26 Οκτωβρίου 2018.Μια σπουδαία γιορτή για την Εθνική μας Επέτειο.

Ελευθερία.
Έλληνες μες στα σκοτεινά δείχνουν τον δρόμο:
Ελευθερία
-για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος.
Στεριές ιριδοχτυπημένες πέφτουν στα νερά,
καράβια μ' ανοιχτά πανιά πλέουν μες στους λειμώνες,
τα πιο αθώα κορίτσια
τρέχουν γυμνά στα μάτια των αντρών
κ' η σεμνότης φωνάζει πίσω από το φράχτη:
Παιδιά! Δεν είναι άλλη γη ωραιότερη!

 ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

'Aσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας

 

Σήμερα είχα την τύχη και την τιμή ταυτόχρονα να παρακολουθήσω τον εορτασμό για την Εθνική μας Επέτειο που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του

 2ου Πειραματικού Γυμνασίου Αθηνών.

Όπως φαίνεται στη σκάλα της φωτογραφίας οι αξίες που προβάλλονται και καλλιεργούνται σ' αυτό το σχολείο είναι η τύχη που εννοώ για μικρούς και για μεγάλους 

οι οποίοι σχετίζονται μ' αυτό.

Το θέμα της ημέρας ήταν τα Ολοκαυτώματα στην Ελλάδα από τους Γερμανούς.
Δεν ήταν λίγες οι πόλεις και τα χωριά, ήταν 90 τόποι που το αίμα έρεε και πότιζε τη γη. 
Ήταν μανάδες που θρηνούσαν τα παιδιά τους, που έκλαιγαν τους άνδρες τους.
Ήταν παιδιά που ντύθηκαν με το μαύρο πέπλο της ορφάνιας πριν προλάβουν να γνωρίσουν τον πατέρα, τον μεγαλύτερο αδερφό.
Ήταν έφηβοι που στον πρώτο ανθό τους ξερίζωσαν τη νιότη με τον πιο βάρβαρο τρόπο.
Ήταν όλα εκείνα για τα οποία δεν πρέπει να υπάρχει Έλληνας που να μην ριγεί για μια ζωή στο άκουσμά τους.

 Η σπουδαιότερη τιμή για την ημέρα ήταν η παρουσία δυο προσώπων που βίωσαν το μαρτύριο του Ολοκαυτώματος.

Η κ. Ευσταθία Μητσώνια που έζησε το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων για να μας δίνει το Φως της,

για να μας μαθαίνει τι σημαίνει ΖΩΗ, τι σημαίνει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Χωρίς να κρατά σημειώσεις αναφέρθηκε στα Καλάβρυτα πριν τον πόλεμο που μεσουρανούσαν, συνέχισε την περιγραφή εκείνων των στιγμών...δεν περιγράφεται η συγκίνηση..

..μια μάνα που πριν το ολοκαύτωμα της κρέμασαν το 17χρονο παλικάρι της σ' ένα δέντρο

όσο ζούσε έλεγε στο δέντρο "μα δεν ξεράθηκες ακόμα;" 

Οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 09/12/1943. Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής. Το πρωί στις 13/12/1943, ημέρα Δευτέρα, Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες διέταξαν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Δημοτικό Σχολείο. 

  Στο κτίριο του σχολείου έγινε ο χωρισμός και ο αποχωρισμός. Τα γυναικόπαιδα κλείστηκαν στο σχολείο. Eδώ ήταν και η κ. Μητσώνια. 

Οι άνδρες από 14 χρονών και πάνω οδηγήθηκαν σε φάλαγγες στην κοντινή Ράχη του Καππή. Ολόκληρη η πόλη παραδόθηκε σης φλόγες. Την ίδια στιγμή ο Οδοντωτός κατηφόριζε κατάφορτος με τις σοδιές από το πλιάτσικο των Γερμανών στα σπίτια, στα μαγαζιά και τις αποθήκες, απ΄ όπου άρπαξαν ότι πολύτιμο υπήρχε. Από το ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος», με μια πράσινη και ύστερα μια κόκκινη φωτοβολίδα, δόθηκε το σύνθημα της εκτέλεσης. Τα πολυβόλα θέρισαν τους Καλαβρυτινούς. Ακολούθησε η χαριστική βολή που ολοκλήρωσε το έγκλημα. Διασώθηκαν 13 άτομα. Στο δημοτικό σχολείο, τα γυναικόπαιδα έζησαν στιγμές αγωνίας και τρόμου, καθώς οι φλόγες έζωναν το κτίριο του σχολείου. Σπάζοντας πόρτες και παράθυρα κατάφεραν τελικά να ξεφύγουν τρέχοντας μακριά από τα σπίτια που φλέγονταν, άρχισαν να αναζητούν τους δικούς τους. Το μεγάλο Δράμα των Καλαβρύτων είχε ξεκινήσει. Τα νιάτα, οι δημιουργικές δυνάμεις της πόλης, περιουσίες και κόποι χρόνων αφανίστηκαν στις 2:34΄ της 13ης Δεκεμβρίου 1943, όπως δείχνουν οι δείκτες του σταματημένου ρολογιού της εκκλησίας.

Η κ. Ευσταθία μας περιέγραψε κάθε λεπτομέρεια έως την στιγμή  που οι γυναίκες έδινε η μια στην άλλη ένα αξινάρι που βρέθηκε σε μια αποθήκη ώστε να σκάβουν για να θάβουν τους δικούς τους. 

Μας περιέγραψε τη μητέρα της που έθαψε το γιο της δηλ. τον αδερφό της εικονιζόμενης.
Πιστεύω ότι η ευλογία που νιώθει κανείς όταν ακούει και χαιρετάει ένα τέτοιο πρόσωπο...το κάνει να ξεχνάει τη βαθειά συγκίνηση.

 Το δεύτερο σπουδαίο πρόσωπο είναι ο κ. Αργύριος Σφουντούρης ο οποίος σε ηλικία τεσσάρων χρονών γλύτωσε από τύχη από τη γενοκτονία του Διστόμου, χάνοντας γονείς και 30 συγγενείς για να μεγαλώνει σε ορφανοτροφεία της Αθήνας ώσπου μια αποστολή του Ερυθρού Σταυρού μαζί με άλλα παιδιά πήραν κι αυτόν για να μεγαλώσει σε ένα παιδικό χωριό της Ελβετίας.

Σπούδασε και έγινε τρανός.Η ζωή του το 2007 γυρίστηκε σε ταινία από γερμανικό κανάλι.

 Χρόνια αργότερα κάνει τη διδακτορική του διατριβή στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ΕΤΗ) στα Μαθηματικά και την Αστροφυσική. Σύντομα αρχίζει να διδάσκει στα λύκεια της Ζυρίχης, μεταφράζει Έλληνες ποιητές στα γερμανικά, και για κάποια χρόνια εργάζεται ως βοηθός στην αναπτυξιακή βοήθεια του Ελβετικού Σώματος Βοήθειας για τα θύματα καταστροφών στη Σομαλία, το Νεπάλ και την Ινδονησία. Όταν επιστρέφει στην Ευρώπη, πραγματοποιεί τακτικά ταξίδια μεταξύ Ελβετίας και Ελλάδας και η παραμονή στην παλιά του πατρίδα γίνεται κάθε φορά όλο και πιο μακροχρόνια.  Ο Αργύρης Σφουντούρης έχει περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του με τα γεγονότα που συνέβησαν όταν ήταν μικρό παιδί. Την τραυματική αυτή εμπειρία του, δεν προσπάθησε να την ξεπεράσει και να «κλείσει» το κεφάλαιο με τις παιδικές του αναμνήσεις, αλλά αγωνίστηκε να μάθει να ζει με αυτές και να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Ελπίδα του είναι τέτοια γεγονότα να μην επαναληφθούν ποτέ!

 Η χορωδία του σχολείου όπως πάντα είχε άψογη παρουσία!Αυτό συμβαίνει όταν η προσπάθεια γίνεται απ' όλους μαζί με κοινό σκοπό.

Κάποια παιδιά βραβεύτηκαν για την επίδοσή τους. 

Προσωπικά σε όλα τα παιδιά, αυτά που βραβεύτηκαν και σε όλα τα άλλα να τα καμαρώσουμε στον μεγάλο δρόμο της ζωής, με επίκεντρο τον άνθρωπο!

Εκείνα τα βραβεία έχουν τη μεγαλύτερη αξία!

 Απόφθεγμα ημέρας!!

Η μνήμη αποτελεί χρέος μας αν θέλουμε να στήνουμε αναχώματα στον φασισμό και τον ναζισμό.!!Αυτή τη φράση είπε η αξιότιμη κ. Γυμνασιάρχης, αυτή τη φράση οφείλουμε να ακολουθούμε όλοι που θέλουμε έναν κόσμο καλύτερο!Αυτή τη φράση μαθαίνουμε στα παιδιά!!

Ειλικρινή συγχαρητήρια σε εκπαιδευτικό και μαθητικό προσωπικό.

Χρόνια πολλά σε όλους!!