Οι αναμνήσεις περνάνε τον ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ!!

Η ξενιτιά...δεν είναι εύκολη κατάσταση, δημιουργεί έναν αιώνιο πόνο..αυτόν του πόθου..
Ζεις και εύχεσαι συνέχεια να βρεθείς το συντομότερο με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, ανεξάρτητα αν η ζωή σου κυλά ωραία εκεί που βρίσκεσαι. Τίποτα και κανένας δεν αντικαθιστά τα δικά μας πρόσωπα που βρίσκονται μακριά. Προσωπικά αυτή την πλοκή των συναισθημάτων την ζω από πολύ μικρή...είναι ένα μεγάλο πλεκτό μεταξύ Ελλάδας και Καναδά.

 Επειδή όμως δεν μου αρέσει η μεμψιμοιρία και οι μελαγχολικές νότες...κάθε μέρα εύχομαι και προσεύχομαι για αυτό...να είναι καλά όλος ο κόσμος και οι δικοί μου κι ας είμαστε μακριά. Αρκεί να μαθαίνουμε καλά νέα.Ζω πάντα με την ευχάριστη προσδοκία..αυτή που δημιουργεί ο κελαρυστός ήχος του νερού της πηγής..Το πιο πρόσφατο ταξίδι μου στο Μόντρεαλ ήταν στις 7 Οκτ 2015, με την ευκαιρία της βάφτισης ενός εκ των 4 απογόνων μας...εγγονιών της αδερφής μου!! Ουσιαστικά ήταν απρογραμμάτιστο και πολύ λίγο...μόλις 10 ημερών...έφτασε όμως για να απαλύνω τη νοσταλγία....

 Έτσι μ'αυτό το φωτογραφικό ταξίδι, βιώνω τα περσινά και .....κάνω σχέδια!!Η αλήθεια είναι ότι ήταν ένα ταξίδι υπέροχο σε όλα!!Οι πτήσεις τέλειες, η διαμονή επίσης...Ακόμη και ο καιρός ήταν ζεστός !!Στον Καναδά το φθινόπωρο είναι απερίγραπτο..κάθε κλαδί και άλλα χρώματα..κάθε χρόνο συγκεντρώνει πολλούς καλλιτέχνες, οι οποίοι εμπνέονται από το πολύχρωμο χαλί της φύσης!!

ΔΥΟ ΑΙΩΝΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ.

1816 - 2016 (11 Ιουλίου)

Πέρασαν 200 χρόνια, από τότε που το βρετανικό κοινοβούλιο ψήφισε με νόμο την αγορά των γλυπτών..μέρος του ανεκτίμητου θησαυρού μας...που αφαίρεσε ο Έλγιν από την Ακρόπολη...Θυμάμαι που το 1994 επισκέφτηκα για πρώτη φορά την Αγγλία και μέσα στο Μουσείο..όταν κάποιος ξεναγός Άγγλος, αναφέρθηκε επαινετικά για τον Έλγιν, ένα οργισμένος Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου...φώναξε "ένας κλέφτης ήταν"...

Με τον όρο Μάρμαρα του Παρθενώνα εννοούμε τα τμήματα του γλυπτού διακόσμου του Παρθενώνα που αφαιρέθηκαν από το λόρδο Elgin μαζί με ένα κιονόκρανο και άλλα αρχιτεκτονικά μέλη από τον ναό και τα οποία αφού μεταφέρθηκαν στην Αγγλία, αγοράστηκαν από το αγγλικό δημόσιο το 1816 και παραδόθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο. Εκτός από αυτά όμως, το συνεργείο του Elgin μετέφερε από την Ακρόπολη και τους γύρω χώρους πολλές αρχαιότητες και απέσπασε αρχιτεκτονικά και γλυπτά τμήματα από τα Προπύλαια, τον ναό της Αθηνάς Νίκης και κυρίως το Ερέχθειο, από όπου απεκόμισε μαι Καρυάτιδα, γείσα και μια κολόνα. Λιγοστά "ξενιτεμένα" τμήματα του Παρθενώνα βρίσκονται όμως σε άλλα ευρωπαϊκά μουσεία. ( ΑΝΘΕΜΙΟΝ περιοδικό ΕΦΑ. Ελένη Κόρκα Δρ Αρχαιολόγος).

Ο λόρδος Elgin το 1799 διορίστηκε ως πρεσβευτής της Αγγλίας στην Οθωμανική Πύλη.Η ευνοϊκότατη διάθεση του Σουλτάνου προς τον Άγγλο Πρέσβη, παρακίνησε τον Elgin να επιδιώξει να από τον Sejed Abdullah Καϊμακάν Πασά, αντικαταστάτη του Μεγάλου Βεζίρη, ο οποίος έλειπε στην Αίγυπτο, κάποιες παραχωρήσεις για την ομάδα του στην Ακρόπολη. Το 1801 δόθηκε τελικά από τον Καϊμακάν Πασά, με τον οποίον ο Elgin είχε ιδιαίτερη φιλική σχέση, άτυπη χαριστική επιστολή, λανθασμένα επονομαζόμενη "φιρμάνι", με την οποία ζητούνταν η ευνοϊκή αντιμετώπιση του συνεργείου του Elgin από τους προεστούς της Αθήνας, προκειμένου να γίνει αποτύπωση, σχέδια  και λήψη εκμαγείων από τα μνημεία της Ακρόπολης,καθώς και ανασκαφή και πιθανή απομάκρυνση από τα ερείπια γύρω από τον Παρθενώνα κάποιων τμημάτων ενεπίγραφων ή με γλυπτή διακόσμηση, με σαφή διευκρίνιση όμως ότι δε θα επερχόταν καμία βλάβη ή φθορά στο κτίριο.

Η επιστολή αυτή, σύμφωνα με στοιχεία που εντόπισε η κ. Κόρκα, στο πρωτόκολλο της τότε βρετανικής Πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη, πρέπει να παραχωρήθηκε στον Elgin χωρίς κανονικές διοικητικές διαδικασίες, καθώς προκύπτει ότι ζητήθηκε ανορθόδοξα από τον ίδιο τον Elgin,  δηλαδή χωρίς σχετικό εξερχόμενο αίτημα.Σήμερα διασώζεται η μετάφραση της επιστολής του Καϊμακάμη στα ιταλικά, τη lingua franca της εποχής.Επί του κειμένου αυτού δομήθηκε όλη η βρετανική επιχειρηματολογία και "στηρίχτηκε" η νομιμοποίηση των αποκτημάτων του Elgin. Προσέφερε πλούσια δώρα και χρήματα στους Τούρκους της Αθήνας, προκειμένου να κάνουν υπέρβαση καθήκοντος ...

Από το 1801 έως το 1804 τα συνεργεία του Έλγιν δρούσαν στην Ακρόπολη, προκαλώντας σημαντικές ζημιές στα γλυπτά και το ίδιο το μνημείο, αποσπώντας και διαμελίζοντας ένα σημαντικό μέρος (περίπου το ήμισυ) από τον σωζόμενο γλυπτό διάκοσμο του Παρθενώνα, μαζί με ορισμένα αρχιτεκτονικά μέλη, όπως ένα κιονόκρανο και ένα σπόνδυλο από κίονα.

Τα Γλυπτά αυτά αποθηκεύτηκαν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου. Το 1936 τοποθετήθηκαν στην έκθεση Duveen, που δημιουργήθηκε γι' αυτόν τον σκοπό. 

Ο άνθρωπος  που πόνεσε και προσπάθησε περισσότερο από τον καθένα, για την επιστροφή των μαρμάρων, ήταν η Μελίνα Μερκούτη, η οποία από το 1983 ως υπουργός Πολιτισμού ξεκίνησε έναν τεράστιο αγώνα. Η γράφουσα που είχε την τύχη να γνωρίζει την σπάνια προσωπικότητα, πιστεύει πως αν ζούσε ...τα μάρμαρα θα τα βλέπαμε εδώ..στη γενέτειρά τους.

  

Ο Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος της ΕΦΑ, γράφει σχετικά με το θέμα .."Είναι μόλις διακόσια χρόνια από την απαγωγή των μαρμάρων. Πρόκειται άραγε περί επετείου; Τι είναι τα διακόσια χρόνια από την απαγωγή μπρος στα δυόμιση χιλιάδες από τη γενεσή τους έως σήμερα, Εορτάσωμεν, λοιπόν; Λες κι ο χρόνος δεν μέτρησε ποτέ -περασμένα ξεχασμένα-ο ποιητής, πάλι ξανά: cursed be the hour/ καταραμέν'η ώρα ..και πάλι.

 Τα 200 χρόνια από την απαγωγή των μαρμάρων ασφαλώς δεν είναι επέτειος, πολλώ μάλλον εορτή, αλλά ούτε και θρήνος. Είναι απλή στιγμή καταγραφής των πρόσθετων, νέων δεδομένων για το πως και το πού, προσθήκες στο αφήγημα που ξαναγράφεται - με το μάτι πάντα στο μέλλον.

Με την ευχή και την ελπίδα πάντα, κάθε Έλληνας πρέπει να αγωνίζεται από την πλευρά του , όπως μπορεί για αυτό το τόσο σοβαρό θέμα....θέμα εθνικό, ιστορικό, πολιτισμικό.. Αναμφισβήτητα οι καθημερινές δυσκολίες είναι πολλές...όμως είναι ένας τρόπος για να ξεχάσουμε τα άλλα..σαν το θέμα που αναφέρθηκα.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ και μαθαίνουμε τα παιδιά μας ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΞΙΟΥΝ τα τεράστια σοβαρά προβλήματα της Χώρας μας...ανήκουν σε όλους μας.

Calèches Québec (English)

Όταν οι νέοι άνθρωποι ασχολούνται με την παράδοση.

H Κοκκάλα της Λακωνικής Μάνης, είναι ένα χωριό, που στέκει αγέρωχο , κτισμένο αμφιθεατρικά πάνω από έναν όρμο με λευκά βότσαλα...ο ορίζοντας λούζει αυτή την απαράμιλλη φυσική ομορφιά με τα καταγάλανα νερά της θάλασσας.Από αυτό το χωριό, έλκει την καταγωγή της η Μαρία Μελά. Πρόκειται για μια νέα κοπέλα, η οποία σπούδασε σε Ιδιωτική Σχολή αισθητικός και καλλιέργησε τις γνώσεις της παρακολουθώντας σεμινάρια ρεφλεξολογίας και βοτανοθεραπείας, έτσι ώστε να μπορεί να παρασκευάζει καλλυντικά από αγνά υλικά, όπως την θαυματουργή κηραλοιφή της. Καθόσον ήταν πάντα ανήσυχο πνεύμα και η παράδοση αποτελούσε ένα από τα "πιστεύω" της...θέλησε να ανοίξει το τετράδιο με τις συνταγές της γιαγιάς της,που κρατούσε καλά φυλαγμένο σαν φυλαχτό και να ασχοληθεί με την παρασκευή γλυκών του κουταλιού, λικέρ , μαρμελάδων ..και άλλων μανιάτικων προϊόντων.Έτσι ξεκίνησε και προχωράει μια πολύ αξιόλογη δουλειά, η οποία χαρακτηρίζεται από το μεράκι της και το εξαιρετικό ταλέντο της. Χρώματα, αρώματα και γεύσεις...που τα ενώνει το χαμόγελο της Μαρίας.

Ο λόγος που εμπνεύστηκα αυτό το αφιέρωμα στα παραδοσιακά μανιάτικα προϊόντα και τη Μαρία Μελά, είναι γιατί πρόκειται για μια γνήσια ελληνίδα, μια κοπέλα που ξέρει να τιμά την Πατρίδα και τις ρίζες της.Ο τρόπος που εκφράζεται θυμίζει τη δυναμική μανιάτισσα που όχι μόνο δεν υπέκυψε σε ζυγούς..αλλά όταν χρειάστηκε πήρε το δρεπάνι εναντίον του εχθρού.
Ένας Μανιάτης νομικός, δημοσιογράφος και διακεκριμένος λογοτέχνης, ο Γιώργος Φτέρης (1891 -1967) γράφει..."ξεπερνώντας το δεδομένο της φτώχειας, που θα τσάκιζε και θα ταπείνωνε κάθε άλλη γυναίκα, η Μανιάτισσα με το να μάθει από τη μάνα της, κι από τις γριές της γενιάς της, να χρησιμοποιεί στις ριζικές αξιολογήσεις της, άλλα κριτήρια, σε τίποτε δεν εμποδίζονταν να νιώθει περηφάνια για τη θέση της, έστω κι αν φόραγε ένα πάμφθηνο φουστάνι, κι αν έτρωγε ένα κομμάτι ξερό ψωμί".

Οι φωτογραφίες είναι από την επίσημη ηλεκτρονική σελίδα της Μαρίας.

Όλα τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι εξαιρετικά διαλεγμένα και κυρίως..προέρχονται από τη Μάνη..ή από την Πελοπόννησο

Οι μέθοδοι για την παρασκευή καλλυντικών αλλά και προϊόντων προς φαγητό..είναι απόλυτα ανόθευτες.

Οι συσκευασίες είναι περίτεχνες έτσι ώστε να αποτελούν κι ένα υπέροχο δώρο.

Κορδελίτσες, βαζάκια..ακόμη και οι ετικέτες τόσο μα τόσο καλοφτιαγμένα!!

Η εικόνα αυτή με τον καφέ και τα γλυκά του κουταλιού, με ταξιδεύει ...στα παιδικά χρόνια, όταν η μάνα μου...γέμιζε μεγάλα βάζα ..κι εγώ πήγαινα σιγά σιγά και τα άδειαζα!Έτσι μια φορά που ήρθαν ξαφνικά επισκέψεις και πήγε με χαρά να τους προσφέρει το νεραντσάκι και το βύσσινο...μόλις είδε τα βάζα με δυο κουταλιές...και ίχνη σιροπιού γύρω -γύρω..τρελάθηκε..να γελάει, μαζί γέλασαν και οι επισκέπτες που παρά λίγο να μην δοκιμάσουν , το γλυκάκι που τόσο ήθελαν.

Στο τέλος αναγράφονται τα στοιχεία της σελίδας με τις δημιουργίες της Μαρίας, στην οποία εύχομαι ολόψυχα, να δημιουργεί με επίκεντρο τα ήθη και έθιμά μας, καθώς επίσης να μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά της....αυτή την τεράστια αξία του χθες, του σήμερα και του αύριο!

https://www.facebook.com/melitsas/?fref=ts&__mref=message_bubble

Βιολογικά προιόντα Μάνης -melitsa

@melitsas

Μια βόλτα στην Ανδραβίδα του σήμερα 10- 7- 2016

Στίχοι από τραγούδια του Άκη Πάνου.

Ο Άκης  Πάνου που γεννήθηκε το 1933 και πέθανε το 2000, αποτελεί αναμφισβήτητα έναν από τους πιο γνωστούς  στιχουργούς και μουσικοσυνθέτες. 

Αργότερα θα αναφερθώ στον Άκη Πάνου και το μουσικό του έργο, με ένα αφιέρωμα. Για την ώρα παρουσιάζω κάποιους από τους στίχους του...Ένα ταξίδι..μελοποιημένης ποίησης! 

 ...Βρήκα πουλί πληγωμένο βαριά, δίχως θάρρος κι ελπίδα
με σπασμένα φτερά μες την καταιγίδα....

....πόσα ξέρω από τέτοια, δε φαντάζεσαι,
τζάμπα μου χαλάς το κέφι και κουράζεσαι...


.......όταν σφυρίζει το καράβι
στα χείλη πνίγετ' η μιλιά
κι είναι πικρά,
είναι φαρμάκι.
τα τελευταία τα φιλιά...

......Γιατί δεν ήρθες τότε την ώρα που πονούσα
που μ' έπνιγε το δάκρυ και σε αναζητούσα...

....ένα ρολόι μου 'χες χαρίσει \
που το κοιτούσα όταν αργούσες,
που το κοιτούσα όταν αργούσες
και το ρωτούσα αν μ' αγαπούσες..

......αφού το κρίμα κρίνεται κι εξαίρεση δε γίνεται,
το πίνεις και δεν πίνεται αφού το κρίμα κρίνεται...

.......τα  όνειρα που χτίζονται μονάχα με τη σκέψη

κανείς μην τα πιστέψει

τα σβήνει η ζωή....

....ποντάρει άλογο κουτσό και φέρνει πεντακόσα,

εγώ ποντάρω σ' αετό και χάνω κάπου τόσα..

-Μολόγα τα, μολόγα τα.

-Τα φράγκα μοιρολόγα τα.

-Τι γίνανε; Moλόγα τα.

-Χορτάρι για τ' αλόγατα...

Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης.

Χρόνια πολλά στην Αθήνα.

 Έχει την τιμητική του ο Ιερός Ναός του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, που βρίσκεται στην οδό Σκουφά, στο Κολωνάκι, ένα από τα ξεχωριστά πνευματικά κέντρα.

Ο Άγιος Διονύσιος, σύμφωνα πάντα με τις θρησκευτικές -ιστορικές πηγές, γεννήθηκε στην πόλη της Αθήνας το ένατο έτος μετά την γέννηση του Χριστού και όταν βασιλιάς ήταν ο Αύγουστος (27 π.Χ -14 μ.Χ). Ο Άγιος Διονύσιος διακρινόταν για την αγάπη του προς τη γνώση και τη φιλοσοφία. Η αγάπη αυτή τον οδήγησε στην Αίγυπτο και την Μακεδονία.Καταγόταν από αρχοντική και πλούσια οικογένεια και σπούδασε όλες τις επιστήμες της εποχής του. Γι' αυτό είχε τη φήμη του σοφού άνδρα ανάμεσα στους Αθηναίους. Τον εξέλεξαν ως ένα από τα εννέα μέλη του Αρείου Πάγου που ήταν το Ανώτατο Δικαστήριο, στο οποίο το 51 μ. Χ, κατόπιν προσκλήσεως των Αθηναίων, δίδαξε ο Απόστολος Παύλος "Τον Άγνωστο Θεό".

Μετά την ομιλία του Αποστόλου Παύλου, δύο άνθρωποι ήταν οι πρώτοι πίστεψαν στον μέχρι τότε Άγνωστο Θεό.Ο Άγιος Διονύσιος και μια γυναίκα που ονομαζόταν Δάμαρις. Στην περιοχή του Παγκρατίου υπάρχει οδός Δαμάρεως.Όταν ο Διονύσιος είχε βρεθεί ως φοιτητής στην Αίγυπτο με τον φιλόσοφο Απολλοφάνη, είχε παρακολουθήσει μια έκλειψη ηλίου,ανεξήγητο φαινόμενο...Είχε σκεφτεί πως κάποιος άγνωστος Θεός πάσχει και σκοτείνιασε η γη. Όταν λοιπόν, άκουγε την ομιλία του Αποστόλου Παύλου, θυμήθηκε αυτό το περιστατικό και το συνδύασε με την ύπαρξη του Ιησού. Αυτό το γεγονός τον οδήγησε στην αληθινή πίστη.Ο Διονύσιος ζήτησε να βαφτιστεί Ορθόδοξος Χριστιανός και χειροτονήθηκε ιερέας.

 Έγινε ο δεύτερος επίσκοπος της Αθηναϊκής Εκκλησίας. Λέγεται πως παρέστη την Κοίμηση της Θεοτόκου, η οποία έγινε πάνω σε νεφέλες. Ήταν Χριστιανός φιλόσοφος και είχε δυο μαθητές τον Ρούστικο και τον Ελευθέριο. Ο Αυτοκράτορας Δομετιανός, που είχε πληροφορηθεί την χριστιανική του δράση στην Βρετανία και στην Ισπανία, τον ειδοποίησε πως θα πεθάνει, αν δεν απαρνηθεί τον Χριστό.Ο Διονύσιος επέλεξε να πεθάνει και το 96 μ.Χ αποκεφαλίσθηκε με τους δυο μαθητές του. Λέγεται πως ως εκ θαύματος έδωσε το κεφάλι του σε μια γυναίκα με το όνομα Κατούλα , η οποία ενταφίασε τα τρία πτώματα. Ο Άγιος Διονύσιος είναι ο προστάτης των Δικαστικών και του Δικαστικού Σώματος. Η μνήμη του τιμάται στις 3 Οκτωβρίου.Κατόπιν εγκυκλίου του 1999 μ.Χ τιμάται και στις 12 Οκτωβρίου, όπου είναι η Σύναξη των εν Αθήναις  Αγίων.
Η αγία κάρα του, βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους, όπου και φυλάσσεται. Εκεί είχε δωρίσει την Αγία Κάρα ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου Αλέξιος ο Κομνηνός.

Ο Ιερός Ναός της Σκουφά στο Κολωνάκι, ξεκίνησε να χτίζεται το 1923 και ολοκληρώθηκε το 1931.

Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα, με σχήμα σταυροειδές και μεγάλο τρούλο. Εξωτερικά είναι διακοσμημένος με  αρχαιοπρεπή στοιχεία. Το σχέδιο του Ναού το είχε ετοιμάσει ο διάσημος βυζαντινολόγος , αρχιτέκτονας Αναστάσιος Ορλάνδος, όπου είχε και την επιστασία της κατασκευής, η οποία ολοκληρώθηκε με την βοήθεια του αρχιτέκτονα  Γεωργίου Νομικού. 

Η τελετή των εγκαινίων του Ναού έγινε στις 24 Μαΐου του 1931.

Παραπάνω στοιχεία για την ομιλία του Αποστόλου Παύλου καθώς και για τον διάκοσμο του Ναού του Αγίου Διονυσίου, θα αναφερθούν σε μελλοντικά αφιερώματα.

Χρόνια πολλά  και να χαρίζει φώτιση σε όλους και ιδιαιτέρως στο Δικαστικό Σώμα, του οποίου είναι ο προστάτης.