Στο άκουσμα της λέξης πόλεμος η ψυχή παγώνει αφού τίποτα το χαρούμενο δεν προμηνύεται..στην σκέψη συγκεντρώνονται οι μνήμες από τις αφηγήσεις των προγόνων μας καθώς και οι εμπειρίες όλων όσων έχουμε διαβάσει όχι μόνο από ιστορικούς,συγγραφείς ή λογοτέχνες αλλά από ανθρώπους που βίωσαν την αγριότερη μορφή της καταστροφής του ανθρώπινου είδους.
Όλοι γνωρίζουμε για πολέμους στην αρχαιότητα, στα μετέπειτα χρόνια, επαναστάσεις,Καταστροφές, τον Α και Β Παγκόσμιο Πόλεμο, για εμφυλίους πολέμους που συνήθως είναι χειρότεροι στο μίσος από όποια άλλη σύγκρουση.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ο πλανήτης δεν έπαψε ποτέ να κλονίζεται από πολεμικές συγκρούσεις, δεν έπαψε ποτέ να γράφεται η ιστορία με αίμα..αίμα πολεμιστών, στρατιωτικών, επαναστατικών ομάδων,
αίμα αμάχων....παιδιών,γυναικών,ηλικιωμένων!!...
το μέγιστο σημείο της τραγωδίας!!
Οι συνέπειες ενός πολέμου είναι τραγικές και ποικίλες.Από τα άδικα θύματα έως τις λεηλασίες, από την οικονομία και την κοινωνική αναταραχή των γύρω περιοχών ή και ακόμη μεγαλύτερης εμβέλειας, από το πάθος της εκδίκησης μέχρι τους πρόσφυγες οι οποίοι ψάχνουν απεγνωσμένα έναν τρόπο, ένα ειρηνικό έδαφος προκειμένου να ζήσουν ξεκινώντας απ' την αρχή σε άγνωρα μέρη ως κυνηγημένοι ουσιαστικά, ως ξένα σώματα στην όποια καινούρια κοινωνία, ως άνθρωποι που τα όνειρά τους πουλήθηκαν...
Στις μέρες μας βέβαια και με τους μετανάστες (και λαθρο..) αυτό γίνεται..
"κάποιοι" δηλαδή πατάνε στην προσπάθεια για το καλύτερο μέλλον ξεπουλώντας κυριολεκτικά τα όνειρά τους, τις ανάγκες τους, την ζωή τους..
Σαφέστατα υπάρχει κέρδος για άλλους...γι' αυτό και γίνονται πόλεμοι ..εννοείται πως δεν είναι τυχαίο...εννοείται πως με απλή λογική μπορούμε να αιτιολογήσουμε το φαινόμενο.
Η Ελλάδα ως χώρα και εμείς όλοι ως λαός έχουμε πληγεί σοβαρά από το λεγόμενο προσφυγικό των τελευταίων χρόνων.Για να μην μακρηγορήσω δεν θα κάνω καμιά αναφορά για προηγούμενες εποχές, αιώνες και έτη.
Το γεγονός της μικρής έκτασης και της επονομαζόμενης οικονομικής κρίσης δυστυχώς και το γράφω ειλικρινά με πόνο ψυχής..είναι παράγοντες που δεν βοηθούν ώστε να μπορέσουν οι χιλιάδες δύσμοιροι άνθρωποι που καταφτάνουν (όσοι προλάβουν βέβαια , όσοι επιζήσουν..) να ζήσουν εδώ όπως αρμόζει στα απλά αλλά απαραίτητα δεδομένα μιας κοινωνίας, να έχουν δηλαδή εργασία ώστε να μπορούν να προχωρήσουν χωρίς μεγάλα προβλήματα.
Με πνίγει η σκέψη των χιλιάδων ανθρώπων στην Μόρια της Μυτιλήνης..
Άνθρωποι στοιβαγμένοι, νέοι χωρίς απασχόληση, κλεισμένοι ...με την ελπίδα να μην λάμπει από πουθενά..είναι αυτονόητα να ξεσηκωθούν, να αγανακτήσουν, να πράξουν και βίαια στον περίγυρό τους...
"Αργία μήτηρ πάσης κακίας" κατά τον Σόλωνα..
Από την άλλη πλευρά την τελευταία δεκαετία ως Έλληνες βιώνουμε το θλιβερό της μετανάστευσης των παιδιών μας αλλά και οικογενειών...πριν να κλείσουμε 100 χρόνια από τότε που έφευγαν οι άνθρωποι για μια καλύτερη τύχη...Έτσι δεν ακούγεται κατακριτέο το παράπονό μας "μα αφού δεν υπάρχουν δουλειές για εμάς...αφού η κατάσταση διώχνει τα παιδιά μας..θα βρεθεί δουλειά γι' αυτούς..μας διώχνουν για να τους βολέψουν και πάρα πολλά άλλα σε καθημερινές συζητήσεις όπου κι αν βρεθεί κανείς..".
Με τον πρόσφατο πόλεμο προς την Συρία δυστυχώς η κατάσταση φαντάζει πολύ δύσκολη γενικά....Η σκέψη μας είναι εκεί....στα παιδικά προσωπάκια που θυσιάστηκαν και θυσιάζονται...ότι τραγικότερο κατ' εμέ....το χτύπημα στον άμαχο πληθυσμό.
Λυπηρό, θλιβερό, τραγικό και ότι άλλο υπάρχει στο λεξιλόγιο...
Θυμός προς όλους "εκείνους" που συνεχίζουν να καλλιεργούν ή να μην σταματούν τους πολέμους..
Με εξοργίζει η ύπαρξη "μεγάλων οργανώσεων" με τεράστια έσοδα από εθελοντές και άλλα που όμως δεν κατάφεραν τόσα χρόνια ούτε τον πόλεμο να σταματήσουν, ούτε την βία, ούτε την δυστυχία...
Ως άνθρωπο με αγγίζουν όλα όσα γίνονται εις βάρος της ανθρώπινης υπόστασης..
όλες οι συρράξεις της γης...οι εμφύλιοι επί χρόνια στην Αφρικανική Ήπειρο δεν αφήνουν λιγότερα θύματα...παιδάκια νεκρά παντού...αυτό θεωρώ ως κατάρα της ανθρωπότητας..
Επίσης κάθε άνθρωπο με ανεπτυγμένο τον συναισθηματικό του κόσμο δεν τον αφήνει αδιάφορο η καθημερινή θυσία χιλιάδων νέων ανθρώπων στον βούρκο των ναρκωτικών..
Ούτε τα χιλιάδες θύματα της εμπορίας σαρκός..
Εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε ως άνθρωποι είναι να φροντίσουμε να επαναφέρουμε τον όρο Αληθινή Αγάπη στην γη!!τον όρο που κλείνει το νόημα του κόσμου, της προόδου, της ειρήνης, της γαλήνης, της χαράς...αυτόν τον όρο που προδώσαμε στις γελοίες υποσχέσεις του "φαίνεσθαι" και της ματαιοδοξίας, στης επίδειξης και στης ιδιοτέλειας...
Μπορούμε να μην δημιουργούμε εμφύλιες κοινωνικές αναταραχές που ξεκινούν από τον φανατισμό και μόνο...να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να χειραγωγεί την σκέψη,την ψήφο, την ζωή μας.
Μπορούμε να παραμείνουμε Άνθρωποι και να μην ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους ανάλογα με την φυλή, το χρώμα, την θρησκεία, την γλώσσα..
Ανά τους αιώνες όλοι οι καλλιτέχνες, άνθρωποι των γραμμάτων, άνθρωποι της καθημερινότητας εμπνέονταν από κάθε κατάσταση της ζωής χαρούμενη ή λυπητερή, ειρηνική ή εμπόλεμη και την μετέφραζαν σε ποιητικά έργα, σε πεζό λόγο, σε έργα ζωγραφικής ή γλυπτά εκ των οποίων τα περισσότερα ταξιδεύουν ως λίκνα πολιτισμού σε όλες τις γενιές.
Το έργο σε οποιαδήποτε μορφή αποτελεί τα λόγια της ψυχής που αποδίδονται ..με στίχους, πεζά και ότι προανέφερα. Στις συμφορές της ανθρωπότητας τα έργα και δημιουργήματα αποτελούν ύμνους, αποτελούν το ερέθισμα για να μην ξεχνάμε και να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο.
Σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που δημιουργούν εμπνεόμενοι από τα τραγικά γεγονότα πονάνε λιγότερο από αυτούς που εκδηλώνουν την οργή τους εξαπολύοντας φωνές, ύβρεις κτλ.. (ουσιαστικά για διάφορα που τους απασχολούν στη δική τους ζωή ή γιατί η φύση τους είναι απαισιόδοξη ή ότι παρόμοιο και κάθε πικρό γεγονός τους δίνει την ευκαιρία της εκτόνωσης ..πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις..)..
Ας θυμηθούμε ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ του Γιάννη Ρίτσου που όλοι και όλες συγκινούμαστε και ψιθυρίζουμε...πως δημιουργήθηκε...
Αυτό που απαιτείται άμεσα είναι να ξαναβρούμε τις αξίες που χάσαμε...
Να κάνουμε την Αγάπη (αφού πρώτα κατανοήσουμε τον όρο) πράξη..
ΥΣ. Οι φωτογραφίες είναι από την έλευση του φθινοπώρου στο Μόντρεαλ και από το προφίλ του φίλου Πήτερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου