H Φάτνη των Χριστουγέννων.

 

Σύμ

 

Φάτνη  ή παχνί, ονομάζεται μια κατασκευή που βρίσκεται συνήθως στον στάβλο και χρησιμοποιείται για το τάισμα των ζώων.

 Σύμφωνα με τη θρησκευτική μας παράδοση (για τους Χριστιανούς) ο Χριστός γεννήθηκε σ' ένα στάβλο και η φάτνη αποτέλεσε την κούνια που τον φιλοξένησε για τις πρώτες ώρες της ζωής του.

Έτσι,η φάτνη έχει αποκτήσει συμβολικό νόημα που περικλείει την αληθινή αγάπη, την αναγέννηση της ανθρωπότητας και όλα όσα σηματοδοτεί η γέννησή Του.

Καθιερώθηκε από την Ιταλία όπως αναφέρουν αρκετές πηγές, να βρίσκεται κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο.Κάποιες δεκαετίες πριν η φάτνη ήταν από χαρτί με πολύ ωραία χρώματα όπου απεικονίζονταν το Θείο βρέφος, ο Ιωσήφ, η Παναγία,οι τρεις Μάγοι, άγγελοι, τα ζώα. Αργότερα είναι κατασκευές έγιναν από διάφορα υλικά όπως ξύλο, πηλό, πλαστικό.

 

Προσωπικά πιστεύω ότι είναι όμορφο έθιμο, αποτελεί τη Θεία αναπαράσταση. Σε πολλές εκφάνσεις της ζωής, σε διάφορες επετείους και εορτές οι αναπαραστάσεις έχουν σπουδαία θέση. Η φάτνη συνδέει το δέντρο και τα λαμπιόνια με το βαθύ και καθοριστικό νόημα για την ανθρώπινη κοινωνία, διαφορετικά θα αποτελούσαν μια απλή διακόσμηση.

 

 

Εδώ και αρκετά χρόνια βέβαια έχουμε αντιληφθεί τη διαφοροποίηση στο θέμα της φάτνης και εν συνεχεία των Χριστουγέννων. Αρκετοί μεγάλοι φορείς στα δέντρα τους στη θέση τη φάτνης τοποθετούν ταράνδους, πακέτα με δώρα ή ότι άλλο.

Ο Ουμπέρτο Έκο στο βιβλίο του " Χρονικά μιας ρευστής κοινωνίας" , στο κεφάλαιο "Ο τάρανδος και η καμήλα" το 2006, αναφέρει " ότι  η απομάκρυνση από τη φάτνη οφείλεται σε μια υπερβολή του politically correct και παρατίθεται το παράδειγμα πολλών σχολείων που δεν τη βάζουν πια, για να μη θίξουν τις ευαισθησίες των παιδιών διαφορετικού θρησκεύματος" και συνεχίζει " Όσον αφορά τα σχολεία, ακόμα κι αν το φαινόμενο ήταν περιορισμένο, θα ήταν κακό σημάδι,διότι το σχολείο δεν πρέπει να παραμερίζει τις παραδόσεις, αλλά να τις σέβεται όλες. Αν θέλει να συμβιώσουν ειρηνικά παιδιά διαφορετικών εθνοτήτων, πρέπει να επιτρέψει στο καθένα τους να κατανοήσει τις παραδόσεις των άλλων" καταλήγοντας.. " Επομένως, τα Χριστούγεννα πρέπει να υπάρχει φάτνη και στις σημαντικές επετείους άλλων θρησκειών ή εθνικών ομάδων να επιδεικνύονται τα δικά τους σύμβολα και τελετουργικά αντικείμενα. Έτσι τα παιδιά θα πληροφορούνταν την πολλαπλότητα των διαφόρων παραδόσεων και δοξασιών, το καθένα τους θα συμμετείχε κατά κάποιο τρόπο στη γιορτή των άλλων...".

Διατηρώντας τα ήθη και τα έθιμα, ζούμε όμορφα το παρόν και σχεδιάζουμε για το μέλλον..Δεν είμαι υπέρ βάναυσων εθίμων...Αλλά η φάτνη πιστεύω πως μόνο εικόνα αγάπης δίνει, μια αγάπη για την οποία πολλοί μιλάμε, λίγoi αντιλαμβανόμαστε κι ακόμη λιγότεροι έχουμε σαν θεμέλιο στη ζωή μας. Από παιδί περίμενα τις μέρες αυτές για να τοποθετήσω τη φάτνη στο δέντρο μας, για να ακούω από τη μάνα μου  ιστορίες από τη δική της εποχή, να μου διαβάζει τα χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη και να φτιάχνω απίστευτες εικόνες στη σκέψη μου.

Ας μην καταστρέφουμε τα μοναδικά συναισθήματα αυτών των ημερών..Τα στοιχεία του τεχνητού ανθρώπινου παράδεισου, τα έχουμε καθημερινά.

Με τις ευχές μου για όμορφα, αληθινά Χριστούγεννα και μια Νέα Χρονιά όπου η ανθρωπότητα θα ζήσει ωραιότερες μέρες, όπου η ζωή θα βρει πιο φυσιολογικούς ρυθμούς.