Παρασκευή 12 Ιουλίου 2024

Ανδραβίδα,φιλοξενία,Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας "Ο Σπάρτακος"

 

H Aνδραβίδα συνδέεται με τη γνωστή ελληνική φιλοξενία, πολλά χρόνια πριν. Δεν γνωρίζω το επίπεδο, που διατηρείται σήμερα σ' αυτόν τον τομέα. Όμως με βεβαιότητα αναφέρω ότι ο πρόεδρος και το ΔΣ του ως άνω Ομίλου, είναι αυθεντικοί εκπρόσωποι της εν λόγω σημαντικής έννοιας. Όπου κι αν βρέθηκα στην Ελλάδα, γνώρισα ανθρώπους που αναφέρθηκαν με ιδιαίτερη χαρά, στη φιλοξενία που δέχθηκαν από τους Σπαρτακιστές καθώς κι από τους γονείς αυτών.
Έτσι κάνουμε πάντα στον Όμιλο, όταν πρόκειται για σοβαρά πολιτιστικά γεγονότα, καθώς επίσης με δράσεις ποιότητας , που έχουν ως σκοπό την ανάδειξη του τόπου μας. Διότι πολιτισμός δεν είναι ότι περιτριγυρίζεται από τον εαυτό μας και τη δική μας προβολή, αλλά από το ταξίδι της ιππικής μας ιστορίας.
Έως τώρα στον χώρο όπου βρισκόμαστε, στο ιππικό κέντρο "Καπετανόπουλου", έχουν φιλοξενηθεί άλογα φίλων και γνωστών που λαμβάνουν μέρος στην Ιππική Έκθεση του Σεπτεβρίου, καθώς επίσης φιλοξενήθηκαν άλογα και για άλλη δράση, εκτός του Ομίλου μας.
Αυτές τις μέρες με χαρά και τιμή, φιλοξενούμε άλογα, για τις ανάγκες κάποιας κινηματογραφικής ταινίας, που θα κάνει τον τόπο μας γνωστό σε όλο τον κόσμο.
Αυτό οφείλεται στην εκτίμηση του έργου μας. Έτσι γεννήθηκε η εμπιστοσύνη που μας δείχνουν οι εξαιρετικοί φίλοι και πολύ αξιόλογοι επιχειρηματίες, ο Γιώργος Μαγγίνας με δραστηριοποίηση στην Αττική κι ο Μιχάλης Στέφης από την Κόρινθο με δραστηριοποίηση στην Τήνο. Επίσης φίλοι από τη Βουλγαρία, καθώς και οι συνοδοί όσων προανέφερα.



Το ιππικό γέμισε άλογα κι ανθρώπους, με τους οποίους συζητήσαμε επί δημιουργικών στόχων.













Οι στόχοι μας βγαίνουν από τα στενά όρια της πόλης και του νομού και προχωράμε με γνώμονα την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό στο άλογο, στην Ανδραβίδα και την ιππική της ιστορία.
Το ξεκίνημα έχει γίνει με τη συμμετοχή μας στη Διεθνή Έκθεση Zootechnia  που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη, με τη συμμετοχή στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου στη Λακωνία και στην Αττική, με την παρούσα φιλοξενία που εξυπηρετεί καλλιτεχνικούς σκοπούς οι οποίοι θα περάσουν και τα σύνορα της Ελλάδας.
Ευχαριστούμε πολύ τους εξαιρετικούς φίλους για την εμπιστοσύνη και τους ευχόμαστε καλή επιτυχία στο έργο τους.
Εννοείται ότι θα είναι πάντα ευπρόσδεκτοι, όπως ο κάθε φίλος ή γνωστός που γνωρίζει από καλή συμπεριφορά σε άλογα κι ανθρώπους, όπως κάθε φίλος ή γνωστός που παράγει σοβαρό έργο.

Σοφία Αγραπίδη
Στρκος Σ.Ξ - ε.α, Συγγραφέας
Μέλος του ΔΣ του ΟΦΑΣ

Επιστρέφοντας στον προορισμό τους!




















Όταν το πράσινο μεταμορφώνεται σε λαμαρίνες..Λεωφόρος Αλεξάνδρας,στάση Σόνια.

Οι εποχές αλλάζουν..τα πάντα ρει. Όμως κάποιες αλλαγές μοιάζουν.. μελανό στίγμα, καθόσον οι επιπτώσεις απλώνονται σαν τα κλαδιά του γέρικου πλάτανου, στον ανθρωπιστικό και περιβαλλοντικό τομέα.
Αυτά τα χρόνια ψυχανεμίζομαι, όπως κι αρκετοί άλλοι πολίτες, ότι ο αγώνας για το περιβάλλον δηλαδή για να έχουμε πράσινο στις γειτονιές της πόλης, για να έρχονται την άνοιξη τα κοτσύφια και να θυμίζουν το θαύμα της ζωής σε όλες τις μορφές, υποβαθμίζεται.
Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι ενώ υπάρχουν λύσεις (γνώμη και μελέτες ειδικών), πλατείες και παρκάκια χάνονται στον βωμό της εξέλιξης;
Την εξέλιξη τη θέλουμε όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι.Την εξέλιξη όμως που σέβεται τον άνθρωπο και τη φύση, την οποία έχει ανάγκη (αλληλένδετη η σχέση μεταξύ τους).
Μετά την πλατεία Εξαρχείων, που πραγματικά οι λαμαρίνες έχουν τη θέση των δέντρων που γνωρίσαμε, που άνθιζαν την άνοιξη και αποτελούσαν μια όαση σε όλες τις εποχές, εκεί που πλέον στα καφέ ο ουρανός δεν φαίνεται..ήρθε η σειρά μιας όμορφης γειτονιάς της περιοχής του Γύζη, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, στη γνωστή στάση Σόνια. Η περιοχή αυτή είναι όρια με τη Νεάπολη.
Είναι σχεδόν σαράντα χρόνια που λειτουργεί το καφέ μπαρ Δυναστεία, γνωστό καθόσον άνθρωποι από κάθε χώρο αποτελούσαν κι αποτελούν τους θαμώνες. Τον χειμώνα και λόγω της λειτουργίας των γειτονικών θεάτρων. Ο κήπος της γειτονιάς, όπως το ονόμαζαν μέχρι προχθές οι κάτοικοι τριγύρω. 
Τις Κυριακές τα πρωινά, οι μεγάλη σε ηλικία απολάμβαναν την παρέα τους , τον φυσικό φως και τη δροσιά το καλοκαίρι, τη θαλπωρή του ήλιου τον χειμώνα. Πολλά βραδάκια παρέες όλων των ηλικιών, στον κήπο παρακολουθούσαν τους αγαπημένους τους αγώνες. Πολλοί πραγματοποίησαν όλα αυτά τα χρόνια, εκδηλώσεις για όμορφα γεγονότα της ζωής τους.
Όμως, ένα σύνολο ανθρώπων, με πολύ σημαντική παρουσία, είναι οι ασθενείς αλλά και οι συγγενείς - συνοδοί (πλειονότητα) των ασθενών , της παρακείμενης κλινικής "Κούρκουλος", όπου περνούσαν στον κήπο, τις ώρες της αναμονής..τις ώρες που οι δικοί τους άνθρωποι υποβάλλονταν στα θεραπευτικά σχήματα.
Τα έργα για το ΜΕΤΡΟ, έχουν ξεκινήσει και το κομμάτι αυτό είχε μείνει ανέγγιχτο. Ξαφνικά χθες η γειτονιά είχε την απογοήτευση, της συνάντησης με τις λαμαρίνες... 
Έτσι ο κήπος με τον μεγάλο ευκάλυπτο όπου υπό τη σκιά του, ακούστηκαν ιστορίες και ιστορίες, τα όμορφα φυτά που είχαν τοποθετήσει οι ιδιοκτήτες του καταστήματος (ανακαινισμένος κήπος), τα δέντρα όπου φώλιαζαν τα γλυκά φτερωτά του ουρανού, πλέον εγκλωβίστηκε...μοιάζει σαν άνθρωπος άδικα φυλακισμένος... κι όπου να 'ναι τα δέντρα θα κοπούν , όπως γίνεται παντού. 

 


Είμαι υπέρ της εξέλιξης, αλλά με σεβασμό. Πιστεύω ακράδαντα ότι θα μπορούσε να διατηρηθεί ο κήπος, όπως και άλλα σημεία στην πόλη.
Αν παραδειγματιστούμε απ' την πρόοδο του τσιμέντου, θα καταλάβουμε πόσο κακό κάνουμε τελικά... Κάποτε ήταν οι μονοκατοικίες με τις αυλές, τα πηγάδια, τους κήπους κι έγιναν πολυκατοικίες, άχαρα κτίσματα, με μπόλικο τσιμέντο, ώστε το γκρίζο να γκριζάρει και τον εσωτερικό κόσμο.. Οι αυλές χάθηκαν, τα πηγάδια επίσης, όπως άλλωστε τα ποτάμια στην πόλη, όπως το πράσινο απ' τους λόφους που μεταμορφώθηκε σε καμμένη γη και μετά σε οικισμούς..
Εννοείται ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να χτίσει, αλλά ας υπήρχε φραγμός στο ύψος και στον ρυθμό (απαραίτητη έστω η μικρότερη νησίδα πράσινου).
Ο Θεός, ύλη και χρήμα, έχει πολλά θύματα...

Μακάρι να βρεθούν ειδικοί , που θα αγαπούν τον άνθρωπο και τη φύση, όπως άλλοτε..

Μακάρι το κάθε βήμα να ακολουθεί το αρχαίο ρητό "μέτρον άριστον".


Σοφία Δ. Αγραπίδη
Στρτκός Σ.Ξ,ε.α - Συγγραφέας

Φωτογραφία από το διαδίκτυο.




Τρίτη 9 Ιουλίου 2024

Ανδραβίδα και η χαμένη αίγλη.

Το λαμπρό παρελθόν της Ανδραβίδας αποτελεί γεγονός που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, καθόσον έχει γραφεί στις σελίδες της ιστορίας με χρυσά γράμματα.

Ακόμη και στα νεώτερα χρόνια, άνθιζε η πόλη σε πολλούς τομείς. Αργότερα είχε όλες τις υπηρεσίες....σε εποχές δύσκολες.

Δυστυχώς όμως το παρόν δεν είναι φωτεινό κι αυτό το παρατηρώ τουλάχιστον τα τελευταία δέκα (και παραπάνω) χρόνια.

Η προσωπική μου άποψη θέλει αυτή τη στασιμότητα..να την καλλιεργεί η νοοτροπία της τοπικής κοινωνίας, όπως και της πλειονότητας του Νομού Ηλείας, που εστιάζει το ενδιαφέρον στα προσωπικά θέματα κι όχι στο κοινό καλό.

Για την απουσία Αστυνομικού Τμήματος, τα έχω αναφέρει πολλές φορές. Οι αιτιολογίες μη ύπαρξής του, καθώς και μετακίνησής του..αστείες.
Δυο πανάξια στελέχη , δυο νέους ανθρώπους , δυο Αστυνομικούς με έργο και το μέλλον μπροστά τους, έχει θυσιάσει..
Δεν μετράει όμως το ηθικό μέρος, μετρούν οι πλάγιες οδοί... Αποτελέσματα αναλγησίας και σοβαρής έλλειψης ενδιαφέροντος..
Εννοείται ότι απουσία ασφάλειας..αποχωρούν κι οι άλλες υπηρεσίες όπως Τράπεζα και ΕΛΤΑ.
Ποιος είναι αυτός που δεν γνώριζε την αλυσίδα των συνεπειών;
Πόσο αστείο μου ακούστηκε όταν πολίτης .... έδινε υποσχέσεις για επιστροφή του Α.Τ; Μάλιστα μου είχαν τηλεφωνήσει, γνωρίζοντας το ενδιαφέρον μου για τη γενέτειρα και πραγματικά έκρυβα τη θλίψη μου..Ήταν τόσο πεπεισμένοι κάποιοι αθώοι συμπολίτες.
Τι να πει κανείς, για την αποδυνάμωση των σχολείων;Γιατί οι μαθητές των στελεχών της Αεροπορίας (δεκαετίες...) δεν έρχονται στην Ανδραβίδα;
Πολλοί απλά γιατί οι εκάστοτε αρμόδιοι , κοιτούσαν το προσωπικό βόλεμα..και πάλι εικόνα του Νομού μας.
Στη σημερινή εποχή όταν παρακαλάς τον κάθε πολιτικό της μικρής και μεγάλης κλίμακας, για να σου φέρει τα δικαιολογητικά, για να σου κλείσει το ραντεβού στο νοσοκομείο, για να βρει δουλειά στον συγγενή σου κι άλλα πολλά... το βέβαιο είναι ότι δεν μένει χρόνος και χώρος για το κοινό καλό και πάλι.
Κι ερχόμαστε στο   το 13ο Διεθνές Φεστιβάλ Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης με τίτλο «Ο πολιτισμός μας ενώνει», στο οποίο η πρώην πρωτεύουσα του Μεσαίωνα δεν έχει καμιά θέση!!!
Σχολιάστηκε σήμερα σε έναν χώρο πολιτισμού όπου βρέθηκα εδώ στην Αθήνα, με ανθρώπους καταξιωμένους , οι οποίοι γνωρίζουν τον τόπο...δεν θέλω να μεταφέρω αυτά που είπαν από τον θυμό και τη θλίψη τους.
Ποιος λογικός νους να αποδεχτεί αυτή την απαξίωση;
Ποιος έμπειρος επί των πολιτιστικών να αποδεχτεί ότι η Ανδραβίδα με τη μεγάλη πλατεία η οποία εκτείνεται μπροστά από τον αρχαιολογικό χώρο, δεν βρίσκεται στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ, αλλά όμορες περιοχές βρίσκονται πάνω από μια φορά;
Δυστυχώς το Φεστιβάλ πικραίνει..δυστυχώς ο πολιτισμός για να σκορπά χαρά και να ενώνει, απαιτεί αντικειμενική διαχείριση.
Όσο για τη Ρώμη και τα σχετικά..κάθε φορά που λαμβάνει μέρος, η μετάβαση σε όμορφο μέρος του εσωτερικού αλλά και στο εξωτερικό (συνήθως με κάλυψη εξόδων), σε διάφορους φορείς...ως γνωστόν υπάρχουν πολλοί ενδιαφέρομενοι και οικείοι αυτών για να "στηρίξουν" και για να "ταξιδέψουν" τον πολιτισμό.

Αχ!Ανδραβίδα είπε σήμερα ένας φίλος Καθηγητής Πανεπιστημίου...πόσο δίκιο έχει!
Θα ανάβουμε κεριά για το καλό αυτού που φρόντισε και υπάρχει η πόλη μας, στην ονομασία του Δήμου, καθόσον ανάπτυξη άλλη και η ενασχόληση από τους αρμοδίους, έχει ακόμη πολύ δρόμο για να έρθει.

Από το προφίλ του φίλου,δημοσιογράφου, ιστορικού, συγγραφέα κ. Περικλή Καπετανόπουλου

"Η πόλη της Ανδραβίδας, στα ανατολικά όρια του κάμπου Γαστούνης – Ανδραβίδας, επελέγη από τον Γάλλο σταυροφόρο που ξεκίνησε την κατάληψη της Πελοποννήσου, Γουλιέλμο Σαμπλίττη, ως πρωτεύουσα του πριγκιπάτου της Αχαΐας. Πριν από τη φραγκική κατοχή ήταν ήδη μια από τις σημαντικότερες και μεγαλύτερες πόλεις του Μοριά. Στο Χρονικό του Μορέως, η Ανδραβίδα αναφέρεται ως χώρα η λαμπρότερη στον κάμπον του Μορέως".

Όποια ιδιωτική, συλλογική ή κοινοτική προσπάθεια κι αν γίνεται (αξιέπαινος ο αγώνας του καθενός), η αίγλη της Ανδραβίδας μας βρίσκεται μόνο στην ιστορία και στην Αγιά Σοφιά όσο κρατάει ακόμη.

Βρίσκεται και στους λίγους ρομαντικούς κι ανιδιοτελείς της πόλης κι εκτός αυτής!

Όπως αναφέρω συνεχώς, οι απόψεις μου δεν σχετίζονται με κριτική στα πρόσωπα της αυτοδιοίκησης, διότι πολλοί ψάχνουν ευκαιρία ν' ανοίγουν τέτοιους διαλόγους..

Καλό θα ήταν όμως, να γνωρίζαμε κάποια στιγμή ποια είναι η στάση των εκπροσώπων μας.

Ο σεβασμός μου προς τους θεσμούς είναι δεδομένος.

Όπως δεδομένο είναι το συμπέρασμα, ότι εδώ και χρόνια καταρρέει η υγιής κατάσταση του τόπου.

Το μόνο σίγουρο, ότι όσοι προσπαθούμε ανιδιοτελώς , δεν θα πάψουμε ποτέ τον αγώνα μας.

Δεν δημοσιεύουμε τα βήματά μας όμως, διότι δεν επιδιώκουμε τις επευφημίες.


Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκος Σ.Ξ - ε.α ,Συγγραφέας

Υ.Σ Αυτονόητο ότι αν κάνω λάθος, ζητώ δημόσια συγγνώμη. Οι απόψεις πηγάζουν από το πρόγραμμα του Φεστιβάλ που διάβασα στα ΜΜΕ.

Σάββατο 6 Ιουλίου 2024

Aρχαίοι Έλληνες Κυνικοί φιλόσοφοι, ΠΑΝΟΣ ΖΕΝΕΛΗΣ

Συνηθίζω όταν ολοκληρώνω τη μελέτη ενός βιβλίου, να δημιουργώ ένα αφιέρωμα μέσω αυτού του ιστότοπου προκειμένου να παρουσιάσω τις εντυπώσεις, τις σκέψεις, την αύρα που μου άφησε.

Το παρόν κείμενο (αφιέρωμα) αφορά στο ταξίδι μέσα από τις σελίδες, του ανεκτίμητου συγγραφικού πονήματος: 

 Αρχαίοι Έλληνες

Kυνικοί φιλόσοφοι

και όψεις του κυνισμού

στη σύγχρονη εποχή

του συγγραφέα Πάνου Ζενέλη, από τις εκδόσεις ΜΕΔΟΥΣΑ 2020

              

Συνήθως γνωρίζω πρώτα τα βιβλία και μετά τους συγγραφείς.Όμως σ' αυτή την περίπτωση, γνώρισα πρώτα τον συγγραφέα.

Σε μια από τις αγαπημένες μου πρωϊνές βόλτες στο ιστορικό κέντρο και επιδιώκοντας να γνωρίζω μικρά καταστήματα με είδη ραπτικής, νήματα κτλπ, με αύρα ρομαντικών καιρών, εισήλθα σε ένα από αυτά και εντυπωσιάστηκα από την κουλτούρα που σε κυριολεκτικά με ταξίδεψε σε πιο όμορφες εποχές για την κοινωνία. 

Ως συνήθως, δεν άργησα να ανοίξω κουβέντα με το ευγενέστατο ζευγάρι που βρίσκεται εκεί και στην πορεία ανακαλύψαμε ότι έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα, για θέματα συγγραφικά, πολιτιστικά, κοινωνικά, δημιουργικά.

Η χαρά μου είναι μεγάλη διότι ο Πάνος και η Ανδριάνα είναι δυο πολύ καλλιεργημένοι άνθρωποι κι αποτελεί τιμή η συζήτηση μαζί τους. Πάνω απ' όλα όμως διακρίνονται από μετριοφροσύνη. Είναι αυτό που μου αρέσει και νομίζω ότι χαρακτηρίζει γενικά,τα πρόσωπα τα οποία έχουν δώσει βάση στην εσωτερική καλλιέργεια.

Εκτός της πλούσιας πηγής με πανέμορφα ποιοτικά είδη, που αποτελεί το κατάστημά τους, καθώς και της προσεγμένης συγγραφικής ιδιότητας του Πάνου, εντύπωση μου έκανε η σκηνοθετική του ικανότητα. Έχω την τύχη να απολαύσω κάποια ντοκιμαντέρ, τα οποία χωρίς άλλη σκέψη με πήγαν στον τόπο τον οποίο αναφέρονται, με γέμισαν με γνώσεις και εικόνες.
Μέσα από τη γνωριμία, επήλθε η δωρεά του συγγραφικού έργου για το οποίο γίνεται ο λόγος, σ' αυτό το αφιέρωμα.


Είναι αλήθεια, ότι αρκετά βιβλία που σχετίζονται με τη φιλοσοφία, δεν διαβάζονται εύκολα, καθόσον οι όροι που χρησιμοποιούνται δεν είναι τόσο γνωστοί, αλλά και γιατί ο τρόπος της γραφής απευθύνεται μόνο σε όσους έχουν αφιερώσει τη ζωή τους, σ' αυτό το είδος συγγραφής και μελέτης.
Το εν λόγω βιβλίο, σύμφωνα με την αναγνωστική μου εμπειρία και συνάμα την ταπεινή μου άποψη, αποτελεί ένα εγχειρίδιο για το θέμα στο οποίο αναφέρεται, που είναι ικανό να βοηθήσει όποιον το θελήσει, να μάθει για τους Κυνικούς Φιλόσοφους, καθώς και να ξεδιαλύνει κάθε διαστρεβλωμένη έννοια του όρου "κυνικός". Έναν όρο που χρησιμοποιείται σήμερα, για να προσδώσει σε κάποιον αρνητικά χαρακτηριστικά. 
Στην ύλη των 150 πενήντα περίπου σελίδων, ο συγγραφέας παρουσιάζει τα περί Κυνικών Φιλόσοφων και τις όψεις του κυνισμού στη σύγχρονη εποχή, μετά από μια πλούσια βιβλιογραφική μελέτη και φυσικά της έρευνας που φαίνεται ότι έχει κάνει. Ο αναγνώστης εύκολα αντιλαμβάνεται ,ότι ο Πάνος Ζενέλης έχει διεισδύσει στο φιλοσοφικό θέμα, στο αντικείμενο που πραγματεύεται.
Οι Κυνικοί Φιλόσοφοι προσπαθούσαν να δώσουν αξία στην εσωτερική γαλήνη, μακριά από κάθε υλική απόλαυση. Καμία σχέση ο Κυνικοί, δεν έχουν με τους κυνικού που φέρουν την αλαζονική στάση και όλα τα σχετικά. 
Ανέκαθεν είχα την απορία, πως έγινε και πήρε άλλη μορφή αυτή η πολύτιμη έννοια.
Πως είναι δυνατόν, μέσα από την πορεία έξι αιώνων, που ακολούθησαν οι Κυνικοί Φιλόσοφοι.
Πιστεύω ότι αυτή η εργασία του Πάνου Ζενέλη, μας βοηθάει πάρα πολύ όχι μόνο από την πλευρά των γνώσεων, αλλά αποτελεί ένα βήμα που μας βοηθάει για την εσωτερική μας καλλιέργεια και αρμονία.
Δεν αναφέρομαι στο περιεχόμενο με αποσπάσματα ή άλλες πληροφορίες, διότι αξίζει να το μελετήσετε.

Με απόλυτη ειλικρίνεια, αναφέρω ότι με τόση άνεση μελέτησα βιβλίο περί φιλοσοφίας, μετά από αρκετό καιρό.
Συγχαρητήρια στον συγγραφέα και θερμές ευχαριστίες που μας ταξιδεύει στον σπουδαίο κόσμο την Κυνικών, ξεριζώνοντας από τη σκέψη μας κάθε ίχνος των κυνικών.

Με τιμή

Σοφία Δ. Αγραπίδη
Στρκός Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας

Στον απόηχο των Ημερών που πέρασαν.

Η Σαρακοστή πέρασε, όπως και η περίοδος της Λαμπρής. Οι λέξεις και οι φράσεις που ακούσαμε μέσα από τους στίχους των ύμνων, αποτελούν καθορι...