Το ποίημα αυτό δημιουργήθηκε πριν 35 περίπου χρόνια...και αφορά μια μικρή αλλά πολύ τρυφερή ιστορία που μου είχαν διηγηθεί....
Κοντά στην βάρκα σου.
Την βάρκα σου στην αμμουδιά
άφησες χτες το δείλι αραγμένη.
Την είχα όλη νύχτα
ως την αυγούλα συντροφιά,
σιμά, γλυκιά μου αγαπημένη!
Στο λίγο φως του φεγγαριού
διάβασα γραμμένο τ' όνομά σου.
Η φύση του καλοκαιριού
σαν το λουλούδι του χωριού,
μέθυσε απ' το θείο άρωμά σου.
Πως θα το ήθελα πολύ
να φερνε τ' αγέρι αυτό το βράδυ,
μόνη δροσούλα απαλή
στα χείλη ένα σου φιλί
αγάπης τρυφερό, αγνό σαν χάδι.
Το ποίημα μπορεί να είναι παλιό...η φωτογραφία όμως είναι πρόσφατη από την φίλη μου Δώρα Μέργιανη!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου