Ήταν γνωστή για την ομορφιά της στην κοινωνία της Αθήνας η Μαρίνα Σούτσου, σύζυγος του ποιητή Παναγιώτη Σούτσου, γι αυτό κι όταν τον εγκατέλειψε για έναν πανάσχημο Αθηναίο..οι συζητήσεις στα σαλόνια της εποχής εκείνης είχαν πάρει φωτιά.
Στον τρίτο τόμο των απομνημονευμάτων του διπλωμάτη και καθηγητή του Πανεπιστημίου Αλέξανδρου Ραγκαβή γίνεται αναφορά στα γεγονότα της χρονικής περιόδου 1856 - 1871 και μεταξύ αυτών στις μεγάλες ερωτικές ιστορίες
Ο Παναγιώτης Σούτσος είχε παντρευτεί την Μαρίνα Λογοθέτη, κόρη γνωστής οικογένειας της Ζακύνθου, πανέμορφη και πολύ μικρότερή του.
Η γνωριμία ώστε να ακολουθήσει ο γάμος είχε γίνει από την αδελφή του Ραγκαβή, Ραλλού Σκην, αφού ο σύζυγός της είχε διατελέσει αστυνομικός διευθυντής στο παραπάνω νησί. Έτσι η Ραλλού γνωρίστηκε με την οικογένεια Λογοθέτη, εννοείται πως γνώριζε τον ποιητή - γνωστό πολιτικό της Αθήνας, και δεν άργησε να προχωρήσει τα σχετικά.. με την γνωριμία.
Ο ποιητής λάτρευε την σύζυγό του η οποία ξεχώριζε παντού για τα εξωτερικά της κάλλη καθώς και για τη δυναμική προσωπικότητά της και πολλές φορές ήταν υπερβολικός στις εκδηλώσεις του προς αυτήν.Στα απομνημονεύματα ο Ραγκαβής γράφει πως παρατηρούσε τη Μαρίνα σιγά σιγά να μην δείχνει καμιά συμπάθεια για τον σύζυγό της αλλά αντίθετα φαίνονταν πως συμπαθούσε και θαύμαζε τον σύζυγο της ανιψιάς του Σούτσου, έναν κακάσχημο αλλά πανέξυπνο άνδρα.
Προσπάθησε να την συνετίσει αλλά καθώς είδε πως δεν μπορούσε να καταφέρει κάτι, περιόρισε της επισκέψεις του στο σπίτι τους.
Μετά από λίγο καιρό ο Ραγκαβής πληροφορήθηκε ότι η Μαρίνα βρίσκεται στο σπίτι των γονιών της απομονωμένη σε ένα δωμάτιο χωρίς να επικοινωνεί ούτε με την μάνα της. Την τιμωρία αυτή την επέβαλε ο πατέρας της ο οποίος ποτέ δεν συμφώνησε με την απόφασή της , να εγκαταλείψει τον άνδρα της. Στενοχωρημένος έσπευσε να επισκεφθεί τον Σούτσο ο οποίος είχε πέσει σε βαθιά μελαγχολία με τάσεις προς την θλίψη.
Συζήτησαν και ο λυπημένος σύζυγος του εκμυστηρεύτηκε ότι αν η Μαρίνα επέστρεφε να μείνει μαζί τους ήταν διατεθειμένος να την αφήσει ανεξάρτητη.
Τα κουτσομπολιά για το γεγονός είχαν γίνει το πρώτο θέμα συζήτησης στα αθηναϊκά σαλόνια.
Ο Ραγκαβής που συμπαθούσε και την Μαρίνα πήγε στην Ζάκυνθο καθόσον δεν χώραγε η λογική του, δεν άντεχε η καρδιά του να ξέρει πως η κοπέλα ήταν φυλακισμένη γιατί ήθελε να εγκαταλείψει τον σύζυγό της. Είχε την άποψη πως η ίδια θα του εξηγούσε καλύτερα τι της συνέβαινε και αυτός θα προσπαθούσε να κάνει καλύτερη την κατάσταση.
Ο Ραγκαβής έτυχε θερμής υποδοχής από την κ. Λογοθέτη (μητέρα της Μαρίνας) και την άλλη της κόρη. Αφού αντάλλαξαν τις πρώτες λέξεις, ο σπουδαίος επισκέπτης κάνοντας πως δεν γνωρίζει για την Μαρίνα, ρώτησε με ευγένεια αν ήταν εκεί για να την δει.
Με ευχαρίστησε η μητέρα της του απάντησε πως βρισκόταν εκεί και μπορούσε να την δει. Έτσι έστειλε την αδερφή της Μαρίνας να την καλέσει.Φτάνοντας η ταλαιπωρημένη κοπέλα, έπεσε στην αγκαλιά του κλαίγοντας αλλά βρήκε την δύναμη να του πει ότι είχαν μεγάλο κήπο και θα ήταν καλύτερα να συζητήσουν περπατώντας εκεί. Πραγματικά κατέβηκαν όλοι αλλά άφησε την μητέρα με την αδερφή της να προχωρήσουν.Εκεί του αποκάλυψε πως είχε κοπάσει η αυστηρότητα των γονιών της αλλά δεν επέτρεπαν σε κανέναν να την δει παρά μόνο σ' αυτόν. Ο Ραγκαβής προσπάθησε να την πείσει να επιστρέψει στον σύζυγό της αλλά η Μαρίνα του είπε με θάρρος πως τρέφει υπόληψη για τον σύζυγό της αλλά καθόλου αγάπη. Η αγάπη της (έρωτας) ανήκει στον Μάνο μέχρι να φύγει από την γη.
Ο Ραγκαβής αφού κατέβαλε κάθε προσπάθειας ώστε να επιστρέψει στον Σούτσο η Μαρίνα, στενοχωρημένος έφυγε από την Ζάκυνθο. Πέρασαν τα χρόνια και έμαθε πως έφυγε...η γυναίκα του Μάνου...τα πηγαδάκια έλεγαν ότι μαράζωσε τόσα χρόνια να έχει ερωμένη ο άνδρας της.
Ο Ραγκαβής αφού πέρασαν κάποια χρόνια είδε την Μαρίνα με αρρωστημένη μορφή και χωρίς ίχνος από την ομορφιά εκείνη!!!
Πέρασαν κάποια χρόνια..έφυγε κι ο Σούτσος του οποίου η απουσία άφησε δυσαναπλήρωτο κενό στον Ελληνικό Παρνασσό. Αργότερα ακολούθησε ο Μάνος και αργότερα άφησε τα εγκόσμια η Μαρία μετά από ταλαιπωρία που πέρασε.
Η ιστορία πέρναγε από γενιά σε γενιά ...το νόημα είναι πως η δυνατή εξωτερική ομορφιά δεν φθάνει για να είναι κανείς χαρούμενος.
Στοιχεία
από περιγραφή θείας μου η οποία γνώριζε όλες τις ιστορίες της παλιάς Αθήνας .
από το ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Καιροφύλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου