Μετά από κάθε συμφορά..
Σίγουρα ανοίγονται αγιάτρευτες πληγές στους οικείους, εκεί που πέφτει η φωτιά όπως λέει ο λαός.
Σίγουρα επικρατεί θυμός κι οργή, φόβος και ανασφάλεια στην κοινωνία.
Σίγουρα θέλουμε να επέλθουν αλλαγές ώστε να μην ξανασυμβεί..
Σίγουρα...κανένας δεν μπορεί να παρηγορήσει τα πρόσωπα των οποίων άδειασε η αγκαλιά από τους αγαπημένους τους.
Όταν βρέθηκα πριν από κάποια χρόνια κοντά σε γονείς αλλά και σε οικογένειες που χτυπήθηκαν αλύπητα.. ..τους άφηνα να μου λένε ότι θέλουν για τους αγγέλους τους, αφηγούνταν ιστορίες από τη ζωή τους, θυμούνταν χαρούμενα και στενόχωρα περιστατικά κι άλλα πολλά.Πολλές φορές ανοίγαμε και συζήτηση όπως τους άρεσε.Είναι το πιο ανακουφιστικό. Τα υπόλοιπα όπως " ο χρόνος είναι ο γιατρός του πόνου" ή " θα περάσει" ή " έχεις κι άλλα παιδιά" ή " θα βρεις άλλον - άλλη" ή " θέλω να είσαι όπως πρώτα" κι όλα αυτά..απλά κουράζουν και ενοχλούν, ακόμη και στο αιώνιο ταξίδι, μεγάλων ηλικιακά ανθρώπων. Ο καθένας ξέρει την ψυχή του και τις ανάγκες του.
Πρόσφατη συμφορά..
Με το τραγικό (στην πραγματικότητα δεν υπάρχει λέξη για χαρακτηρισμό..) πρόσφατο γεγονός, το οποίο δεν πρόκειται να ξεχαστεί από την πλειονότητα του λαού αν όχι απ' όλους, ήρθαν στην επιφάνεια (όπως συμβαίνει βέβαια σε παρόμοια γεγονότα) τα κακώς κείμενα της λειτουργίας των φορέων, τα αγκάθια που χαρακτηρίζουν κάποιους από την κοινωνία μας. Ζούμε την εκμετάλλευση του αγιάτρευτου πόνου του μεγάλου Σταυρού που θα φέρουν για πάντα οι οικείοι. Ζούμε την εκπόρνευση της λέξης πένθος που εκπροσωπεί το συναίσθημα της λύπης και της θλίψης που πλημμυρίζουν τον κάθε άνθρωπο ή τους ανθρώπους όταν βιώνουν κάποια μεγάλη συμφορά (κυρίως με τον θάνατο οικείων, αγαπημένων προσώπων) καθώς και τα έθιμα που ακολουθούνται.
Κάθε φορά με εθνικές τραγωδίες (για τις οποίες ευθύνονται άνθρωποι) και τώρα ακόμη περισσότερο με απόλυτη αιτιολόγηση...μετά το ξέσπασμα του κακού επέρχεται ο θυμός, η αγανάκτηση με τα συναισθήματα του φόβου, της ανασφάλειας, του εσωτερικού σκοταδιού που δημιουργείται.
Προσωπικά όπως κι άλλες τραγωδίες...αυτή βέβαια πολύ περισσότερο, την αποκαλώ έγκλημα όχι μόνο της μερικής ευθύνης του σταθμάρχη, αλλά της τεράστιας ευθύνης του κράτους μας (χρόνια τώρα...) που θυσιάζει την αξιοκρατία μπροστά στην ψηφοθηρία, μπροστά στην κερδοσκοπία καθώς και της πολύ μεγάλης ευθύνης αυτών που αποτελούν το "μέσον" του ως άνω υπαλλήλου.
Περί αντίδρασης του πλήθους
Η αντίδραση του πλήθους είναι σχεδόν πάντοτε η ίδια..
Σχετικά με την εκμετάλλευση που προανέφερα, είναι οφθαλμοφανέστατη η συμπεριφορά των διαφόρων μέσων πληροφόρησης (όχι όλων) αφού τα θλιβερά γεγονότα αποτελούν είδηση που δημιουργεί ακροαματικότητα, αναγνώσεις, κίνηση των σελίδων κτλ. Κάτι που αποτελεί τρόπο λειτουργίας τους, ανέκαθεν.
Αυτό που με προβληματίζει είναι ο τρόπος που από αρκετούς ιδιώτες χρησιμοποιούνται τα πρόσωπα των εκλιπόντων, ο πόνος των γονιών, συζύγων, αγοριών, παιδιών. Είναι άραγε η υπέρ ευαισθησία, είναι αφέλεια ή ενδόμυχα ένας τρόπος καταξίωσης όπως την ορίζουν στη σκέψη τους; Άκουσα αυτές τις μέρες ....για την απόκτηση ακολούθων, για να ανεβαίνουν σε likeς οι αναρτήσεις, για να δείχνουμε πόσο συναισθηματικοί χαρακτήρες είμαστε και να γινόμαστε αρεστοί.
Με προβληματίζει περισσότερο όταν αυτό γίνεται από πολίτες οι οποίοι ασχολούνται με τα αυτοδιοικητικά ή ετοιμάζονται να ασχοληθούν.Πόσο μικρός αυτός ο τρόπος για να αναδειχθεί ο ανθρωπισμός;Δήθεν τελικά;Πόσο πολύ υποβαθμίζεται ο όρος άνθρωπος;
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράσει αυτό που θέλει και δικαστής δεν είμαι, αλλά ως πολίτης που έχω γνωρίσει ποικιλία καταστάσεων, εκφράζω τις απόψεις μου και τους προβληματισμούς μου, αποσκοπώντας πάντοτε στο κοινό καλό.
Δεν χρησιμοποιούμε τον πόνο..Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να έρθουμε στη θέση των οικείων. Ας είμαστε λογικοί..Οι περισσότεροι πονεμένοι έχουν ασύγκριτα εξαιρετική συμπεριφορά από όλους μας.
Στο θέμα του σταθμάρχη..αδιανόητο να κατέχει αυτή τη θέση με τα δεδομένα που απαιτούνταν, όσο για τον τρόπο που ασκούσε (δεν ασκούσε..) τα καθήκοντά του ειλικρινά δεν βρίσκω καμιά λέξη για να τον περιγράψω..
Δυστυχώς όμως, εκπροσωπεί έναν μεγάλο αριθμό αρκετών πολιτών, οι οποίοι κατέχουν θέσεις..Πόσοι δεν έτρεξαν στο πολιτικό μέσον για να βολευτούν; Πως μιλάνε λοιπόν οι βολεμένοι που αδίκησαν... για τον βολεμένο;Φυσικά δεν εννοώ τους ανθρώπους με τα απαραίτητα προσόντα οι οποίοι εξαναγκάζονται να ζητήσουν βοήθεια για αυτό που τους ανήκει και τους αξίζει. Αναφέρομαι σε όλους εκείνους τους κενούς από προσόντα οι οποίοι αποτελούν ένα μεγάλος μέρος του σαθρού συστήματος και βρίσκονται σε όλους τους τομείς, σε καίριες θέσεις όπως αυτή του σταθμού..
Ο λόγος που γίνεται η παρούσα αναφορά είναι, γιατί εάν δεν αλλάξουμε αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία, δεν έχουμε ελπίδα..Εάν δεν αδειάσουν τα γραφεία των πολιτικών από τους αιτούντες το ρουσφέτι, πάλι θα βρεθούν σταθμάρχες..Η αλήθεια είναι πικρή.
Πλημμύρισε το διαδίκτυο από φωτογραφίες μαθητών, σχεδόν όλων των βαθμίδων με συνθήματα που δημιούργησαν σε σχηματισμούς των σχολικών τσαντών τους. Οι χαρακτηρισμοί είναι συγκινητικό, ελπιδοφόρο με τις διάφορες επευφημίες. Δεν έχει σημασία αν τα παιδιά το σκέφτηκαν ή το πρότειναν η μεγάλοι.Καμιά σημασία..
Αυτό που πιστεύω όμως ως αληθινά ελπιδοφόρο είναι, τα παιδιά (εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι που θα τους μεταλαμπαδεύσουμε τις αξίες) αυτά στη ζωή τους να μην λειτουργήσουν όπως ο κάθε σταθμάρχης, να έχουν αληθινή αγάπη για τους συμμαθητές τους , για τους συνανθρώπους τους γενικότερα. Τι νόημα έχει αυτή η κίνηση...όταν με κολακεία προς τους εκπαιδευτικούς τους προσπαθούν να φανούν καλύτεροι από το συμμαθητή τους που είναι καλύτερος; Τι νόημα έχουν τα συνθήματα όταν φέρονται περιφρονητικά (το λιγότερο) στο παιδί που έχει σωματικά ή ψυχολογικά προβλήματα ή στο παιδιά άλλων φυλών;
Τι νόημα έχει αυτή η προσπάθεια όταν στο λεωφορείο σπρώχνουν τον ηλικιωμένο για να περάσουν;
Θα το αναφέρω συνεχώς ότι οι αντιδράσεις μας στα λόγια είναι πάμπλουτες και αξιοθαύμαστες.
Στην πράξη όμως προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι, μήπως και ξεριζωθεί το κακό;
Υ.Σ Εννοείται ότι παντού υπάρχουν οι εξαιρέσεις όπως και οι άνθρωποι που ακούσια, βγαίνουν από το μέτρο σχετικά με τις αντιδράσεις επί του θέματος.
Με σεβασμό προς όλους.
Σοφία Δ. Αγραπίδη
Σημ. Οι φωτογραφίες προέρχονται από διαδικτυακή πηγή.
