Η εκκλησία, ο ναός ως τόπος λατρείας και Αγάπης!

Εκκλησία ονομάζεται το σύνολο των πιστών που ανήκουν στο ίδιο δόγμα.Στην καθομιλουμένη ως εκκλησία εννοούμε το ναό, τον χώρο δηλαδή της λατρείας και της προσευχής. Τον χώρο που η αγάπη του Θεού είναι διάχυτη.

 Όλοι όσοι εισέρχονται στο ναό,πιστοί, ιερωμένοι, υπάλληλοι, εθελοντές οφείλουν να τηρούν τον ανάλογο σεβασμό ο οποίος εκφράζεται με την εμφάνιση καθώς και με την συμπεριφορά.

 Ο σκοπός των πιστών είναι να βρεθούν στον ιδιαίτερο αυτόν τόπο, να προσηλωθούν, να προσευχηθούν, να αφοσιωθούν στην πνευματική τους εστία ή να παρακολουθήσουν τις ιερές λειτουργίες και τα μυστήρια. Ο σκοπός και μόνο υποδεικνύει τον τρόπο της στάσης και των ενεργειών που πρέπει να τους χαρακτηρίζει.

Έτσι δεν νοείται η ασέβεια που εκδηλώνεται με απρεπή και προκλητική εξωτερική εμφάνιση, με εκδηλώσεις που κάθε άλλο από την παρρησία,την υπομονή, την ταπεινότητα, την αγάπη εκφράζουν.

Στα μικρά κυρίως μέρη από την πλευρά των πιστών η παρουσία στο ναό προσομοιάζει με την έξοδο σ’ ένα καφέ όπου η συζήτηση δεν έχει όρια, όπου το βλέμμα λειτουργεί ως ακτινολογικό μηχάνημα για όποιον εισέρχεται.Δεν ξεχνώ τις αγαπημένες και αισθαντικές ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας σε ένα μικρό προσφιλές μέρος όπου η οχλαγωγία, οι χαιρετούρες, τα σχόλια δεν επέτρεπαν να ακουστούν οι ψαλμοί.

Δεν συζητώ για το σπρώξιμο προς αναζήτηση θέσης ή την έλλειψη υπομονής για το προσκύνημα στην αγαπημένη ή εορτάζουσα εικόνα, κατά την λήψη αντίδωρου που συμβαίνει γενικότερα (εννοώ και στις πόλεις).

Παρατηρώ επίσης στις κλειστές κοινωνίες πως οι άνθρωποι που υπηρετούν την εκκλησία, οι επονομαζόμενοι επίτροποι ασκούν τον ρόλο τους με συμπεριφορά η οποία αναγκαιεί διακριτικότητας καθόσον δεν είναι δυνατόν η στάση τους να είναι τέτοια ώστε να ελέγχουν το χρηματικό ποσό που θα καταθέσει ο κάθε πιστός για να προμηθευτεί κερί ή κεριά. Έχοντας μελετήσει χρόνια πολλούς εκ των αγίων γερόντων μπορώ μετά βεβαιότητας να πω ότι αυτό είναι τόσο λεπτό όσο και σοβαρό σημείο. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν την ανάγκη να στείλουν με τη φλόγα του κεριού την εσωτερική τους δέηση στον Ύψιστο αλλά στερούνται και του ελαχίστου ποσού. Είναι δυνατόν να νιώθουν μειονεκτικά έχοντας τα βλέμματα των προαναφερομένων να τους ελέγχουν;

Όσο για τους ιερωμένους και πάλι θα ξεχωρίσω την πόλη απ’ τα μικρότερα μέρη, θα κάνω το διαχωρισμό στους έχοντες παιδεία και στους μη έχοντες όπως συμβαίνει με όλους μας.

Έχω βρεθεί μάρτυρας σκηνικού που θα μπορούσε  να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στην τοπική κοινωνία αν ακολουθούσε τον δρόμο της δικαιοσύνης..λόγω της συναισθηματικά και ηθικά απάνθρωπης συμπεριφοράς ιερέως προς ανήμπορο βοηθό γιατί δεν στάθηκε όρθιος  μισή ώρα πριν εισέλθει το τιμώμενο πρόσωπο βαθμού Αρχιμανδρίτη Ήταν Μ. Παρασκευή...

Και λέω εγώ ως απλός πιστός...ο Χριστός αυτά δίδαξε με τα Πάθη του;

Δίδαξε τους αναμμένους πολυελαίους κατά την είσοδο των αρχών του τόπου ή την άσβεστη φλόγα της ψυχής;

Aπορώ και εξίσταμαι....

Η Αγάπη Του για εμάς...για την οποία χλευάστηκε και μαρτύρησε αυτά τα μαθήματα άφησε κυρίως σε όσους επέλεξαν να τον εκπροσωπούν;

Ή μήπως έδωσε εντολή οι φορούντες κοστούμια, γραβάτες, γούνες και επώνυμα ενδύματα να τυχαίνουν καλύτερης συμπεριφοράς;

 

 Ο κάθε ναός της χριστιανοσύνης αφού αναφέρομαι στο κλίμα της χώρας μας αποτελεί το σπίτι του Θεού όπου μόνο η Αγάπη βασιλεύει και κανείς μα κανείς εκ των ανθρώπων.

Γι αυτό έχω ξεχωρίσει  πρόσωπα της ιεροσύνης που ζουν στο εξωτερικό καθώς και των γραφικών μικρών ναών του ιστορικού κέντρου της πόλης όπου ζω.

Εννοείται πως παντού και πάντοτε υπάρχουν εξαιρέσεις!!Αλλά τα γενικά συμπεράσματα είναι τα αναγραφόμενα καθόσον αποτελούν παρατηρήσεις χρόνων..

Μπορούν  να φανταστούν οι προύχοντες (επίτροποι και μη) της κάθε κλειστής κοινωνίας τι σημαίνει Αληθινή Αγάπη, τι σημαίνει ακολουθία των Χριστουγέννων, των Χαιρετισμών και της Μεγάλης Εβδομάδας με το αχνό φως των κεριών ή του εντελώς απαραίτητου φωτισμού; Μπορούν να φανταστούν τι σημαίνει ο ιερέας να κοινωνά τον άστεγο και τον παραμελημένο με το ίδιο ιλαρό ύφος;

 Μπορούν  να κατανοήσουν πως είναι υπηρέτες του εκάστοτε ναού και όχι βασιλείς;

Ἠ μήπως πρέπει να επαναπροσδιορίσουν αρχές κι αξίες!

ΑΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΟΣ

 ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ. 

Με σεβασμό προς όλους, με την ευχή ο καθένας μας να αγωνίζεται για μια καλύτερη κοινωνία, με την ευχή οι έχοντες θέση στην εκκλησία να παραδειγματίζουν με την συμπεριφορά τους.....

Αρχοντικό Μπενιζέλων.Η παλαιότερη οικία στην Πρωτεύουσα.

Οδός Αδριανού 96. Στην καρδιά της πόλης μια μεγάλη επιγραφή ενημερώνει ότι στο σημείο αυτό διατηρείται το παλαιότερο σπίτι της Αθήνας. Αναφερόμαστε στο Αρχοντικό των Μπενιζέλων, το οποίο αποτελεί τυπικό δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής της προεπαναστατικής Αθήνας, καθώς και το τελευταίο ανάλογης κατασκευής στην πρωτεύουσα. Αναμφίβολα ανήκει στα ιστορικά κτίρια που αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι του πολεοδομικού παζλ της πόλης. Αυτές τις ημέρες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που ανακαινίστηκε και μετατράπηκε σε μουσείο, ώστε να θυμίζει και στις επόμενες γενιές την ιστορία της αθηναϊκής κοινωνίας περασμένων αιώνων. Η κοινωνία των Αθηνών τον 16ο αιώνα μπορεί να μην είναι αυτή που γνωρίζουμε σήμερα, αλλά συγκαταλεγόταν στις μεγαλύτερες των Βαλκανίων. Συγκεκριμένα, το 1570 ο πληθυσμός της Αθήνας δεν ξεπερνούσε τους 18.000 κατοίκους. Ιστορικές πηγές της εποχής μιλούν για μια ειδυλλιακή πόλη με αίγλη και διάσπαρτα ιστορικά μνημεία, τα οποία τόνιζαν το ένδοξο παρελθόν. Είναι η περίοδος κατά την οποία στην Ευρώπη συμβαίνουν μεγάλες αλλαγές, με το εμπόριο να αναπτύσσεται ραγδαία και τη δημιουργία αστικών κέντρων λόγω της μετοίκησης μεγάλου αριθμού του αγροτικού πληθυσμού. Το αρχοντικό των Μπενιζέλων θεωρείται αρχιτεκτονικό και ιστορικό μνημείο αλλά και διαχρονικό τοπόσημο ενός αρχιτεκτονικού μοντέλου στο οποίο είναι ενσωματωμένα όλα τα στοιχεία των τοπικών παραδόσεων. Την περίοδο εκείνη η οδός Αδριανού και η ευρύτερη περιοχή της Αγοράς αποτελούσαν το κέντρο της δυναμικής και οικονομικά δραστήριας πόλης και εκεί κατοικούσαν βυζαντινές αριστοκρατικές οικογένειες. Οι Αθηναίοι άρχοντες αντλούσαν τη δύναμή τους από τα κτήματα που κατείχαν αλλά και από τις εμπορικές δραστηριότητες που είχαν αναπτύξει σε Βενετία, Γαλλία και Βαλκάνια, καθώς και από τη συμμετοχή τους στους θεσμούς της αυτοδιοίκησης. Πολλές επιφανείς οικογένειες επιλέγουν ως κατοικία τους το κονάκι, ένα μοντέλο κατασκευής που παρείχε στους ιδιοκτήτες κύρος και ασφάλεια, μεταξύ άλλων, λόγω του υψηλού μαντρότοιχου που προστάτευε τον ιδιωτικό τους χώρο. Πηγή: www.lifo.gr

Οδός Αδριανού 96. Στην καρδιά της πόλης μια μεγάλη επιγραφή ενημερώνει ότι στο σημείο αυτό διατηρείται το παλαιότερο σπίτι της Αθήνας. Αναφερόμαστε στο Αρχοντικό των Μπενιζέλων, το οποίο αποτελεί τυπικό δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής της προεπαναστατικής Αθήνας, καθώς και το τελευταίο ανάλογης κατασκευής στην πρωτεύουσα. Αναμφίβολα ανήκει στα ιστορικά κτίρια που αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι του πολεοδομικού παζλ της πόλης. Αυτές τις ημέρες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που ανακαινίστηκε και μετατράπηκε σε μουσείο, ώστε να θυμίζει και στις επόμενες γενιές την ιστορία της αθηναϊκής κοινωνίας περασμένων αιώνων. Η κοινωνία των Αθηνών τον 16ο αιώνα μπορεί να μην είναι αυτή που γνωρίζουμε σήμερα, αλλά συγκαταλεγόταν στις μεγαλύτερες των Βαλκανίων. Συγκεκριμένα, το 1570 ο πληθυσμός της Αθήνας δεν ξεπερνούσε τους 18.000 κατοίκους. Ιστορικές πηγές της εποχής μιλούν για μια ειδυλλιακή πόλη με αίγλη και διάσπαρτα ιστορικά μνημεία, τα οποία τόνιζαν το ένδοξο παρελθόν. Είναι η περίοδος κατά την οποία στην Ευρώπη συμβαίνουν μεγάλες αλλαγές, με το εμπόριο να αναπτύσσεται ραγδαία και τη δημιουργία αστικών κέντρων λόγω της μετοίκησης μεγάλου αριθμού του αγροτικού πληθυσμού. Το αρχοντικό των Μπενιζέλων θεωρείται αρχιτεκτονικό και ιστορικό μνημείο αλλά και διαχρονικό τοπόσημο ενός αρχιτεκτονικού μοντέλου στο οποίο είναι ενσωματωμένα όλα τα στοιχεία των τοπικών παραδόσεων. Την περίοδο εκείνη η οδός Αδριανού και η ευρύτερη περιοχή της Αγοράς αποτελούσαν το κέντρο της δυναμικής και οικονομικά δραστήριας πόλης και εκεί κατοικούσαν βυζαντινές αριστοκρατικές οικογένειες. Οι Αθηναίοι άρχοντες αντλούσαν τη δύναμή τους από τα κτήματα που κατείχαν αλλά και από τις εμπορικές δραστηριότητες που είχαν αναπτύξει σε Βενετία, Γαλλία και Βαλκάνια, καθώς και από τη συμμετοχή τους στους θεσμούς της αυτοδιοίκησης. Πολλές επιφανείς οικογένειες επιλέγουν ως κατοικία τους το κονάκι, ένα μοντέλο κατασκευής που παρείχε στους ιδιοκτήτες κύρος και ασφάλεια, μεταξύ άλλων, λόγω του υψηλού μαντρότοιχου που προστάτευε τον ιδιωτικό τους χώρο. Πηγή: www.lifo.gr

Οδός Αδριανού 96. Στην καρδιά της πόλης μια μεγάλη επιγραφή ενημερώνει ότι στο σημείο αυτό διατηρείται το παλαιότερο σπίτι της Αθήνας. Αναφερόμαστε στο Αρχοντικό των Μπενιζέλων, το οποίο αποτελεί τυπικό δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής της προεπαναστατικής Αθήνας, καθώς και το τελευταίο ανάλογης κατασκευής στην πρωτεύουσα. Αναμφίβολα ανήκει στα ιστορικά κτίρια που αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι του πολεοδομικού παζλ της πόλης. Αυτές τις ημέρες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που ανακαινίστηκε και μετατράπηκε σε μουσείο, ώστε να θυμίζει και στις επόμενες γενιές την ιστορία της αθηναϊκής κοινωνίας περασμένων αιώνων. Η κοινωνία των Αθηνών τον 16ο αιώνα μπορεί να μην είναι αυτή που γνωρίζουμε σήμερα, αλλά συγκαταλεγόταν στις μεγαλύτερες των Βαλκανίων. Συγκεκριμένα, το 1570 ο πληθυσμός της Αθήνας δεν ξεπερνούσε τους 18.000 κατοίκους. Ιστορικές πηγές της εποχής μιλούν για μια ειδυλλιακή πόλη με αίγλη και διάσπαρτα ιστορικά μνημεία, τα οποία τόνιζαν το ένδοξο παρελθόν. Είναι η περίοδος κατά την οποία στην Ευρώπη συμβαίνουν μεγάλες αλλαγές, με το εμπόριο να αναπτύσσεται ραγδαία και τη δημιουργία αστικών κέντρων λόγω της μετοίκησης μεγάλου αριθμού του αγροτικού πληθυσμού. Το αρχοντικό των Μπενιζέλων θεωρείται αρχιτεκτονικό και ιστορικό μνημείο αλλά και διαχρονικό τοπόσημο ενός αρχιτεκτονικού μοντέλου στο οποίο είναι ενσωματωμένα όλα τα στοιχεία των τοπικών παραδόσεων. Την περίοδο εκείνη η οδός Αδριανού και η ευρύτερη περιοχή της Αγοράς αποτελούσαν το κέντρο της δυναμικής και οικονομικά δραστήριας πόλης και εκεί κατοικούσαν βυζαντινές αριστοκρατικές οικογένειες. Οι Αθηναίοι άρχοντες αντλούσαν τη δύναμή τους από τα κτήματα που κατείχαν αλλά και από τις εμπορικές δραστηριότητες που είχαν αναπτύξει σε Βενετία, Γαλλία και Βαλκάνια, καθώς και από τη συμμετοχή τους στους θεσμούς της αυτοδιοίκησης. Πολλές επιφανείς οικογένειες επιλέγουν ως κατοικία τους το κονάκι, ένα μοντέλο κατασκευής που παρείχε στους ιδιοκτήτες κύρος και ασφάλεια, μεταξύ άλλων, λόγω του υψηλού μαντρότοιχου που προστάτευε τον ιδιωτικό τους χώρο. Πηγή: www.lifo.gr

Στην οδό Αδριανού και στον αριθμό 96, πολύ κοντά στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών βρίσκεται το παλαιότερο αρχοντικό των Αθηνών, το γνωστό ως "οικία των Μπενιζέλων", το σπίτι της Αγίας Φιλοθέης.

Το κτίριο αποτελεί δείγμα αστικής  αρχιτεκτονικής της προεπαναστατικής Αθήνας.

Είναι περίπου δυο χρόνια που έχει ανακαινιστεί αυτή η κατοικία με ιδιαίτερα καλαίσθητο τρόπο και δίχως να αλλοιωθούν τα χαρακτηριστικά της.

Λειτουργεί ως μουσείο.Είναι πολύ αξιόλογος χώρος για επίσκεψη.

Ως μνημείο θεωρείται αρχιτεκτονικό, ιστορικό μα και θρησκευτικό.

Ο επισκέπτης βλέπει σε κάθε σημείο του κτιρίου τα χνάρια της αθηναϊκής κοινωνίας των περασμένων αιώνων.

ν αξία του τίποτα». The Picture Of Dorian Gray, Oscar Wilde (1890)

Πηγή: https://frapress.gr/2015/11/ta-40-pio-gnosta-apofthegmata-tis-logotechnias/

Το παλαιότερο αρχοντικό όπως είναι γνωστό ανήκε στην οικογένεια του Άγγελου Μπενιζέλου, του πατέρα της Ρεβούλας Μπενιζέλου αργότερα Αγίας Φιλοθέης.

Η παλαιότερη κατοικία της Αθήνας ανήκε στην αριστοκρατική οικογένεια του Αθηναίου άρχοντα Άγγελου Μπενιζέλου. Η κόρη του Ρεβούλα Μπενιζέλου, όπως ήταν το κοσμικό όνομα της οσίας Φιλοθέης, έζησε στον χώρο αυτό, στα κτίσματα που προϋπήρχαν της ανέγερσης του αρχοντικού. Πηγή: www.lifo.gr

Η παλαιότερη κατοικία της Αθήνας ανήκε στην αριστοκρατική οικογένεια του Αθηναίου άρχοντα Άγγελου Μπενιζέλου. Η κόρη του Ρεβούλα Μπενιζέλου, όπως ήταν το κοσμικό όνομα της οσίας Φιλοθέης, έζησε στον χώρο αυτό, στα κτίσματα που προϋπήρχαν της ανέγερσης του αρχοντικού. Πηγή: www.lifo.gr

Τον 18ο αιώνα διαμορφώθηκε σε ένα διώροφο κτίσμα που περιελάμβανε τρεις κλειστούς χώρους τη στοά, το λιθόκτιστο ισόγειο και μια ξύλινη ανωδομή.Ακόμη ξεχωρίζουν η αυλή με το πηγάδι και τα μεγάλα πιθάρια που χρησιμοποιούνταν ως αποθηκευτικοί χώροι και η κατασκευή τους σύμφωνα με τις πηγές  ανάγονται στη βυζαντινή περίοδο.

Επίσης στην αυλή μπορεί κανείς να δει το υστερορωμαϊκό τείχος χτισμένο το 267 μ.Χ.

Εικόνες της καθημερινής ζωής των κατοίκων της οικίας έρχονται μπροστά στον επισκέπτη μέσω της ανακαίνισης και βοηθητικού υλικού που υπάρχει προς πληροφόρηση.

η πολιτικός μηχανικός και επίκουρη καθηγήτρια της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου δρ. Ελευθερία Τσακανίκα και θα συμπληρώσει: «Προσπαθήσαμε να συντηρήσουμε τα οικοδομικά στοιχεία και καταφέραμε να διατηρήσουμε στον μέγιστο δυνατό βαθμό τα παλιά μέλη, ώστε να διασφαλιστεί η αυθεντικότητα του μνημείου. Ταυτόχρονα, διαφυλάξαμε και τεκμήρια των κατά καιρούς επεμβάσεων που αποτυπώνουν την ιστορία του». Πηγή: www.lifo.gr

Εκτός των ιστορικών πληροφοριών στο μουσείο αναγράφεται και η ιστορία της Αγίας Φιλοθέης.

Είναι ένας χώρος που αξίζει να τον επισκεφτεί κανείς!

Η πολιτικός μηχανικός και επίκουρη καθηγήτρια της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου δρ. Ελευθερία Τσακανίκα αναφέρει σχετικά με την ανακαίνιση του κτιρίου "Προσπαθήσαμε να συντηρήσουμε τα οικοδομικά στοιχεία και καταφέραμε να διατηρήσουμε στον μέγιστο δυνατό βαθμό τα παλιά μέλη, ώστε να διασφαλιστεί η αυθεντικότητα του μνημείου.Ταυτόχρονα, διαφυλάξαμε και τεκμήρια των κατά καιρούς επεμβάσεων που αποτυπώνουν την ιστορία του".

Μαζί με τον περίπατο στην Πλάκα ή  μια συνάντηση για καφέ με φίλους, είναι εποικοδομητικό η επίσκεψη - ξενάγηση στα πολιτισμικά  μας μνημεία!

Θερμές ευχαριστίες!!γιατί κάποιοι είναι ΆΝΘΡΩΠΟΙ!

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κατανοήσει τον όρο αυτόν που φέρουμε...καθώς και τον ρόλο μας στη γη.

Υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν πως οι δοκιμασίες της υγείας δεν αγοράζονται και δεν εξαγοράζονται....δεν ενοικιάζονται...απλά βρίσκονται μέσα στη φύση της ύπαρξής μας, βρίσκονται σε κάποια στάση του ταξιδιού μας...

Μια τέτοια δοκιμασία στάθηκε πριν λίγες μέρες στην πατρική μου οικογένεια....με άγνωστη βέβαια συνέχεια.

Η στάση μας πάντα είναι ψύχραιμη και λογική, αξιοπρεπής όπως διδαχθήκαμε από παιδιά, χωρίς μεμψιμοιρία καθόσον αυτό αρμόζει στους ανθρώπους που πιστεύουν στο σύμπαν. 

 

Σ' αυτή τη δοκιμασία που το πρακτικό μέρος το βιώνει ο ένας μου αδερφός ο Αντώνης καθόσον βρίσκεται δίπλα στον Ανδρέα αφού κατοικούν και οι δυο στην Ανδραβίδα, κάποιοι από το περιβάλλον γενικά ξεχώρισαν με την αληθινή τους αγάπη και εκτίμηση μέσω της ηθικής τους συμπαράστασης.

Οφείλουμε να τους ευχαριστήσουμε αληθινά!!έτσι όπως αληθινά στάθηκαν!
Θερμές ευχαριστίες εκ μέρους των μελών της οικογένειας εσωτερικού και εξωτερικού, 

στην Κοινωνική Λειτουργό του ΚΑΠΗ Ανδραβίδας. 

Στο Δ.Σ του Ομίλου Φιλίππων Ανδραβίδας "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ".

Στον Παναγιότατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο.


Στον φίλο του Ανδρέα από την Πάτρα. 

Στους γιατρούς και το προσωπικό του Γεν.Νοσοκομείου Αμαλιάδας για τα πρώτα βήματα της αντιμετώπισης του  προβλήματος.

Στους γιατρούς και το προσωπικό της παθολογικής κλινικής του Γεν.Νοσοκομείου Πύργου.

Στους φίλους και φίλες που μέσω τηλεφώνου και μηνυμάτων εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους, ζητώντας τους συγγνώμη που δεν τους απάντησα ακόμη.

Εύχομαι το σύμπαν να σας ανταποδίδει αυτό που δίνεται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό!
Εύχομαι σε όλους να διακρίνονται από ανθρωπισμό κι αγάπη!


Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Μ Ε 


Υ.Σ Ευχές σε όλους ώστε να μαθαίνω πάντα τα καλά τους νέα, 
απλά υποκριτικές και τυπικές συμπεριφορές δεν με αγγίζουν. 

Επίσης οι δοκιμασίες στα επίγεια για τον καθένα αποτελούν μια φυσιολογική ευκαιρία στον δρόμο της πνευματικής ολοκλήρωσης... ως εκ τούτου κακογλωσσιές και τέτοιες ανοησίες με αφήνουν αδιάφορη...απλά το αναφέρω για τους δικούς μου λόγους.

Αποκριάτικα δρώμενα στην Ανδραβίδα.

Μετά την Κυριακή του Τριωδίου ακολουθεί ως γνωστή αποκριάτικη μέρα γεμάτη έθιμα...με κύριο αυτό του τσικνίσματος η Τσικνοπέμπτη.
Στην Ανδραβίδα το Λαογραφικό Μουσείο ακολουθώντας πιστά την παράδοση (λαογραφία)  έχει μια ωραιότατη πρόταση!!έτσι ώστε να θυμούνται οι παλιοί και να γνωρίζουν οι νέοι.










Τον Μάρτη υποδέχεται σε έναν πολύ ωραίο χώρο της Πλατείας ο Όμιλος Ανδραβίδας Φιλίππων "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" με την διοργάνωση της ετήσιας χοροεσπερίδας του.
Όμορφες συναντήσεις όπου οι κοινωνικές σχέσεις των μελών και των φίλων του Ομίλου  πραγματοποιούνται με τη διάθεση του αποκριάτικου κεφιού.



 Το τριήμερο της αποκριάς θα λάβει χώρα στη γενέτειρα η 7η Νυχτερινή Ποδαράτη που όπως φαίνεται είναι καλά οργανωμένη. Ένα δρώμενο που ξεκίνησε στις πόλεις με τα μεγάλα καρναβάλια αλλά μπορεί να πει κανείς πως έχει σχέση με την παράδοση αφού οι άνθρωποι από πολύ παλιά....συνήθιζαν να τριγυρίζουν στις γειτονιές μασκαρεμένοι για τις απόκριες, με πατινάδα σε διάφορες εκδηλώσεις μέσα στον χρόνο... γενικά ό,τι γιόρταζαν με τη μορφή της ποδαράτης τα παρουσίαζαν (κάλαντα, χελιδονίσματα, χοροί..)

Το Σάββατο του τριημέρου επίσης θα πραγματοποιηθεί ο αποκριάτικος χορός του Λαογραφικού Συλλόγου "Ο Μωριάς" σε έναν άλλο όμορφο χώρο της πόλης.

Η εμφάνιση των προσκλήσεων είναι σύμφωνα με την ημερομηνία πραγματοποίησης.
Επίσης η πηγή προέρχεται από  το διαδίκτυο.

Χρόνια πολλά και καλή επιτυχία σε όλους.

Οι ίριδες ζωγραφίζουν την ελληνική φύση.

Ίρις ή ίριδα

Τα άνθη που αυτή την εποχή μαγεύουν την ελληνική φύση, βάφουν τις πλαγιές ..με το περίτεχνο άνθος τους προκαλούν τον θαυμασμό των ανθρώπων.

Λένε...πως είναι το λουλούδι της αρχαίας θεάς Ίριδας η οποία ως αγγελιοφόρος του Δία και της Ήρας (και των άλλων θεών βέβαια) μετέφερε τα μηνύματα, τα νέα...από τον ουρανό στη γη, γι αυτό και το σχήμα του ουράνιου τόξου (καμπύλη).

Ίρις, το μάτι του ουρανού!!!

  Έτσι ονομάστηκε η κόρη των ματιών μας. Αυτό σημαίνει ότι καθένας από μας κουβαλάει μαζί του ένα κομμάτι ουρανού..

Το χρονικό..που θέτει την ανθρωπιά υπό αμφισβήτηση.

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που τα συναισθήματά μας ποικίλουν, που διάφορες καταστάσεις τις οποίες βιώνουμε μας διδάσκουν και επιδρούν γενικότερα στη συμπεριφορά μας.

Υπάρχουν στιγμές που οι δοκιμασίες...μας προσφέρουν το άνθος της καλοσύνης..

Υπάρχουν στιγμές που προβληματιζόμαστε βαθιά για την κοινωνία..

Όταν όμως έχουμε συνειδητοποιήσει την έννοια του όρου Άνθρωπος πιστεύω πως όλα αντιμετωπίζονται με βάση την Αγάπη, με ψυχραιμία, με ηρεμία αφού όλα στον εσωτερικό μας κόσμο γαληνεύουν, αφού πορευόμαστε μ' αυτό το υπέρτατο αγαθό.

Ο κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του εξυπακούεται πως σέβεται και κάθε συνάνθρωπο.

Έχοντας ως οδηγό την Αγάπη πλέκει τα αισθήματα και δημιουργεί μοναδικά συναισθήματα με τα οποία αποτελεί ένα ανοιξιάτικο κομμάτι του σύμπαντος γεμάτο από αξίες μοναδικές και όταν οι πίκρες του φέρνουν χειμωνιάτικες μέρες στη ζωή του, αυτός κάνει το χιόνι  ζάχαρη...τον βοριά νοτιά..την καταιγίδα μαγικό νερό της πηγής που λούζονται οι νηρηίδες..το κρύο ζεστή φλόγα ...

Όταν δε..δηλώνεις πιστός χριστιανός ή είσαι εκπρόσωπος του Θεού όπως ονομάζω τους ιερωμένους ή υπηρετείς με κάθε τρόπο την Εκκλησία τότε οφείλεις πολύ περισσότερο απ' τους άλλους ανθρώπους να χαρακτηρίζεσαι  από ανθρωπισμό, να επιβεβαιώνεις με τις πράξεις σου πως φωτίζεσαι από το θεάρεστο έργο που δεν είναι άλλο από το να βρίσκεσαι κοντά στους ανθρώπους και όχι σε άλλα ματαιόδοξα ενδιαφέροντα.

Όπως αναφέρω συχνά ο δρόμος που Εκείνος μας δίδαξε είναι αυτός της καθαρής ψυχής, της Αγάπης, της ταπείνωσης, της συγχώρεσης (να υπάρχει περιθώριο για τις σκέψεις των άλλων ως παράδειγμα) και πολλών άλλων χαρακτηριστικών ακόμη από τα οποία πάσχει η κοινωνία..για αυτό και όλα όσα συμβαίνουν..

Ο Χριστός δεν καλεί στην αγκαλιά του, τους εύπορους, τους καλοντυμένους, τους ανθρώπους που υπηρετούν το "φαίνεσθαι" αλλά όλους εκείνους που έχουν αγνή ψυχή, εκείνους τους απλούς και ταπεινούς τους οποίους η υποκρισία δεν τους έχει αγγίξει, τα πρόσωπα που λάμπουν από τιμιότητα και προσεύχονται για όλο τον κόσμο χωρίς να διακρίνουν χρώμα, γλώσσα, φυλή.

Ο Χριστός δεν επικροτεί τους πολυέλαιους μα θέλει από το αμυδρό φως το καντηλιού να ταξιδεύει προς τους ουρανούς η εσωτερική δέηση.

O Xριστός γεννιέται στην καρδιά και στα μάτια του ανθρώπου που υποφέρει....μα δεν ξεχνά να δίνει από το στέρημά του.

Ο Χριστός ανασταίνεται εκεί που η απαξίωση για τον άνθρωπο γίνεται νησίδα θαλπωρής..

 Λιποθύμησε ο επί χρόνια ιεροψάλτης και έγινε κάτωχρος....μα κανείς δεν φρόντισε να καλέσει ασθενοφόρο, μα κανείς δεν κάλεσε άμεσα το συγγενικό του περιβάλλον...όσο για να τον βάλουν οι "Καλοί Χριστιανοί" στο αυτοκίνητό τους ώστε να μεταφερθεί άμεσα στο νοσοκομείο ...αυτό δεν ανήκει στις συνήθειές τους...καθόσον ο υπέρ ευαίσθητος συναισθηματικά ιεροψάλτης πάσχει κι από ψυχικό νόσημα για το οποίο παρακολουθείται, για το οποίο δεν ενοχλεί..αλλά δεν φορά κοστούμι, ούτε γραβάτα, δεν είναι τόσο περιποιημένος όσο απαιτούν οι υποκριτικές συνήθειες της μικρής κοινωνίας που αιμορραγεί στο σημείο της ψυχής...

Κάποια στιγμή μέλη της εκκλησίας....της ευυπόληπτης ελίτ του τόπου, την επόμενη μέρα κάποια στιγμή..."συμβούλεψαν" τον άνεργο αδερφό πλην όμως επί χρόνια εθελοντή του τόπου.. να τον πάει στον γιατρό...Μα πως να μείνει κανείς ασυγκίνητος μπροστά στην τόση "χριστιανική συμπεριφορά"; στην τόση "αγάπη"; Πως;;;;;;;
Σε κάθε χώρο εργασίας όταν συμβαίνει κάτι οι υπεύθυνοι λαμβάνουν άμεσα μέτρα.
Στην Αθήνα όπου ζω...τυχαίους ανθρώπους που λιποθυμούν ή ζαλίζονται και δεν τους εγκαταλείπουμε εάν δεν έρθει γιατρός ή ασθενοφόρο ή κάποιος αρμόδιος.

Και στο παρελθόν...έψαχναν τους συγγενείς κι ας έλειπαν ....τηλέφωνο στο ασθενοφόρο ακόμη και στην αστυνομία για βοήθεια ποτέ..

Τι πιστεύουν όλες αυτές οι υποτιθέμενες προσωπικότητες για τον σκοπό της ύπαρξής μας;

Τι έχουν κατανοήσει από τα λόγια του Κυρίου;

Πως εξηγούν τον Γολγοθά και την Ανάσταση;

Της ζωής το πέρασμα...τη γέφυρα προς την αιωνιότητα άραγε τη γνωρίζουν; 

Πριν δυο χρόνια τη Μ.Παρασκευή στον χώρο της εκκλησίας μπροστά στα απορημένα μάτια των συγγενών του δέχθηκε προσβλητική επίθεση από τον ιερέα...χωρίς κυριολεκτικά να υπάρχει λόγος....κι όμως δεν έκανε καμιά αναφορά σ' αυτό..

Εκεί που έπρεπε να στραφούν οι υπεύθυνοι του ναού ήταν το πλήρωμα που είχε όλη την Μ. Εβδομάδα μετατρέψει τον Ναό σε καφενείο ...δυστυχώς.....

......χωρίς άλλα σχόλια...

 Θα υπενθυμίσω κάτι...

ο άνθρωπος τον οποίον απαξίωσαν με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο δυο μέρες  αργότερα...

**αποτελεί μια σπουδαία προσωπικότητα σε πολλούς τομείς (αυτό επιβεβαιώνουν άνθρωποι του λογοτεχνικού, του ιστορικού, του πολιτικού, του θρησκευτικού χώρου αλλά και μοναδικές διακρίσεις του) τους οποίους εγκατέλειψε λόγω της υπερβολικής του αγάπης για τον γενέθλιο τόπο του..

**αποτελεί το πρόσωπο που έτρεχε .... κι ακόμη τρέχει να συνδράμει όπου υπάρχει ανάγκη, χωρίς να είναι εύπορος.

**αποτελεί τον πολίτη που τις άπειρες και υψηλές του γνωριμίες δεν τις χρησιμοποίησε για την οικογένειά του αλλά για συμπολίτες του....(γνωρίζουν πολλοί καλά...), αυτόν που έφτασε και σε πρωθυπουργό για το κοινό καλό και όσο η υγεία του ήταν καλή το είχε πετύχει (γραπτά ντοκουμέντα από σοβαρές πηγές)

**είναι αυτός που γνωρίζει από την ηλικία των δέκα χρόνων όλους τους ψαλμούς απέξω...αυτόν που ο αείμνηστος Πρωτοψάλτης  κ. Περιστέρης (Μητρόπολη Αθηνών) προσπαθούσε να πείσει να φύγει από τον μικρό τόπο...

**είναι αυτός που πριν δυο χρόνια έκλεισε τα πενήντα χρόνια συνεργασίας του με κάποια γνωστή εφημερίδα εκεί...ήταν ανταποκριτής από τηςν εφηβεία του όταν πήγαινε στα χωριά και κατέγραφε τα νέα..

.......είναι πάρα πολλά ακόμη ....για τα οποία τα γραπτά ντοκουμέντα που υπάρχουν, αποτελούν αδιάσειστα στοιχεία...

Εύχομαι στις προσωπικότητες της εκκλησίας του τόπου...να φωτιστούν απ΄ την ψυχή του...

που όσο κι αν υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι τον λασπολόγησαν, όσοι αχάριστοι κι αν βρέθηκαν στον δρόμο του, ποτέ μα ποτέ δεν κακολόγησε κανέναν...ΠΟΤΕ όμως!!!

Εύχομαι στους συμπολίτες που ενδιαφέρονται για το κοινό καλό....να αποτελέσουν παράδειγμα ανιδιοτέλειας όπως αυτός..

Τέλος εύχομαι η ατμόσφαιρα να πλημμυρίζει από τα χαρούμενα νέα όλων σας!!

Όσο για το χρονικό....ας γίνει η αρχή για καλύτερες μέρες...και συμπεριφορές...