91Η ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ,ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

 Φωτογραφίες και βίντεο (σε απόλυτα ερασιτεχνικό επίπεδο) , από την ως άνω εκδήλωση.

28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940, οι σκέψεις μου.

28^Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940, οι σκέψεις μου.

Εθνική Επέτειος, μνήμες που ζωντανεύουν, κυρίως σε όσους είχαμε την τύχη, να μας αφηγηθούν τα γεγονότα, άνθρωποι που έζησαν εκείνο το διάστημα, άνθρωποι που πολέμησαν. Η μέρα αυτή αποτελεί τον τελάλη μέσα στα χρόνια, για την ανάγκη επικράτησης ή επανάκτησης ηθικών και πνευματικών αξιών. Η μέρα αυτή είναι το καλύτερο μνημόσυνο, για τους προγόνους μας, για όλους εκείνους οι οποίοι είχαν βαθιά χαραγμένη την αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία, για τους αιώνιους ήρωες που θυσιάστηκαν. Άλλωστε, αυτό σημαίνει ήρωας..και στο άκουσμα του κατακτητή, οι ήρωες που προέκυψαν, ήταν αμέτρητοι.

Υψώνοντας στα μπαλκόνια τη σημαία, υψώνουμε το βλέμμα στον ουρανό κι ευχαριστούμε την Αγία Σκέπη, ενώ συνάμα στα άσπρα συννεφάκια που χορεύουν, ανάμεσα στις χρυσές ηλιαχτίδες του Οκτωβρίου, βλέπουμε τις μορφές εκείνων, που οφείλουμε  να τους θυμόμαστε…

Η Γαλανόλευκη, κλείνει την αγάπη των Ελλήνων για το υπέρτατο αγαθό του κόσμου, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, καθόσον είναι όροι αλληλένδετοι.

Η Γαλανόλευκη, έχει υφανθεί από αίμα, από κακουχίες, από τον ψυχικό πόνο όλων εκείνων που με αυταπάρνηση,πολεμούσαν. Όμως περιέχει τον σταυρό της πίστης και της ευλογίας. Περιέχει γραμμές ελπίδας και ανεξίτηλο νήμα δύναμης για συνεχή αγώνα, καθόσον δίχως αυτόν, τίποτα δεν μπορούμε να πετύχουμε.

Στους περίεργους έως δύσκολους καιρούς που διανύουμε, η ελευθερία διακυβεύεται με την αυθεντική της έννοια, καθόσον η δικαιοσύνη σε όλους τους τομείς, τείνει προς εξαφάνιση. Μακάρι να εστιάζουμε στα αγαθά που απαιτούνται για μια καλύτερη κοινωνία, στα αγαθά για τα οποία έβαψαν με το αίμα τους, τα χιονισμένα βουνά της Πίνδου.Μακάρι, να μεταλαμπαδεύουμε αυτά τα αγαθά, στα παιδιά.

Μακάρι να μαχόμαστε την κάθε μορφή φασισμού, με ομοψυχία και για το κοινό καλό.

Πηγαίνοντας στις παρελάσεις, αποδίδουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής, στους ήρωες , στις γυναίκες και στα παιδιά, ο ρόλος των οποίων ήταν καταλυτικός για το πεδίο της μάχης, για όλη την αντίσταση, την ισχυρή αντίσταση του λαού μας. Αποδίδουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής, στις εθελόντριες του Ερυθρού Σταυρού που φρόντιζαν τους τραυματίες μας, στη Βέμπο, στις κυρίες του Λυκείου των Ελληνίδων, στους Φιλέλληνες που βοηθούσαν με κάθε τρόπο, σε όλους όσους είχαν τον ρόλο του αρωγού, καθώς και στα τετράποδα που άφηναν την τελευταία τους πνοή, δίπλα στον πολεμιστή. Για τον δυνατό τους ρόλο, αρκεί να διαβάσει κανείς το « Γράμμα στο άλογό μου» του Νίκου Καββαδία. Ακολουθεί ένα απόσπασμα.

"Το να γράψει κανείς σ' έναν άνθρωπο, είναι ίσως εύκολο στους πολλούς. Το να γράψει σ' ένα ζώο, είναι αφάνταστα δύσκολο. Για τούτο φοβάμαι. Δε θα τα καταφέρω.

Τα χέρια μου έχουνε σκληρύνει από τα λουριά σου, κι η ψυχή μου από άλλη αιτία. Όμως πρέπει. Αισθάνομαι την ανάγκη. Γι' αυτό θα σου γράψω.

Στην αρχή δεν με ήθελες. Καταλάβαινες σε μένα τον άπραγο με το αδύνατο χέρι. Είχες δίκιο. Ίσως για πρώτη φορά έβλεπα άλογο από τόσο κοντά. Τ' άλογα που είχα δει στη ζωή μου ήτανε στα τσίρκα, που τα δουλεύανε κοζάκοι, και στις κούρσες, που τα παίζαν οι άνθρωποι. Αυτό με είχε πειράξει. Δεν είστε προορισμένα για τόσο χαμηλές πράξεις. Ας είναι... Αυτό είναι μιαν άλλη ιστορία, καθώς λέει ο Κίπλινγκ, αυτός που τόσο σας είχε αγαπήσει και ιστορήσει.

Το ξέρω πόσο σε κούρασα. Στραβά φορτωμένο ακολούθησες υποταχτικά στις πορείες της νύχτας. Γρήγορα γίναμε φίλοι. Με συνήθισες. Έπαψα πια να σε χάνω μέσα στ' άλλα τα ζώα της Μονάδας μας. Έπαψα να μη σε γνωρίζω."...........

Όποιος αγαπάει πραγματικά την πατρίδα του, όποιος σέβεται τους προγόνους, δεν απαξιώνει τις Εθνικές Επετείους. Αυτό συμβαίνει από κάποια πρόσωπα, λόγω σύγχυσης ιδεών και γεγονότων. Το να αγαπώ την πατρίδα μου, σε καμιά περίπτωση δεν υποθάλπει αρνητικές επιθυμίες για τις πατρίδες των άλλων. Η αγάπη , ως όρος ,δεν είναι φωλιά που εκκολάπτει το μίσος.

Κλείνω με μνήμες του μεγάλου μας ποιητή  Οδυσσέα Ελύτη, από το  βαθύπλουτο έργο 

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

ΟΙ ΗΜΙΟΝΗΓΟΙ (απόσπασμα)

ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ έφτασαν επιτέλους ύστερα από τρεις σωστές εβδομάδες οι πρώτοι στα μέρη μας ημιονηγοί. Και έλεγαν πολλά για τις πολιτείες που διάβηκαν, Δέλβινο, Άγιοι Σαράντα, Κορυτσά. Και ξεφόρτωναν τη ρέγγα και το χαλβά κοιτάζοντας να ξετελέψουν μια ώρα αρχύτερα και να φύγουνε. Ότι δεν ήταν συνηθισμένοι και τους ετρόμαζε το βρόντισμα στα βουνά και το μαύρο γένι στη φαγωμένη την όψη μας…..

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΣΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΌΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

ΖΗΤΩ Η 28^Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ, για την οποία εύχομαι και προσεύχομαι να δει καλύτερες μέρες..

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκος Σ.Ξ,ε.α  

 

Παλιοί στίχοι ξέθωροι, της Νικολέττας Ρεπάνη.

Κάθε φορά που ολοκληρώνω τη μελέτη ενός βιβλίου, παρουσιάζω σκέψεις κι απόψεις, σχετικά.

Καινούρια μέρα

Γλυκοχαράζει, χαρά σε μένα,

έρχετ' η αυγή

έφυγ' η νύχτα μαύρο μαράζι

που με τρομάζει

σε τούτη γη.

η πρώτη στροφή από το 48ο ποίημα της αείμνηστης Ελένης Λιάκου, στο βιβλίο " Παλιοί στίχοι ξέθωροι" , που εκδόθηκε με την υπογραφή της αξιότιμης κόρης της, Νικολέττας Ρεπάνη. Εκδοτικός οίκος είναι ο ΚΟΥΡΟΣ.

Όπως είναι γνωστό, μελοποιημένοι στίχοι της κ. Λιάκου, έγιναν σταθμός για την επιτυχία μεγάλων ερμηνευτών, όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. 

Επίσημη αγαπημένη

Η κουρελού

Μια γυναίκα φεύγει

Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου 

κι άλλα γνωστά τραγούδια με ερμηνευτές τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Σταμάτη Κόκοτα, τον Λευτέρη Μυτιληναίο κα.

Μια γυναικεία προσωπικότητα, με δυσεύρετες αξίες ήταν η στιχουργός. Μια γυναίκα όπου χαρακτήριζε η μετριοφροσύνη, ένας άνθρωπος δίχως στοιχεία έπαρσης. Οι στίχοι της, μιλάνε στην ψυχή μας, καθώς επίσης  αποτελούν τον καθρέφτη εποχών, καταστάσεων και φυσικά του εσωτερικού κόσμου πολλών από εμάς.

Ξεφυλλίζοντας και τα δυο βιβλία που περιέχουν ποιήματά της (μελοποιημένα και μη μελοποιημένα) , μια αναφορά στην εξαίρετη στιχουργική της ικανότητα, αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σ' ένα ταξίδι, απ' όπου γεμίζω εικόνες και πληροφορίες για άλλες εποχές, ενώ ταυτόχρονα η εναλλαγή των συναισθημάτων, δηλώνουν τον δικό της πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Και επειδή οι ανθρώπινες εκφάνσεις, επαναλαμβάνονται  όλες τις δεκαετίες, ίσως με λίγο διαφορετικό τρόπο, τα δημιουργήματα της πέννας της μεγάλης κ. Λιάκου, θα βρίσκουν πάντοτε τη θέση που τους αξίζουν, θα τραγουδιούνται και θα διαβάζονται.

Στα βήματα αυτής της σπουδαίας ύπαρξης, βρίσκεται η αγαπημένη μου, Νικολέττα Ρεπάνη, η Νίκη μας! Άνθρωπος με ευθύτητα, με συγγραφικό και ποιητικό ταλέντο, με ψυχή ανθοφόρα και ήπιους τόνους, όπως αρμόζει σε όποιον γνωρίζει την αξία του!

Θυμάμαι, πριν από κάποια χρόνια βρεθήκαμε οικογενειακώς στην Απανεμιά, την μπουάτ στην Πλάκα, έναν εμβληματικό χώρο για εποχές με άλλα χαρακτηριστικά και κυρίως ρομαντικές.., μετά από πρόσκληση της επίσης αγαπημένης, Άννας Μπιθικώτση για μια υπέροχη μουσική εκδήλωση. Εκεί λοιπόν, προσφώνησε τη Νίκη και πραγματικά θαύμασα, αυτή την σιωπηλή της παρουσία...που δικαιωματικά θα μπορούσε να είναι πομπώδης!

Στην πρόσφατη παρουσίαση του νέου βιβλίου "Παλιοί στίχοι ξέθωροι" - που μόνο ξέθωροι δεν είναι.. χάρηκα πολύ για τον κόσμο που αγκάλιασε αυτό το βήμα, αλλά και συγκινήθηκα ειλικρινά, για την ιστορία της κ. Λιάκου. 

Εύχομαι ολόψυχα στην Νίκη, να έχει υγεία και καλοτυχία και μέσα από την ομορφιά της ψυχής της, να μας χαρίζει ταξίδια - θησαυρούς, μέσω των στίχων της μητέρας της.

Με σεβασμό και αγάπη

Σοφία Δ. Αγραπίδη