Το άλογο στη ζωή των ανθρώπων.

Οι  φωτογραφίες είναι από την περιοχή ste Sophie του Quebec και μου τις  έστειλε ένας φίλος από το Μόντρεαλ. Με κινητήριες δυνάμεις  την αγάπη μου για τα άλογα, τη σχέση μου με τον ΟΜΙΛΟ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ' και  την παράδοση του τόπου στον οποίο γεννήθηκα, γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία αυτού του μικρού αφιερώματος
.

Το άλογο εξημερώθηκε από τον άνθρωπο γύρω στο 4.500 π.Χ και στην αρχαία ελληνική ονομαζόταν ίππος. Υπάρχουν πολλές φυλές σε όλο τον κόσμο. Η χρησιμότητα του αλόγου ήταν τεράστια στη ζωή του ανθρώπου, ως μέσο μεταφοράς, εργασίας, στο στρατό, στη θρησκευτική ζωή, στον αθλητικό τομέα, ως μέσο θεραπείας. Η ιππασία βοηθάει πολύ στο μυϊκό σύστημα του αναβάτη, στην αναπνοή, στην επικοινωνία καθώς επίσης σε νοητικά και  ψυχολογικά θέματα.

Για μένα το άλογο αποτελεί μόνιμο σταθμό των παιδικών μου χρόνων, αφού υπήρχε πάντα στην οικογένειά μας. Αργότερα όταν κατατάχθηκα στο στρατό, εντυπωσιάστηκα με τις πληροφορίες που μου έδωσε κάποιος προϊστάμενός μου, σχετικά με το Ιππικό Σώμα που υπήρχε παλιότερα. Εκεί που πραγματικά ένιωσα δέος ήταν τότε που άρχιζα να ταξιδεύω στο Λονδίνο και στον Καναδά , όπου γνώρισα την έφιππη αστυνομία με τα ψηλά άλογα που σκόρπιζαν ασφάλεια και φόβο....αναλόγως τι σκοπούς είχε ο καθένας!

Στην ελληνική ιστορία και μυθολογία, φαίνεται ο σύνδεσμος των Ελλήνων με το άλογο. Οι περισσότεροι βασιλείς αλλά και ημίθεοι είχαν ονομαστά άλογα, όπως ο Ηρακλής, ο Περσέας με τον φτερωτό Πήγασο, ο Μέγας Αλέξανδρος με τον Βουκεφάλα. Οι γλύπτες κατά την αρχαιότητα σμίλευαν τα άλογα σε μάρμαρο, με αριστουργηματικά αποτελέσματα. Οι καλύτεροι ναοί, όπως και ο Παρθενώνας ήταν διακοσμημένοι με άλογα και αδριάντες έφιππων.

Στη λαϊκή μας παράδοση, τα άλογα έχουν διάφορες ονομασίες ανάλογα με το χρώμα τους ή και άλλα χαρακτηριστικά.Αναφέρω κάποιες από αυτές για παράδειγμα, όπως : "Καράς", "Ρούσος", "Ψαρρής", "Ντορής", "Μπάλιος", "Μελίσσης". To άλογο κατά τα Ακριτικά τραγούδια είχε άλλες ονομασίες όπως  "Γρίβας", "Μαύρος" και "Πέπανος". Στα κλέφτικα τραγούδια, το άλογο έχει τη θέση του πιο πιστού συντρόφου του πολεμιστή, που δεν τον εγκαταλείπει.

Στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι εκφράζουν το ενδιαφέρον τους , για την ενασχόλησή τους με το πολυαγαπημένο τετράποδο. Η ουσία βρίσκεται στο λόγο που επιθυμεί ο καθένας να ασχοληθεί με το άλογο. Είναι ιδιαίτερα έξυπνο και ευαίσθητο ζώο και έτσι δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως "αντικείμενο", ως επίδειξη μόδας...ή ως παιχνίδι (για κανένα ζώο δεν προτείνονται αυτοί οι ρόλοι). Δυστυχώς όμως στην ανθρώπινη φύση υπάρχει το βλαβερό μικρόβιο της έπαρσης και της αυτοπροβολής, με αποτέλεσμα  πολλές φορές τα υπέροχα ζώα να μην τυγχάνουν της προσοχής και της αγάπης που τους αξίζουν,αλλά να παραμένου έρμαια σε συμπεριφορές μακρόθεν της λεβεντιάς και της ευγένειάς τους.

Σύμφωνα με τις ειδικές βιβλιογραφικές πηγές, έχουμε μεγάλη ευθύνη για τη σχέση μας με το άλογο.

Για να χτίσουμε μια καλή σχέση, πρέπει να προσεγγίσουμε το άλογο ήρεμοι και χαλαροί, έτσι ώστε να έχει το χρόνο για να μας γνωρίσει. Δεν μπορεί επειδή βιαζόμαστε ή επειδή θέλουμε να δημιουργήσουμε εντυπώσεις, να το πλησιάζουμε με φωνές  και νευρικά ξεσπάσματα.

Αν σκεφτούμε ότι είναι σαν ένα παιδί, θα πρέπει να έχουμε υπομονή, που θα  βοηθήσει να αποκτήσει κι αυτό την εμπιστοσύνη που θέλει για να μας πλησιάσει και να υπακούει.

Ποτέ αν μας συναίβει κάτι που μας κλόνισε, δεν θα πάμε φορτισμένοι στο άλογο καθόσον εισπράττει αυτού του είδους την ενέργεια και την ανταποδίδει με το δικό του τρόπο.

 

 Ο τρόπος με τον οποίο το κρατάμε έχει σημαντικότατο ρόλο, καθόσον αν πιέζεται θα αντιδράσει για να νιώσει ελεύθερο,με κίνδυνο ατυχήματος. 

Σχετικά με την τροφή, οι ειδικοί λένε (αυτό το θυμάμαι απ' τον πατέρα μου) πως το σωστό είναι να το μάθουμε να λαμβάνει την τροφή του από ένα δοχείο και όχι από το χέρι μας, γιατί αν κάποια στιγμή πεινάσει πολύ μπορεί χωρίς να το θέλει να μας δαγκώσει.

Ακόμη και αν παίζοντας όπως κάνουν τα άλογα μεταξύ τους, προσπαθήσει με τα χείλη του να μας αγγίξει, πρέπει να μην του το επιτρέψουμε, γιατί ότι μαθαίνει αυτό θα ακολουθεί!!

 Σε διάφορες ιππικές ομάδες καλό θα είναι να τηρούνται οι βασικοί κανόνες για την περιποίηση του ζώου, για την ανάβαση, που έχουν διδαχτεί από ειδικούς, καθώς επίσης και σε διάφορα σεμινάρια που γίνονται κατά καιρούς. Αρχή όλων βέβαια είναι η καλή σχέση με το άλογο. Λέγεται πως τα καροτάκια είναι ένα μυστικό!

   Γενικά για σωστή ιππασία, εκτός της καλής φυσικής κατάστασης του ζώου, απαιτείται να ακολουθούμε τους κανόνες που ισχύουν. Η θέση του ποδιού στον αναβολέα δεν πρέπει να είναι αυτή που βλέπουμε σε πολλές εκδηλώσεις και θέλει το πόδι όλο περασμένο μέχρι τέρμα. Του ποδιού η θέση πρέπει να είναι τέτοια (στις μύτες) που να μπορεί εύκολα να απεμπλακεί σε περίπτωση πτώσης.

Η σωστή θέση δίπλα στο άλογο είναι αυτή που στεκόμαστε πλάι στο ύψος των μπροστινών ποδιών του. Όταν είναι δεμένο το ζώο στο σχοινί πρέπει να υπάρχει το λίστρο ή στριφνάρι, έτσι ώστε να μην κινδυνεύει να μπλέξει. Ένα ακόμη μυστικό για το σχοινί είναι πως πρέπει να λύνεται εύκολα, ώστε αν παραστεί ανάγκη το άλογο να μπορεί να απεμπλακεί.

Το σημαντικότερο όλων είναι ο τρόπος που θα γνωρίσουμε, που θα προσεγγίσουμε το άλογο. Να μην ξεχνάμε πως θέλει ήρεμες και αργές κινήσεις γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα φοβηθεί καθόσον νομίζει ότι απειλείται.Λέγεται ότι ακόμη και τα πεισματάρικα άλογα δεν έχουν κακά στοιχεία αλλά χρειάζονται εκπαίδευση.

 Ο ενθουσιασμός καμιά φορά γίνεται η αιτία που ταλαιπωρούνται τα ζώα. Πριν λίγα χρόνια περισσότερο.Πολλοί πίστευαν ότι επειδή τους άρεσε το άλογο, ήταν και έτοιμοι να ασχοληθούν μαζί του. Η ενασχόληση προϋποθέτει οικονομικές και ηθικές θυσίες.Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα που εντοπίστηκαν άλογα εγκαταλελειμμένα.

Εύχομαι όλοι όσοι ασχολούνται με τα θαυμάσια τετράποδα, να χαρακτηριζόμαστε από τη λεβεντιά τους, την ηθική τους, την ευγένειά τους.
Τέλος όταν άλογο και ο ιδιοκτήτης ή αναβάτης έχουν βλεμματική επαφή, τότε η επικοινωνία βρίσκεται σε υψηλότατο επίπεδο.