιοπρέπειά τους δεν επιτρέπει να το εξωτερικεύσουν.

Αυτοί που ξεχνούν την προσφορά τους 

και θυμούνται μόνο αυτό που δέχονται.

Στο μαγικό ψηφιδωτό της ευτυχίας 

ανήκει το χαμόγελο του άστεγου 

που τον δέρνουν οι βοριάδες του καιρού και του κόσμου..

αλλά το χαμόγελό του παραμένει το ίδιο 

ανεξάρτητα αν του προσφέρεις ή όχι.

Όταν θυσιάζουμε τη ζωή μας ,μέρος ή στιγμές αυτής για να βοηθήσουμε ανθρώπους να νιώσουν τη ζωή, να γνωρίσουν την ζεστή, την τρυφερή  αγκαλιά

δεν  επιθυμούμε εγκώμια, δεν επιδιώκουμε δάφνες...ανιδιοτέλεια λέγεται.

Σ' αυτούς που επαινούν, μια είναι η απάντηση.

Πράξτε και εσείς!

Οι άνθρωποι που δηλώνουν πιστοί χριστιανοί 

(Ορθόδοξοι για εμάς) τολμώ να αναφέρω..

 δυστυχώς κατά πλειοψηφία με απογοητεύουν.

Το πνευματικό και συναισθηματικό μου πεδίο δεν αναγνωρίζει ως ακόλουθο του δρόμου Εκείνου!! 

αυτόν που κάνει δέκα φορές τον σταυρό του περνώντας από κάθε εκκλησία 

--αλλά στηλιτεύει ότι κινείται,

--που βλέπει τον ψυχοπαθή και ειρωνεύεται,

--που νιώθει ανώτερος από τους συνανθρώπους του γιατί έχει υλικά αγαθά περισσότερα απ΄ αυτούς,

--που χρησιμοποιεί κάθε τρόπο ώστε να καταλάβει κάποια θέση για τους δικούς του όταν αυτή αξιοκρατικά ανήκει αλλού,

--ο οποίος στη θέα του ανθρώπου της διαφορετικής φυλής, θρησκείας ή γλώσσας αγανακτεί και υβρίζει δίχως να έχει προηγηθεί κάποιο περιστατικό.

Πρόσφατο παράδειγμα στο λεωφορείο κάποιας γραμμής του κέντρου της Αθήνας όταν ανεβαίνοντας τρία άτομα αφρικανικής καταγωγής δύο κυρίες του πολύ σταυροκοπήματος άρχισαν ...και δεν τελείωναν (βέβαια φρόντισα να τελειώσουν..).

--που δεν σέβονται την ύπαρξη ακόμη και των παιδιών 

άλλου χρώματος

 (σήμερα στο αστικό ανέβηκε μια ευγενέστατη πρόσφυγας με ένα νεογέννητο μωράκι στην αγκαλιά και ένα κοριτσάκι περίπου τριών χρονών απ' το χέρι..προσπαθούσε να τα κρατήσει και να κρατηθεί..κανείς δεν συγκινήθηκε να της προσφέρει μια θέση και ταυτόχρονα την έσπρωχναν..

μια κυρία με έναν κύριο του αυστηρού θρησκευάμενου ύφους κοίταξαν ειρωνικά..μέχρι που τακτοποιήθηκε το θέμα, όταν κάποιος ευαισθητοποίησε μια νεαρή κοπέλα...διαφορετικά δεν θα ξεκινούσε το λεωφορείο..).

Περιστατικά καθημερινά που με κάνουν και νιώθω ντροπή για όσους σπιλώνουν το όνομα της θρησκείας..