ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΡΗΓΟΡΟΥΣΑ, ΥΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ.

 Κάτω από το αιώνιο βλέμμα του Ιερού Βράχου, μεταξύ της Αρχαίας Ρωμαικής Αγοράς και της Βιβλιοθήκης του Αδριανού,στην Αθήνα βρίσκεται ένα εκ των δύο πνευματικών μου καταφυγίων. Η μια του εορτή, είναι σήμερα που η εκκλησία μας τιμά το Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου. Σπουδαία θεομητορική εορτή.Το γραφικό πολυαγαπημένο εκκλησάκι βρίσκεται πλησίον του σταθμού του ΜΕΤΡΟ του Μοναστηρακίου. Για την ακρίβεια !!στη συμβολή των οδών Δεξίππου και Ταξιαρχών.

Ο ναός της Παναγίας της Γρηγορούσας, όπως λέγεται είναι ουσιαστικά διττός, αφού τιμά την Παναγία και τους Άγιους Ταξιάρχες. Ο Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών ήταν κτίσμα του 9ου αιώνα μ.Χ. Ως κτήτορές του οι πηγές αναφέρουν τους γονείς του Αγίου Λεοντίου του Αθηναίου.Αυτός, ο πρώτος ναός καταστράφηκε από πυρκαγιά κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.Η ανοικοδόμησή του πραγματοποιήθηκε το 1922  και το 1995 έγινε μια μικρή προέκταση. Ο αρχιτεκτονικός του ρυθμός είναι ο σταυροειδής με  τρούλο. 

Η εικόνα της Παναγίας, ανήκει σε οικογενειακό κειμήλιο, μια οικογένειας που την έφερε από τη Μικρά Ασία και το 1945 αφιερώθηκε στον αναφερόμενο Ναό.

Το προσκύνημα στη " Γρηγορούσα" 'όπως συνηθίζουμε να λέμε οι προσκυνητές της, αφού την αισθανόμαστε τόσο κοντά μας...συνδυάζεται άριστα με την ανεκτίμητη βόλτα στην Πλάκα ή στο Μοναστηράκι....η συνέχεια για τον καθένα είναι ξεχωριστή....

Εύχομαι χρόνια πολλά σε όσους και όσες εορτάζουν σήμερα.Η Παναγία η Γρηγορούσα, να μας οδηγεί γρήγορα σε σωστές αποφάσεις, σε γαλήνιους δρόμους...να προσφέρει δύναμη ώστε να ξεπερνιούνται κάθε είδους προβλήματα.Χρόνια πολλά στις φίλες και φίλους που βρισκόμαστε εκεί!!

ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1944.

ΑΘΑΝΑΤΗ, ΑΞΕΧΑΣΤΗ!!ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΓΡΑΨΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ.

Στην Ηρωϊδα Λέλα Καραγιάννη

 Νιώθω χαρά αληθινή

Λέλα για σένα, ηρωική,

που σε καλωσορίζω

κι αυτά τα άνθη που κρατώ

είναι απ’ το χώμα που πατώ

της Χώρας, στα χαρίζω.

Σαν την μορφή σου δυνατή

λίγες γεννιούνται ξέρω,

ηρωίδες εδώ,σ΄αυτή τη γη

γι’ αυτό και σου προσφέρω,

λίγα ανθάκια δροσερά

της Ελλάδας μυρωμένα

και εύχομαι όταν χρειαστεί,

να γίνω σαν κι εσένα.

                                                                          Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στις 25 Μαρτίου του  1898, στην πανέμορφη τοποθεσία της Λίμνης Ευβοίας, ο Αθανάσιος Μινόπουλος και η Σοφία Μπούμπουλη, σπετσιώτικης καταγωγής, απόγονος της οικογένειας των ηρώων του 1821, απέκτησαν την πρωτότοκη κόρη τους, τη Λέλα -Ελένη. Η Λέλα από την παιδική της ηλικία ξεχώριζε για την εξυπνάδα της και την ιδιαίτερη προσωπικότητά της. Γινόταν αγαπητή σε όσους τη γνώριζαν. Είχε στοιχεία εθελοντισμού, γι' αυτό όπου υπήρχε ανάγκη έτρεχε να βοηθήσει.Τα χαρακτηριστικά της ἐδειχναν την πορεία της...σοβαρή, δυναμική, αποφασιστική, υπεύθυνη αναζητούσε πάντα μεγαλύτερους ορίζοντες, τα όνειρά της και οι στόχοι της δεν στέκονταν σε κοινά επίπεδα.Η δίψα για γνώσεις και για μάθηση ήταν αστείρευτη. Εκτός των άλλων χαρισμάτων της...είχε προικιστεί με το χάρισμα της καλλιφωνίας.Η πατρική της οικογένεια χτυπήθηκε από τον πρόωρο θάνατο του πατέρα της , που ανάγκασε την Λέλα με την μητέρα της και τις αδελφές της να μετοικίσουν στη Χαλκίδα.Μετά από τέσσερις μήνες και πρόσκληση κάποιων συγγενών τους, μετακόμισαν στην Αθήνα.

Εκεί η Λέλα είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει στο Ωδείο Αθηνών , μαθήματα μουσικής, χωρίς να εγκαταλείψει το διάβασμα.Επειδή δεν μπορούσε να προσληφθεί στον δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα προκειμένου να εργαστεί, όπως επιθυμούσε, κατάφερε να βοηθάει στην ανατροφή των παιδιών, μια πλούσια οικογένεια. Πάντα μέσα της έκαιγε η φλόγα του εθελοντισμού, του πατριωτισμού και της δράσης.Στα 15 της χρόνια..όταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι προχωρούσαν, έμαθε πως υπήρχε έλλειψη αδελφών νοσοκόμων και εντάχθηκε στο Σώμα Εθελοντριών του Ερυθρού Σταυρού.Σ'ένα από τα νοσοκομεία που η Λέλα πρόσφερε τις υπηρεσίες της, γνώρισε τον μετέπειτα σύζυγό της...ήταν ένας εκ των τραυματιών στρατιωτών από τη Σμύρνη της Μ. Ασίας. Ο Νικόλαος Καραγιάννης, ο οποίος αργότερα έγινε γνωστός ως επιχειρηματίας, φαρμακέμπορος και αρωματοποιός της Αθήνας...απέκτησαν επτά παιδιά και αφοσιώθηκαν με πάθος στην ανατροφή τους.Η ίδια δεν αρκέστηκε ποτέ στους απλούς ρόλους, ότι έκανε το έκανε με πάθος.Βοήθησε τον σύζυγό της στην επέκταση της επιχείρησης, χρησιμοποιώντας το πανέξυπνο πνεύμα της αλλά και την εργατικότητά της.

Κατά τα χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922, μέσα σε εκείνη την απερίγραπτη λαίλαπα, αποφάσισε να δράσει.Όντας έγκυος στο τέταρτο παιδί της, άνοιξε το σπίτι της για να φιλοξενήσει πρόσφυγες. Βοηθούσε έμπρακτα με δικά της χρήματα.Έπεισε γνωστούς και συγγενείς της , να κάνουν κι αυτοί το ίδιο.ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ ΕΙΔΩΛΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ;;H δράση της δεν μπορεί να αποτυπωθεί σ' ένα μ ικρό αφιέρωμα...τάιζε φρόντιζε ορφανά, χήρες, πάντρευε άπορες κοπέλες,, βάφτιζε ορφανά παιδιά..

 Γνωστή ως "Μπουμπουλίνα της Κατοχής", υπήρξε από τις σπάνιες ηρωικές μορφές της Εθνικής Αντίστασης κατά των γερμανικών στρατευμάτων της περιόδου 1941-1944. Ήταν μητέρα επτά παιδιών και δε δίστασε να είναι ο πρώτος Έλληνας πολίτης, που μόλις τρεις εβδομάδες από την εισβολή  του εχθρού στην Αθήνα (29 Απριλίου 1941), πρόβαλε οργανωμένη αντίσταση. Χρειάζονται πολλές σελίδες για να αναφέρω ακόμη και τα σπουδαιότερα σημεία των αγωνιστικών πράξεών της.Στις φλέβες της κυλούσε το αίμα της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας.Δεν λύγισε μπροστά στα φρικτά μαρτύρια των SS και δεν πρόδωσε ποτέ τους συνεργάτες της. Η Ελλάδα είχε την πρώτη θέση στην καρδιά της και όπως έδειξαν οι πράξεις της και στη ζωή της.

Ήταν 46 ετών και μαζί με 58 ακόμη αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, εκτελέστηκε από τα ναζιστικά στρατεύματα, την 8η Σεπτεμβρίου 1944, στο Δαφνί. Τραγουδούσε τον εθνικό ύμνο και οι ουρανοί ράγιζαν....ως την τελευταία της αναπνοή, ενδυνάμωνε τους υπόλοιπου ήρωες.."Ψηλά παιδιά τα κεφάλια να δουν οι Ούνοι πως ξέρουν να πεθαίνουν οι Έλληνες για την πατρίδα τους". Είχε μυήσει τα παιδιά της στην αγάπη για την Ελλάδα και τον άνθρωπο. Τα έξι εκ των οποίων είχαν συλληφθεί και κάποια εξ αυτών άγρια βασανιστεί.

Η Λέλα Καραγιάννη θεωρείται για τη γράφουσα ανεπανάληπτη προσωπικότητα...έτρεφε τεράστια αγάπη προς την πατρίδα, μεγάλο θαυμασμό για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, τις παραδόσεις της χώρας, πίστευε χωρίς αμφισβήτηση πως κάθε άνθρωπος και κάθε Έθνος πρέπει να ζουν ελεύθερα, πίστευε στο Θεό πραγματικά, γι' αυτό και δεν αρκούνταν στην εκδήλωση της ιδεολογίας της, αλλά έκανε πράξεις αυτά που έτρεφε στην ψυχή της.

ΑΘΑΝΑΤΗ!!

Βιβλιογραφία "Λέλα Καραγιάννη" Η θρυλική γιαγιά μου. Λέλα Βύρ. Καραγιάννη, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ.

ΤΡΕΧΑΝΤΗΡΑΚΙ-Παραδοσιακό τραγούδι απο τη Σέριφο.wmv

Ν.Οικονομίδης-Κ.Σπανού .Αμοργιανά περάσματα.

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος και δυο ιστορικά προσκυνήματα!

Καμπαναριό από το Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στη Μηλέα της Δυτ. Μάνης.

Αύριο η Ορθοδοξία εορτάζει την ανάμνηση της Θείας Μεταμορφώσεως του Σωτήρα μας, του Χριστού. Η Μεταμόρφωση κατά τα ιστορικά θρησκευτικά ντοκουμέντα έγινε στο όρος Θαβώρ, που κατά την εβραϊκή γλώσσα σημαίνει έλευση φωτός. Χρονολογικά τοποθετείται , περίπου 40 ημέρες πριν τη Σταύρωση, δηλαδή κατά τον μήνα Φεβρουάριο. Επειδή όμως η τέλεση της εορτής θα συνέπιπτε μέσα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή που είναι μια πένθιμη περίοδος, αποφασίστηκε και μεταφέρθηκε στις 6 Αυγούστου έτσι ώστε να απέχει από της Ύψωση του Τιμίου Σταυρού που γιορτάζεται στις 14 Σεπτεμβρίου και να λογαριάζεται σαν μεγάλη Παρασκευή.

Θα κάνω μια μικρή αναφορά σε δύο από τα αγαπημένα μου θρησκευτικά και ιστορικά μνημεία ταυτόχρονα που βρίσκονται στην λατρεμένη περιοχή της Πλάκας στην Αθήνα.
Το ένα βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και συγκεκριμένα στη συμβολή των οδών Θεωρίας και Κλεψύδρας.

Είναι ένα μικρό βυζαντινό εκκλησάκι του δεύτερου μισού του 11ου αιώνος μ.Χ., που έμεινε γνωστό με το όνομα "Σωτηράκης", επειδή είναι μικρό. Αυτό το προσωνύμιο έμεινε γνωστό στους Αθηναίους γιατί αποτελεί έναν όμορφο τρόπο ώστε να ξεχωρίζει ο μικρός ναός από τον μεγάλο  ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, στη Φιλελλήνων. Κοιτάζοντας κάποιος το ναό, με την πρώτη ματιά νομίζει πως πρόκειται για ένα φτωχό εκκλησάκι με λιγοστό διάκοσμο.
Αυτή είναι η οπτική πραγματικότητα αφού διασώζονται σε ελάχιστα σημεία κάποιες τοιχογραφίες του 14 - 15 αιώνα μ.Χ. Εκκλησιαστικά ανήκει στην ενορία της Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοκαστριώτισσας Πλάκας. Δεν είναι επισκέψιμη εσωτερικά παρά μόνο κάθε 6 Αυγούστου, όπου τελείται η πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Η ιστορία του όμορφου ναού είναι κυριολεκτικά άγνωστη. Οι ερευνητικές τοποθετούν την ανέγερσή του, στο δεύτερο μισό του 11ου μ.Χ και αυτό σύμφωνα με τη μορφή του τρούλου του. Οι ανατολικές και δυτικές προεκτάσεις του, δεν προσδιορίζονται. Ίσως η δυτική πλευρά να κατασκευάστηκε επί Τουρκοκρατίας και οι άλλες μετά την δημιουργία του πρώτου ελεύθερου Ελληνικού κράτους.

Αν και όπως προέγραψα η ιστορία του παραμένει άγνωστη, συνδέεται με ένα από τα μελανότερα σημεία της ελληνικής επαναστάσεως. Τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, άνανδρα τον δολοφόνησαν τα μεσάνυχτα της 4ης Ιουνίου του 1825 μ.Χ, στον κουλά της Ακρόπολης.Οι εκτελεστές, πιθανότατα με αρχηγό τον Γκούρα, πήραν τη σωρό του ήρωα από την Ακρόπολη και την έθαψαν κρυφά στον αύλειο χώρο του αναφερόμενου ναού . -------------------------------------------------------- Ο επόμενος ναός είναι πολύ γνωστός στους περισσότερους που έχουν επισκεφθεί την Πλάκα, αφού βρίσκεται σ' ένα από τα κεντρικότερα σημεία, στην οδό Κυδαθηναίων!

Είναι ναό που ανήκει στο πρώτο μισό του 11ου αιώνα, αφιερωμένος στη Σώτειρα Παναγία. Την ονομασία "Κοττάκη" όπως εικάζεται την πήρε από τον κτήτορά του. Ανήκει στους αθηναϊκούς ναούς της εποχής εκείνης, καθώς είναι τετρακιόνιος εγγεγραμμένος σταυροειδής με τρούλο. Στα ανατολικά του ιερού βήματος έχει τρεις ημικυκλικές αψίδες και η στέγη σχηματίζει σταυρό. Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης υπέστη μεγάλες ζημιές, οι οποίες αποκαταστάθηκαν από τη ρωσική κοινότητα των Αθηνών, αφού της είχε παραχωρηθεί ο ναός από το 1847 έως το 1855, ώστε να επιτελεί τα θρησκευτικά της καθήκοντα. Εκείνη την εποχή αυξήθηκε η έκταση του ναού γιατί προστέθηκαν τα βόρεια , τα νότια και τα δυτικά κλίτη. Μια νέα επέκταση έγινε το 1908 και τότε ο ναός μετατράπηκε σε τρίκλιτη βασιλική με τρούλο. Το 1971 ακολούθησε κι άλλη προέκταση προς τα δυτικά, κατά την οποία προστέθηκαν δύο καμπαναριά. Ουσιαστικά ο ναός είναι τρισυπόστατος αφού έχει δύο παρεκκλήσια , του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Δημητρίου. Έχει πολύ αξιόλογες εικόνες και σημαντικότατα αρχαιολογικά μέρη. Εκεί είχε υπηρετήσει ως διάκονος ο άγιος Νικόλαος Πλανάς.

Ο εσπερινός και η πανηγυρική Θεία Λειτουργία για την επίσημη γιορτή της, αποτελούν θρησκευτικό και πνευματικό μεγαλείο! Χρόνια πολλά σε όλους και κυρίως σε όσους και όσες εορτάζουν, προς μια μεταμόρφωση ψυχής και πνεύματος.

ΡΩΤΩ ΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ - ΛΑΜΠΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ ...ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ.

Τα βήματα ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ είναι ατελείωτα. Η ιστορία τους απίθανη με πολύ ενδιαφέρον.

ΜΑΡΙΑ ΚΙΟΥΡΙ ή Μαρία Σαλόμεα Σκλοντόβσκα όπως ήταν το πολωνικό της όνομα. Γεννήθηκε το 1867 και πέθανε το 1934. Ήταν Γαλλίδα με πολωνική καταγωγή και αποτέλεσε την πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στη Σορβόνη. Μεγάλωσε στη Βαρσοβία με γονείς εκπαιδευτικούς.Η φυματίωση την ταλαιπώρησε πολύ, δεν της επέτρεπε τις αγκαλιές και τα φιλιά.

Το 1103 μαζί με δύο άλλους επιστήμονες πήρε βραβείο Νόμπελ στη φυσική, για την εργασία της στη ραδιενέργεια. Επίσης το 1911 πήρε βραβείο Νόμπελ στη χημεία για την ανακάλυψη του ραδίου. Απέκτησε πολλά διπλώματα. Αποτελεί την πρώτη επιστήμονα που κέρδισε δύο βραβεία Νόμπελ. Όπως κάθε προσωπικότητα που προοδεύει έτσι και τη Μαρί, την λοιδόρησαν....ο Αϊνστάιν όμως είχε πει για την Κιουρί "από όλους τους διάσημους είναι η μόνη που δεν ξιπάστηκε από τη δόξα".

 

ΓΚΑΝΤΙ. Έζησε από το 1869 -1948. Θεωρείται ο εμπνευστής της μη βίας. Οργάνωσε την αντίσταση κατά των ΄Αγγλων και συνέβαλε στην επίτευξη της ανεξαρτησίας της Ινδίας. Το Μάρτιο του 1930 ο Γκάντι διένυσε με τα πόδια την απόσταση των 388 χιλ. και έφτασε στον ωκεανό όπου μάζεψε συμβολικά λίγο αλάτι. Παρότρυνε τους Ινδούς να μποϊκοτάρουν τα αγγλικά ρούχα καθώς επίσης να γυρίσουν την πλάτη σε δικαστήρια, σχολεία, κρατικές υπηρεσίες...είχαν κουραστεί να πληρώνουν φόρο στους Άγγλους για το αλάτι. που το έπαιρναν από τις ακτές της Ινδίας.... Ήταν οπαδός της ανεξιθρησκείας και δολοφονήθηκε από έναν φανατικό Ινδουιστή. Όλα τα χρόνια παραμένει σύμβολο του ειρηνισμού.

ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ. Ήταν Γερμανίδα και έζησε από το 1871 -1919. Είναι μία από τις δύο μεγάλες μορφές της Ένωσης Σπάρτακος, που μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ήθελε να συνενώσει κάτω από τη σημαία της επανάστασης, τους εργάτες όλου του κόσμου. Δολοφονήθηκε στα 48 της χρόνια.

ΛΕΟΝ ΤΡΟΤΣΚΙ. Ο γνωστός Ρώσος που γεννήθηκε το 1879 και έζησε έως το 1940. Ίδρυσε τον Κόκκινο Στρατό, κατά την επανάσταση του 1917 από τους ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης έως την απέλασή του το 1929. Υπήρξε ο θεωρητικός της "διαρκούς και διεθνούς επανάστασης". Το τέλος της ζωής του επήλθε κατόπιν δολοφονίας.

ΜΑΡΣΕΛ ΝΤΙΣΑΝ. Έζησε από το 1887 - 1968. Ήταν Αμερικανός γαλλικής καταγωγής. Έφερε την επανάσταση στην τέχνη του 20 αι δηλώνοντας ότι οποιοδήποτε αντικείμενο που ήδη υπάρχει και το επιλέγει ο καλλιτέχνης, όπως το ουροδοχείο,  μπορεί να είναι έργο τέχνης και αποδεικνύοντας ότι η τέχνη είναι διαφορετική από την αισθητική μια εποχής.

ΤΟΜΑΣ ΣΑΝΚΑΡΑ. Γεννήθηκε το 1949 και έζησε έως το 1987. Ήταν αρχηγός του κράτους της Μπουρκίνα Φάσο. Οδηγούσε τη χώρα του σ' ένα δρόμο τον οποίο πολλοί ειδικά στα θέματα της Αφρικής θεωρούσαν πολύ θετικό, αλλά δολοφονήθηκε ....

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ.Έζησε από το 1929 -1968. Ήταν Αμερικανός. Ίσως η μεγαλύτερη μορφή του αγώνα για τα δικαιώματα και την ισότητα των Μαύρων στην αμερικανική κοινωνία. Η ομιλία του "Ι have a dream" είναι η πιο διάσημη της ιστορίας. Το 1964, λίγα χρόνια πριν από τη δολοφονία του, του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι!!

ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ. Αργεντινός που έζησε από το 1928 -1967. Πραγματικό είδωλο για εκατομμύρια ανθρώπους.Η παγκόσμια εικόνα του επαναστάτη. Ένας από τους ηγέτες της Κουβανικής επανάστασης μαζί με τον Φιντέλ Κάστρο. Υπάρχει ιδιαίτερο αφιέρωμα  στο ιστολόγιο.

Εύχομαι
σε μια κοινωνία πιο δίκαιη, με αξίες και ιδανικά!