Φθινόπωρο και φεύγουν τα πουλιά.

Από τα παιδικά μας χρόνια γνωρίζαμε τα χελιδόνια που ερχόντουσαν την άνοιξη κι έφευγαν το φθινόπωρο.Ήταν η πρώτη γνωριμία με τα μεταναστευτικά πουλιά.

 

Ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης με το ποίημά του "ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ" μας  δίνει μια υπέροχη περιγραφή επί του θέματος .

Χειμώνιασε και φεύγουν τα πουλιά

γοργά ο πελαργός τα πελαγώνει

κι η φλύαρη χελιδονοφωλιά

χορτάριασε παντέρημη και μόνη.

Του σπίνου χάθηκε η γλυκιά λαλιά

φοβήθηκε ο μελισσουργός το χιόνι, 

κι η σουσουράδα κάτω στην ακρογιαλιά 

δεν τρέχει, δεν πηδά,δεν καμαρώνει.

Στης λυγαριάς τ' ολόξερο κλαδί,

του φθινοπώρου φτωχικό παιδί,

ο καλογιάννος πρόσχαρος προβάλλει.

Με λόγια ταπεινά και σιγανά,

μικρός προφήτης φτερωτός,μηνά 

την άνοιξη που θα γυρίσει πάλι.

Τα πουλιά συμβολίζουν την ελευθερία..αφού είναι τα πιο ελεύθερα πλάσματα του πλανήτη,. Υπάρχουν πάρα πολλά είδη...ξεπερνάνε τις 10.000. Η κοινωνία τους είναι πολύ οργανωμένη και το διαπιστώνουμε στον τρόπο με τον οποίο χτίζουν τις φωλιές τους, στον τρόπο που μεγαλώνουν τα μικρά τους...και ακόμη στον τρόπο με τον οποίο μπορούν να  ζουν σε  διαφορετικές  "πατρίδες" ανάλογα με τις εποχές. Η πορεία τους δεν είναι τυχαία...ακολουθούν την παρνάρχαια ρότα τους από το Νότο προς το Βορρά την άνοιξη και την αντίθετη κατεύθυνση το φθινόπωρο.Αν κανείς παρατηρήσει τους σχηματισμούς με τους οποίους ταξιδεύουν, είναι σίγουρο πως θα αναρωτηθεί .... ανβρέθηκε καλλιτέχνης  τόσα χρόνια..που να μπορέσει να φτάσει το μεγαλείο τους..

 Στην ερώτηση γιατί μεταναστεύουν;η άμεση απάντηση είναι προκειμένου να επιβιώσουν δηλαδή να μπορούν να βρουν τροφή και ήπιες καιρικές συνθήκες.Τα μεταναστευτικά πουλιά είναι πάρα πολλά. Εντύπωση μου έκαναν πάντα τα χελιδόνια στη Χώρα μας και οι πάπιες στον Καναδά που έχω δει σε ιδιαίτερους σχηματισμούς να φεύγουν, να  χάνονται στον ορίζοντα...Μεταναστευτικά είναι τα καλοβατικά πτηνά, που υποχρεούνται σε πολύ μεγάλες μετακινήσεις από τις αρκτικές περιοχές αναπαραγωγής τους στις θερμότερες περιοχές.Είναι τα θαλασσοπούλια όπως ο μαύρος κέπφος και το χιονόγλαρο που κατέχει σύμφωνα με τις πηγές, σίγουρα το ρεκόρ μεγαλύτερης διανυόμενης απόστασης αφού ταξιδεύει από τις αρκτικές περιοχές αναπαραγωγής τους, στην Ανταρκτική όπου διαχειμάζει.Είναι ο αιθαλόμυχος που φωλιάζει στα νησιά Φώκλαντ για να ξεχειμωνιάσει στα ανοιχτά της Νορβηγίας.

 Μεταναστευτικά είναι και ημερόβια αρπακτικά όπως γύπες, αετοί, γερακίνες, πελαργοί.Αυτά τα είδη μετακινούνται την ημέρα γιατί χρειάζονται τη θέρμανση του εδάφους  από το ηλιακό φως.Συνήθως  ως ορόσημα στη διαδρομή τους, έχουν το Γιβραλτάρ και τον Βόσπορο, επειδή είναι στενότερα σημεία και φτεροκοπούν ευκολότερα, αφού δεν μπορούν να πετάνε για ώρες πάνω από μεγάλη απόσταση υδάτινης  μάζας.

Πολλά πτηνά μετακινούνται τη νύχτα, συνήθως είναι τα εντομοφάγα όπως το κολιμπρί, οι συλβίες, οι μυγοχάφτες. Στο βασίλειο της φύσης, παρατηρούνται και οι μεταναστεύσεις μικρών αποστάσεων,όπως ο νεροκότσυφας που μετακινείται στις περιοχές με χαμηλότερο ύψος, προς αποφυγή του κρύου και το νανογέρακο που πηγαίνει προς τις νότιες ακτές..

 Ο δρόμος της μετανάστευσης δεν είναι καθόλου εύκολος.Έχει τεράστιους κινδύνους και χιλιάδες θύματα κάθε χρόνο.Η πορεία διαρκεί μέρες, αφού τα πουλιά πρέπει να διανύσουν δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα και πετούν με 30 -35 χιλιόμετρα την ώρα.Κάποια από αυτά ξεκουράζονται τη νύχτα, ενώ άλλα όπως αναφέρεται πιο πάνω ταξιδεύουν μόνο νύχτα.Σύμφωνα με τους επιστήμονες τα πουλιά γνωρίζουν τα καιρικά φαινόμενα που θα ακολουθήσουν, καθώς επίσης δεν ξεχνούν τις τοποθεσίες....ίσως  διακρίνονται από μια μαγνητική αίσθηση.Έτσι δικαιολογείται ο τρόπος με τον οποίο χαράζουν και εκτελούν τις εναέριες διαδρομές τους.

 Μπορεί να ταξιδεύουν ασταμάτητα για 11 χιλιάδες χιλιόμετρα....και μετά νομίζουμε οι άνθρωποι πως είμαστε οι δυνατοί της γης...

 Οι μόνιμοι κίνδυνοι που είναι και η αιτία χιλιάδων πουλιών που χάνονται κάθε χρόνο είναι οη λαθροθηρία....700.000 περίπου αποδημητικά πουλιά στη Χώρα μας σκοτώνονται παράνομα ετησίως...

 Αν σκεφτούμε την ομορφιά αυτή που μας χαρίζει η κίνησή τους...ο ερχομός τους που τιτιβίζοντας ψάχνουν να βρουν την ίδια φωλιά..ο αποχωρισμός που προετοιμάζεται κατά τα τέλη του καλοκαιριού,όταν "συνεδριάζουν" συνήθως στα καλώδια του ηλεκτρισμού,...ίσως καταλάβουμε πως δεν πρέπει να τα σκοτώνουμε και να τους καταστρέφουμε τις φωλιές..Δεν έχει μείνει τόσο ανόθευτη η γη ώστε...να εξαφανίζουμε  εμείς αυτούς τους τόσου χαριτωμένους ζωντανούς οργανισμούς, που έχουν μεγάλο μέρος στην ισορροπία του πλανήτη.Όσοι ζουν εκτός πόλεων είναι πιο κοντά στις χαρές της φύσης....

 Ακόμη και στην πόλη αρκεί να θέλουμε,, έχουμε πολλά να δούμε...τα τελευταία 5 ή 6 χρόνια έρχεται και φωλιάζει στη νεραντζιά κάτω από την πολυκατοικία μας ο κότσυφας από το Λυκαβηττό. Όταν έχει λιακάδα φτερουγίζει από μπαλκόνι σε μπαλκόνι....γιατί να τον σκοτώσουμε;;Aυτός μας δείχνει τη χαρά του.

  Τα χελιδόνια έρχονται με πολύ αγάπη να μας ξαναδούν, αφού περνάνε τεράστιες αποστάσεις και στο δρόμο χάνονται πολλά.Ας τα υποδεχόμαστε μαζί με την άνοιξη και ας τα αποχαιρετάμε, έτοιμοι να ζήσουμε τις ομορφιές του χειμώνα.

Τα πουλιά συμβολίζουν τα όνειρα και την ελπίδα!!!που κανένας υγιής νους δε θέλει να σκοτώσει!Με υγεία και χαρά να υποδεχτούμε πάλι την άνοιξη τα πουλιά που θα ξανάρθουν!

Η Κύπρος στην ποίηση.

Συνεχίζοντας  το ταξίδι της σχέση μου  με την ποίηση, σας παρουσιάζω ένα απόσπασμα από το ποίημά μου 'ΛΟΓΟΣ ΓΟΝΙΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ", που έλαβε το Β' Βραβείο , σύμφωνα με τα αποτελέσματα του 6ου ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΚΥΠΡΟΥ 

Η προηγούμενη ανάρτηση αφορά στην εκδήλωση απονομής που πραγματοποιήθηκε στις 10 Ιαν 2016, στην Αίθουσα Ελλήνων Λογοτεχνών.

Το ποίημά μου συμμετείχε στο θέμα " Το ψυχικό μεγαλείο των γονιών των ηρωωμαρτύρων της ΕΟΚΑ῾ 



Σοφία Δ. Αγραπίδη

Λόγος γονιού αγωνιστή

Όσο και να με τυρρανείς

το δίκιο μου θα πάρω.

Νάτος και πάλι ο Διγενής

παλεύει με το χάρο.

...................
.............................

Να τα παιδιά μας στα βουνά

τα χιλιοδοξασμένα,

για μένα τώρα αρχινά

καινούριο εικοσιένα.

Καίει σε τούτη την ψυχή

της λευτεριάς λαμπάδα

και γράφει κάθε της πτυχή

το όνομα Ελλάδα.

Εκδήλωση ΕΠΟΚ 6ου Παγκόσμιου Λογ. Διαγωνισμού, Κυριακή 10.01.16

Σκέψεις περί Ανδραβίδας, ίππων και συζητήσεων των ημερών.

Για  λόγους καθαρά συναισθηματικούς καθόσον κλείνω ένα χρόνο από το πιο πρόσφατο ταξίδι μου στον Καναδά, επέλεξα το φωτογραφικό υλικό να είναι από εκεί....παρατυπώντας αφού η συζήτηση είναι για την Ελλάδα. Η παρατυπία αυτής της μορφής βέβαια όπως λέει και κάποιος φίλος της ψυχολογίας,δικαιολογείται επειδή οι φωτογραφίες  κάνουν ευκολότερη την ανάγνωση...το κείμενο δεν είναι μονότονο..

Με την ευκαιρία της  82ης ΙΠΠΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ της Ανδραβίδας, ως δημότης  καθώς επίσης και ως μέλος τους ενός εκ των δύο φορέων που δραστηριοποιούνται με το άλογο, παρευρέθηκα στην εκδήλωση.Επίσης αποτελώ αυτόπτη και αυτήκοο μάρτυρα κάποιων γεγονότων.

Συμμετείχα σε συζήτηση με έναν ειδικό επιστήμονα επί του θέματος, σε σχετική σελίδα, στην οποία εξέφρασα κάποια απορία μου χρησιμοποιώντας περιγραφικά στοιχεία  ...η οποία παρεξηγήθηκε χωρίς να  ονομάσω κάποιον ή κάποιους..Κατόπιν επιθετικής απάντησης και ενώ θα μπορούσα να απαντήσω με το ίδιο ύφος, να μην δεχτώ ούτε σχόλιο αφού δεν ονόμασα κάποιον... κάνοντας τη μικρότερη ως δείγμα ευγενείας, εξήγησα ακριβώς τι εννοούσα, δείχνοντας έτσι τον τρόπο με τον οποίο συζητάμε, την αξία της αρνητικής και θετικής κριτικής.Εδώ θέλω να επισημάνω πως ο όρος "ημίγυμνος", ανήκει στην καθημερινότητά μας,είναι συνυφασμένος σχεδόν με όλους μας, αφού ιδιαιτέρως το καλοκαίρι η ενδυμασία μας ταυτίζεται μ' αυτόν τον όρο.
Όσο για τον τομέα της τέχνης το  ημίγυμνο αλλά και το γυμνό, αποτελεί θέμα σπουδαίων καλλιτεχνών σε όλους τους τομείς, από τη ζωγραφική έως τον πεζό λόγο κι από την γλυπτική έως την ποίηση. Προσωπικά ανήκω σε συγγενικό περιβάλλον με νέα παιδιά που επέλεξαν τον καλλιτεχνικό δρόμο σε πολλούς τομείς, παραδοσιακό χορό άλλης χώρας, γλυπτική, φωτογραφία, μουσική κα.λ, τα οποία στήριξα από την πρώτη στιγμή, αφού από την πλευρά μου υπηρετώ μια μορφή τέχνης, λογοτεχνία -ποίηση.Επίσης είμαι αρωγός εθελοντικά σε καλλιτεχνική ομάδα μοντέρνων χορευτικών δρώμενων. Μετά απ' όλα αυτά ....πως είναι δυνατόν να έχω άρνηση και κακία για κάποια νέα παιδιά;

Σχετικά με την παράδοση του τόπου μας και συζητώντας ώρες με ειδικούς, επιθυμώ να πω προς όλους, πως όταν καταφέρουμε να παρουσιάσουμε στην έκθεση την αθλητική αξία της ιππασίας που είναι το κεντρικό νόημα, την αναβίωση των εθίμων που σβήνονται, τότε θα είμαστε έτοιμοι να παρουσιάσουμε και θεάματα που αγγίζουν έθιμα ή συνήθειες άλλων χωρών, όπως Ιταλίας, Ισπανίας, Βιέννης και ότι άλλο. Όταν θα μάθουμε να φερόμαστε σε όλους τους ιπποεκτροφείς  με τον ίδιο τρόπο που απαιτεί το κοινό ενδιαφέρον, δηλαδή η αγάπη για το όμορφο τετράποδο και όχι να υποτιμούμε αυτούς που δεν έχουν εκθαμβωτικά και ακριβά άλογα..Όταν θα μάθουμε  να μην προσπαθούμε να υποβαθμίσουμε τους ιπποεκτροφείς του χωριού μας,,.Όταν θα μάθουμε πως όταν συμφωνούμε για ένα πρόγραμμα, πρέπει να το τηρούμε, πως  ο καθένας σε μια εκδήλωση έχει το ρόλο του και δεν παρεμβαίνει  κανένας άλλος σ' αυτόν, όταν θα μάθουμε πως σε μια κοινή προσπάθεια δεν χρειαζόμαστε ...προσωπική ασφάλεια...και μάλιστα με προκλητική συμπεριφορά και φράσεις που υποβαθμίζουν θεσμούς και θέσεις..Όταν θα απαγορεύσουμε στα συγγενικά μας πρόσωπα να  εξαπολύουν ύβρεις και να ανακατεύονται σε δικές μας θέσεις....Όταν θα μάθουμε να σεβόμαστε την εκδήλωση, τους προγόνους μας που τις μέρες της Έκθεσης ξεχνούσαν όλες τις διαφορές τους, τους παρισταμένους..όταν θα μάθουμε να εκτελούμε σωστά το ρόλο μας....

Τότε  θα έχουμε δικαίωμα να  θεωρούμε τον εαυτό μας υψηλά.. Όσο για την υποβολή σχολίων γενικά και τη χρήση ξένων όρων ειδικά; απαραίτητη προϋπόθεση είναι, να μάθουμε πρώτα την ελληνική γλώσσα και αν παρουσιάζουμε κενά...υπάρχουν λεξικά που μας βοηθούν να καταλαβαίνουμε τι διαβάζουμε αλλά και να γράφουμε σωστά..Είναι απαράδεκτο να μην ξέρουμε τι γράφουμε και πως το γράφουμε και να διατυμπανίζουμε σε άλλα χωριά...τη μόρφωσή μας..κανείς δεν είναι τέλειος!!καθημερινά αγωνιζόμαστε για τη βελτίωσή μας.

Εσείς που δημιουργήσατε διάφορα επεισόδια με αποτέλεσμα δυσαρέσκεια... εσείς που επιτρέψατε σε άτομά σας την ανάρμοστη συμπεριφορά  επιεικώς,...είναι καλύτερα να επιδιώξετε την αυτοκριτική σας..και να μην προσπαθείτε με λαϊκίστικους τρόπους να μεταβιβάσετε τις ευθύνες όλου του κλίματος που εδώ και καιρό δημιουργήσατε σε άλλους....Όσο δε για την κριτική θα σας ξαναπώ...ότι κινείται δημόσια, έμψυχο και άψυχο, μοιραίως δέχεται κριτικές, μόνο που οι ώριμοι άνθρωποι γνωρίζουν να τις αξιολογούν και να τις αξιοποιούν.Σαφώς και ασχολούμαστε εμείς με άλλους καθώς και άλλοι με εμάς όταν γράφουμε δημόσια ή παρουσιάζουμε τη δουλειά μας δημόσια.

Σχετικά με τον τόπο μας και τα άλογα; o κάθε νόμιμος φορέας, μπορεί να κάνει τη δουλειά του , χωρίς να  ενοχλεί  τον άλλον (με ντοκουμέντα αρχής γενομένης εδώ και πολύ καιρό γνωρίζω τι γράφω).Κάποιοι ας σκεφτούν.. μέχρι πριν ελάχιστα χρόνια συζητούσαν και μαζί μου για σχέδια και στόχους επί του θέματος.Ας σκεφτούν ποιοί τους βοήθησαν να είναι εκεί που είναι; Φτάνει η υποκρισία, μπροστά στους άλλους να μιλάμε για ομοψυχία και πίσω να αγωνιζόμαστε για τη δημιουργία προβλημάτων.

Τέλος ευχόμενη και μαχόμενη πάντα για το καλύτερο του τόπου μας, δηλαδή όλων μας..σας θυμίζω πως γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στον ίδιο τόπο κι αυτό δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί.Όσο και να προσπαθήσετε της επίσημης και νόμιμης ομάδας όπου είμαι μέλος, τους ιπποεκτροφείς δεν μπορείτε να τους εξαφανίσετε.Είναι παντού γνωστοί και το μαρτυρούν οι τόσες εκδηλώσεις που παρευρίσκονται και κάνουν γνωστό τον τόπο μας. Δεν μπορείτε να πείσετε , παρά μόνον άτομα που ξέρουν τις μισές αλήθειες, ότι εμείς του Ομίλου δεν θέλουμε την πρόοδο των νέων ατόμων, αφού ο Πρόεδρός μας έχει εκπαιδεύσει την μικρή του κόρη, η οποία  ως αμαζόνα συμμετέχει σε εκδηλώσεις εντός και εκτός της πόλης μας.Επίσης τα περισσότερα μέλη μας είναι νέα παιδιά που αγαπάνε το άλογο και προσπαθούν γι' αυτό. Ακόμη και η βαφτιστήρα μου,εκπαιδεύεται επίσημα στην Αθήνα,για την ιππασία. Διασπείρετε καινά δαιμόνια , πως δήθεν δεν επιθυμούμε μαθήματα ....λάθος μεγάλο!!αντιθέτως αρκεί να είναι όπως πρέπει και απ' αυτούς που πρέπει.Οι σκέψεις μου αποτυπώθηκαν εδώ, καθώς θα ταξιδέψουν όπως πρέπει, όπου πρέπει...επίσης στη  σχετική με το θέμα σελίδα, επιθυμώ να μην προχωρήσω σε απαντήσεις και συζητήσεις σεβόμενη το θεσμό, που δυστυχώς δε σέβονται άλλοι,καθώς επίσης και τον διαχειριστή, που δεν έχω κανένα λόγο να φέρω σε δύσκολη θέση.

ΤΡΥΓΟΣ,ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ.

Οι παροιμίες που ταξιδεύουν από γενιά σε γενιά, μας λένε σχετικά με το θέμα: 

"ΘΕΡΟΣ, ΤΡΥΓΟΣ, ΠΟΛΕΜΟΣ".

"Τον τρυγητή τ' αμπελουργού, πάνε χαλάλι οι κόποι".

Από τον τρύγο των σταφυλιών, που είναι η κύρια αγροτική εργασία του μήνα, ο  Σεπτέμβριος  λέγεται και Τρυγητής. Η λαογραφία θέλει τον 9ο μήνα, να κρατάει το τρυγοκόφινο, να πατά τα σταφύλια και γύρω του άνδρες και γυναίκες να τραγουδάνε και να χορεύουν

Τα έθιμα του τρύγου ριζώνουν στην αρχαιότητα...Διονυσιακές συνήθειες που κρατούσαν μέρες και ήταν αφιερωμένες στο Θεό του κρασιού. Σύμφωνα με τη μυθολογία μας, αυτήν την αστείρευτη πηγή  θεμάτων που μας μαγεύει,ο άμπελος ήταν γιος σατύρου και νύμφης, που τον ευνοούσε ο Διόνυσος. Η μυθολογία θέλει μια μέρα που ο άμπελος εμφανίστηκε πάνω στο δέντρο για τον τρύγο, να πέφτει και να σκοτώνεται. Έτσι ο Θεός παρακάλεσε τον Δία να τον μεταμορφώσει σε φυτό και να φέρει το όνομά του!Τα Διονύσια ως γιορτές των αρχαίων Ελλήνων που ήταν επίσης αφιερωμένες στον Διόνυσο,στο Βάκχο και στην θεά Αφροδίτη, γιορτάζονταν καταναλώνοντας μεγάλη ποσότητα κρασιού.Ακολουθούσαν γλέντια κυρίως στην ύπαιθρο και στ' αλώνια, όπου διοργάνωναν οι καλλιεργητές και συμμετείχαν όλοι όσοι βοηθούσαν στον τρύγο.

Κυλώντας το ποτάμι του χρόνου, ο τρύγος και τα έθιμά του μεταφέρθηκαν σε όλες τις γενιές που εξακολουθούν να τον γιορτάζουν.Η δουλειά συνδυάζεται με το τραγούδι,το φαγοπότι, το γλέντι που συνοδεύουν αναλόγως την περιοχή, λαούτα,βιολιά και άλλα μουσικά όργανα. 

Ο τρύγος σηματοδοτεί την συγκομιδή των καρπών που έχουν ωριμάσει και φεύγουν από το φυτό...ώστε την επόμενη χρονιά να βγουν καινούριοι..αναγέννηση!!

Τα σταφύλια είναι οι πρωταγωνιστές που με τη βοήθεια των εργατών και μέσω των κοφινιών οδηγούνται στα πατητήρια.Μέχρι να γίνει το κρασί ακολουθείται μια μεγάλη διαδικασία με πολλά μυστικά , που ξέρουν οι ειδικοί. Σύμφωνα με πολλές πηγές ο τρύγος, το κρασί, τα πατητήρια, ως έννοιες ανάγονται στην εποχή του χαλκού όπως αποδεικνύεται από τα αρχαία ευρήματα. Η διαδικασία, τα σταφύλια, ο μούστος, το κρασί για τους Έλληνες δεν είναι απλές λέξεις, είναι στοιχεία απόλυτα συνυφασμένα με τις παραδόσεις μας. Μυθολογία, αρχαιότητα, Βυζαντινοί  χρόνοι, μέχρι και σήμερα.

 Το αμπέλι και το κρασί επίσης είναι ταυτισμένα με τη διδασκαλία του Ιησού.Το νάμα, όπως λέγεται το κρασί της Θείας Κοινωνίας δεν προέρχεται από πατημένα σταφύλια.Κανονικά είναι από σταφύλια που έχουν στίψει με τα χέρια.Αναφέρω αυτό που πρέπει να ισχύει, αν και σήμερα με τη βιομηχανοποίηση είναι δύσκολο να γίνεται αυτή η διαδικασία..ισχύει βέβαια σε κάποια μικρά μέρη.

Ο τρύγος ανήκει στις ομαδικές εργασίες και εκεί οφείλεται ίσως η μορφή του γλεντιού που παίρνει. Όταν ήμουν μικρή θυμάμαι με πόση λαχτάρα περίμενα κάθε χρόνο τον τρύγο. Αρχικά γιατί μου άρεσαν οι κουβέντες που άκουγα  το πρωϊ στη γειτονιά, όπου συναντιόντουσαν οι άνθρωποι για να πάνε στα αμπέλια.Όταν επέστρεφαν,  τα ρούχα τους,είχαν ποτίσει με τη μυρωδιά των σταφυλιών, που σκορπούσαν στις γειτονιές. Οι ιστορίες που  έλεγαν για τις σφίγγες που τους τσιμπούσαν, για χελωνίτσες που έβρισκαν στο χωράφι...

Αξέχαστες  είναι οι μνήμες αυτών των δυνατών φθινοπωρινών γιορτών που έπιαναν κατά την εποχή του τρύγου...ιδιαίτερα χρώματα στο μυαλό μου. Ενώ η συγκομιδή των σταφυλιών προχωρούσε, ξαφνικά τα αστραπόβροντα δήλωναν τόσο αυταρχικά!!την  παρουσία του φθινοπώρου. Όσες φορές είχε τύχει να πάω κοντά στο χωράφι και συνέβαινε κάτι τέτοιο...έτρεχα και φώλιαζα στην τόσο τρυφερή αγκαλιά της μάνας μου, που με διάφορες  ιστορίες  με  προετοίμαζε για το χειμώνα!

 Επίσης  ανεξίτηλες εικόνες έχουν σχηματίσει τα πατητήρια στη σειρά και οι εργάτες που πάταγαν,  τα τεράστια ξύλινα βαρέλια, και τα καζάνια που έβραζαν το μούστο...και όλα αυτά στη γειτονιά  των  παιδικών μου χρόνων.

Ο τρύγος  απαιτούσε συνεργασία....τέλειωναν τον τρύγο στον ένα, κανόνιζαν όλοι μαζί και πήγαιναν στον άλλο..τα αυτονόητα της αλληλεγγύης δηλαδή.!!Τώρα διάφοροι πολιτιστικοί φορείς οργανώνουν γιορτούλα τρύγου και έχουν τη δυνατότητα και τα παιδιά στις πόλεις να ζουν αυτά τα όμορφα έθιμα.

Ανακοίνωση του ΟΜΙΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ στην σελ. 13 της ηλεκτρονικής εφημερίδας "ilia24.gr" .

Καθόσον για κάποιο τεχνικό πρόβλημα δεν είναι εφικτό να κοινοποιήσω τη σελίδα της εφημερίδας, αντιγράφοντας το κείμενο που αφορά στην ανακοίνωση του "ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ" , σας γνωστοποιώ τα γραφόμενα, διά μέσου του Blog που αποτελεί αυτή τη στιγμή το μόνο διαθέσιμο τρόπο δημοσιοποίησης.

Σελ. 13 της ηλεκτρονικής εφημερίδας "Ilia24.gr" της 22 Σεπ. 2016

 Ανακοίνωση για «τα γεγονότα» της 82ης Ιππικής Έκθεσης Ανδραβίδας, όπως χαρακτηριστικά τα αναφέρει εξέδωσε ο «Σπάρτακος», η οποία υπογράφεται από τον πρόεδρό του Κ. Κοτσαύτη και έχει

ως εξής : Με αφορµή δηµοσιογραφικά σχόλια που δηµοσιεύθηκαν στο τοπικό έντυπο

τύπο σε χρόνο ύστερο αυτού της 82ης ιππικής έκθεσης Ανδραβίδας και αφορούσαν

στις από µικροφώνου αντεγκλήσεις µεταξύ των διοργανωτών της ιππικής έκθεσης, τούτα

τα παρακάτω επιθυµούµε, πρός αποκατάσταση της αλήθειας και πληρέστερη ενηµέρωση των αναγνωστών, να παραθέσουµε.

Τα δηµοσιογραφικά αυτά σχόλια εδράζονται στην αλήθεια. Είναι πραγµατικό γεγονός µόνο που σε αυτό δεν συµµετείχαν µέλη του Οµίλου µας. Αυτοί που δηµιούργησαν το επεισόδιο έχουν ονοµατεπώνυµο.

Είναι αυτοί οι ίδιοι, οι ελάχιστοι, οι οποίοι δεσµεύθηκαν ενώπιον της δηµοτικής αρχής να συµβάλλουν στη διαµόρφωση του χώρου του δηµοτικού ιππικού κέντρου και έλαµψαν δια της εκκωφαντικής απουσίας τους. Είναι αυτοί οι οποίοι ανάρτησαν στο επίσηµο πρόγραµµα της εκθέσεως συµπληρωµατικά δρώ-

µενα και ουδέποτε υλοποίησαν Είναι αυτοί που δεσµεύτηκαν να φέρουν στην έκθεση τα Ανδραβιδιώτικα άλογά τους και ουδέποτε το έπραξαν…Ίσως γιατί δεν έχουν..Έφεραν ωστόσο, πρωτοτυπούντες, µπράβους και φουσκωτούς για επίδειξη δύναµης ενώπιον των επισήµων…η του χώρου του ιππικού κέντρου…Φρόντισε για τη φιλοξενία των ιπποεκτροφέων που συµµετείχαν στην έκθεση παρέχοντάς τους γεύµα ευχαριστιών…φρόντισε, σε συνεργασία µε γραφείο ταξιδιών των Αθηνών να φέρει στην πόλη µας και στην έκθεση επισκέπτες τους οποίους φιλοξένησε,ξενάγησε µε τις άµαξές του, τους έκανε κοινωνούς της µακραίωνης ιστορίας µας και του πολιτισµού µας, τους παρέθεσε γεύµατα φιλοξενίας…Η πόλη µας κέρδισε πολύτιµους νέους φίλους, κοινωνούς της παράδοσής µας, του πολιτισµού µας. ∆ηµιούργησε µουσική βραδιά πρός τέρψη των φιλοξενουµένων µας,στήριξε το αδελφό τοπικό ποδοσφαιρικό σωµατείο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΑΝ∆ΡΑΒΙ∆ΑΣ.Τέλος τα µέλη µας έφεραν στην έκθεση τα υπέροχα Ανδραβιδιώτικα άλογά τους….Έχουµε πολλά..!!! Η ιστορική Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας υπάρχει για να διατηρεί ζωντανή την πολύτιµη παράδοσή µας, για να δηµιουργεί πολιτισµό και όχι περσόνες του µικροφώνου..Υπάρχει για τα άλογα και τους ιππείς και όχι για τους φανφαρόνους… Όµιλός µας καλεί τη ∆ηµοτική Αρχή,τους φορείς της πόλεώς µας και όλους τους Ανδραβιδαίους σε έναν δηµόσιο ανοιχτό διάλογο που θα αφορά στο µέλλον της εκθέσεως..Σε ένα διάλογο που θα διεξαχθεί µε όρους ειλικρίνειας, µε όρους αλήθειας. Ωσάν αυτή την αλήθεια που κατέθεσε σε τοπικό τηλεοπτικό σταθµό ( Ο.Ρ.Τ. Σάββατο 17-9-2016) ο επί σειρά ετών

Πρόεδρος της Ελλανοδίκου Επιτροπής της Εκθέσεως και Οµότιµος Καθηγητής του Γεωπονικού

Πανεπιστηµίου Αθηνών Κος Ιωάννης ΜΕΝΕΓΑΤΟΣ…

Aς τον ακούσουμε.

Ζητώ συγνώμη για την όχι και τόσο όμορφη παρουσίαση, αλλά είναι αναπόφευκτο...υπάρχουν και οι δαίμονες του διαδικτύου!!

ΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΨΕΩΝ

Στον 30ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2014, απέσπασα το Β' ΒΡΑΒΕΙΟ στην
                       "ΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΨΕΩΝ"  με το ποίημά μου "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ".
Τα βραβευθέντα έργα εκδόθηκαν στο  "Αλμανάκ Βραβείων Ανθός 2014" υπό την συλλεκτική επιμέλεια του Ντίνου Σ. Κουμπάτη.

Το ποίημα με τίτλο "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" είναι πέντε στροφών. Παρουσιάζεται ένα απόσπασμα.

 Έχασε πια το κάθε τι, το νόημά του

και πιο πολύ το ακριβότερο αγαθό

που μέρα νύχτα με την πέννα προσπαθώ 

να το κρατήσω στο τρελό το κύλισμά του.

..................................

...................................

.....................................

Πάνω σε βάθρο γρανιτένιο συμπαγές

με γυμνασμένο το σπαθί θε να την στήσω

για να την βλέπουνε παντού σ' όλη τη γη

διαθήκη στους λαούς που θα αφήσω.

..............................................

....................................

Να βρεις μια γλώσσα , μας λέει ο Ρεμπώ. Βρίσκω μια γλώσσα σημαίνει βρίσκω την προσωπική μου αλήθεια μέσω του λόγου.Βρίσκω την προσωπική μου ομιλία. Γιατί αυτή δεν είναι δεδομένη εξαρχής. Συνήθως μιλώ με βάση αυτά που έχω  διαβάσει, που μ'έχουν επηρεάσει. Μιλώ χωρίς να είμαι εγώ. Όλη η προσπάθεια της ποιητικής γραφής είναι να ανακαλύψω τι πραγματικά μου ταιριάζει. Να αποτυπώσω ακριβώς αυτό που θέλω, και όχι περίπου αυτό που θέλω.Ξεκαθαρίζοντας το λεκτικό υλικό μου και παλεύοντας με τις λέξεις ουσιαστικά ψάχνω την αληθινή φωνή  μου. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ... " Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ".