Φεύγει αυτός ο χρόνος
με πίκρες και χαρές,
επιτυχίες διάφορες
στάχτες απ' τις φωτιές.
Ας τον κεράσουμε κρασί
μαζί του για να πάρει
τόσους καημούς που έδωσε
να σβήσει στο φεγγάρι.
Στης δύσης το τετράδιο
απ' τις καρδιές να γράψει
πληγές, πόνους και δάκρυα
στο τέλος ας τα κάψει!
Ο Νέος να ΄ρθει την αυγή
για να γεμίσει δώρα
κάθε ανθρώπινη ψυχή
να τραγουδάει τώρα.
Τα θύματα της πυρκαγιάς
των πόλεμων, της βίας
ειρήνης να 'ναι οιωνοί
και όχι τυραννίας.
Τα προσωπάκια των παιδιών
θλίψη να μην γνωρίσουν
μόνο αγάπης βότανα
τον χρόνο να σκορπίσουν.
Η κοινωνία ζεστή αγκαλιά
να αποτελεί από τώρα,
σαν σήμαντρο μελωδικό
έφτασε πλέον η ώρα.
Διχόνοιες και καταστροφές
μίση πια δε χωράνε.
Τα χρόνια φεύγουν γρήγορα
μα οι γενιές πονάνε.
Ανάβοντας όλοι μαζί
αξιών την λαμπηδόνα
ήλιο για πάντα θα 'χουμε
και μέσα στον χειμώνα.
Αλλάζει η ανθρωπότητα
μόνο με την Αγάπη,
τελάληδες να γίνουμε
σ' όλης της γης τα πλάτη.
Καλή χρονιά!!
με πράξεις κι όχι λόγια
λίγο πριν την υποδεχτούν
του κόσμου τα ρολόγια!!!!
Υ.Σ Για κάθε κείμενό μου ποιητικό ή λογοτεχνικό έχει εφαρμοστεί η διαδικασία προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων.
Πολύ καλό το ποίημα για τη χρονιά που φεύγει
ΑπάντησηΔιαγραφή