Η κοινωνία των πολιτών που ασχολούνται με τα άλογα, μέσα από τη μικρή μου εμπειρία.

Ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του αναλαμβάνει διάφορους ρόλους που προέρχονται από την εξέλιξή του γενικά (προσωπικός, οικογενειακός, επαγγελματικός τομέας καλ) καθώς και από τα ενδιαφέροντά του (ενασχόληση εκτός της εργασίας μας). 

Είναι γνωστή η ύπαρξη επίσης του εθελοντισμού που σημαίνει προσφορά από επιλογή μας, η οποία συνδέεται με την ανιδιοτέλεια.Βέβαια έχει διαστρεβλωθεί η έννοια αρκετά..

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ

Μέσω της οικογενειακής μας παράδοσης,της φιλίας και του εθελοντισμού μου (προσφορά με ντοκουμέντα αδιάσειστα) μπορώ και έχω σχηματίσει κάποιες απόψεις για τους ανθρώπους που ασχολούνται με τα άλογα (στη γλώσσα τους , αλογάδες.. άλλες ονομασίες δεν τις χρησιμοποιώ). Κάποιοι  για λόγους παράδοσης, κάποιοι για επαγγελματικούς λόγους, άλλοι για αθλητισμό, όμως όποιος και να είναι ο λόγος ....η βάση πρέπει να προέρχεται από την αγάπη για τα πανέμορφα τετράποδα. 

Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν ισχύει για όσους εκτρέφουν ή ιππεύουν άλογα προκειμένου έτσι να δείξουν τη μαγκιά τους (δήθεν...), να προσπαθήσουν να αποκτήσουν περισσότερα άλογα από τον γνωστό, τον γείτονα, τον συμπολίτη, να καλύψουν (ψευδή αίσθηση) το εσωτερικό τους κενό, τα στραβά της ζωής τους, τα αποτυχημένα τους όνειρα.

Αυτή η νοοτροπία απέχει πάρα πολύ από τη σχέση των Αρχαίων Ελλήνων με το άλογο,από όλα όσα αναγράφει ο Ξενοφώντας. Όμως υπάρχει και χαρακτηρίζει πάρα πολλούς, δυστυχώς, άνδρες και γυναίκες που σχετίζονται με τον ίππο, την ιππασία και ότι άλλο.

ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Όταν ήμουν παιδί, η εμπειρία μου από ιπποεκτροφείς και αναβάτες, έκλεινε στις σελίδες της, τον πατέρα μου και τους φίλους του από την Ανδραβίδα καθώς και εκτός αυτής. Επίσης δεν ξεχνώ την κ. Ευμορφία μια κυρία η οποία ερχόταν με τα άλογά της, στην Ιππική Έκθεση της γενέτειρας.

 Αργότερα, είχα την τύχη να γνωρίσω ιπποεκτροφείς από άλλα μέρη της Ελλάδας όπου εργαζόταν ο αδερφός μου (ο ίδιος συμμετείχε σε δράσεις με εκπαιδευτές από την Αμερική και τη Γερμανία) και όπου υπηρετήσαμε με τον σύζυγό μου.  

ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Την τελευταία δεκαετία ήρθα πιο κοντά στον χώρο του αλόγου, μέσω της εθελοντικής δράσης μου με έναυσμα την αγάπη μου για το ευγενέστατο τετράποδο, καθώς και την αγάπη μου για την ιππική ιστορία - παράδοση της γενέτειράς μου της Ανδραβίδας.Όπως αναφέρω συνεχώς, ο ρόλος μου δεν είναι της αμαζόνας ούτε της ειδήμονος. Όμως μέσα από συνεχή μελέτη (Ιππαρχικός του Ξενοφώντα, επιστημονικά άρθρα της παγκόσμιας κλίμακας, εμπειρίες ανθρώπων της παλιότερης και νέας γενιάς) μπορώ και έχω κάποιες γνώσεις οι οποίες με βοηθάνε πολύ στο να ξεχωρίζω διάφορα....σχετικά με τη σχέση ανθρώπου - ίππου, την αληθινή φροντίδα προς αυτό κτλπ.

Όπως πάντα, στέκομαι και παρατηρώ - καταγράφω τον τρόπο λειτουργίας των ανθρώπινων ομάδων, τη συμπεριφορά, τον συναισθηματικό κόσμο κτλπ προκειμένου έτσι να μπορώ να στοιχειοθετώ την άποψή μου. Οι άνθρωποι με κοινά ενδιαφέροντα και στόχους αποτελούν ένα κοινωνικό σύνολο. Το ίδιο συμβαίνει με τους ιπποεκτροφείς, ιππείς, αμαζόνες, φίλιππους.

Η κοινωνία λοιπόν του χώρου του αλόγου ή των αλογάδων όπως αρέσει στους περισσότερους, κατά την ταπεινή μου άποψη αποτελείται από τους ανθρώπους (κάθε φύλου) που ασχολούνται με αληθινό ενδιαφέρον με τα αγαπημένα ζώα, καθώς  με σεβασμό και προς τους άλλους ιπποεκτροφείς, αμαζόνες ή αναβάτες. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τον χώρο περήφανο. 

Από την άλλη πλευρά όμως ένα μέρος νοσεί ...και νοσεί σοβαρά. Ξεκινώ από τα ΜΜΕ , φίλους και γνωστούς όπου κατά καιρούς αναφέρουν περιστατικά βίας εναντίον των αθώων ζώων μετά από μέθη ή εναντίον των ζώων γνωστών τους για λόγους εκδίκησης.

Συνεχίζω σε αρκετές περιοχές όπου χρησιμοποιούνται στον επαγγελματικό τομέα (τουρισμός), όπου τα άλογα ταλαιπωρούνται ολημερίς δίχως τη φροντίδα που αρμόζει.

Προχωρώ σε άλλους που σπεύδουν να αποκτήσουν άλογο, ενθουσιασμένοι γιατί ήρθαν κάποια στιγμή πιο κοντά μαζί του, δίχως να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη και τη θυσία από όλες τις απόψεις (χρόνος, χρήματα) που απαιτούνται, με αποτέλεσμα σε σύντομο διάστημα να καταλήγουν τα ζώα δεμένα (δίχως φροντίδα) ...περιμένοντας τη σωτηρία τους ή το τέλος τους.

Τέλος, τα συμπεράσματά μου από την περιοχή της γενέτειρας και πέριξ αυτής είναι ποικίλα..Υπάρχουν άνθρωποι νέοι και μεγαλύτεροι που θυσιάζονται για να διατηρήσουν την ιππική ιστορία και την παράδοση που μας μεταλαμπάδευσαν οι γονείς και οι παππούδες.Υπάρχουν αυτοί που δεν έχουν οικογενειακή παράδοση αλλά ασχολούνται με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Είναι όλοι όσοι και λάθη να κάνουν...αξίζουν τον θαυμασμό και τη συμπάθεια γιατί διακατέχονται από ανιδιοτέλεια, από ηθικές αρχές.

Όμως... ένα ποσοστό αυτών που θέλουν να τιτλοφορούνται αναβάτες, αμαζόνες, ιπποεκτροφείς και πολλά άλλα μέσα από τους φορείς όπου ανήκουν, προβαίνουν σε πράξεις που δεν χαρακτηρίζονται. Σε πράξεις που υποτιμούν τον εαυτό τους, τον ιππικό κόσμο, τον τόπο τους, τους προγόνους. Άτομα στην πραγματικότητα μειωμένης αντίληψης, ηθών και αξιών..

Είναι αυτοί που θέλουν αιωνίως να έχουν τα πρωτεία σε φορείς και ιππικό τομέα.

Είναι αυτοί που  παρουσιάζουν ως δικό τους ή δικά τους άλογα, τα άλογα φίλων ή συγγενών.

Είναι αυτοί που παρουσιάζουν στάβλους από τη στιγμή που δεν διαθέτουν τίποτα σχετικό.

Είναι αυτοί που μέσω παράπλευρων τρόπων ..παρουσιάζονται σε διάφορα μέσα ως οι εκπρόσωποι δημόσιων φορέων, ως ιστορικοί , ως κριτές και γνώστες.

Είναι αυτοί που αναφέρονται σε οικογενειακή παράδοση ενώ είναι πασίγνωστο πως η οικογένειά τους δεν είχε καμιά σχέση με τα άλογα. 

Είναι αυτοί που καταναλώνουν όλο τους τον χρόνο για να κατακρίνουν, να στηλιτεύουν τους ομότεχνούς τους..

 

Είναι αυτοί που πριν από λίγα χρόνια παρουσίαζαν σαν ιππικά δρώμενα, τα γλέντια σε διάφορα υπαίθρια μέρη και μάλιστα με αλογάδες (θλίψη..) υπό την επήρεια μέθης να προχωρούν σε όποια ανοησία μπορεί να σκεφθεί ένας απλός νους.. (όλα σε βίντεο...).

Είναι όλοι όσοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο την ιστορία του τόπου, δημιουργώντας έριδες , δημιουργώντας στημένα προβλήματα βάζοντας στον χαώδη αυτό κύκλο , γνωστούς τους από όλη την Ελλάδα ..ίσως και τον κόσμο. 

Και εδώ διερωτώμαι..

Πως είναι δυνατόν αφού αγαπάμε το όμορφο και πανέξυπνο ζώο, να εκδηλώνουμε μοχθηρία και να φερόμαστε με πονηριά στους συμπολίτες μας με τους οποίους μας συνδέει η κοινή αγάπη γι' αυτό;

Όσο για πρόσωπα εκτός τόπου και γενέτειρας αλλά που έχουν επωφεληθεί, που έχουν φιλοξενηθεί σ' αυτήν ... με βάση ποιο χαρακτηριστικό τους, βρίζουν όπου βρεθούν κι όπου σταθούν;

 

Έτσι συμπεραίνω ότι κι αυτός ο χώρος, δεν είναι άλλο από ένα μικρό δείγμα όλης της κοινωνίας που δεν έχει καταφέρει να ενώσει, να εξευγενίσει το γλυκό τετράποδο. 

Λυπηρότατο....

Κλείνοντας, πιστεύω ότι για το αρνητικό μέρος του ιππικού κόσμου..δεν ευθύνεται η απουσία της μόρφωσης δηλ. της φοίτησης σε πανεπιστήμιο όπως λένε αρκετοί...αλλά η απουσία της κοινωνικής μόρφωσης, της ανθρωπιάς..Φορτωμένοι με κόμπλεξ της κλειστής κοινωνίας..κι αυτό φαίνεται σε όλη τους τη ζωή.

 

Με σεβασμό προς όλους (γνωστούς, αληθινούς και δήθεν φίλους, υβριστές κτλπ.) αυτό που δίνω ως συμβουλή είναι...οι ανιδιοτελείς, οι ηθικοί, οι άξιοι να προχωρούν δείχνοντας με έργο την αγάπη τους για το άλογο, την ιστορία, την παράδοση, να προχωρούν με έργο απαξιώνοντας κάθε ανεπαρκές κι ανήθικο στοιχείο.

Οι άλλοι που κινούνται..δυστυχώς..με απόλυτο αρνητισμό προς τόπους, αρχές και πρόσωπα (ή σε ζώα) ας επαναπροσδιορίσουν το σκεπτικό τους, ας αφήσουν στην άκρη οτιδήποτε κακό τους επηρεάζει..κι ας συνέλθουν για την προσωπική τους γαλήνη.

Από τον Καζαντζάκη

Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος —αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος— σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται.

Y.Σ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΌΠΩΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΕΙΜΕΝΌ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΕ ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΠΠΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ Ή ΔΡΩΜΕΝΩΝ.

Φωτογραφίες από διαδικτυακή πηγή.