Πύρινη λαίλαπα 26 Ιουλίου 2025,Αττική.

 Ο πονεμένος ήλιος αυτού του δειλινού και

οι δικοί μου αφορισμοί..

Ο ήλιος προσπαθεί να δύσει...μέσα απ' τα σύννεφα της καταστροφικής πύρινης λαίλαπας..καίγονται σπίτια, τραυματίστηκαν πυροσβέστες κτλπ. Η οσμή των καμμένων έχει φθάσει στο κέντρο..

Ρημάζουνε τα πάντα...δεν μπορούμε να χαρούμε αληθινά, λίγες στιγμές καλοκαιριού..

Καταστρέφουν οι 'άγνωστοι' εισβολείς και κάθε καλοκαίρι θρηνούμε για τη χώρα μας, το λίκνο του πολιτισμού και της φιλοσοφίας..

Καταραμένοι...αυτό και μόνο..

Κι εμείς οι απλοί πολίτες, όσοι απομείναμε να αγαπάμε τον άνθρωπο και το περιβάλλον -το μεγάλο σπίτι μας δηλαδή- όσοι θεωρούμαστε ρομαντικοί και γραφικοί..γιατί δεν βλέπουμε μόνο όσους και ότι 'κλείνει η πόρτα μας'... επικαλούμαστε τη Νέμεση...

αφού αναδασώσεις δεν γίνονται κι αφού στη γη που κάηκαν δεκάδες ζώα, σπεύσαμε να χτίσουμε και ίσως να το συνεχίσουμε..

Έρχεσαι με το αεροπλάνο στην Αθήνα κι οι λόφοι, τα βουνά είναι χτισμένα..

Σε άλλες παλιότερες καμμένες περιοχές, αντικρύζουμε τις ..γεννήτριες.. ό,τι πιο ακαλαίσθητο για την υπέροχη φύση μας καλ.

ΠΑΡΟΝ

Τώρα τα καμμένα μοιράζονται με τα δήθεν μέσα του ανέμου..για το καλό μας και τους επίδοξους ιδιοκτήτες.

Άντε να χαθείτε όλοι..Πως κοιτάζετε τον εαυτό σας ,στον καθρέφτη; Πως;

Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που σκέφτομαι πως... ' για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή' και πως οι τόσοι νεκροί του κόσμου..δεν φθάνουν....