Σκόρπιες σκέψεις και πάλι!

Σκέψεις οι οποίες προκύπτουν από την παρατήρηση της καθημερινής μας συμμπεριφοράς, από καταστάσεις και διάφορα φαινόμενα.Αυτές είναι "οι σκόρπιες σκέψεις", μια συλλογή που κλείνει πέντε χρόνια και εμπλουτίζεται καθημερινά!

**Συνηθισμένη  η μεμψιμοιρία στους ανθρώπους...κυρίως σ' αυτούς που δεν έχουν γνωρίσει τα αληθινά προβλήματα...ξεχνάμε όλα όσα έχουμε..ξεχνάμε το σπουδαιότερο "πως ζούμε το μεγαλύτερο θαύμα τη ζωή δηλαδή!".

**Το αληθινό χαμόγελο, το μήνυμα της αισιοδοξίας εκπέμπεται απ' όσους έχουν δοκιμαστεί σε κάθε τομέα  της  ζωής...είναι αυτοί που όταν τους γνωρίζεις δεν μπορείς να φανταστείς από τι

Συμπληγάδες πέρασαν, δεν μπορείς να φανταστείς πόσα γκρίζα σύννεφα σκίασαν την ψυχή τους..όμως δεν επέτρεψαν σε τίποτα να τους σβήσει το Φως!!Γιατί πάντα κοιτούν τον ουρανό!

**Θυμωμένα πρόσωπα παντού, έτοιμοι για καυγάδες ...και είναι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι.

Δεν έχουν σκεφτεί πως το προαναφερόμενο θαύμα αξίζει να το ζούμε!
Πως οι στιγμές μας αντί του σκότους του θυμού..μπορούν να φωτίζονται..

**Ελέγχοντας τα οικονομικά εντοπίζει το πλήθος μειώσεις.Είναι πρακτικό πρόβλημα για την καθημερινότητα, δεν αντιλέγω. Όμως τις πράξεις μας γιατί δεν τις ελέγχουμε;Τον εαυτό μας γενικότερα;

**Σύγχυση επικρατεί περί Αγάπης στην πλειονότητα.

 Η Αληθινή Αγάπη στην οποία πολλές φορές γίνεται αναφορά δεν έχει όρια..είναι η Αγάπη που χάραξε με τον Γολγοθά Του..είναι το συναίσθημα που κάθε τέτοια εποχή θυμίζουν οι παπαρούνες.. δεν έχει σχέση με κτητικότητα..αλλά  θυμίζει τον πλησίον...

δεν έχει σχέση με πάθη μιας στιγμής, ούτε με αρρωστημένες επιθυμίες..

Δεν παραμένει στα προφορικά ή γραπτά λόγια..μα μετατρέπεται στην πιο δυνατή μορφή ενέργειας..σε χαμόγελα, σε αγκαλιές, στην προσφορά..

**Μου προκαλεί θλίψη αυτή η ψυχοφθόρα προσπάθεια πάρα πολλών με σκοπό το "φαίνεσθαι"..

χαρακτηρίζονται από συμπλέγματα οι άνθρωποι..δεν αγαπούν τον εαυτό τους, δεν ικανοποιούνται από τη ζωή τους και προσπαθούν να δημοσιοποιούν ακόμη και τα ψήγματα της καλοσύνης ή της φιλανθρωπίας...Πόσο κενό νιώθουν για να ἐχουν την ανάγκη της επιβεβαίωσης με το χειρότερο τρόπο;

Αυτοί οι τρίτοι, οι λεγόμενοι παρατηρητές σε διά ζώσης περιστατικά ή οι σχολιαστές (γνωστοί και φίλοι) στο διαδίκτυο; Δεν γνωρίζουν τον ρόλο τους..δεν προσπαθούν να βοηθήσουν με τη στάση τους...μα γίνονται κοινωνοί της ασυδοσίας ή της υποκρισίας...έτσι οι πρώτοι δεν βγαίνουν ποτέ από τη δίνη του κενού, της επίδειξης, της ματαιότητας..

**Δεν επιδιώκουμε την επιβράβευση με το κοινωνικό μας έργο αν υφίσταται.....
αυτή μας την προσφέρει η ζωή μας..
Με σεβασμό και Αγάπη προς όλους!! και την ευχή πάντα για το καλύτερο..
Εντοπίζοντας τα λάθη μας παίρνουμε ώθηση για να τα διορθώσουμε...
πέφτουμε και ξανασηκωνόμαστε.....