"Σκόρπιες σκέψεις" ,Οκτώβριος 2024.

Σκόρπιες σκέψεις στα βήματα του ρομαντικού Οκτωβρίου.

Προστατεύω τον εαυτό μου από την τοξικότητα, σημαίνει ότι φροντίζω να θέτω όρια σε εμένα και στους άλλους! Γενικότερα, ωριμάζοντας, με τα χρόνια αντιλαμβανόμαστε, ότι δεν υπάρχει περιθώριο χρόνου για να ασχολούμαστε με ότι δεν μας χαροποιεί, με ότι δεν μας εκτιμά και δεν μας σέβεται,καθώς επίσης με ότι μολύνει την ατμόσφαιρα τριγύρω μας.

Μέσα από χρόνια με υπηρεσιακή πορεία, πλούσια κοινωνική συναναστροφή, ενασχόληση με διάφορα, ποικίλα περιστατικά και καταστάσεις, είμαι πεπεισμένη ότι αρκετοί άνθρωποι δεν αποδέχονται ή δεν αποδέχονται εύκολα, τους ικανούς, τους δίκαιους, τους ορεξάτους για δουλειά που φέρει την πρόοδο, αυτούς που εξωτερικεύουν τις αξίες τους, σε κάθε βήμα.

Προσωπικά, νιώθω χαρά όπου κι αν συνάντησα τέτοια πρόσωπα, διότι αποτελούν φωτεινές λαμπηδόνες σε μια κοινωνία που προσπαθούν να επικρατήσουν οι ανάξιοι, οι οσφυοκάμπτες, οι αλαζόνες..Είναι οι λίγοι όπως αναφέρω συχνά, από τους οποίους κρατιέται η ανθρωπότητα..

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αντί να παρουσιάσουν το έργο τους -μικρό ή μεγάλο δεν έχει τόση σημασία- σ' αυτή τη ζωή, παρουσιάζουν συνεχώς την υψηλή οικονομική καταγωγή της οικογένειας ή οποιοδήποτε άλλο φθαρτό μεγαλείο, δίχως να σκέφτονται ότι όλοι μας έχουμε το μεγάλο κοινό....το οποίο κανένας δεν έχει τη δυνατότητα να διαφοροποιήσει.

Είναι πολλά τα πρόσωπα, τα οποία δημιουργούν θλίψη...σε όσους τουλάχιστον, έχουν κατανοήσει τον ρόλο μας στο επίγειο πέρασμα.

Βέβαια, η η ποικιλία των χαρακτήρων, είναι τεράστια.

Αφήστε, τους μικρόψυχους κι όσους ασχολούνται αρνητικά με τους άλλους, να είναι βυθισμένοι στο βαθύ σκοτάδι τους.

Αφήστε τα μικρά ανθρωπάκια, να προσπαθούν να αποδείξουν στον καθρέφτη τους ή στη σκιά τους, ότι αποτελούν οντότητα.

Αφήστε τους, να μαραζώνουν με τις κακιούλες τους..

Η λάμψη των ικανών, δεν σβήνεται από κανένα ανθρώπινο σύννεφο..

Από μικρή, ένιωθα όμορφα,με το να σέβομαι τον χώρο (καταστήματα, σπίτι, εκκλησία, σχολείο κτλ) που βρίσκομαι, καθώς και με το να σέβομαι τους κανόνες του.

Αν κάτι δεν συμβάδιζε με τα χαρακτηριστικά και τα θέλω μου, απλά δεν το ακολουθούσα.

Μέσα από την υπηρεσιακή μου πορεία, αλλά και στη συνέχεια, με την εθελοντική μου δράση, με την ενασχόληση σε διάφορους φορείς, με προβληματισμό έχω διαπιστώσει, πως αρκετοί άνθρωποι όχι μόνο δεν σέβονται τις αρχές του χώρου ή του φορέα κτλπ , που επιλέγουν να συναναστραφούν ή να ασχοληθούν, αλλά με κάθε τρόπο προσπαθούν να επιβάλλουν το δικό τους, να ανατρέψουν τα δεδομένα, να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες, που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ίσως..σε άλλους τομείς της ζωής τους.

Για παράδειγμα, κάποτε έκανα υπηρεσία στην πύλη του νοσοκομείου της υπηρεσίας μου και οι πολίτες - επισκέπτες απαιτούσαν να παραβιάζουν το ωράριο του επισκεπτηρίου...πίστευτες ιστορίες..

Στη συνέχεια, σε φορείς εκπαιδευτικών σεμιναρίων (χρόνια τώρα. .), κάποιοι που ανήκαν (με επιλογή τους βέβαια) στους εκπαιδευόμενους, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο ,να καταστρατηγήσουν το πρόγραμμα, να θέσουν τα δικά τους μέτρα και σταθμά. Πολλές φορές , πιστεύω ότι χάνουμε τον ρόλο μας ή υπάρχουν τεράστια εσωτερικά προβλήματα, που προσπαθούμε να τα εκτονώσουμε με το δημιουργούμε τέτοια θεματάκια, αντί να φροντίζουμε να τα λύνουμε.

Ο σεβασμός έξω στη ζωή...ξεκινά απ" τον αυτοσεβασμό!!

Για τους ανθρώπους που ανακαλύπτουν έστω και μια μικρή δεσμίδα φωτός κι ομορφιάς σχεδόν σε κάθε βήμα, δεν προβληματίζομαι, αντίθετα που χαίρομαι.

Ο προβληματισμός γεννιέται, για εκείνους που διακρίνουν μόνο γκρίζα σύννεφα, για εκείνους οι οποίοι δεν βλέπουν χρώματα, μουσικούς ήχους, χαρούμενα πρόσωπα σε χορευτικούς βηματισμούς, όπου κι αν βρεθούν.

Ακόμη ένας λόγος που δοξολογώ τον Θεό και τους γονείς μου...διότι ανήκω στους πρώτους.

Όσο περισσότερο γκρινιάζουμε, τόσο λιγότερη η χαρά κι όσο περισσότερο χαιρόμαστε κι εκτιμούμε την κάθε στιγμή που φωτίζει την καθημερινότητα,τόσο λιγότερη η αρνητικότητα..

Η ζωή το μόνο που μας υπόσχεται είναι ...πως δεν μας υπόσχεται τίποτα. Στο άγνωστο κινούμαστε κι ας πιστεύουμε ότι είμαστε στο τιμόνι.

Ο χρόνος τρέχει και η ζωή κυλάει.Ας την αποφορτίζουμε από μικρές ανούσιες καταστάσεις, που δημιουργούν άγχος, εκνευρισμό, έριδες.

Ας τη γεμίζουμε όσο μπορούμε με ομορφιά, που βγάζει η θετική σκέψη και η πίστη.

Παρατηρώντας το ανθρώπινο σύνολο, παρατηρώ την απουσία διάθεσης για αληθινές σχέσεις, για καλοσύνη, για τη συμπόρευση με βασικές αξίες, όπως αξιοπρέπεια, αξιοπιστία, σεβασμός...

Μυθοποίηση και απομυθοποίηση στην ανθρώπινη κοινωνία.

Στην παιδική ηλικία, όλα φαίνονται τρανά κι ασύλληπτα για το αθώο σκεπτικό, κάτι φυσιολογικό και πολύ όμορφο γι" αυτή τη φάση τη ζωής.

Για πολλούς μεγαλώνοντας, αυτό το σκεπτικό αλλάζει απλά μορφή...έτσι πιστεύουν πως κάποια πρόσωπα -κυρίως με το προφίλ που παρουσιάζουν ή με τη θέση που κατέχουν- διαθέτουν υπέρ ανθρώπινα χαρακτηριστικά, είναι πολύ ανώτεροι απ" τους υπόλοιπους ανθρώπους κτλπ. Όταν διαπιστώνω κάτι τέτοιο στον περίγυρο, δοξολογώ για ακόμη μια φορά τον Θεό, που είχα τη δυνατότητα (μέσω του Ανδρέα και της οικογένειας -σόι της μαμάς μου κυρίως) από πολύ μικρή να βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους με υψηλές θέσεις, σε κάθε τομέα (πολιτικό, πανεπιστημιακό,ιερατικό, στρατιωτικό,οικονομικό καλ). Αυτή η κατάσταση με βοήθησε, ήταν το καταλυτικό σημείο για εμένα κι έτσι τους ανθρώπους τους διαχωρίζω μόνο σύμφωνα με το ήθος , τον χαρακτήρα, τη συμπεριφορά τους. Είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένη ότι κάτω απ" το βλέμμα του ουρανού έχουμε όλοι το ίδιο ύψος..

Επίσης ότι καθένας, όποια θέση ή αξίωμα κι αν κατέχει, δεν παύει να είναι άνθρωπος! Εσωτερικά δεν μας αλλάζουν τα ακριβά χαλιά, τα μάρμαρα και τ" ακριβά σερβίτσια.Δεν μας αλλάζουν οι τίτλοι και τ" ακριβά κοσμήματα..

Σέβομαι τους θεσμούς και τον κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τη συμπεριφορά του.Με αφήνουν ασυγκίνητη τα μάταια μεγαλεία. Τις αλαζονικές συμπεριφορές δε, τις αντιμετωπίζω,όπως κάθε αστείο που συμβαίνει.

Εδώ βρισκόμαστε για να ανεβαίνουμε πνευματικά και να καλλιεργούμε τους ψυχικούς λειμώνες.

Όλα τ" άλλα με μέτρο, για να μην χάνουμε την αληθινή ευφορία..

1. Αν στη ζωή έχεις βιώσει, την ψυχική κόπωση λόγω σοβαρών προβλημάτων, η σωματική από χαρούμενα και δημιουργικά μονοπάτια, αντιμετωπίζεται όμορφα και με αυτοσαρκασμό.

2. Πολλές φορές οι άνθρωποι, διαστρεβλώνουν τα λόγια των άλλων, σε μια προσπάθεια να καλύψουν, την ανεπάρκειά τους και τη μικροψυχία τους.

3. Δεν ξεχνώ μια από τις σοφές φράσεις της μαμάς μου, "καλύτερα να σε ζηλεύουν,παρά να σε λυπούνται"..

Αυτή είναι η ουσία του καθημερινού αγώνα και του επίγειου περάσματος..το φως! Κι αν οι εποχές...γκριζάρουν τις μέρες..εμείς να το αναζητούμε..

Αγκαλιάζω κάθε στιγμή, ώρα, ημέρα, μήνα, εποχή, με αγάπη κι ευγνωμοσύνη προς το Σύμπαν.

Χρωματίζω με όνειρα τη συνέχιση του ταξιδιού μου εδώ, έχοντας βοηθό το μαγικό χαλί της φύσης.

Ανακαλύπτω σε κάθε γωνιά, έναν ελπιδοφόρο οιωνό κι όταν αντικρίζω τα κυκλάμινα, ξανά κοιτώ τον ουρανό!

Σοφία Δ. Αγραπίδη