91Η ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ,ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

 Φωτογραφίες και βίντεο (σε απόλυτα ερασιτεχνικό επίπεδο) , από την ως άνω εκδήλωση.

28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940, οι σκέψεις μου.

28^Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940, οι σκέψεις μου.

Εθνική Επέτειος, μνήμες που ζωντανεύουν, κυρίως σε όσους είχαμε την τύχη, να μας αφηγηθούν τα γεγονότα, άνθρωποι που έζησαν εκείνο το διάστημα, άνθρωποι που πολέμησαν. Η μέρα αυτή αποτελεί τον τελάλη μέσα στα χρόνια, για την ανάγκη επικράτησης ή επανάκτησης ηθικών και πνευματικών αξιών. Η μέρα αυτή είναι το καλύτερο μνημόσυνο, για τους προγόνους μας, για όλους εκείνους οι οποίοι είχαν βαθιά χαραγμένη την αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία, για τους αιώνιους ήρωες που θυσιάστηκαν. Άλλωστε, αυτό σημαίνει ήρωας..και στο άκουσμα του κατακτητή, οι ήρωες που προέκυψαν, ήταν αμέτρητοι.

Υψώνοντας στα μπαλκόνια τη σημαία, υψώνουμε το βλέμμα στον ουρανό κι ευχαριστούμε την Αγία Σκέπη, ενώ συνάμα στα άσπρα συννεφάκια που χορεύουν, ανάμεσα στις χρυσές ηλιαχτίδες του Οκτωβρίου, βλέπουμε τις μορφές εκείνων, που οφείλουμε  να τους θυμόμαστε…

Η Γαλανόλευκη, κλείνει την αγάπη των Ελλήνων για το υπέρτατο αγαθό του κόσμου, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, καθόσον είναι όροι αλληλένδετοι.

Η Γαλανόλευκη, έχει υφανθεί από αίμα, από κακουχίες, από τον ψυχικό πόνο όλων εκείνων που με αυταπάρνηση,πολεμούσαν. Όμως περιέχει τον σταυρό της πίστης και της ευλογίας. Περιέχει γραμμές ελπίδας και ανεξίτηλο νήμα δύναμης για συνεχή αγώνα, καθόσον δίχως αυτόν, τίποτα δεν μπορούμε να πετύχουμε.

Στους περίεργους έως δύσκολους καιρούς που διανύουμε, η ελευθερία διακυβεύεται με την αυθεντική της έννοια, καθόσον η δικαιοσύνη σε όλους τους τομείς, τείνει προς εξαφάνιση. Μακάρι να εστιάζουμε στα αγαθά που απαιτούνται για μια καλύτερη κοινωνία, στα αγαθά για τα οποία έβαψαν με το αίμα τους, τα χιονισμένα βουνά της Πίνδου.Μακάρι, να μεταλαμπαδεύουμε αυτά τα αγαθά, στα παιδιά.

Μακάρι να μαχόμαστε την κάθε μορφή φασισμού, με ομοψυχία και για το κοινό καλό.

Πηγαίνοντας στις παρελάσεις, αποδίδουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής, στους ήρωες , στις γυναίκες και στα παιδιά, ο ρόλος των οποίων ήταν καταλυτικός για το πεδίο της μάχης, για όλη την αντίσταση, την ισχυρή αντίσταση του λαού μας. Αποδίδουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής, στις εθελόντριες του Ερυθρού Σταυρού που φρόντιζαν τους τραυματίες μας, στη Βέμπο, στις κυρίες του Λυκείου των Ελληνίδων, στους Φιλέλληνες που βοηθούσαν με κάθε τρόπο, σε όλους όσους είχαν τον ρόλο του αρωγού, καθώς και στα τετράποδα που άφηναν την τελευταία τους πνοή, δίπλα στον πολεμιστή. Για τον δυνατό τους ρόλο, αρκεί να διαβάσει κανείς το « Γράμμα στο άλογό μου» του Νίκου Καββαδία. Ακολουθεί ένα απόσπασμα.

"Το να γράψει κανείς σ' έναν άνθρωπο, είναι ίσως εύκολο στους πολλούς. Το να γράψει σ' ένα ζώο, είναι αφάνταστα δύσκολο. Για τούτο φοβάμαι. Δε θα τα καταφέρω.

Τα χέρια μου έχουνε σκληρύνει από τα λουριά σου, κι η ψυχή μου από άλλη αιτία. Όμως πρέπει. Αισθάνομαι την ανάγκη. Γι' αυτό θα σου γράψω.

Στην αρχή δεν με ήθελες. Καταλάβαινες σε μένα τον άπραγο με το αδύνατο χέρι. Είχες δίκιο. Ίσως για πρώτη φορά έβλεπα άλογο από τόσο κοντά. Τ' άλογα που είχα δει στη ζωή μου ήτανε στα τσίρκα, που τα δουλεύανε κοζάκοι, και στις κούρσες, που τα παίζαν οι άνθρωποι. Αυτό με είχε πειράξει. Δεν είστε προορισμένα για τόσο χαμηλές πράξεις. Ας είναι... Αυτό είναι μιαν άλλη ιστορία, καθώς λέει ο Κίπλινγκ, αυτός που τόσο σας είχε αγαπήσει και ιστορήσει.

Το ξέρω πόσο σε κούρασα. Στραβά φορτωμένο ακολούθησες υποταχτικά στις πορείες της νύχτας. Γρήγορα γίναμε φίλοι. Με συνήθισες. Έπαψα πια να σε χάνω μέσα στ' άλλα τα ζώα της Μονάδας μας. Έπαψα να μη σε γνωρίζω."...........

Όποιος αγαπάει πραγματικά την πατρίδα του, όποιος σέβεται τους προγόνους, δεν απαξιώνει τις Εθνικές Επετείους. Αυτό συμβαίνει από κάποια πρόσωπα, λόγω σύγχυσης ιδεών και γεγονότων. Το να αγαπώ την πατρίδα μου, σε καμιά περίπτωση δεν υποθάλπει αρνητικές επιθυμίες για τις πατρίδες των άλλων. Η αγάπη , ως όρος ,δεν είναι φωλιά που εκκολάπτει το μίσος.

Κλείνω με μνήμες του μεγάλου μας ποιητή  Οδυσσέα Ελύτη, από το  βαθύπλουτο έργο 

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

ΟΙ ΗΜΙΟΝΗΓΟΙ (απόσπασμα)

ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ έφτασαν επιτέλους ύστερα από τρεις σωστές εβδομάδες οι πρώτοι στα μέρη μας ημιονηγοί. Και έλεγαν πολλά για τις πολιτείες που διάβηκαν, Δέλβινο, Άγιοι Σαράντα, Κορυτσά. Και ξεφόρτωναν τη ρέγγα και το χαλβά κοιτάζοντας να ξετελέψουν μια ώρα αρχύτερα και να φύγουνε. Ότι δεν ήταν συνηθισμένοι και τους ετρόμαζε το βρόντισμα στα βουνά και το μαύρο γένι στη φαγωμένη την όψη μας…..

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΣΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΌΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

ΖΗΤΩ Η 28^Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ, για την οποία εύχομαι και προσεύχομαι να δει καλύτερες μέρες..

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκος Σ.Ξ,ε.α  

 

Παλιοί στίχοι ξέθωροι, της Νικολέττας Ρεπάνη.

Κάθε φορά που ολοκληρώνω τη μελέτη ενός βιβλίου, παρουσιάζω σκέψεις κι απόψεις, σχετικά.

Καινούρια μέρα

Γλυκοχαράζει, χαρά σε μένα,

έρχετ' η αυγή

έφυγ' η νύχτα μαύρο μαράζι

που με τρομάζει

σε τούτη γη.

η πρώτη στροφή από το 48ο ποίημα της αείμνηστης Ελένης Λιάκου, στο βιβλίο " Παλιοί στίχοι ξέθωροι" , που εκδόθηκε με την υπογραφή της αξιότιμης κόρης της, Νικολέττας Ρεπάνη. Εκδοτικός οίκος είναι ο ΚΟΥΡΟΣ.

Όπως είναι γνωστό, μελοποιημένοι στίχοι της κ. Λιάκου, έγιναν σταθμός για την επιτυχία μεγάλων ερμηνευτών, όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. 

Επίσημη αγαπημένη

Η κουρελού

Μια γυναίκα φεύγει

Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου 

κι άλλα γνωστά τραγούδια με ερμηνευτές τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Σταμάτη Κόκοτα, τον Λευτέρη Μυτιληναίο κα.

Μια γυναικεία προσωπικότητα, με δυσεύρετες αξίες ήταν η στιχουργός. Μια γυναίκα όπου χαρακτήριζε η μετριοφροσύνη, ένας άνθρωπος δίχως στοιχεία έπαρσης. Οι στίχοι της, μιλάνε στην ψυχή μας, καθώς επίσης  αποτελούν τον καθρέφτη εποχών, καταστάσεων και φυσικά του εσωτερικού κόσμου πολλών από εμάς.

Ξεφυλλίζοντας και τα δυο βιβλία που περιέχουν ποιήματά της (μελοποιημένα και μη μελοποιημένα) , μια αναφορά στην εξαίρετη στιχουργική της ικανότητα, αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σ' ένα ταξίδι, απ' όπου γεμίζω εικόνες και πληροφορίες για άλλες εποχές, ενώ ταυτόχρονα η εναλλαγή των συναισθημάτων, δηλώνουν τον δικό της πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Και επειδή οι ανθρώπινες εκφάνσεις, επαναλαμβάνονται  όλες τις δεκαετίες, ίσως με λίγο διαφορετικό τρόπο, τα δημιουργήματα της πέννας της μεγάλης κ. Λιάκου, θα βρίσκουν πάντοτε τη θέση που τους αξίζουν, θα τραγουδιούνται και θα διαβάζονται.

Στα βήματα αυτής της σπουδαίας ύπαρξης, βρίσκεται η αγαπημένη μου, Νικολέττα Ρεπάνη, η Νίκη μας! Άνθρωπος με ευθύτητα, με συγγραφικό και ποιητικό ταλέντο, με ψυχή ανθοφόρα και ήπιους τόνους, όπως αρμόζει σε όποιον γνωρίζει την αξία του!

Θυμάμαι, πριν από κάποια χρόνια βρεθήκαμε οικογενειακώς στην Απανεμιά, την μπουάτ στην Πλάκα, έναν εμβληματικό χώρο για εποχές με άλλα χαρακτηριστικά και κυρίως ρομαντικές.., μετά από πρόσκληση της επίσης αγαπημένης, Άννας Μπιθικώτση για μια υπέροχη μουσική εκδήλωση. Εκεί λοιπόν, προσφώνησε τη Νίκη και πραγματικά θαύμασα, αυτή την σιωπηλή της παρουσία...που δικαιωματικά θα μπορούσε να είναι πομπώδης!

Στην πρόσφατη παρουσίαση του νέου βιβλίου "Παλιοί στίχοι ξέθωροι" - που μόνο ξέθωροι δεν είναι.. χάρηκα πολύ για τον κόσμο που αγκάλιασε αυτό το βήμα, αλλά και συγκινήθηκα ειλικρινά, για την ιστορία της κ. Λιάκου. 

Εύχομαι ολόψυχα στην Νίκη, να έχει υγεία και καλοτυχία και μέσα από την ομορφιά της ψυχής της, να μας χαρίζει ταξίδια - θησαυρούς, μέσω των στίχων της μητέρας της.

Με σεβασμό και αγάπη

Σοφία Δ. Αγραπίδη

91Η ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ, σκέψεις, απολογισμός.

91 ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ. 

Σκέψεις , συμπεράσματα.

Ανέκαθεν μου άρεσε να εκφράζω μέσω του γραπτού λόγου τις σκέψεις και τα συμπεράσματά μου, για δραστηριότητες με τις οποίες ασχολούμαι.

Με ελαφρά αργοπορία, αλλά αιτιολογημένη λόγω υποχρεώσεων, παρουσιάζω τις σκέψεις και τα συμπεράσματά μου, σχετικά με την 91η Ιππική Έκθεση.

Ο εν λόγω θεσμός, δεν έπαψε ποτέ να βρίσκεται στα ενδιαφέροντά μου, καθόσον μεγάλωσα σε οικογένεια με άλογα και δεν ξεχνώ, τι σήμαινε για τις γενιές εκείνες η Έκθεση. Την τελευταία δεκαετία, η ενασχόλησή μου είναι έμπρακτη, από τη θέση του εθελοντισμού. Θα ήταν παράλογο άλλωστε, να δραστηριοποιούμαι στην Αθήνα και σε άλλα μέρη εθελοντικά με τον πολιτισμό και την παράδοση και να απαξιώνω τη γενέτειρά μου.

Στην 91Η ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ συμμετείχα ως  μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής κι ως εκ τούτου μπορώ να φέρω στοιχειοθετημένη άποψη. Το επισημαίνω, διότι η κριτική και κυρίως η κατάκριση εξ αποστάσεως, από τα καφενεία ή όπου αλλού είναι η ευκολότερη και η πιο συνηθισμένη κατάσταση. Αντίθετα η επισήμανση των παραλείψεων ή και η κατάθεση προτάσεων, με κόσμιο τρόπο,αποτελεί βοήθεια.

Προσπαθήσαμε να πραγματοποιηθεί η Έκθεση όσο το δυνατό καλύτερα, από κάθε άποψη, παρόλο που υπάρχει ο συνεχής..γνωστός για πολλούς , πόλεμος.. Οι ιδέες μας, όσων ασχοληθήκαμε, αποτελούν μια σημαντική ποικιλία δεδομένων για την αληθινή αναβάθμιση του θεσμούγ. Όμως για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, απαιτούνται κονδύλια ή οικονομικοί πόροι, που για την ώρα οι αρμόδιοι φορείς δεν διαθέτουν. Έτσι αγωνιζόμαστε μ' αυτά που παρέχονται.

Αυτή τη φορά, περισσότερο από άλλοτε (τα τελευταία χρόνια), πάρα πολλοί άνθρωποι μιλούν για τη διαφορά σε όλα. Υπάρχουν γραπτά μηνύματα με τις εντυπώσεις, πολιτών που παρακολουθούν εδώ και χρόνια τη δράση.

Η διοργάνωση δεν είναι εύκολη υπόθεση, διότι έχουμε να συνεργαστούμε με ανθρώπους , αλλά και με τα ευγενή τετράποδα. Οι ανάγκες είναι πολλές. Δεν συγκρίνεται με ένα απλό πέρασμα, αλλά ούτε με τη διοργάνωση μιας εκδήλωσης με συζητήσεις ή εικαστικά έργα κτλπ. 

Ο αριθμός των αλόγων ήταν μεγαλύτερος από πέρσυ, αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο καθόσον οι εποχές έχουν αλλάξει εντελώς. Γι΄αυτό απορώ, όταν ακούω κάποιους ανθρώπους να αναζητούν τα 200 και τα 300 άλογα! 

Δεν σκέφτονται ότι κάποτε στην περιοχή μας, κάθε σπίτι είχε ένα και δυο άλογα αφού αποτελούσαν μέσο εργασίας. 

Δεν σκέφτονται επίσης, ότι εκείνα τα άλογα ήταν πιο γερά και πιο σκληρά κι έτσι φιλοξενούνταν άνετα στους σταύλους ή αχούρια όπως τους ονομάζαμε, δίχως να απαιτούνται ιδιαίτερες συνθήκες. Έμεναν και έξω, το θυμάμαι από τα παιδικά χρόνια.

Δεν σκέφτονται ότι τότε υπήρχε κάποιο χρηματικό έπαθλο, το οποίο με όλες τις αλλαγές που συμβαίνουν..χάθηκε κι αυτό. 

Η εποχή μας, αγαπητοί μου απαιτεί γηποιότητα γενικά,διότι όλα φθίνουν.Ποιότητα στις παροχές προς τους ιπποπαραγωγούς - ιπποεκτροφείς και στα άλογά τους. Ποιότητα προς τους φιλοξενούμενους γενικά. Εάν δεν επιδιώξουμε την ποιότητα, δεν θα αυξηθει ο αριθμός των ίππων.

Ακόμη, εκείνες τις εποχές με τα πολλά άλογα, οι νοικοκυρές ζύμωναν και φούρνιζαν, για το κυριακάτικο τραπέζι έσφαζαν την κότα κτλπ. Βλέπει κανείς να συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Είναι δυνατόν, να γινόμαστε εμμονικοί με τον αριθμό των αλόγων; Καλό θα είναι να θυμόμαστε ότι αρχές της δεκαετίας του 1990, η Ιππική Έκθεση πήγε να σβήσει από το χάρτη του αρμόδιου Υπουργείου και σώθηκε χάρη στις γνωριμίες κάποιου συμπολίτη.

To ηθικό μας χρέος είναι  όλοι μαζί να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να κινητοποιήσουμε τα πάντα για να ανέλθει ο ιστορικός θεσμός κι όχι να περιμένουμε κάθε χρόνο για να μουρμουράμε, να βρίζουμε, να ειρωνευόμαστε όσους προσπαθούν..

Υπάρχουν κενά τα οποία πιστεύω ότι θα καλυφθούν, με τη βοήθεια των αρμοδίων.

Το κυριότερο σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη είναι μια σοβαρή προσφορά στους ιπποπαραγωγούς και ιπποεκτροφείς που κάθε χρόνο μας τιμούν (κυριολεκτικά κι όχι από συνήθεια) με την παρουσία τους. Χρηματικά έπαθλα -δυστυχώς- δεν γίνεται να επανέλθουν τουλάχιστον για την ώρα. Όμως υπάρχουν κι άλλο τρόποι, ώστε να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας και να συνδράμουμε στη θυσία των ανθρώπων που έρχονται να τιμήσουν την Ανδραβίδα και την Ιππική Έκθεση. Οι εποχές άλλαξαν - το τονίζω- και τα έξοδα για όλους είναι πολλά.

Επίσης θα πρέπει να διευκρινιστεί ο τρόπος λειτουργίας της βραδυνής επίδειξης και η σχέση του με την αυθεντική Ιππική Έκθεση. 

Όπως γνωρίζουμε, τα στάδια της Έκθεσης είναι η εγγραφή των ίππων που γίνεται στο Δημαρχείο της Ανδραβίδας.

Το επόμενο στάδιο, λαμβάνει χώρα το Σάββατο το πρωί, όπου γίνεται η εξέταση των ίππων και τέλος  την Κυριακή το πρωί γίνεται η επίδοση αναμνηστικών στους ιπποπαραγωγούς και ιπποεκτροφείς.

Για να είμαστε ειλικρινείς, η επίδειξη που διεξάγεται το Σάββατο το βράδυ, έχει αποδυναμώσει το κοινό που ήταν πάντα στο Ιππικό Κέντρο την Κυριακή το πρωί. Γι' αυτό χρειάζεται επαναπροσδιορισμό, όλη η διαδικασία.

Όμως, είναι αξιοσημείωτη και άξια συγχαρητηρίων η συμμετοχή εκλεκτών ιπποπαραγωγών, ιπποκτροφέων, ιππέων και αμαζόνων, για αυτό το σημείο της δράσης. Κάποιοι ήρθαν για πρώτη φορά κι άλλοι για δεύτερη. Κάποιοι ήρθαν μετά από πολλά χρόνια!

Την εκδήλωση άνοιξαν τα μικρά παιδιά και το θετικό της υπόθεσης είναι πως τα παιδιά φορούσαν κράνος.

Φέτος, εξαιτίας κακής συνεννόησης, την Κυριακή το πρωί δεν υπήρχαν καθίσματα στον χώρο όπου παρακολουθεί το κοινό.Κάτι που δεν θέλω να χαρακτηρίσω... έκανε κάκιστη εντύπωση. Εκείνη τη στιγμή η επιτροπή, αλλά και ο Δήμαρχος ο κ. Λέντζας, καλέσαμε τους επισκέπες να προσέλθουν στις κερκίδες των επισήμων. Όντως κάποιοι ήρθαν. Αυτή η λύση εκείνης της στιγμής, εννοείται ότι δεν διαφοροποιεί την κατάσταση. Απλά είναι μια μικρή ένδειξη σεβασμού.

Επειδή η επιτυχία του θεσμού δε οφείλεται στους άλλους..μα στις δικές μας προσπάθειες και συμπεριφορά, καλό θα είναι ως κοινωνία - Ανδραβίδα- να μελετήσουμε τα δικά μας κενά..

Κατακρίνουν ...αντί να δουν σε τι ευθύνονται. Πως εξηγείται το γεγονός που ήθελε στι 21.00 , να μην υπάρχει η δυνατότητα αποστολής για λίγα μπουκαλάκια δροσερό νερό, στον χώρο διεξαγωγής όπου υπήρχαν οι μεγάλοι άνθρωποι; 

Οι ιπποπαραγωγοί και ιπποεκτροφείς μας ανέφεραν, ότι δεν βρήκαν κάτι για εύκολο φαγητό (σουβλατζίδικο ή κάτι παρόμοιο)..Όσο για το μεσημέρι ανύπαρκτη η δυνατότητα. 

Πόσο δύσκολο είναι εκείνες τις μέρες, να λειτουργεί κάτι; Λόγια ανθρώπων, που έφεραν τα άλογά τους από την Παρασκευή.

Για να επιθυμούμε κόσμο στη μικρή μας πόλη, (για να έρθουν παραπάνω άλογα) πρέπει να μπορούμε να του προσφέρουμε τα απαραίτητα.

Κι άλλα που αφορούν την περιποίηση των προσώπων της Επιτροπής (και των προσώπων με τους ίππους), οι οποίοι εδώ και κάποιες δεκαετίες τιμούν τον τόπο μας. 

Μια αρνητική ροή , ξεκινά σχετικά με την απαίτηση των περισσότερων ενδιαφερομένων, που επιθυμούν να περάσουν πρώτοι στη βραδινή επίδειξη. Πως είναι δυνατόν να είναι εφικτό κάτι τέτοιο; 

θαύμασα για ακόμη μια φορά, τους ανθρώπους που μας είπαν " μην ασχολείστε, όπως βολέψει" . Και το είπαν με χαμόγελο. 

Υπέροχη συμπεριφορά ενός μπαμπά με το μικρό του αγόρι, που δεν ασχολήθηκαν κι ας είχαν μια πανέμορφη παρουσία.Αυτός ο κύριος (από άλλη περιοχή) ήταν που απάντησε στην ερώτηση μου 'τι θέλετε να ακουστεί για εσάς;' , ' τι να ακουστεί;Η παρουσία του καθενός , τα λέει όλα'.

 Επίσης ένας μπαμπάς με δυο αγοράκια (από άλλο νομό), που με χαμόγελο μας είπαν, δεν πειράζει κι αν δεν μπορέσουμεν να περάσουμε, αρκεί να είμαστε όλοι καλά. Αυτά τα πρόσωπα, δεν τα ξεχνώ και πάντα θα τους εύχομαι τα καλύτερα! Υποκλίνομαι μπρος στο μεγαλείο τους.

Οι εθελοντές ήταν οι ίδιοι που είναι πολλά χρόνια, αυτοί που μάχονται και θυσιάζονται με ανιδιοτέλεια. Υπόψη ότι η Ιππική Έκθεση είναι θεσμός που διεξάγεται από τη Δημοτική Αρχή.Ανήκει σε όλους μας και κανένα πρόσωπο ή ομαδικός φορέας (σύλλογος κτλπ) δεν έχει τον πρώτο λόγο, δεν γίνεται να αναδειχθεί. Όλοι όσοι εργαζόμαστε - προσφέρουμε, έχουμε τον ρόλο του εθελοντή, ρητά! 

Οι εθελοντές στους οποίους αναφέρομαι, εργάστηκαν σχεδόν δυο εβδομάδες για θέματα νερού καλ στον χώρο των αλόγων, φρόντισαν έως την τελευταία στιγμή τον στίβο και διάφορα άλλα που λογικό είναι να προκύπτουν την τελευταία στιγμή.. Στον χώρο του Ιππικού είναι αυτοί που έχουν καθαρίσει με τα χέρια τους, έχουν ασπρίσει το δέντρα, έχουν τοποθετήσει φρεάτια προς ασφάλεια όλων, έχουν μαζέψει τα σκουπίδια καλ. Υπάρχουν ντοκουμέντα για όλα τα χρόνια.

Ακόμη στα σπίτια τους και στους σταύλους τους, φιλοξενούνται άνθρωποι και άλογα, απ' την εποχή των προγόνων τους.

'Επίσης δεν κατάλαβα....που κάποιο πρόσωπο  της μικρής πολιτικής, αναφέρθηκε σε συλλόγους, Ειλικρινά, κρίμα που δεν είχε σωστή πληροφόρηση.Ο ιστορικός θεσμός ανήκει στον Δήμο (σε όλους δηλαδή) κι όσοι στεκόμαστε δίπλα, αφήνοντας υποχρεώσεις κτλπ, είμαστε εθελοντές - ξεχνώντας την σχέση με συλλόγους και αυτοδιοικητικές συμπάθειες ή αντιπάθειες.

Όπως είπε ο καθηγητής Πανεπιστημίου και επί σειρά ετών πρόεδρος της Ελλανοδίκου Επιτροπής , κ. Ιωάννης Μενεγάτος, η εν λόγω έκθεση είναι η μοναδική που επέζησε από τις εκθέσεις που είχαν δημιουργηθεί στη δεκαετία του 1920. Άρα..το χρέος μας, είναι ακόμη μεγαλύτερο.

Με αυτά τα δεδομένα και με τη φράση που είπε ο κ.Μενεγάτος " και του χρόνου άπαντες παρόντες" , εύχομαι όλοι να αγαπήσουμε όλοι αληθινά τον τόπο και την ιππική μας παράδοση - ιστορία.

Κάθε συμπολίτης  μπορεί να προσφέρει, αρκεί να έχει συνειδητοποιήσει ότι έχουμε χρέος στους προγόνους μας για αυτή τη βαριά κληρονομιά. Αρκεί να κατανοήσει, πως η αγάπη και το ενδιαφέρον για τον πολιτισμό, αποτελούν αξία αδιαπραγμάτευτη. Ας υποκλιθούμε στα οστά των προγόνων μας κι ας αφήσουμε κάθε ίχνος παρεξηγήσεων και μικρών ανθρώπινων καταστάσεων. Η ζωή είναι μικρή κι οφείλουμε να δίνουμε χώρο μόνο στη χαρά, στη δημιουργικότητα. Να συνθέτουμε καθημερινά, τα ίχνη που θα αφήσουμε πίσω μας, με τον καλύτερο τρόπο!

Με σεβασμό 

Σοφία Δ. Αγραπίδη