Στην Ελλάδα του 2018..

Είναι καιρός τώρα που ανήσυχες σκέψεις τριγυρίζουν συνεχώς στο νου μου για τα ζητήματά μας ως κοινωνία. Ως άνθρωπος και πολίτης αυτής της χώρας αγωνιώ για την κατάσταση των τελευταίων χρόνων γενικότερα, που έχει ως αντίκτυπο την κοινωνία μας ειδικότερα.

Από τη μια τα εθνικά θέματα που ως λαός απαξιούμε..ορατοί κίνδυνοι ..των οποίων ο οποιοσδήποτε κλονισμός θα δημιουργήσει ισχυρότερα προβλήματα σε όλους.

 

 Από την άλλη η "αποστολή" χιλιάδων δύσμοιρων ανθρώπων (εδώ θα σημειώσω πως ο χειρισμός των προσφύγων και μεταναστών από τους "μεγάλους' της γης...επιβεβαιώνει την προσπάθεια εξαθλίωσης του ανθρώπινου είδους) στον τόπο μας  που κυριολεκτικά δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος του δικού του λαού. Τονίζω ότι λυπάμαι και συμπονώ απίστευτα όλους τους πονεμένους της γης, αλλά δεν εμπλέκω αυτά τα συναισθήματα με τις δυσχέρειες που βιώνουμε ως λαός. Με τις πράξεις μου δείχνω την Αγάπη μου προς τον άνθρωπο γενικά. Σε καμιά περίπτωση δεν ξεχωρίζω τους ανθρώπους σύμφωνα με το χρώμα, την γλώσσα, τη θρησκεία.Αυτή η πραγματικότητα δεν με κάνει να παραμερίζω την άλλη πραγματικότητα..του Έλληνα που κι αυτός υποφέρει.

 

 Η οικονομική κρίση που κυριαρχεί σαν πρόβλημα των τελευταίων χρόνων, όπως τονίζω πάντοτε είναι η συνέπεια της ηθικοπνευματικής κρίσης.Πριν από λίγο καιρό για πολλούς η άποψη που μόλις ανέφερα ήταν ένα γραφικό άκουσμα..μέχρι που διαπιστώνω πως όλο και περισσότεροι καθημερινά συμφωνούν. Ως μάστιγα της οικονομικής κατάστασης για τους περισσότερους ήταν οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις.Η αλήθεια είναι ότι πολλοί φορείς λάμβαναν υψηλότατα εισοδήματα εις βάρος όλου του κράτους.Θα μπορούσαν να ληφθούν για όλους τα κατάλληλα μέτρα με κάποιον διαφορετικό τρόπο και όχι ξαφνικά.Μεγάλος αριθμός πολιτών έπεσε ως θύμα στην παγίδα των τραπεζών...αφού τα δάνεια και οι κάρτες έφταναν ταχυδρομικώς στο σπίτι χωρίς κανείς να τα έχει αιτηθεί.Εδώ αναφέρω το τραγελαφικό γνωστό στους περισσότερους, πως για να ακυρώσεις μια ειλημένη απόφαση της τράπεζας που δεν είχες αιτηθεί πλήρωνες τουλάχιστον 20 ευρώ.Αφήστε τα δάνεια και οι κάρτες προς ανθρώπους χωρίς καν διεύθυνση.....

Επειδή η κοινωνία είναι μια αναπόσπαστη αλυσίδα ήταν μοιραίο τα απότομο "ψαλίδισμα" όπως ονομάζεται των μισθωτών και συνταξιούχων να επιφέρει δραματικές εξελίξεις στον ιδιωτικό τομέα. Έκλεισαν πάρα πολλά μαγαζιά.Αιτία μελαγχολίας οι εικόνες στους δρόμους των μικρών και μεγάλων πόλεων.Στην Αθήνα που μπορώ να έχω άποψη χάθηκε η γραφικότητα, έσβησαν οι ανθρώπινες σχέσεις..όλα εκείνα τα ωραία πηγαδάκια που συναντούσαν οι καταναλωτές και οι επισκέπτες στις εμπορικές στοές και σε γνωστούς ιστορικούς εμπορικούς δρόμους.Επιχειρήσεις δεν υπάρχουν πια!!Εδώ και κάποια χρόνια λόγω δυσβάσταχτων φορολογικών απαιτήσεων οι επιχειρήσεις εγκατέλειψαν την χώρα για να εγκατασταθούν σε άλλες γειτονικές χώρες.Αμέτρητοι οι άνεργοι.Οικογένειες κυριολεκτικά στο δρόμο και παιδάκια με μαραμένα πρόσωπα. Εδώ λοιπόν φτάνω στη σημαντικότερη πληγή κατ' εμέ της κρίσης. Στο ότι οι Έλληνες σε λιγότερο από έναν αιώνα ξανάγιναν οικονομικοί μετανάστες. Θλιβερό!!!να αναγκάζονται μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι να ακολουθούν το δρόμο της ξενιτιάς.

 Απογοητευτικό να μην μπορούν να απολαύσουν τις φυσικές, ιστορικές, αρχαιολογικές ομορφιές της Ελλάδας οι νέοι μας. Κάποτε άλλαζαν πατρίδα λίγοι νέοι ως επιλογή. Σήμερα αναγκάζονται να φύγουν...οι μισοί πτυχιούχοι απασχολούνται στα άπειρα καφέ που είναι οι επιχειρήσεις της εποχής..με 10ωρα ορθοστασίας..γιατί πρέπει να ζήσουν.Οι άλλοι μισοί είναι οι πιο "τυχεροί" γιατί μπορούν οι γονείς τους να τους συντηρούν..καθόλου ιδανικό να μην μπορεί να πετάξουν , να οργανώσουν το ταξίδι της ζωής τους..

Εγκαταλείπουν την πατρίδα, τους δικούς τους, τους φίλους τους γιατί απλά δεν μπορούν να ονειρευτούν...κατευθύνονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή και πέρα του Ατλαντικού Ωκεανού για να εργαστούν, για να εφαρμόσουν αυτά που έμαθαν, για να δοθεί αξία στις γνώσεις και στους κόπους τους. 

Στην Ελλάδα του 2018 δεν υπάρχει γόνιμο έδαφος για τους νέους.Τους επιστήμονες, τα καλύτερα μυαλά όπως λέμε...

Στην Ελλάδα του 2018 οι ληστείες και η βία καθημερινά πολλαπλασιάζεται.. η ανελευθερία όπως σε όλο τον πλανήτη είναι αισθητή..

Στην Ελλάδα του 2018 ο τουρισμός βάλλεται από το νέους τρόπους που έφερε η παγκοσμιοποίηση..με τα τουριστικά χωριά να ερημώνουν καθόσον η Χώρα δεν αποτελείται μόνο κάποια νησιά παγκόσμιας φήμης...
Στην Ελλάδα του 2018 τα νοσοκομεία υπολειτουργούν....
Στην Ελλάδα του 2018 η παιδεία ...ματώνει..

Στην Ελλάδα του 2018 η αλήθεια είναι πικρή....αναζητάμε την ελπίδα...ίσως να πρέπει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας όλοι, ίσως να ξαναβρούμε τον άνθρωπο που χάσαμε που μετατρέψαμε σε στάχτη...και μέσα από κει να ξαναγεννηθούμε! 

Πάντα με την ευχή προς όλους..

Πάντα με την προσπάθεια να κατανοήσουμε το "εμείς" και όχι το "εγώ" που αναπτύξαμε ....