H δύναμη της ομαδικότητας στηρίζεται στην τήρηση των κανόνων.

Ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε στο inner.gr

H δύναμη της ομαδικότητας βασίζεται στην τήρηση των κανόνων.Από τα αρχαία χρόνια η ομαδικότητα κατείχε σημαντική θέση στον τρόπο ανατροφής των παιδιών καθώς και της εξέλιξης του ανθρώπου. Οι αρχαίοι Έλληνες αφιέρωναν μεγάλο χρόνο στα ομαδικά παιχνίδια και στους αγώνες. Ήταν ένας από τους τρόπους που καλλιεργούσαν το πνεύμα και ταυτόχρονα την έννοια της πειθαρχίας μέσω του σεβασμού των κανόνων από τους οποίους διέπονταν τα προαναφερόμενα. Κατά τον Αίσωπο η γνωστή ρήση “Η ισχύς εν τη ενώσει“ επιβεβαιώνει την αξία της ομαδικότητας εκείνη την εποχή. Με το πέρασμα των χρόνων ισχυροποιήθηκε η εν λόγω άποψη. Οι άνθρωποι όταν δρούσαν συλλογικά κατάφερναν όχι μόνο να δημιουργούν αλλά και να ξεπερνάνε τεράστια εμπόδια γενικότερα. Ομαδικές προσπάθειες στον τομέα του πολιτισμού, του αθλητισμού, της εκπαίδευσης , στον εθελοντισμό αποτελούν τον άριστο οιωνό για την καλλιέργεια της συλλογικότητας στην εποχή μας. Προσπαθούμε να ακολουθήσουμε πως πρέπει “να είμαστε εις στο εμείς “ όπως η ρήση του Στρατηγού Μακρυγιάννη . Ουσιαστικά την ομαδικότητα την βιώνουμε από την ώρα που ερχόμαστε σ ‘αυτόν τον κόσμο αφού η πρώτη ομάδα που γνωρίζουμε είναι η οικογένεια, στην οποία μαθαίνουμε την συνεργασία μέσω άγραφων κανόνων στους οποίους ανήκουν τα “όρια “ που είναι απαραίτητα σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες. Όπως στην οικογένεια με βάση την Αληθινή Αγάπη, το κοινό όραμα, τις κοινές αξίες, το πνεύμα συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης αποσκοπούμε στην πρόοδο, στην εξέλιξή μας ως σύνολο έτσι συμβαίνει σε κάθε συλλογικό φορέα. Βέβαια το “αγκάθι“ της εγωπάθειας ή της χαμηλής μας αυτοεκτίμησης πολλές φορές δημιουργεί την λήθη γι ‘ αυτούς τους μαγικούς όρους με συνέπεια τριγμούς στις σχέσεις των ανθρώπων που συνεργάζονται. Δυστυχώς παραβλέπουμε ότι για να συνυπάρξουμε, για να συνεργαστούμε, για να συμπορευτούμε οφείλουμε να ακολουθούμε την σπουδαία έννοια του αλληλοσεβασμού και της εμπιστοσύνης . Γενικά στην συνύπαρξη πολλών ατόμων με δεδομένο τους διαφορετικούς χαρακτήρες είναι φυσιολογικά κι αναμενόμενα κάποια προβλήματα. Εδώ τον σημαντικό και καταλυτικό ρόλο τον έχει όποιος ηγείται της ομάδος, ο πρόεδρος, ο εκπαιδευτής, κάποιο συμβούλιο ή ό,τι σχετικό που εκπέμπει κύρος και δίνει το στίγμα του αλληλοσεβασμού, της πειθαρχίας. Μέσω της ανθρώπινης φύσης που χαρακτηρίζεται από έπαρση, παρορμητισμό ίσως και επιπολαιότητα, κάποιες φορές παρατηρεί κανείς από την θέση του τρίτου, πως πάρα πολλοί προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την παρουσία τους μέσω του συλλογικού φορέα που ανήκουν, για την αυτοπροβολή τους που μοιραία αλλοιώνει τον σκοπό της ύπαρξης της ομάδος, ως στοιχείο εκτός κανόνων που βοηθάνε την πρόοδο. Στην συλλογικότητα δεν αποσκοπεί κανένας να κερδίσει τα εύσημα.Αυτά ανήκουν σε όλους. Τέτοιου είδους συμπεριφορές αποτελούν το κύριο σημείο που μπορεί να κλονίσει την ομαδικότητα αποδυναμώνοντάς την μαζί με την δημιουργία επίπεδης σχέσης μεταξύ συντονιστών (ή αυτών που άρχουν) και μελών. Σαφέστατα αναπτύσσεται φιλία μεταξύ όλων που συμμετέχουν αλλά η τήρηση των ορίων είναι απαραίτητη. Όλοι έχουν δικαίωμα να εκφράζουν την γνώμη τους, να καταθέτουν τις απόψεις τους , στην κατάλληλη χρονική στιγμή και χωρίς να αναλαμβάνουν ρόλους που δεν έχουν, δηλαδή κάθε μέλος να συμπεριφέρεται ως ο αρχηγός της ομάδας. Μπορεί ο καθένας με τις γνώσεις του και τις ικανότητές του να γίνει πολύτιμος αρωγός για τον κοινό σκοπό χωρίς πομπώδεις εκδηλώσεις. Επίσης όποιος ηγείται ή συντονίζει ομαδικές εκδηλώσεις πρέπει να είναι ακέραιος και άμεμπτος σε όλες τους τις ενέργειες, χωρίς να επηρεάζεται από κανενός τύπου κολακεία. Για να συνειδητοποιήσουμε πως η δύναμη της ομαδικότητας στηρίζεται στην τήρηση των κανόνων αρκεί να σκεφτούμε ή να διαβάσουμε από κατάλληλα πονήματα τι συμβαίνει στις οικογένειες που λειτουργούν χωρίς κανόνες, στην κοινωνία, στα κράτη. Κατά τον Γιόκο Όνο “Ένα όνειρο που ονειρευόμαστε μόνοι μας είναι απλά ένα όνειρο. Ένα όνειρο που ονειρευόμαστε μαζί με άλλους είναι πραγματικότητα “.

---