ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

Το οδοιπορικό στους επαναστάτες συνεχίζεται με το 2ο μέρος του. Ασύνορες καρδιές δύναμης, ανθρω-

πιάς, ανιδιοτέλειας, με αδιάκοπο τον αγώνα για έναν κόσμο καλύτερο...

ΝΕΝΤ ΛΟΥΝΤ Στις 20 Νοεμβρίου του 1811,ως μαθητευόμενος σ' ένα πλεκτήριο καλτσών, κατέστρεψε σπάζοντας μ' ένα σφυρί μια μηχανή πλεξίματος, που ανήκε στο αφεντικό του.Αυτό το χτύπημα με το σφυρί αποτέλεσε μια δυνατή φλόγα και χιλιάδες εργάτες τον μιμήθηκαν στην περιοχή της βρετανικής βιομηχανίας, όπου δεκάδες χιλιάδες εργάτες ζούσαν κάτω απ' τα όριο της φτώχειας.

Σαν μυθικό πρόσωπο εναντίον της Βιομηχανικής Επανάστασης στη Βρετανία του 19ου αιώνα, παρέσυρε όπως προαναφέρθηκε χιλιάδες εργάτες να σπάσουν τις μηχανές και να χάσουν τη δουλειά τους.Ακόμα οι μελετητές διερωτούνται αν ήταν υπαρκτό ή μυθικό πρόσωπο..

ΛΟΥΙ ΟΓΚΙΣΤ ΜΠΛΑΝΚΙ Γεννήθηκε το 1805 και πέθανε το 1881.Από τα 77 του χρόνια, τα 33 τα πέρασε στη φυλακή και γνώρισε 43 χρόνια διώξεων.Ήταν ένα πανέξυπνο αγόρι που ενδιαφέρεται για τη μόρφωση των αδερφών του, καθόσον οι γονείς του τα έχουν παραμελήσει και τρέχουν με άλλα ενδιαφέροντα. Στα 17 του χρόνια αγωνίζεται ενάντια του βασανισμού τεσσάρων αθώων στρατιωτών.Ουσιαστικά είναι ο "πρώτος επαγγελματίας επαναστάτης".Επιθυμούσε να οργανώσει τους πιο φτωχούς εργάτες σε πολιτική δύναμη.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΑΝΔΗ Έζησε από το 1804 - 1876. Ανήκε στις Γαλλίδες διανοούμενες που ακόμη και σήμερα διαβάζονται τα μυθιστορήματά της. Η ζωή της προχωρούσε με την ελευθερία που ήταν απαγορευμένη για τις γυναίκες της εποχής.Βοηθούσε στην αλλαγή της κοινωνίας με τον ανεξάρτητο χαρακτήρα της, μέσω επιστολών προς τα ανώτερα όργανα, διαδηλώσεις και άλλες ενέργειες.

ΑΜΠΝΤ ΕΛ - ΚΑΝΤΕΡ Έζησε από το 1808 - 1883. Υπήρξε ένας μουσουλμάνος στοχαστής και Αρχηγός του πολέμου της Αλγερίας. Αντιστάθηκε δυνατά στην κατάκτηση της πατρίδας του από το γαλλικό στρα-

τό, ο οποίος κατά την εποχή εκείνη αποτελούσε έναν από τους ισχυρότερους στρατούς του κόσμου.

ΛΟΥΙΖ ΜΙΣΕΛ Έζησε από το 1830 - 1905 και ήταν μια Γαλλίδα αναρχική,που αποτέλεσε σύμβολο της Παρισινής Κομμούνας το 1871. Η ζωή της ήταν αφιερωμένη στον αγώνα κατά της αδικίας και φυσικά στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων της γυναίκας.

ΚΑΘΙΣΤΟΣ ΒΟΥΒΑΛΟΣ Έζησε από το 1831 - 1890 και ήταν Αρχηγός της φυλής των Σιου. Στο πρόσωπό του ενσαρκώνεται η αντίσταση στην εισβολή των Λευκών αποίκων στα εδάφη των Ινδιάνων.Επίσης ήταν πρωτεργάτης της νίκης στο Λιτλ Μπιγκ Χορν και δολοφονήθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση.

ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΕΜΠΟ Έζησε από το 1854-1891.Ήταν Γάλλος ποιητής, ο οποίος κατάφερε να συνδυάσει τις λέξεις και τους ήχους.Σταμάτησε να γράφει πολύ νωρίς, στα 19 του χρόνια και η ζωή του χαρακτηρίστηκε από πολύ μυστήριο.

ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΪΝΤ Έζησε από το 1856 - 1939. Ήταν γιατρός από την Αυστρία και δημιούργησε την ψυχανάλυση, η οποία θεραπεύει χρησιμοποιώντας τις λέξεις και τα σύμβολα. Ήταν αυτός που κατέδειξε πως τον άνθρωπο δεν τον καθοδηγεί μόνο η λογική, αλλά και οι σκέψεις τις οποίες δε συνειδητοποιεί.Χαρακτηρίστηκε ως ο πατέρας της ψυχανάλυσης.

Οι φωτογραφίες είναι άσχετες με το θέμα, αλλά πιστεύω πως είναι απολύτως χαλαρωτικές για να ταξιδέψει κανείς....στα χνάρια αυτών των προσωπικοτήτων.

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ.

Επανάσταση κατά το λεξικό είναι η προσπάθεια ή επίτευξη ριζικής αλλαγής των καθιερωμένων.
Κατά "ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ των ανυπότακτων και άλλων στασιαστών", ο κόσμος δεν τους ικανοποιούσε. Τον άλλαξαν ή τουλάχιστον προσπάθησαν να τον κάνουν καλύτερο.
Μια ομάδα ανθρώπων που αντικειμενικά ...ταρακούνησαν τον κόσμο και χάραξαν μια νέα γραμμή στα δεδομένα της ανθρωπότητας.  Αυτοί οι άνθρωποι στην επιστήμη, στην τέχνη, στην κοινωνία έδωσαν τον εαυτό τους,  όπως και πολλοί άλλοι σήμερα...είναι μορφές ανθρώπων που από πολλούς και περισσότερο από τους "δήθεν" χαρακτηρίζονται ως περιθωριακοί ή γραφικοί.  Δεν έχουν πάντα δίκιο αλλά και αυτοί που έχουν αν συνεργαστούν με λάθος ανθρώπους λάθος και θα προχωρήσουν...οι μη σωστοί συνεργάτες ανά τους αιώνες αποτελούσαν τρωτό σημείο..Η μελέτη μου σχετικά έχει αρχίσει πριν από χρόνια.Το οδοιπορικό θα αναπτυχθεί σε τρία μέρη καθόσον οι κυριότεροι επαναστάτες είναι αρκετοί.Αρχίζοντας με αλφαβητική σειρά..
ΑΚΕΝΑΤΟΝ, έζησε από το 1353 -1335 π.Χ. Ήταν Φαραώ και σύζυγος της Νεφερτίτης. Βασίλεψε μόνο 17 χρόνια. Συντάραξε όμως την Αίγυπτο αφού προσπάθησε να επιβάλει την λατρεία ενός μόνο θεού, σε μια κοινωνία που πίστευε σε πολλούς θεούς.
ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, ο γνωστός σκλάβος που γεννήθηκε στην Ελλάδα και υπηρέτησε διά της βίας στο ρωμαϊκό στρατό. Το 73 π.Χ υπήρξε αρχηγός της μεγαλύτερης επανάστασης κατά της Ρώμης, στην οποία νικούσε επί τρία χρόνια!!!για αιώνες μετά φοβόντουσαν μήπως ξαναεμφανιστεί...
ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΑΣΙΖΗΣ, έζησε από το 1182 - 1226. Ήταν Ιταλός που ακολούθησε πιστά αυτά που συνιστά το ευαγγέλιο, περί πενίας και πολλά άλλα. Το 1228 ανακηρύχθηκε Άγιος.
ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΒΙΓΙΟΝ, γεννήθηκε το  1431 με άγνωστη την ημερομηνία του θανάτου. Ένας από τους πρώτους μεγάλους ποιητές της Γαλλίας και υπότροπος κατάδικος. Ένας σπάνιος "αλήτης" που με τα ποιήματά του μαγεύει ακόμα.
ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ, έζησε από το 1564 -1642. Επιστήμονας που γεννήθηκε στην Πίζα της Ιταλίας, ο οποίος απέδειξε πως στο κέντρο του Σύμπαντος βρίσκεται ο Ήλιος και όχι η Γη. Συμφωνούσε με τον Αριστοτέλη.Για αυτόν τον λόγο η Καθολική Εκκλησία τον καταδίκασε. Τον αναγνώρισε 99 χρόνια μετά.
ΙΣΑΑΚ ΝΕΥΤΩΝ, επιστήμονας από την Αγγλία, που έφερε την επανάσταση στην αστρονομία με το νόμο της παγκόσμιας έλξης που διέπει τη λειτουργία όλου του σύμπαντος.
ΤΟΥΣΕΝ ΛΟΥΒΕΡΤΙΡ έζησε από το 1743 -1803. Γεννήθηκε σκλάβος και λεγόταν Τουσέν "α Μπρέντα" από το όνομα της "φυτείας" στην οποία ανήκε. Πολέμησε για την ελευθερία όλων των Μαύρων και διακήρυξε την ανεξαρτησία της Αϊτής, γαλλικής αποικίας. Το Μάη του 1802, ο Τουσέν και η οικογένειά του συλλαμβάνονται ως στασιαστές και οδηγούνται στην Γαλλία. Τον Απρίλιο του 1803 αυτός ο άνθρωπος που αγωνίστηκε για την ελευθερία των Μαύρων,  πεθαίνει στα μπουντρούμια του πύργου Ζου, στα όρη του Ιούρα, από πνευμονία λόγω του ψύχους. Δεν κατάφεραν να τον εξαφανίσουν όπως θα ήθελαν...αφού ένα χρόνο μετά το νησί του εξασφάλισε την ανεξαρτησία του.
ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΒΑΝ ΜΠΕΤΟΒΕΝ, έζησε από το 1770 -1827.Γερμανός από οικογένεια μουσικών.Κατά τις πηγές είναι ο πρώτος μουσικός που ζούσε από την τέχνη του χωρίς να έχει την ανάγκη των ισχυρών του πλανήτη. Παραμένει παγκοσμίως ως ο γνωστότερος κλασικός συνθέτης. "εσείς, άνθρωποι , που με θεωρείτε αγενή, ξεροκέφαλο, μισάνθρωπο..πόσο με αδικείτε!'".
ΣΙΜΟΝ ΜΠΟΛΙΒΑΡ, έζησε από το 1783 - 1830. Είναι ο Στρατηγός και αρχηγός του κράτους της Βενεζουέλας. Συνέβαλε στην απελευθέρωση της Λατινικής Αμερικής από τους Ισπανούς. Ακόμη και στα νεότερα χρόνια αρχηγοί των λατινοαμερικανικών κρατών εμπνέονται από τον αγώνα του.

Eικόνες από την 2η ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ.

Το αφιέρωμα αυτό αποτελεί προσωπική πρωτοβουλία της γράφουσας, ως δείγμα τιμής στη γενέτειρά της και όσους προσπαθούν για την ανάδειξή της!
"Η μεγαλοσύνη στα έθνη δε μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα" Κ. Παλαμάς.
Αν σκεφτούμε πως το έθνος το αποτελούμε όλοι μας και στην πρόοδό του συμβάλλουμε με τις ενέργειές μας, θα καταλάβουμε πόσο σημαντικά είναι τα λόγια του Ποιητή μας.
Το πύρωμα και το αίμα για τα μέλη του "ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ" είναι η θέληση, ο αγώνας, οι προσπάθεια για αυτό το πολύ όμορφο αποτέλεσμα που απολαύσαμε όλοι όσοι βρεθήκαμε αυτές τις ημέρες στην Ανδραβίδα. Φυσικά στην πραγματοποίηση της 2ΗΣ ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑΣ ήταν σημαντική η βοήθεια του Δήμου Ανδραβίδας -Κυλλήνης που μέσω του Νομικού Προσώπου χρηματοδότησε το μεγαλύτερο ποσοστό του ποσού που απαιτήθηκε καθώς επίσης και το προσωπικό ενδιαφέρον των αντιδημάρχων κ. Παλαιολόγου και κ. Χάρδα. Εδώ επισημαίνω πως ίσως να μου διαφεύγουν κάποια άλλα πρόσωπα, στα οποία ζητώ συγνώμη.

Όσοι αγαπάμε τον τόπο μας δεν πρέπει να μείνουμε νοσταλγοί της "προ αιώνων δόξας της Ανδραβίδας" αλλά να συνειδητοποιήσουμε το καθήκον μας έναντι της γενέτειράς μας. Ο τόπος μας θα ξανανθίσει διώχνοντας κάθε ίχνος αδιαφορίας και διαίρεσης που φέρνουν οι μικροψυχίες και η στενομυαλιά. Για να οξυγονωθεί η κοινωνία δεν απαιτούνται θριαμβολογίες , ούτε θεατρινίστικες ενέργειες. Ας εμπεδώσουμε όλοι πως η επιτυχία ακολουθεί τις απολαυστικές διαδρομές της ειλικρίνειας, της διαύγειας, της διάθεσης για το "εμείς" που θα λιώσει το "εγώ".

Το φωτογραφικό υλικό ανήκει στο προσωπικό μου αρχείο και είναι ένα μικρό δείγμα της χτεσινής ημέρας. Ως μέλος του συλλόγου και αδερφή του Επίτιμου Πρόεδρου, ο οποίος αποτελεί το τρανό παράδειγμα της αγάπης προς το άλογο και την Ανδραβίδα, θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου,ιδιαιτέρως όλους τους νέους φίλους και ανθρώπους οι οποίοι βρέθηκαν κοντά μας καθόσον πληροφορήθηκαν για την "ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ" από το διαδίκτυο και οι οποίοι μας βοήθησαν πάρα πολύ στην προετοιμασία.

Συγχαρητήρια σε όλους και πάλι!!!

20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974. ΖΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΩ.

Αύριο ξεκινούμε για την πατρίδα, γιαλούς θε να περάσουμε και στεριά. Μαζί μας θέ να πάρουμε την ελπίδα ταχιά πώς θα μας έρθη κι ή Λευτεριά. Ευαγόρας Παλληκαρίδης 1938 -1957.

20 Ιουλίου του 1974

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί, τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές, την πρώτη μέρα..

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί, φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά, την τρίτη μέρα.. Γ. Σκούρτης.

Εις μνήμην όλων των ηρώων, ως ένδειξη τιμής των αγνοουμένων και των οικογενειών τους,καθώς και των προσφύγων,  στο όνομα ενός εκ των μεγαλύτερων αγαθών αυτού της Ελευθερίας...με το σπαραγμό κατά της προδοσίας....γράφω αυτό το αφιέρωμα, που αποτελείται από σκέψεις και κάποια αποσπάσματα από την πλούσια ύλη που έχω μελετήσει σχετικά με την πολύπαθη Κύπρο μας.

Στις 15 Ιουλίου του 1974 η τάξη στην Κύπρο καταλύθηκε από το  πραξικόπημα κατά του Μακαρίου...έτσι η Τουρκία θέλησε να "προστατέψει" του Τουρκοκύπριους κάνοντας μια "ειρηνική παρέμβαση" ώστε να επαναφέρει την τάξη....(κάκιστα παραμύθια)..τήρηση συμφωνιών ίσως και αιώνες πριν..

Από τις 18 Ιουλίου σε όλα τα αεροδρόμια της νότιας Τουρκίας, υπήρχε ιδιαίτερα έντονη κίνηση, κυρίως βέβαια στων Αδάνων.Την ίδια μέρα οι ξένοι τουρίστες κατόπιν οδηγιών των προξενικών αρχών τους, εγκατέλειψαν την Κύπρο. Όλα ήταν καλοσχεδιασμένα όπως γράφουν πολλοί εκ των πολεμιστών  που βρίσκονταν εκεί. Από τις 15 Ιουλίου ήταν έντονες οι φήμες για την επέμβαση των Τούρκων.

Δεν έχει σημασία πόσες χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες  εισέβαλαν παράνομα στη Μεγαλόνησο.Δεν έχει σημασία ούτε η λεπτομέρεια της απόβασης.Η ιστορία μαύρισε εκείνη την ημέρα. Η σημασία βρίσκεται στους 200.000 ανθρώπους που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, που έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα.Στους χιλιάδες νεκρούς και στους χιλιάδες αγνοούμενους....εκεί βρίσκεται η σημασία του πόνου. Οι κατακτητές έκαναν δική τους την ευλογημένη γη, τη βιομηχανία, τις τουριστικές εγκαταστάσεις.Η Τουρκία προσπάθησε να πείσει πως ήταν απολύτως έννομη η παρέμβασή της, σύμφωνα με τη συνθήκη Εγγυήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας.Μα ούτε στα χειρότερα παραμύθια δε δικαιολογείται κάτι τέτοιο...ένοπλη και έννομη παρέμβαση;

Από το πρωί, όλα τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν τις προετοιμασίες των Τούρκων, ενώ το ΒΒC προέβαλε και εικόνες από τον απόπλου, στις 17.30. Η αντίδραση σε Αθήνα και Λευκωσία παρέμεινε, από την ημέρα του πραξικοπήματος έως και την παραμονή της εισβολής, ανεξήγητα απαθής.Υπήρξαν, εξάλλου, και τα γεγονότα νωρίτερα, όπως των κρίσεων του 1964 ( οπότε οι Τούρκοι αντέδρασαν μόνο με αεροπορικούς βομβαρδισμούς) και του 1967 (όταν δεν προχώρησαν τελικά σε απόβαση, αφού όμως, οι όροι τους για αποχώρηση της Ελληνικής μεραρχίας έγινα δεκτοί). Παρά τις πληροφορίες, οι οποίες κατέφθαναν πλέον συνεχώς στο ΑΕΔ και την ΚΥΠ, η Αθήνα καθησύχαζε τη Λευκωσία. "ΚΥΠΡΟΣ.1974 Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ". Κωνσταντίνος Αλεξ. Δημητριάδης.

Υπάρχει Έλληνας  που θέλει να ζει ελεύθερος και ξέχασε την Κύπρο;

Ήμουν πολύ μικρή και δεν ξεχνώ την ώρα που έφευγαν λόγω της επιστράτευσης άνδρες από το χωριό μου.Δεν ξεχνώ τα δακρυσμένα μάτια προσφύγων που ήρθαν να φιλοξενηθούν. ...πρόσφυγας στην ίδια σου την πατρίδα!!!ότι πιο τρομερό. Δεν μπορώ να περιγράψω στο πρώτο μου ταξίδι στην πανέμορφη νησιωτοπούλα κόρη, τι συναισθήματα με κατέκλυσαν....όσο κατά την ξενάγηση...ούτε στιγμή δεν έλειψαν τα δάκρυα.

Η αγάπη μου για την Κύπρο είναι μεγάλη. Δεν υπάρχουν άλυτα ζητήματα....υπάρχουν ζητήματα που δεν επιθυμούν οι "μεγάλοι"του κόσμου να λύσουν.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!!ούτε στην οικονομική λαίλαπα που δημιούργησαν, ούτε με την παρουσία του ιού στη ζωή μας (συμπληρώνω σήμερα 19 Ιουλίου 2022)!Η Κύπρος μένει πάντα στην καρδιά μας!

Η 2Η ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ!!

Το ελληνικό καλοκαίρι χρωματίζεται από εκδηλώσεις πολιτισμού. Μία από αυτές θα πραγματοποιηθεί το τριήμερο 22-23-24 Ιουλίου στην Ανδραβίδα. Είναι η 2η ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ, η εκδήλωση του ΟΜΙΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ", η οποία οργανώνεται από το Ν.Π.Δ.Δ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΔΗΜΟΥ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ -ΚΥΛΛΗΝΗΣ.Η ιστορική εξέλιξη της Ανδραβίδας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το άλογο.
Σας περιμένουμε όλους για κάποιες στιγμές ξεχωριστές.

Τα πανηγύρια ως παραδοσιακός ελληνικός κρίκος.

Το πανηγύρια είναι το σήμα κατατεθέν του ελληνικού καλοκαιριού, στις πεδιάδες, στα ορεινά μέρη, στα νησιά μας.

Πρόκειται για έναν πανάρχαιο θεσμό, που δίνει  ένα κλίμα ζωντάνιας στις μικρές κοινωνίες. Είναι το σπουδαίο γεγονός του καλοκαιριού σχεδόν σε κάθε μέρος, που όλοι το περιμένουν με χαρά, αφού δίνεται η ευκαιρία να συναντηθούν οι κάτοικοι της Ελλάδος με τους ξενιτεμένους, να διασκεδάσουν μέχρι το πρωί όλοι, να νιώσουν τη διαφορετικότητα από τη ρουτίνα του υπόλοιπου χρόνου, να τιμήσουν τον άγιο της ημέρας με όλα τα έθιμα που ακολουθεί η κάθε κοινωνία. Ότι και να σημαίνει για τον καθένα, το βέβαιο είναι πως τα πανηγύρια αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους κρίκους της παράδοσης. Σύμφωνα με λαογραφικές μελέτες, παλαιότερα η επίσημη εμφάνιση στα πανηγύρια ήταν απαραίτητη και μάλιστα σε κάποιες περιοχές σχεδόν μέχρι το 1950 -1955, ο τρόπος για να φτάσουν στον τόπο της γιορτής ήταν η μετακίνηση με τα μουλάρια. Ο αναβάτης ήταν πάντα περιποιημένος και φυσικά ήταν η μεγάλη ευκαιρία να ειδωθούν με τις ελεύθερες κοπέλες της περιοχής.

Τα πανηγύρια γενικά μπορούμε να τα χωρίσουμε, όπως έχει μείνει από παλιά, στο θρησκευτικό μέρος όπου ανήκει ο εσπερινός, ίσως ολονυχτία, αρτοκλασία και η λιτανεία της εικόνας που ακόμη και σήμερα σε αρκετές περιοχές πραγματοποιείται με άλογο. Ακολουθεί το ψυχαγωγικό μέρος, πάντα την παραμονή , ανήμερα αλλά μπορεί να έχει και μεγαλύτερη διάρκεια . Συνήθως οι αρμόδιοι φορείς οργανώνουν γλέντι με ζωντανή μουσική, βασικός πυλώνας για το χορό που ακολουθεί. Παλιότερα το τρίτο μέρος ανήκε στο εμπορικό -οικονομικό μέρος, με την έννοια της εμπορίας ζώων αλλά και τοπικών προϊόντων. Βέβαια και οι πάγκοι με τα παιχνίδια κατείχαν πολύ καλή θέση σε όλο το εορταστικό κλίμα. Σήμερα στο εμπορικό μέρος βρίσκονται οι πάγκοι με λογής -λογής εμπορεύματα.

Σχετικά με το θρησκευτικό μέρος, ακόμη και στην Αθήνα το τελετουργικό είναι ευλαβέστατο.

Όσο για τον ψυχαγωγικό τομέα νομίζω πως στις Κυκλάδες και στην Ήπειρο δεν έχει χαθεί αυτή η μοναδική γεύση της παράδοσης. Αυτός που αρχίζει το χορό, ο τρόπος που δένονται όλοι στον κύκλο, τα μουσικά όργανα, οι παραδοσιακές στολές και τόσα άλλα "υλικά" που νοστιμίζουν όσο τίποτα άλλο  στον κόσμο την υπέροχη συνταγή του ελληνικού πανηγυριού. Την παράδοση ακολουθούν οι Πόντιοι αλλά και στην Αράχωβα του Αγίου Γεωργίου. Σε αρκετές περιοχές έχει λίγο ξεφύγει  το θέμα από τον αρχικό του σκοπό και απλά είναι ένα γλέντι με τραγούδια μακριά από τα παραδοσιακά δεδομένα. Εδώ θέλω να τονίσω πως πανηγύρι που δεν γίνεται μνεία στα έθιμα και παρουσία όσων κατοίκων έχουν απομείνει οι οποίοι εκφράζουν τα παραδοσιακά τραγούδια ή γέροντες πρωτοχορευτές...είναι απλά μια χορευτική αντάμωση. Επίσης η παρουσίαση χορών της ελληνικής παράδοσης από συλλόγους ή ομάδες με γυναικεία εμφάνιση τύπου κολάν ή τζιν, είναι αντίθετη με τον σκοπό της εορτής.

Στον οικονομικό τομέα οι εμποροπανηγύρεις απαραίτητα πραγματοποιούνταν μια φορά το χρόνο.Η σημασία τους για τα μικρά μέρη καθώς και των ζωοπανηγύρεων είναι σπουδαία.Πολύ  παλιότερα και λιγότερο σήμερα υπήρχαν χωριά των οποίων οι κάτοικοι δεν είχαν τη δυνατότητα να προμηθευτούν διάφορα απαραίτητα είδη και έτσι περίμεναν την εμποροπανήγυρη. Σύμφωνα με τις πηγές όταν ο ελλαδικός χώρος βρίσκονταν υπό τον τουρκικό ζυγό, όπου οι συνθήκες το επέτρεπαν τα εμπορικά πανηγύρια γίνονται Αύγουστο ή Σεπτέμβρη. Σχετικά με την Πελοπόννησο αναφέρεται πως και την εποχή της Φραγκοκρατίας πραγματοποιούνταν μια ετήσια εμποροπανήγυρη. Γνωστό ήταν το πανηγύρι της Τεγέας. Απόλυτα περιγραφική είναι μια αναφορά του Μ.Τρανού, το 1961 ο οποίος γράφει "...τα μανιάτικα καραβάνια από τα πουλαρομούλαρα που ξεκινούσαν 10 και 20 ημέρες νωρίτερα για να φθάσουν στο χώρο της Τεγέας..".

Με την ευκαιρία του πανηγυριού πολλοί είχαν την ευκαιρία να αναζωπυρώσουν τις κοινωνικές τους σχέσεις αλλά και να προσπαθήσουν να κάνουν τα λεγόμενα συνοικέσια ή προξενιά, με σκοπό το γάμο μεταξύ κάποιων νέων που γνώριζαν. Σιγά σιγά από τη δεκαετία του '50, δεκαετία ορόσημο για πολλά θέματα, τα πανηγύρια άλλαξαν μορφή, με αποκορύφωμα τη δεκαετία του '70. Ο εμφύλιος έφερε πολλές κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές διαφοροποιήσεις ....μοιραία και τα πολιτιστικά στοιχεία κλονίστηκαν.

Σήμερα όμως αν και βαδίζουμε σε δύσκολα μονοπάτια, διαπιστώνω μια προσπάθεια αναζωπύρωσης  των παραδοσιακών μας σημείων. Είμαστε φιλέορτος λαός, απλά για κάποια χρόνια θεωρήσαμε οπισθοδρομικά τα πολιτισμικά μας δεδομένα και δώσαμε έδαφος σε ό, τι κακόγουστο ξενόφερτο.Σε όσους Έλληνες προσπαθούν να κρατήσουν ψηλά την λαμπάδα της παράδοσής μας εύχομαι καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, καλή επιτυχία στα πανηγύρια μας, στα οποία όσο μπορούμε πρέπει να τα ενώνουμε με τα στοιχεία που τους αξίζουν...απομακρύνοντας κάθε ίχνος κατώτερης εμφάνισης και συμπεριφοράς..

Το φωτογραφικό υλικό ανήκει σε διαδικτυακή αναζήτηση.