Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

Ο Νίκος Καζαντζάκης θα μας ταξιδεύει πάντα.

26 Οκτωβρίου 1957... σαν τα πουλιά πέταξε...

Για τη μεγάλη μορφή, την σπουδαία προσωπικότητα του Νίκου Καζαντζάκη, δεν θα αναφέρω ιστορικά και βιογραφικά στοιχεία!! Για τον καθένα μας, σημαίνει κάτι, για άλλους μεγάλο, για κάποιους μικρό...υπάρχουν και οι άνθρωποι που δεν τους εκφράζει κάτι. Παρακάτω γράφω απλά λίγους στίχους του, για την αγάπη...και σας αφήνω σε ένα φωτογραφικό ταξίδι γι' αυτόν τον πολυτάλαντο άνθρωπο!!


Τι είναι η αγάπη; Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη. 
Στη συμπόνια είναι δύο,
αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. 
Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένας. 
Σμίγουν οι δύο και γίνοναι ένα. Δεν ξεχωρίζουν. 
Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. 
ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ… Νίκος Καζαντζάκης















Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ


ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.


Η σημερινή ημέρα είναι ξεχωριστής διττής σημασίας για τη Θεσσαλονίκη. Εορτάζει ο πολιούχος της Άγιος Δημήτριος καθώς επίσης  σαν σήμερα πριν 107 χρόνια, 26 Οκτωβρίου 1912, απελευθερώθηκε η πόλη από τον τουρκικό ζυγό ....ημερομηνία ορόσημο για την αποκορύφωση των Βαλκανικών Πολέμων. Η όμορφη Θεσσαλονίκη, όπως αναφέρουν πολλοί στίχοι, αποτελούσε πόθο όχι μόνο για τον ελληνικό στρατό, αλλά και για το βουλγαρικό...ήταν μια μεγάλη αντίθεση στις επιθυμίες του αρχιστράτηγου και διάδοχου του θρόνου Κωνσταντίνου, καθώς  και  του 
Πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου. 
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Δημητρίου σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές χτίστηκε το 413, ουσιαστικά πάνω από τον τόπο που μαρτύρησε ο Άγιος, από τον έπαρχο του Ιλλυρικού Λεόντιο, καθόσον θεραπεύτηκε από κάποια ανίατη ασθένεια. Εκτός του βαρυσήμαντου θρησκευτικού ενδιαφέροντος για τους χριστιανούς, ο Ναός φέρει τεράστια ιστορική και αρχιτεκτονική σημασία. Ο αρχιτεκτονικός του ρυθμός είναι πεντάκλιτη βασιλική με εγκάρσιο κλίτος, διπλά υπερώα και μακρές διπλές κιονοστοιχίες. Στην πορεία των χρόνων ο Ναός δοκιμάστηκε, από την πύρινη λαίλαπα, τον 7ο αιώνα και το 1917 , που προανέφερα. Το 904 λεηλατήθηκε από τους Σαρακηνούς και το 1118 από τους Νορανδούς. Λειτούργησε και ως τζαμί κατά τη χρονική περίοδο 1493 -1912.


Η Θεσσαλονίκη , αλλιώς και νύφη του Θερμαϊκού, ιδρύθηκε από τον βασιλιά της Μακεδονίας Κάσσανδρο, το 315 π.Χ. Το όνομά της το πήρε από την ετεροθαλή αδερφή του Μ. Αλεξάνδρου και γυναίκα του Κάσσανδρου, η οποία είχε ονομαστεί έτσι από τον πατέρα της Φίλιππο επειδή ο ίδιος είχε πετύχει μια μεγάλη νίκη κατά των Θεσσαλών.

Ημικυκλικά κατά μήκος της παραλίας και αμφιθεατρικά, είναι το σχέδιο δόμησης της σύγχρονης Θεσσαλονίκης. Σημαντική ημερομηνία για την εικόνα αλλά και για την ιστορία της πόλης, αποτελεί το 1917 που μια μεγάλη πυρκαγιά κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του ιστορικού κέντρου. Στον ανασχεδιασμό της Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκε από το 1917 έως το 1950, σημαντικότατο ρόλο είχε μια ομάδα αρχιτεκτόνων, της οποία επικεφαλής ήταν ο Γάλλος αρχιτέκτονας 
Ερνέστ Εμπράρ.
Ένα χρόνο πριν το 1916 ιδρύθηκε το πανεπιστήμιο, οργανώθηκε η Διεθνής Έκθεση και άρχισε η αναστήλωση του ναού του Αγίου Δημητρίου.









Με αυτό το μικρό ταξίδι, εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!!

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

Tα ιαματικά λουτρά της περιοχής Λίτζι του Νομού Ηλείας.


Ανάμεσα στην απερίγραπτη ελληνική ομορφιά, βρίσκεται η περιοχή Λίτζι, 9 χιλ. περίπου από την Κυλλήνη. Το πράσινο σε όλες του τις αποχρώσεις, καθώς και τα αγριολούλουδα που ξεφυτρώνουν στο δάσος των πανύψηλων δέντρων. Η παραλία με την ολόχρυση αμμουδιά και τους αμμόλοφους, στους οποίους τα σπάνια άσπρα κρινάκια, θυμίζουν τον παραδοσιακό στολισμό της νύφης..με τους λεμονανθούς. Τα δώρα της φύσης έρχονται να συμπληρώσουν τα ιαματικά λουτρά, όπως είναι γνωστά..δηλαδή νερά με θεραπευτικές ιδιότητες. Η ιστορία τους, μας μεταφέρει σε χαρακτηριστικά του ρωμαϊκού πολιτισμού. Το καταγράφουν διάφορες πηγές καθώς και η πινακίδα που υπάρχει στο χώρο, στον οποίο βρίσκονται απομεινάρια ρωμαϊκών λουτρών.



Λίγα λόγια που διαβάζονται σαν παραμύθι....
Το 1850 , ο Βούρος ως Υπουργός Υγείας υποδείκνυε σε πάσχοντες από ρευματισμούς, άσθμα ,καθώς και δερματικές παθήσεις, την επίσκεψη στα λουτρά του Λίτζι προς βελτίωση και ίαση των προβλημάτων τους. Λέγεται επίσης πως ο Υπουργός το 1855, λόγω γνωριμίας του με τον ηγούμενο Αγάπιο, της Ιεράς Μονής των Βλαχερνών, ο οποίος υπέφερε από ρευματικά, τον προέτρεψε να πηγαίνει στα λουτρά, προκειμένου να θεραπευτεί. Ο ηγούμενος είδε σημαντική βελτίωση και το είπε στον Υπουργό, ο οποίος χρησιμοποίησε αυτό το γεγονός για να πείσει τον Αγάπιο ώστε να γίνει αρωγός στην εξέλιξη των λουτρών. Έτσι, σύμφωνα πάντα με ιστορικές πηγές,  τον Οκτώβρη του 1860 ο Ηγούμενος με αναφορά του προς το Υπουργείο, γνωστοποιούσε το Βούρο, πως είχε εξασφαλιστεί το απαιτούμενο χρηματικό ποσό, για να χτιστεί ένα υποτυπώδες κτίριο στα λουτρά. Η πληροφορίες για το καλό που έκαναν τα λουτρά, έγιναν γρήγορα γνωστές.


Στις γραμμές της ιστορίας. 
Το υδροθεραπευτήριο μέχρι το 1880 , δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ουσιαστικά οι ιαματικές πηγές της αναφερόμενης περιοχής, αποτελούν την πρώτη ελληνική λουτρόπολη. Μεγάλο ενδιαφέρον έδειξε τότε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Χαρίλαος Τρικούπης. Έτσι τα λουτρά ανέλαβε ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Πελοποννήσου, κατόπιν παραχωρήσεώς τους από την Κυβέρνηση. Τότε έγιναν τα πρώτα έργα προς εκμετάλλευση των ιαματικών πηγών, δημιουργώντας ξενοδοχείο και υδροθεραπευτήριο, ώστε να εξυπηρετούνται οι άνθρωποι που προσέρχονταν εκεί. Ακόμη δημιουργήθηκε η σιδηροδρομική γραμμή από τα Καβάσιλα μέχρι τα λουτρά.
Αργότερα το 1951 με άλλη εκ νέου παραχώρηση, την εκμετάλλευση των ιαματικών πηγών ανέλαβε ο ΕΟΤ. 

Κατά πληροφορίες σήμερα, τα λουτρά, όπως συνηθίζεται να λέγεται, έχουν αποδοθεί στην εταιρεία "Λουτρά Κυλλήνης ΑΕ" του ομίλου της Grecotel. 
Το 2005 και το 2006 η Αρχαιολογική Υπηρεσία σε συνεργασία με την υποστήριξη του ομίλου Grecotel διενήργησε καθαρισμό των ρωμαϊκών λουτρών και του περιβάλλοντα χώρου με σπουδαία αποτελέσματα ενώ βγήκαν στην επιφάνεια κι άλλες εγκαταστάσεις ρωμαϊκών χρόνων που βρίσκονται βορείως του συγκροτήματος που γίνονταν η λουτρική θεραπεία.. 

Η σημερινή κατάσταση .....δεν είναι αυτή που αρμόζει στο χώρο.... ο οποίος ανήκει στην ελληνική ιστορία...δεν είναι αυτή που αξίζει στους χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι τιμούν με την παρουσία τους κάθε χρόνο -υπάρχουν οικογένειες που έρχονται διακοπές στην περιοχή μας, εξαιτίας των λουτρών, 30 χρόνια..-!!!...το εικονιζόμενο κτίριο που βλέπει κανείς αμέσως, αφού βρίσκεται στο μέρος όπου αναβλύζει το ιαματικό νερό, αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις της εγκατάλειψης.. Τα άλλα κτίρια, τα οποία δεν διακρίνονται ..και τα οποία είχαν ατομικά δωμάτια με λουτρό -μπανιέρα, μαρμάρινους νιπτήρες, αποδυτήρια, εγκαταστάσεις πολυτελέστατες για τα δεδομένα της εποχής τους και για το σκοπό που λειτουργούσαν, τελούν υπό την κατάσταση βανδαλισμών...σπασμένα τζάμια, πεσμένοι σοβάδες....έρμαια στον οποιοδήποτε επίδοξο καταστροφέα...
Στο χώρο των πηγών, δεν υπάρχει ούτε μια υποτυπώδης πληροφοριακή πινακίδα, έτσι για να γνωρίζουν όσοι περνάνε για πρώτη φορά από την περιοχή που βρίσκονται, τι είναι αυτά τα νερά, πως γίνεται η διαδικασία του λασπώματος ή του λουσίματος...Δεν συζητώ για αποδυτήρια...ίσως θεωρείται μεγάλη πολυτέλεια για τους υπευθύνους....Η εικόνα που μεταφέρω είναι αυτή που γνώρισα το καλοκαίρι και η γνώμη πολλών Ελλήνων και ξένων τουριστών σχετικά με την αλγεινή εντύπωση που αποκομίζει ο επισκέπτης.


Η θεραπεία γίνεται για κάποιους, κάνοντας μπάνιο με το θειούχο νερό και για τους περισσότερους κάνοντας επάλειψη με την ιαματική λάσπη που την αφήνουν για αρκετή ώρα να δράσει....κατόπιν ξεπλένονται με το ιαματικό νερό που αναβλύζει απ' το ίδιο σημείο.


Οι θεραπευτικές ιδιότητες των θειούχων ενώσεων που περιέχονται στις πηγές του Λίτζι, ήταν γνωστές από την εποχή του Ιπποκράτη.

 

Σχετικά με την ονομασία Λίτζι, οι εκδοχές είναι αρκετές..κάποιοι υποστηρίζουν πως η λέξη στα Λατινικά σήμαινε λουτρό. Άλλοι πως σήμαινε "το στόμα του Άδη", ενώ για πολλούς το Λίτζης ήταν γνωστός λήσταρχος κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας.
















Με την ευχή πάντα για το καλύτερο....και τη βαθιά θλίψη....για τους ελληνικούς θησαυρούς που άντεξαν αιώνες....και χάνονται σήμερα...

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

Η ποιητική διαδρομή συνεχίζεται, με μνήμες από το έργο του Νίκου Εγγονόπουλου.


Η γενιά του '30 εκπροσωπήθηκε επάξια από τον Νίκο Εγγονόπουλο, τον Έλληνα καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου , τον ποιητή, το ζωγράφο, το σκηνογράφο,  τον εξαιρετικό εκφραστή του υπερρεαλιστικού κινήματος στη Χώρα μας, σύμφωνα πάντα με τις ιστορικές πηγές. Αυτή η πολυσχιδής προσωπικότητα γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 1907 και έφυγε από τη ζωή στις 31 Οκτωβρίου του 1985..ο Οκτώβριος σηματοδότησε την αρχή και το τέλος του.
Το έργο του γενικά , καλλιεργήθηκε κοντά σε πολύ σπουδαίους και καταξιωμένους καλλιτέχνες..κοντά στον Κωνσταντίνο Παρθένη το 1932, μαθήτευσε  μέσω της Σχολής Καλών Τεχνών. Μαθήματα βυζαντινής τέχνης παρακολουθούσε μαζί με το Γιάννη Τσαρούχη,στο εργαστήριο του Φώτη Κόντογλου και του Α. Ξυγγόπουλου. Εκείνη τη χρονική περίοδο γνωρίστηκε με μια ομάδα επίσης μεγάλων καλλιτεχνών, όπως ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Γιάννης Μόραλης, ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο.
Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες του κόσμου. Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1938 και η δεύτερη το 1939.
Ο ελληνικό καλλιτεχνικός κόσμος, του αφιέρωσε το έτος 2007!!!είχε ανακηρυχθεί ως έτος του Ν. Εγγονόπουλου.
   Με κάποιες στροφές θα ταξιδέψουμε στο σπουδαίο ποιητικό του έργο...κάθε λέξη και νόημα, κάθε στίχος κι αλαργινό ταξίδι..

...που θα μας οδηγήσει
ο φόβος
των φτερών
όταν
οι ψαλμοί των λοστών
ταράξουν
τη λεπτή ζωή των Παρθενώνων;

                                                                .....................
όλη η μουσική ήτανε
μέσα
στα έμορφά της μάτια
ανάμεσα
στα πράσινά της τα μαλλιά
................................



..........
ίσως τότες
μόνο τότες
θα μπορούσα να πω
τα φευγαλέα οράματα
της χαράς
που είδα κάποτες
-σαν ήμουνα παιδί-
..................ο δρόμος προς την
αγάπη
είναι σπαρμένος
μάτια γατιών
μεσ' στο σκοτάδι
και τη σιωπή
....


............τις καπνοδόχες
που ξεμαλλιάζει
ο άνεμος
του φθινοπώρου
πάνω
στις 
στέγες
των σπιτιών
..............
την ξύλινη
φιγούρα
του καραβιού
που κυματίζανε
τα ξανθά μαλλιά της 
στον 
άνεμο.
.............











Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

Στα ποιητικά χνάρια του Νίκου Κρανιδιώτη.

Μελετώντας διάφορα ποιητικά ρεύματα, καθώς επίσης πολλούς ποιητές που εκπροσωπούν ποικίλα είδη και θέματα...αυτές τις ημέρες ασχολούμαι με ένα ποιητικό έργο στην αρχική του έκδοση.."Ιανουάριος του 1983", που αληθινά με συγκίνησε...."ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ" του Νίκου Κρανιδιώτη.

Αξίζει να γνωρίζουμε λίγα λόγια για τον συγγραφέα, αυτή την ξεχωριστή προσωπικότητα της Κύπρου μας!
Ο Νίκος Κρανιδιώτης γεννήθηκε το 1911 στην Κερύνεια και έφυγε...το 1997.
Οι σπουδές του ξεκίνησαν από το Πανεπιστήμιο των Αθηνών, στο αντικείμενο της φιλολογίας και στη συνέχεια ακολούθησε το Κέντρο Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. 
Έλαβε ενεργό μέρος στον αγώνα της Μεγαλονήσου...τον συνέλαβαν οι Άγγλοι και τον εξόρισαν.. Στο βιογραφικό του συμπεριλαμβάνονται εκτός από τις σημαντικότατες σπουδές του, πληροφορίες για τη δράση του καθώς επίσης τιμητικές διακρίσεις και οι βαρυσήμαντες θέσεις που υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός και πολιτικός.



Το παρόν αφιέρωμα σχετίζεται αποκλειστικά με το ποιητικό του έργο, από το οποίο θα σας μεταφέρω κάποιες στροφές!

 ...Πίκρα την πίκρα
κατεβαίνει η φοβέρα της νύχτας
στα κοιμισμένα ανύποπτα σπίτια.
Σκαλί σκαλί το μισοφέγγαρο
στ΄ ακροθαλάσσι.


...........Παραμύθι που αρχίνισε
πριν τρεις χιλιάδες χρόνια!
Ήλιος που ταξιδεύει στις ανύχτωτες θάλασσες!
Αετός που σκίζει το σύννεφο της βροχής
και πετάει στ' αστέρια..





...Χαροκαμένη μάνα,
που αγρυπνάς στον άδειο τάφο των παιδιών σου!
Η νύχτα φέρνει τα μηνύματα
του φθονερού θεού που θέρισε τα σπλάχνα σου.

.......Αγνάντια ο βράχος ο ιερός;
βουνό του Πενταδάχτυλου,
πληγή ανοιχτή στα στήθια.
... ....

Πίσω απ'τις πέντε κορυφές
σε μια γαλάζια θάλασσα
ο ήλιος πάντα θ' ανατέλλει.



..κείνο το καλοκαίρι
ανοίξαμε
μια νέα σελίδα μέσα μας.
......
στοχεύοντας ωραία ιδανικά
και μια τρανή, ελεύθερη πατρίδα.
....
αυτοί που πέσαν στα οδοφράγματα
δεν πρόφτασαν το νικηφόρο τέρμα...


.....Εσύ που ανάβεις με τα μάτια σου το φως,
τι κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια και κοιτάς
τα πλοία που βυθίζονται στα βάθη του ορίζοντα...
......Κανένας μας δεν ξέρει, αλήθεια,
που σταματάει το πλάνο όνειρο
και που αρχίζει η αδυσώπητη ώρα!
...
Το καλοκαίρι που πέρασε
έσμιξε η ζωή μας με το θάνατο
έσμιξε τη χαρά μας με τη λύπη
.....
Στροφές που σε κάθε στίχο...σε κάθε λέξη..συναντάμε και έναν ύμνο για την Κύπρο..

Βιβλίο:"ΠΩΣ ΕΖΗΣΑ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΘΕΝΤΩΝ",σκέψεις - απόψεις.

 Των αθανάτων το κρασί    το "βρετε σεις και πίνετε.   Ζωή σε σας ο θάνατος   κι αθάνατοι θα μείνετε. Ευαγόρας Παλληκαρίδης Τα τελευταί...