Η κουζίνα αποτελούσε όχι μόνο τον πιο αγαπημένο χώρο κάθε Σμυρνιάς, αλλά έναν τόπο ιερό, αφού πέρναγαν αρκετές ώρες εκεί και ότι δημιουργούσαν ήταν με απόλυτη λεπτομέρεια και φυσικά πολλή πολλή αγάπη.Γι' αυτό οι γευστικές δημιουργίες της Σμύρνης μένουν αξέχαστες..ακόμη και απλά βλέποντάς της μέσα από ταινίες.
Ο Αντζέλ Κουρτιάν γράφει "Αχ!αυτά τα σπίτια που τα καμάρωνα όταν περνούσαμε. Είχαν ένα συνήθειο στη Σμύρνη, να τρώνε με τις πόρτες ανοιχτές. Τα σπίτια ήταν διώροφα, πάντα υπερυψωμένα, με τρία τέσσερα σκαλάκια, και οι πόρτες τους έμπαιναν λίγο πιο μέσα, ώστε να χειμώνα δε βρεχόσουν μέχρι να σου ανοίξουν. Όταν άνοιγε η πόρτα, αμέσως ήταν η τραπεζαρία. Τα βράδια έβλεπες τις οικογένειες μαζεμένες τριγύρω σε φρεσκοσιδερωμένα, λινά άσπρα τραπεζομάντιλα και η υπηρέτρια, απαραίτητα με μαύρο φόρεμα, άσπρη ποδίτσα και μπονεδάκι στο κεφάλι, έφερνε τα φαγιά στο τραπέζι και έδινε σιωπηλά σε μιαν άλλη βοηθό ό,τι περιττό υπήρχε.Τα σερβίτσια άστραφταν και τα ποτήρια ήταν πάντα ακριβά, κολονάτα. Συναγωνίζοταν στη γειτονιά για την καλύτερη εμφάνιση και πάντα οι πόρτες ορθάνοιχτες...".
Η Σμύρνη φημίζεται για τις υπέροχες συνταγές που οδηγούσαν σε εξαιρετικές γεύσεις. Οι επιρροές από ανατολή και δύση, είναι φυσικό χαρακτηριστικό, αφού η πόλη αυτή αποτελούσε ένα σταυροδρόμι πολιτισμών.Τα στοιχεία της κουζίνας τα αξιοποίησαν με τον καλύτερο τρόπο.Το εμπόριο που ανθούσε έφερε νέα προϊόντα,που έλαβαν την κατάλληλη θέση ...(ποτά, μπαχαρικά , αρώματα)!!
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πληροφορίες για τα γαλλικά και τα ολλανδικά τυριά, τα μανιτάρια, το αυγοτάραχο του Αίνου, τη μαστίχα απ’ τη Χίο, τους αστακούς, τη σοκολάτα.Τα ποτά που τιμούσαν ήταν το κονιάκ,τα γαλλικά κρασιά, το ολλανδικό τζιν. Επίσης όπως είναι γνωστό κύρια θέση είχαν τα μπαχαρικά. Οι γαστριμαργικές συνήθειες, καθώς και οι σπεσιαλιτέ της Σμύρνης, ήταν επηρεασμένες από τους διαφορετικούς πληθυσμούς και τις ιδιομορφίες της τοπικής παραγωγής. Η γλώσσα της περιοχής, δανείστηκε λατινογενείς ιδιαιτερότητες και διαμόρφωσε δικά της στοιχεία, άλλοτε με εξελληνισμό όρων και άλλοτε μα διασκευές λέξεων. Γνωστό παράδειγμα αποτελούν οι λεμοντρόφες από τις lemon drops καραμέλες, η τζινέβρα ή ολλάντα για ένα είδος τζιν εξ Ολλανδίας, τα αρσενικά ο στόμας, ο βούτυρας και ο δώμας και η θηλυκή παντεσπάνια αντί των αντίστοιχων ουδέτερων.
Τζατζίκι, λακέρδα, τσίρος, ιμάμ μπαγιλντί, σουτζουκάκια, χιουνκιάρ μπεγιεντί, ντονέρ κεμπάμπ, ταούκ κιοκτσού, πίτα Καισαρείας, Ατζέμ πιλάφ, λαχανοντολμάδες. λάχανο με κρέας, κολοκυθάκια γεμιστά με αυγολέμονο, μελιτζάνες γεμιστές τας κεμπάπ,γιουβέτσι Αττάλειας, Καπαμάς Σμυρναίικος, αρνάκι φρικασέ, αρνί γκιούλμπασι.....και πάρα πάρα πολλές άλλες ονομασίες..
Από γλυκά να δείτε η Σμυρναίικη κουζίνα τι έχει μας παρουσιάσει..κουλουράκια αλμυρά και γλυκά με όποια γεύση μπορεί να φανταστεί ο καθένας μας.., γιαγλίδικα σιμίτια, μουστουδημιουργίες, ο χαλβάς φυσικά στην πρώτη θέση, πάστα φλώρα, σοκολατάκια με κάθε είδους γέμιση, λουκούμια, σαραγλί, τσουρέκια πολίτικα, μπουγάτσα, ρυζόγαλο φούρνου, μαλεμπί, καζάν ντιπί μαλεμπί, τηγανίτες, τουλουμπάκια, κάθε είδους γλυκό το κουταλιού, κυδώνια ψητά, κιουνεφέ, σεκέρ παρέ,βεζίρ παρμαγι, ρεβανί, σάμαλι....
Στη Σμύρνη η αφθονία των φρούτων που προέρχονταν από το γόνιμο κάμπο της έδινε κι άλλα υλικά για την υπέροχη κουζίνα της.
Με τα φρούτα εκτός από ιδιαίτερες σαλάτες και γλυκά, κάθε νοικοκυρά έφτιαχνε λικεράκια για κέρασμα, ιδιαιτέρως το χειμώνα.
Πιστεύω πως οι Έλληνες πρόσφυγες το 1922 εκτός του τεράστιου θησαυρού σε άλλους τομείς, έφεραν και μας γνώρισαν όλον αυτό τον πλούτο στα μυστικά της τελετουργίας, της μυρωδιάς, της γεύσης, της αξίας του σπιτικού φαγητού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου