Tα γενέθλια της επόμενης μέρας! Ένα πολύ μικρό διήγημα.

Σήμερα έχω τα γενέθλιά μου είπε τρέχοντας προς την επί χρόνια φίλη του, ο νεαρός που δυο σχεδόν δεκαετίες σέρνεται στα δύσβατα μονοπάτια της ορφάνιας, της ανεργίας, της ανέχειας..που βυθίζεται στον βούρκο των ναρκωτικών και ξαναβγαίνει στον αφρό του πελάγους με τη βοήθεια των φίλων.

Κλείνω τα 37 μου αλλά έχω 22 χρόνια να δεχτώ ευχές γι' αυτήν την μέρα. Σχεδόν ποτέ δεν γιόρτασα τα γενέθλια, αν και το ήθελα πολύ.

Η φίλη του προσπαθούσε να είναι όσο περισσότερο γινόταν κοντά του τα πρωινά με όλες τις μορφές των καιρικών φαινομένων πάνω από δέκα χρόνια από την μέρα που γνωρίστηκαν. Έτσι την εμπιστευόταν και συχνά πυκνά της έλεγε για την ζωή του με έναν ξεχωριστό τρόπο που περιείχε και χιούμορ.Δεν ήθελε να βαραίνει την ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων.

Της είχε πει την ημερομηνία της γέννησής του αλλά στο τρέξιμο της καθημερινότητας οι διάφορες ευθύνες την έκαναν να το ξεχάσει.

Φέτος ήταν η πρώτη φορά που εξέφρασε τόσο έντονα την επιθυμία του για ευχές και ίσως κάποιο γλυκό!

Εκείνη την στιγμή έκανε την εμφάνισή της με ιδιαίτερους ελιγμούς μια πανέμορφη πεταλούδα και προσγειώθηκε στα κατακίτρινα άνθη του φυτού που αποτελούσε τον διάκοσμο στο διπλανό παρτέρι.Στάθηκε αρκετά σαν να ήθελε να κάνει αισθητή την παρουσία της στους δύο συνομιλητές.

Βλέποντάς την ο Αναστάσης βούρκωσε και ψιθύρισε "η γιαγιά μου έλεγε πως οι πεταλούδες συμβολίζουν τις ψυχές που έχουν φύγει". Υπέροχα!ήρθε την καλύτερη μέρα γι' αυτό και στέκεται..και διακωμωδώντας συνέχισε..είναι μεγάλη γιατί οι δικές μου ψυχές όλες έχουν φύγει.Που να φτάσει μια μικρή πεταλούδα όπως αυτές που βλέπουμε συνήθως.

Μέχρι τα πέντε θυμάμαι την μάνα μου, ήταν πολύ όμορφη αλλά η ζήλια του πατέρα μου που μόνο να πίνει ήξερε την τελείωσε μια ώρα αρχύτερα. 

Τόσα χρόνια αυτό για τον πατέρα προσπαθούσε να το κρύψει..Ένιωθε άσχημα ο ίδιος.

Μετά η γιαγιά που με λάτρευε και μείναμε μαζί ως τα 12 όπου ήρθε η δική της σειρά. Τον δυνατό ρόλο της ανατροφής μου ανέλαβε η κυρά Μυρτώ η γειτόνισσα που δεν με ξεχώριζε απ' τα παιδιά της.

Τι σου τα λέω πάλι..τόσα χρόνια σε έχω τρελάνει με τα ίδια και τα ίδια αλλάζοντας θέμα με την μαεστρία που τον διέκρινε προς αποφυγή συγκινήσεων.

Α!Δεν σου είπα χτες βράδυ είδα στο όνειρό μου πως προσπάθησαν να με ληστέψουν.Ευτυχώς που ξύπνησα γρήγορα και μόλις συνειδητοποίησα τι γινόταν στο όνειρο με έπιασαν τα γέλια λέγοντάς μου "Βρε Αναστάση, τι να σου κλέψουν εδώ που είσαι (πότε στον ξενώνα των αστέγων πότε στο παγκάκι που κάλυπτε μια μεγάλη μουριά) ; Αφού δεν έχεις τίποτα και ότι σου δίνουν οι περαστικοί είναι για την ημέρα. Είπα κι εγώ μήπως μου έκλεβαν τα γλυκά για τα γενέθλιά μου μονολόγησε αυτοσαρκάζοντας ..και γέλαγε τόσο καλοκάγαθα.

Όλα αυτά τα χρόνια της είπε νιώθω πως είσαι για εμένα και τους φίλους μου εδώ σαν αυτές τις κολώνες, τις πολύ γερές που έβαλαν στην γέφυρα του Ρίο -Αντίρριο. Ανησύχησα τις προάλλες που είχες να φανείς μια εβδομάδα και τα μάτια του έλαμπαν για μια ακόμη φορά κι ας ήταν στην πραγματικότητα θολωμένα από την πίκρα.

Τα παιχνιδίσματα που έκαναν δυο γάτες ευτυχώς, τροποποίησαν την συζήτηση γιατί η φίλη του δεν ήθελε να ακούει όλα αυτά τα καλά.Θεωρούσε πως απλά έκανε αυτό που της έλεγε η ψυχή της χωρίς τυμπανοκρουσίες, δημοσιογράφους (αν και αρκετές φορές την πλησίασαν..) και δημοσιότητα γενικά.

Με τις γάτες να κυνηγιούνται και να του ρίχνουν το ποτηράκι με τον καφέ ακολούθησε τέτοιο γέλιο που δεν μπορεί κανείς να περιγράψει.

Μπορεί όμως να σκεφτεί κάθε άνθρωπος με την στοιχειώδη λογική πως άλλοι που δεν έχουν γευτεί τα αληθινά προβλήματα όχι μόνο δεν γελούν, όχι μόνο δεν διακωμωδούν  τις καταστάσεις αλλά αντίθετα επιτρέπουν στο σκοτάδι του θυμού και της αχαριστίας να βασιλεύει στη ζωή τους.

Ήρθε η ώρα να φύγει η φίλη του εκεί ανάμεσα στον καφέ που δεν πρόλαβε να πιει ο Αναστάσης, στις γάτες που απολάμβαναν το παιχνίδι τους...κι ας σκόρπισαν τον καφέ, στις γάτες που περιστρέφονταν γύρω από τα πόδια αφού ήξεραν πως σε καμιά περίπτωση δεν θα τις μάλωνε.

Αύριο του λέει η φίλη του θα γιορτάσουμε τα γενέθλιά σου με προφιτερόλ!να είναι εδώ και οι φίλοι σου. Αυτός επέμενε για ώρα .."μα δεν είναι ανάγκη, δεν πειράζει, έτσι το είπα κτλ.".

Ξημέρωσε και η επόμενη μέρα έλαμπε με τις ηλιαχτίδες να έχουν φωτίσει κάθε στενάκι. Τρέχοντας έφτασε η φίλη του κι αυτός μόλις την είδε από τη μια γέλαγε σαν παιδί που του 'φεραν το αγαπημένο του παιχνίδι, από την άλλη βούρκωσε, δεν ήξερε πραγματικά τι να κάνει.

-Φώναξε και τους άλλους του είπε ενώ ταυτόχρονα άνοιγε το κουτί με τα πολύ φρέσκα γλυκά.

Μόλις ήρθαν οι άλλοι 3 και τους είπε τι ακριβώς γινόταν άρχισε ένα όμορφο τραγούδι που μόνο οι θεοί μπορούσαν να πετύχουν.

Ήταν τόσο χαρούμενοι όλοι !!!Τραγουδούσαν στον φίλο τους κι αυτές οι αθώες ψυχές έδιναν ευχές πολλές και στην φίλη τους βέβαια.

Της ζήτησαν και μια φωτογραφία για ενθύμιο είπαν.

Τα πιο λαμπρά γενέθλια ήταν αυτά έξω από το μικρό γραφικό εκκλησάκι με τις ευχές να φτάνουν στον ουρανό και τα γέλια να διανθίζουν την ατμόσφαιρα, με τα σπουργίτια να σπεύδουν για τα ψιχουλάκια τιτιβίζοντας σαν να ήθελαν κι αυτά να ευχηθούν.

-Δεν το περίμενα να έρθεις!!Μπράβο έχεις λόγο!!Θα μου πεις τόσα χρόνια σε ξέρω...αλλά να έρθεις μόνο για τα γενέθλια;Tι να πω..."καλά έλεγε η γιαγιά μου να μην απογοητεύεσαι γιατί όπως το κακό ...έτσι και το καλό έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις".

Τέλος τηλεφώνησε σε έναν παλιό του γείτονα να του πει με μεγάλη χαρά πως χτες είχε γενέθλια και τα γιόρτασε σήμερα με μεγάλη χαρά!!!!!!!!!

Τα γενέθλια της επόμενης μέρας δεν είχαν διακόσμηση και τούρτα, μεζεδάκια και κόσμο αλλά είχαν αληθινή χαρά!

Εύχομαι όλοι μας να έχουμε την τύχη να γευτούμε την χαρά όπως αυτή του Αναστάση που άπειρες φορές έχει τελματώσει αλλά έστω και με τόσο βεβαρημένη υγεία πάλι ξανασηκώνεται!
Μακάρι να έχουμε την θέληση για ζωή...όπως ο ίδιος και η παρέα του.
Υ.Σ Κάθε κείμενό μου στον πεζό λόγο όπως και στον ποιητικό ..υπόκεινται στους κανονισμούς της πνευματικής ιδιοκτησίας.