ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ 88 ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ 2022.Κείμενο παλιότερο (85ΗΣ ΙΠ.ΕΚΘΕΣΗΣ).

 

Το κείμενο είχε δημιουργηθεί για την 85η Ιππική Έκθεση. Τα ιστορικά στοιχεία και την ουσία δεν τα διαφοροποιεί κανένας και τίποτα, τα παρουσιάζω πάλι.Φέτος θα πραγματοποιηθεί η 88Η ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ.

Κάθε τέτοια εποχή για την Ανδραβίδα που γεννήθηκα και μεγάλωσα, το ενδιαφέρον όλων στρέφονταν στις εκδηλώσεις του πανηγυριού της Αγιά Σοφιάς και φυσικά στην Ιππική Έκθεση ένα ιππικό δρώμενο 89 σχεδόν χρόνων.

Η πυξίδα των αναμνήσεων με οδηγεί να σκέφτομαι με πόσο ενδιαφέρον οι άνθρωποι πριν 4 με 5 δεκαετίες και πάνω...ένωναν τις δυνάμεις τους ώστε να είναι η Έκθεση το μεγάλο γεγονός όλης της Ελλάδας κι ας μην υπήρχε η δυνατότητα του διαδικτύου με το οποίο τα νέα μεταδίδονται άμεσα και σ' όλο τον κόσμο.

 

Πριν περιγράψω την εικόνα του δρώμενου σύμφωνα μ' αυτά που θυμάμαι εδώ και 40 περίπου χρόνια, θα αναφέρω πως αρκετά ιστορικά στοιχεία από το παρόν αφιέρωμα αντλήθηκαν από το βιβλίο του συμπολίτη Νάκου Νικ. Αργυρόπουλου με θέμα "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ κατά τον Μεσαίωνα και τα νεώτερα χρόνια" του εκδοτικού οίκου "Ελεύθερη σκέψις".

Η Ανδραβίδα κατά την Φραγκοκρατία ήταν πρωτεύουσα του πριγκιπάτου της Πελοποννήσου. Εκείνη την εποχή γνώριζε μεγάλη δόξα...έγινε λένε κοσμοπολίτικη και σε πληθυσμό και σε κάλλος. Σχετικά με το θέμα του αλόγου...οι Φράγκοι διατηρούσαν τους στάβλους τους στις παρυφές της πόλης όπου στάβλιζαν τα άλογά τους και ασκούνταν οι στρατιώτες τους και το ιππικό στην πολεμική τέχνη.

 

Μέσω παγκόσμιων ιστορικών πηγών,

Οι πρώτοι ιππικοί αγώνες στην ιστορία της ανθρωπότητας στα 1000 π.χ. έγιναν στην Ανδραβίδα μέσω των οποίων χαρακτηρίστηκε ως σπουδαίος ιππικός τόπος. Ο Τσώρτσιλ το 1945 σε ένα παγκοσμίου φήμης περιοδικό με τον τίτλο The Century έγραψε «ο Θεός να ευλογεί την Ανδραβίδα». Αυτό γιατί η Βασίλισσα Άννα της Αγγλίας στο 15^ο αιώνα όταν πληροφορήθηκε τα ιππικά δρώμενα της περιοχής, αντέγραψε τους ιππικούς αγώνες της περιοχής και δημιούργησε τον περίφημο ιππόδρομο του Άσκοτ».

Στον Μεσαίωνα και πάλι....

Κατά την περίοδο (1204-1438) που η Ανδραβίδα ήταν πρωτεύουσα (όπως προανέφερα) του Γαλλικού κράτους της Πελοποννήσου, που ονομαζόταν "Πριγκιπάτο του Μορέως" τα ντόπια άλογα διασταυρώθηκαν με τα άλογα των Φράγκων Ιπποτών ενώ κατά την Τουρκοκρατία με Ανατολικού τύπου (Αραβικά) άλογα και στη συνέχεια με αγγλονορμανδικούς επιβήτορες της φυλής NONIUS και έτσι δημιουργήθηκε η φυλή της Ανδραβίδας.

Μύθος που ίσως να έχει και κάποια αλήθεια.. 

Μια παράδοση λέει, πως κάποτε στην περίοδο της τουρκοκρατίας, ο τούρκος διοικητής της Γαστούνης, έστειλε δώρο στο σουλτάνο ένα ζευγάρι πανέμορφα Ανδραβιδέϊκα άλογα. Ο σουλτάνος ευχαριστήθηκε τόσο πολύ, που με φιρμάνι του, παραχώρησε επίσημα στους κάτοικους της Ανδραβίδας το δικαίωμα να εκτρέφουν και να ιππεύουν τα πανέμορφα άλογα τους.

Oι ικανότητες της φυλής των ανδραβιδέικων αλόγων. 

Στη νεότερη ιστορία, ο Ελληνικός Στρατός προμηθευόταν άλογα από την περιοχή της Ανδραβίδας. Όταν άρχισε η ανάπτυξη της αθλητικής ιππασίας στην χώρα μας, τα πρώτα άλογα που χρησιμοποιήθηκαν στην υπερπήδηση των εμποδίων, προέρχονταν από τη φυλή της Ανδραβίδας.

Παρά τις επιδράσεις που δέχτηκε μέσα στους αιώνες, το άλογο της Ανδραβίδας διατήρησε τα μορφολογικά γνωρίσματα των προγόνων της μεσαιωνικής εποχής.

Η φυλή της Ανδραβίδας διδάσκονταν  και στο Πανεπιστήμιο.

 

Οι ιπποεκτροφείς της γενέτειράς μου, τα άλογα τα είχαν ως μέλη της οικογένειας καθόσον είχαν ιδιαίτερο ψυχικό και συναισθηματικό δέσιμο μαζί τους αφού ήταν μαζί πολλές ώρες της μέρας.Το άλογο με το κάρο αποτελούσε το τρακτέρ και το ΙΧ αυτοκίνητο της εποχής.

Οι άνθρωποι μπορεί να έτρωγαν ψωμοτύρι αλλά τα άλογά τους καρπό βρώμης.Όσο για την περιποίησή τους, αυτή γινόταν σε καθημερινή βάση.

Οι ανδραβιδέοι ιππείς, ίππευαν το άλογο με λεβεντιά φορώντας την παραδοσιακή τραγιάσκα στις επίσημες γιορτές, το σέλωναν και στο πέρασμά τους μαγνήτιζαν όλα τα βλέμματα.

Σαν όνειρο τους θυμάμαι όταν ήμουν παιδί, με πρώτιστο καβαλάρη για την δική μου οπτική περίμετρο τον πατέρα μου.

ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Η 1η Ιππική Έκθεση έγινε στις 17 Σεπ του 1927 με τη συμβολή των ιπποεκτροφέων, των τοπικών παραγόντων της Φιλίππου Ενώσεως Ελλάδος και του Υπουργείου Γεωργίας.Έκτοτε καθιερώθηκε ως ένας σπουδαίος θεσμός. Αν και δεν ήταν πάντα ρόδινα όλα στην κοινωνία τίποτα δεν κατάφερε να σταματήσει την Ιππική Έκθεση παρά μόνο ο πόλεμος για τέσσερα χρόνια.

Όταν ξεκίνησε βραβεύονταν η προέλευση, το εξωτερικό του ζώου καθώς και η συμπεριφορά του εκτροφέα.

Θεωρώ ιερή υποχρέωση στην μνήμη των προγόνων μας η Ιππική Έκθεση να μεταλαμπαδευτεί στις επόμενες γενιές ως ένας θεσμός που μας βοηθά να ξεπεράσουμε τα ελληνικά σύνορα.

Θεωρώ ιεροσυλία τις προσπάθειες εκείνων...που προσπαθούν να υποτιμήσουν την αξία της.

Σίγουρα χρειάζεται βελτίωση όλη η οργάνωση αλλά πιστεύω πως αν θέλουμε όσοι χαρακτηριζόμαστε από Αληθινή Αγάπη για τον τόπο μας  κι αυτό θα γίνει.

Αναμνήσεις της γράφουσας..

Κάθε που ερχόταν ο Αύγουστος ο πατέρας μου και οι φίλοι του συναντιόντουσαν στο καφενείο και έκαναν τα τελευταία τους σχέδια για την Ιππική Έκθεση, ποιοι φίλοι θα έρθουν από τα άλλα μέρη (Πηνεία, Μεσσηνία, Αχαϊα, Ζάκυνθο κλπ), ποιους θα φιλοξενήσουν, που θα δέσουν τα άλογά τους, να έχουν σανό και βρώμη να τους δώσουν (όσοι και όσο μπορούσαν) για τα άλογα, να τους τραπεζώσουν στα σπίτια.

Οι νοικοκυρές ετοίμαζαν τα άσπρα πουκάμισα, τα σκουρόχρωμα παντελόνια με την τσάκιση, τις τραγιάσκες και στο σπίτι εννοείται!!!παραδοσιακούς κουραμπιέδες αλλά και ρεβανί, γιαουρτίνη, ζύμωναν παραπάνω από τον υπόλοιπο καιρό για τους φιλοξενούμενους.

Tότε και για αρκετά χρόνια η Έκθεση διεξάγονταν στον αύλειο χώρο της πρώης ΕΣΤΙΑΣ.

Κατόπιν κατασκευάστηκε το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΙΠΠΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ που φυσικά αναγκαιεί σημαντικών βελτιώσεων, και έκτοτε πραγματοποιείται εκεί η Ιππική Έκθεση (κάπου στο 2007 με 2010)..

Αξέχαστη θα μου μείνει η κ. Ευμορφία , μια γραφική γυναίκα που ερχόταν από τα βουνά της Πηνείας πάντα με 2 και παραπάνω άλογα.

Η ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ σε λίγες μέρες  για να στηρίξετε με την παρουσία σας αυτόν τον θεσμό, για να ταξιδέψετε μαζί μας την όμορφη παράδοση, για να εστιάσουμε στις σελίδες της ιππικής ιστορίας.

Ας μην ξεχνάμε ότι,  όπως έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης

"Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον". 

 Έτσι δεν πρέπει να σβήνουν οι παραδόσεις ..αλλά να προχωρούν με ένα πάντρεμα των παλιών και των νέων χαρακτηριστικών.

Σοφία Δ. Αγραπίδη