Το Ονειρεμένο Βράδυ
Το βράδυ αυτό τ ‘ονειρεμένο
εκεί κάτω στην ακρογιαλιά
πάλι να ‘ρθεις σε περιμένω
να σε χορτάσω με φιλιά.
Στον ουρανό ψηλά τ ‘αστέρια
που τρεμοσβήνουν φωτεινά
θαρρείς πως μοιάζουν στα αιθέρια
με τρεχαντήρια μακρινά.
Ίσως να κλέψανε τη χάρη
αυτή τη νύχτα ως την αυγή
απ ‘ το χρυσόχλωμο φεγγάρι
γι ‘ αυτό απόψε δεν θα βγει.
Το κύμα θε να μουρμουρίζει
καθώς θα σ ‘ έχω αγκαλιά
γλυκά σαν να μας νανουρίζει
μέσα στη βάρκα την παλιά.
Ύμνος στη Φύση
Ο ήλιος που καρτέραγα πρόβαλε γιορτινός,
απ ‘ ασημένια πέλαγα, από χρυσά λιβάδια,
σκορπώντας τα σκοτάδια,
διαβάτης μακρινός.
Χαρείτε μάτια της αυγής, ω! θεία ομορφιά!
κάλλη της γης και χαραυγής το θάμπος,
έγινε ο κάμπος
πελώρια ζωγραφιά.
Γέμισε αγκαλιά μου πλατιά αρώματα βουνού!
γλυκόλαλο αγέρα να υμνολογεί τη μέρα,
αγγέλων η φλογέρα
στο φως του πρωινού.
Χρυσά ψυχή μου άνοιξε της σκέψης τα φτερά,
εκεί στα ύψη πέταξε στου ουρανού τα βάθη,
λεύτερη απ’ τα πάθη
λυτρώσου απ’ τη φθορά.
Αυτά τα ποιήματά μου δημοσιεύτηκαν πριν από δυο μέρες στο περιοδικό Fractal. Εννοείται όπως αναφέρω κάθε φορά πως τα πνευματικά δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου