Δύο ποιήματα του φθινοπώρου... που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Fractal.

Φθινόπωρο

 Μουντό το πρωινό συννεφιασμένο.
Κυλούν στα τζάμια οι σταγόνες της βροχής,
φαινόμενο απλό, συνηθισμένο,
γνωστό σημάδι της καινούριας εποχής.

Πέρασε το τρελό το καλοκαίρι.
Σιγά το λένε οι ψιχάλες στα κλαδιά.
Πιο δυνατά στο φύλλωμα τ’ αγέρι,
κυκλάμινα στα δάση, ζωγραφιά.

Φύγαν προς το νοτιά τα χελιδόνια,
τ’ αηδόνια σώπασαν, σκόρπισαν τα πουλιά.
Μέσα στα μισόγυμνα τα κλώνια
έμεινε έρημη και πάλι η φωλιά.
  
Καθώς αντίκρισα τα πρώτα φύλλα,
ξερά να είναι σκορπισμένα στην αυλή,
ένιωσα στο κορμί ανατριχίλα
γλυκιά μελαγχολία στην ψυχή.
 

Εκείνο το φθινόπωρο

Μάτια θαμπά, πικραμένα.
Εκείνο το φθινόπωρο
σαν ξερό φύλλο.

Ύφος αγνό, μαραμένο
στην πίκρα της συννεφιασμένης
Κυριακής.

Κομμένα τα φτερά
πώς να πέταγε;
πικραμένη η μικρή ψυχή.

 
Ξάφνου μια χελιδόνα
της έδωσε για πάντα φτερά.
Τιτιβίζει συνέχεια τώρα.

Οι σκέψεις κάποιες μέρες
σαν τα πουλιά φεύγουν
και γυρίζουν!!

* H Σοφία Αγραπίδη γεννήθηκε στην Ανδραβίδα. Είναι απόστρατος Υπαξιωματικός του Σ.Ξ. Αποφοίτησε από ΙΔ.ΙΕΚ ως Β. Λογιστή και Πρ. Η/Υ. Ο γραπτός λόγος αποτελεί ένα από τα ενδιαφέροντά της. Γράφει ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια. Συμμετέχοντας σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς έχει αποσπάσει αρκετές διακρίσεις.