Οι "Σκόρπιες σκέψεις", θα παρουσιάζονται συγκεντρωτικά κάθε τέλος του μήνα!
Δεν πιστεύω στους αλάνθαστους, αλλά σε όσους αποδέχονται τα λάθη τους, τα οποία διορθώνουν κι ανεβαίνουν ψηλότερα.
Αλήθεια, πόσο συνηθισμένο όλοι να επιδιώκουν να δείχνουν την εξυπνάδα τους (κυρίως οι δήθεν..), αλλά να αγνοούν την ευγένεια και την καλοσύνη.
Στο δε συγγραφικό πεδίο..πολλοί προσπαθούν να παρουσιάσουν πόσο καλοί συγγραφείς είναι, ξεχνώντας ότι ο κοινός για όλους συνοδοιπόρος, ο χρόνος, θα γράψει για όλους μας.
Τέλος, το να είσαι απλός είναι πολύ δύσκολο, κυρίως στην εποχή μας, που η ματαιοδοξία έχει ξεπεράσει κάθε όριο, που βλέπεις να ξεφυτρώνουν σε κάθε τομέα και φορέα, άτομα με λίγες δυνατότητες αλλά με πολλή έπαρση, άτομα με λίγες γνώσεις αλλά με πολλά "μέσα", άτομα με λίγο προσφορά, αλλά πολύ οσφυοκαμψία...
1) Ο τρόπος που δίνεται κανείς σε ότι καταπιάνεται, πιστεύω ότι πρέπει να είναι γεμάτος, να έχει αληθινή θέληση και πάθος.
Κι αν κάποια στιγμή αποχωρεί, να το κάνει αρμονικά και με αξιοπρέπεια. Η ένταση και ο θυμός είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι.
2) Όταν είσαι ευθύς, τα ανούσια πηγαδάκια, τα αντιμετωπίζεις σαν κάτι θλιβερό.
3) Οι χειριστικοί άνθρωποι ξεπετάγονται σαν τα μανιτάρια.Άτομα με τεράστιο εσωτερικό κενό...άτομα που ανακατεύουν τις κοινωνίες, που στοχεύουν στον αδύναμο κρίκο για να διαλύουν θεσμούς κι ομάδες, για να δημιουργούν έριδες.
2) Τα αρπακτικά, πλησιάζουν αρπακτικά...και στο τέλος, φαγώνονται μεταξύ τους, διότι το καθένα, θέλει το θήραμα μόνο για τον εαυτό του...
Κάπως έτσι συμβαίνει και με τα "αρπακτικά" - ανθρώπους, που έρχεται η ώρα, της συντριβής απ" τις αποκαλύψεις και τα αλληλοκαρφώματα.
Με ότι κι αν ασχολούμαι, η προσπάθειά μου για το καλύτερο φθάνει στα άκρα. Κι αν κάτι διαπιστώσω, ότι δεν συνάδει άλλο με τις αρχές και τις ευαισθησίες μου, παύω να ασολούμαι.Με τίποτα όμως δεν θα μισοασχοληθώ..Ή όλα ή τίποτα.
Αν οι αμυγδαλιές είναι οι ιδέες μας για ένα καλύτερο αύριο..
Αν τα μάρμαρα είναι οι πόθοι για πρόοδο...
Αν ιδέες και πόθοι για μια κοινωνία εμπλουτισμένη με αξίες, πραγματοποιηθούν τότε θα σηκωθούμε λίγο ψηλότερα..
Και πως θα σηκωθούμε ψηλότερα, εάν δεν επικρατεί η σύνεση, ο σεβασμός, η ανιδιοτέλεια, η ειλικρίνεια, η εντιμότητα;
Πως θα πάμε μπροστά όταν οι " ήρωες" του διαδικτύου κατέχουν θέσεις;
Πως, όταν το πλήθος βλέπει την αδικία , την υποκρισία κι άλλα πολλά...και τα επικροτεί;
Δεν είναι δύσκολο να καλλιεργήσουμε το καλό γενικότερα..Δύσκολο είναι να αποτινάξουμε τα ίχνη της ιδιοτέλειας..
Λατρεύω την αρμονία που φέρνει το σύμπαν,αρκεί να μπορείς να την αντιληφθείς.
Εκεί που σε απογοητεύουν, έρχονται πρόσωπα που σβήνουν τα ίχνη της απογοήτευσης και σε γεμίζουν χαρά.
Εκεί που αντιλαμβάνεσαι ότι δεν εκτιμούν την διάθεση της ανιδιοτελούς προσφοράς σου, έρχονται άνθρωποι οι οποίοι εκτιμούν και εμπιστεύονται για σοβαρά θέματα κτλπ.
Είναι μεγάλη αλήθεια φίλοι μου, ότι αν συνεχίζει ο κόσμος, οφείλεται σ' αυτούς τους αληθινούς επαναστάτες, που είναι οι πεισματάρηδες κατά της φθοράς και υπέρ της προόδου, που είναι αυτοί οι οποίοι γνωρίζουν να διαχωρίζουν την ανιδιοτέλεια από την ιδιοτέλεια. Είναι αυτοί που ξέρουν ότι εθελοντισμός σημαίνει δίνω κι όχι παίρνω....Είναι αυτοί που σε κάθε θλίψη του διπλανού, του κόσμου, προστρέχουν στο καντηλάκι τους ή στο μικρό πνευματικό στέκι. Είναι αυτοί , οι οποίοι με σεβασμό και δέος προσφέρουν για να διατηρήσουν και να ταξιδέψουν την παράδοση, έτσι απλά, με δουλειά και ήθος. Οι λίγοι που προχωράνε, δίχως να τους αγγίζουν τα ρεύματα της ανηθικότητας.
Όμως πιστεύω στη δύναμη ακόμη και των λίγων, γι' αυτό όσοι μπορούμε να πηγαίνουμε κόντρα στους δύσκολους καιρούς ή να ταξιδεύουμε με την πνοή των ανέμου, δίχως να αλλοιώνουμε τα αληθινά χαρακτηριστικά μας, ας προχωρούμε..
Ας δίνουμε με τον τρόπο ζωής μας, το παράδειγμα για το πως μπορεί κανείς να διαχειριστεί όσο πιο ανώδυνα γίνεται, τις καταστάσεις..
Όπως αναφέρω συχνά, μην ασχολείστε με αυτό που ονομάζεται ειδήσεις, μην ασχολείστε με ότι σας κλείνει την ανάσα, με ότι γκριζάρει τον ορίζοντά σας. Μην ασχολείστε με πρόσωπα που δεν σας ταιριάζουν.
Υπάρχουν για κάθε ηλικία είδη ενασχολήσεων, αρκεί να το θέλουμε. Ακόμη και το διαδίκτυο, μπορεί να προσφέρει γνώσεις και χαρά. Εμείς εξαρτάται, πως θα το χειριστούμε.
Κάθε ταξίδι αποτελεί μια προσπάθεια, έτσι και το επίγειο!
Αρκεί να μην την εγκαταλείπουμε, αρκεί όταν πέφτουμε ,να ξανασηκωνόμαστε.
Επίσης, να είστε βέβαιοι πως ότι γίνεται ή ότι δεν γίνεται, στο διάβα σας...είναι για κάποιον λόγο, που συνήθως τον αντιλαμβανόμαστε λίγο αργότερα..
Αυτά που αναφέρω, αποτελούν συμπεράσματα μέσα από τα διάφορα κύματα, που η ζωή με έβαλε να κολυμπήσω και τα οποία μου πρόσφεραν την καλλιέργεια μιας φιλοσοφίας, την οποία δεν αλλάζω με τίποτα...Κάποιοι την ξέρετε.
ΠΕΡΙ ΚΟΛΑΚΕΙΑΣ κι ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΕΠΑΙΝΩΝ
Ανέκαθεν, αρκετοί ήταν αυτοί που προκειμένου να εξυπηρετήσουν το ατομικό τους -κυρίως- συμφέρον, κολάκευαν πρόσωπα που τους ενδιέφεραν κι ας ήταν αδαή, ας ήταν δίχως ικανότητες σε κάποιες θέσεις, ας στερούνταν από αξίες και ανθρώπινη συμπεριφορά..
Την κολακεία, την ονομάζουμε και οσφυοκαμψία, μέθοδο του γυμνοσιάλιαγκα καλ. Είχα την "τύχη" και γι' αυτό το θέμα, η εμπειρία μου να έχει στοιχειοθετηθεί,λόγω επαγγέλματος, λόγω συνεχών ενασχολήσεων.
Συνάντησα πρόσωπα, που υποκλίνονταν κυριολεκτικά σε αχαρακτήριστους τύπους, αρκεί να εξασφαλίσουν μια μετάθεση, μια θέση, να βολέψουν τον οικείο τους ή να βολευτούν..
Συνάντησα πρόσωπα, τα οποία μπροστά υποκλίνονταν στους ανεπαρκείς και πίσω τους έσκαβαν τον λάκο..
Συνάντησα πρόσωπα, τα οποία έδειχναν σε όλους, τη βαθιά τους εκτίμηση για άλλους που άξιζαν αληθινά, τις προσπάθειές τους να βοηθήσουν στο έργο τους...και η ουσία που εξήλθε από τη συμπεριφορά τους, ήταν ότι προσπαθούσαν να καλύψουν το κενό τους μέσα από αυτούς, προσπαθούσαν να παίρνουν απ' την λάμψη τους, προσπαθούσαν να αποκτούν συμπάθειες, να διευρύνουν τον φιλικό τους κύκλο.
Σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη, κολακεία είναι όταν επαινούμε αυτόν που δεν αξίζει!!
Όταν όμως επαινούμε αυτόν που αξίζει, τότε απλά είναι η έκφραση του ρεαλισμού, που οφείλουμε να δείχνουμε έχοντας το αίσθημα του δικαίου!!
Αλίμονο εάν δεν παινεύαμε τους άξιους, αλίμονο αν αφήναμε το πεδίο κενό, γι΄αυτούς που κολακεύουν τους ανάξιους...
Όλα βέβαια με "μέτρον άριστον".
ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΑ
Καθημερινά, η κοινωνική ειδησεογραφία σε παγκόσμια κλίμακα, αποτελεί μια ακόμη μαύρη σελίδα σ' αυτό το ταξίδι. Οι συμφορές, η βία, οι αυτοχειρίες, τα δυστυχήματα...βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο.Η ψυχοπάθεια όσο πάει κι αυξάνεται.Άνθρωποι σε διαρκή κρίση κυκλοφορούν έξω.. Όμως , όπως κι αν είναι ..ο κεραυνός καίει εκεί που πέφτει, όπως έλεγαν οι γιαγιάδες κάποτε. Έτσι μπορεί να ευαισθητοποιούμαστε στο άκουσμα κάθε κακού, όμως πιο κοντινό μας νιώθουμε αυτό που είναι στον τόπο μας, στο οικείο μας περιβάλλον , που συνδέεται με κάτι κοινό.. Όσο κι αν θέλουμε..δυστυχώς δεν μπορούμε να σώσουμε ή να βοηθήσουμε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περάσει και περνούν αρκετά πρωινά, στα δρομάκια των αστέγων και των τοξικομανών,προσφέροντάς τους όυι μπορούν..Πιστέψτε με, ότι δεν μπορείς να τους σώσεις...Σίγουρα το χαμόγελο, η κουβέντα και ότι άλλο έχουν θέση..Όσο κι αν πονάει η ψυχή.. Σίγουρα δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε την προσφορά..
Γι' αυτό λέω πάντοτε "ευχές και προσευχές".. Όσο μπορούμε να αιτιολογούμε τον όρο Άνθρωπος, όσο μπορούμε να δημιουργούμε γέφυρες αξιών.
Δεν μπορώ να καταλάβω, όλους αυτούς που χαίρονται με τη στενοχώρια των άλλων. Επίσης, αυτούς που περιμένουν πως και πως, την αποτυχία των γύρων τους..
Μα, δεν υπάρχει πιο αισιόδοξη έκφανση από το χαμόγελο!
Όταν βλέπεις ανθρώπους να είναι χαρούμενοι, αμέσως τα κύματα που εκλαμβάνεις είναι γεμάτα από θετική ενέργεια.
Δεν μπορώ να καταλάβω όλους αυτούς οι οποίοι στηρίζουν σελίδες και ομάδες, που ασχολούνται μόνο με δυστυχήματα, θανάτους κτλπ..Εννοείται ότι οι ομάδες αυτές, δεν χαρακτηρίζονται από εμένα.
Τέλος, δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποια άτομα, πολύ χαμηλού μορφωτικού επιπέδου ...νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τους έχοντες μόρφωση (κοινωνική κτλπ) διανθισμένη με πλούσια εμπειρία, σε όλους τους τομείς.
Η κουτοπονηριά είναι άσχετη με την εξυπνάδα, όπως η απειρία με την εμπειρία..
(μεταφορικά, το δεν μπορώ να καταλάβω..).
Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ
Είναι γνωστό σε όλους ότι το διαδίκτυο, αποτελεί τον ευκολότερο τρόπο, όπου ο καθένας μπορεί να παρουσιάζει τον εαυτό του, τη ζωή του...όπως του έρχεται την κάθε ώρα και στιγμή. Μπροστά σ' αυτή τη σαγήνη, της οθόνης, των likes, των ακόλουθων, των "φίλων", ξεχνάνε οι περισσότεροι ότι , δεν είναι και τόσο δύσκολο να αποκαλύπτονται οι υπερβολές για τον τρόπο ζωής, τα ψεύτικα πτυχία και ότι άλλο σχετικό..
Οι έξυπνοι άνθρωποι και οι ώριμοι , αξιοποιούν την προσφορά και διάθεση για βοήθεια - συνεργασία, από τους ηθικούς,έντιμους, ανιδιοτελείς.Διότι γνωρίζουν, ότι έτσι θα προχωρούν σταθερά ανοδικά, διότι θα τους προστατεύσουν όταν απαιτηθεί.
Το μεγαλύτερο λάθος κάποιων είναι, η ιδέα ότι η ευγένεια,η μετριοφροσύνη,ο ρομαντισμός,οι συγγραφικές νότες,δηλώνουν αδυναμία.
Φυτρώνουν σε κάθε χώρο, αργά ή γρήγορα γίνονται αντιληπτοί
και τότε...γελάει και το παρδαλό κατσίκι!
Πόσο μικρονοϊκούλικα είναι όταν νομίζουν πως κρύβονται πίσω από την οθόνη,που πλέον αποτελεί το κουρτινάκι της κουζίνας,του κάποτε..
Πόσο αρρωστημένο από μικροψυχία, νου έχουν όταν βάζουν δήθεν σπουδαία πρόσωπα, να σε προσεγγίσουν...για να μάθουν τα νέα γι" αυτό που ετοιμάζεις, γι" αυτό που ασχολείσαι, γι" αυτό που υπηρετείς..
Πόσο υψηλό δείκτη εγωπάθειας και πόσο απίστευτο εσωτερικό κενό...όταν πλησιάζουν ανθρώπους ,ξεκάθαρα για να φανούν στους μακρινούς φίλους...πόση αίγλη διαθέτουν..
Άλλοι αραιά και που, δημοσιεύουν φωτογραφίες με δημοφιλή πρόσωπα κι άλλοι ρίχνουν το κυνηγητό της ζωής τους, για να δείξουν "ποιον γνωρίζουν!!!".
Οι άνθρωποι χάνουμε την αρμονία μας...όχι από τα τυχόν προβλήματα, αλλά από την έλλειψη επιθυμίας αληθινής συνεργασίας (σε κάθε σχέση), από το υπέρ ανεπτυγμένο εγώ, από τη φαιδρή σκέψη ,ότι είμαστε πιο δυνατοί απ" το σύμπαν, ότι θα βρισκόμαστε αιώνια εδώ..
Σοφία Δ. Αγραπίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου