Τελικά, ποιοι ανησυχούν για την απουσία τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ηλεία;

 

Αναμφισβήτητα όλη η Ελλάδα αποτελεί έναν ανεκτίμητο πολιτισμικό θησαυρό, από τον οποίο διδάχθηκαν γενιές και γενιές απ' όλο τον κόσμο. Έναν θησαυρό που η επίσκεψή του αποτελεί όνειρο ανθρώπων από κάθε γωνιά της γης.Αποτελεί κι έναν  περιβαλλοντολογικό πλούτο, καθόσον απλώνεται σε μια ποικιλία φυσικών στοιχείων, βουνά ψηλά και ρεματιές καταπράσινες, κορυφές γεμάτες μάρμαρο με φαράγγια που εκπέμπουν δέος.Κάμποι κι ελιές που ασημίζουν σε κάθε σκίρτημα των ανέμων, ανθισμένοι κήποι όλο το χρόνο.Ποτάμια όπου η μυθολογία πλέχτηκε στη ροή τους και λίμνες σαν ζωγραφιά.Δαντελωτά ακρογιάλια με ολοκάθαρα νερά όπου η παλέτα των χρωμάτων είναι μοναδική σε αποχρώσεις του γαλάζιου και του πράσινου.Όσο για τον ήλιο της χώρας μας; Aξιοζήλευτος για  όποιον γνωρίζει τη θαλπωρή και τ' απαλό του χάδι και λαμπερός όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.

Ένας πολύτιμος τόπος, τμήμα της πατρίδας μας, είναι και ο Νομός Ηλείας. Από τη φύση και τους ανθρώπους που έζησαν αιώνες πριν, ευλογημένος σε κάθε του γωνιά. Όπως έχω ξαναγράψει,όπως είναι γνωστό, διαθέτει άπλετο ηλιακό φως, βαρυσήμαντα αρχαιολογικά μνημεία, κάμπους και βουνά, πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά,λιμάνια. Όλα αυτά που στοιχειοθετούν την ανάγκη εκπαιδευτικών ιδρυμάτων αφού υπάρχουν τα δεδομένα για ανάπτυξη γεωργίας, κτηνοτροφίας, αλιείας, τουριστικού κλάδου, ιστορικού, αρχαιολογικού, μουσειολογικού τομέα κα. 

 

Δυστυχώς δεν έχει περάσει μεγάλο διάστημα από τότε που η απόφαση των αρμοδίων έθεσαν το Νομό μακριά από τον κατάλογο των περιοχών όπου φιλοξενούν σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο μοναδικός νομός σε όλη τη χώρα δίχως την ύπαρξη τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έγραφαν οι εφημερίδες.Τα ίδια βροντοφώναζαν μέσω του διαδικτύου αλλά και σε διά ζώσης συζητήσεις το πλήθος των πολιτών της Ηλείας. Όχι μόνο δεν ενισχύθηκε η τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά αφαίρεσαν και τις δυο σχολές που υπήρχαν (Μουσειολογίας και Γεωπονίας).

Το γεγονός δεν είναι μικρό ούτε ανάξιο για να γίνεται λόγος. Αν υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν κάτι τέτοιο κινούμενοι από κομματικούς φανατισμούς ή προσωπικά συμφέροντα, εξαπατούν τον εαυτό τους...διότι η απαξίωση της περιοχής μόνο δεινά θα φέρει.

Αυτές τις μέρες με χαρά πληροφορήθηκα από το διαδίκτυο και τον τύπο για τα εγκαίνια του Λυκείου στα Λεχαινά του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης. Ως γεγονός αξίζει πολλά συγχαρητήρια σε όλους, από αυτόν που ξεκίνησε τις προσπάθειες μέχρι αυτόν που ολοκλήρωσε την κατασκευή από τον μικρότερο σε θέση έως τον μεγαλύτερο που εργάστηκε. Ελπιδοφόρος οιωνός, ένα σχολείο με υψηλές προδιαγραφές, ώστε οι εκπαιδευτικοί να διδάσκουν και τα παιδιά να διδάσκονται με όρεξη και άνεση, δίχως προβλήματα. Ευχή μου ειλικρινά και όχι τυπικά, οι γονείς και οι κηδεμόνες να τονίσουν στους μαθητές κι αυτοί να το εμπεδώσουν, τον σεβασμό και τη φροντίδα που πρέπει να δείξουν προς το νέο σχολείο.Ακόμη να αποτελέσει χώρο όπου οι μαθητές θα θριαμβεύσουν με την μόρφωσή τους για ένα καλύτερο μέλλον.

Η τελετή των εγκαινίων έγινε με μεγαλοπρέπεια, κάτι που δεν μπορώ να πω ότι δεν άξιζε, όμως είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν πάντα τη διαφορά.

 

Η εικόνα των  Ηλείων αρχόντων, πολιτών και εκπροσώπων διαφόρων τομέων είναι δεδομένη γιατί χαρακτηρίζεται από όσα τους επιβάλλει η θέση τους,οι επιδιώξεις τους, τα πρωτόκολλα που ισχύουν.Έτσι δεν θα μπορούσαν στην παρούσα φάση να εκδηλώσουν τη δυσαρέσκειά τους για το σοβαρό θέμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και του Νομού.  Εννοείται ότι δεν καλούμε κάποιον για να του επιτεθούμε. Όμως υπήρχε κάποια αντικειμενικότερη στάση γι' αυτό το ζήτημα;Για την απαξίωση του τόπου και φυσικά των πολιτών του;Είναι το ιδανικό οι προσκλήσεις και οι παρουσία των προσώπων που συνέβαλαν κι αποφάσισαν τα γνωστά;.. Σύμφωνα πάντα με την ταπεινή μου άποψη, δεν περνάνε τα μηνύματα έτσι στους αρμοδίους ούτε φθάνουν εκεί που πρέπει. Με την οσφυοκαμψία δεν κερδίζουμε για το κοινωνικό σύνολο, άντε να κατοχυρώσουμε υποψηφιότητες σε κάποιο ψηφοδέλτιο ή να ανέλθουμε την κλίμακα της πολιτικής. Πολλές φορές βέβαια μένει μόνο η χαρά. 

Μεγαλοπρεπής θα ήταν η εκδήλωση και με λιγότερους καλεσμένους..δεν αλλάζει κτιριακά ούτε ποιοτικά η λειτουργία του σχολείου από την παρουσία της ηγεσίας του αρμόδιου υπουργείου. Το μόνο που διαφοροποιείται είναι τα φωτογραφικά άλμπουμ όσων έσπευσαν για φωτογραφίες, τα οποία εμπλουτίστηκαν.

Δε θα αναπτύξω βέβαια, την εικόνα ανθρώπων που μάχονται για άλλες παρατάξεις, που μέχρι πριν λίγες μέρες έστελναν άλλα μηνύματα περί πολιτικού αγώνα και τώρα έσπευσαν να βαφτούν στα χρώματα της εποχής..

 

Προσωπικά δεν ανήκω σε κόμματα και προσπαθώ να σχηματίζω όσο πιο αντικειμενική άποψη γίνεται. Ποτέ δεν άφησα καμιά ιδεολογία ή μορφή να μου δημιουργήσει φανατισμό. Σέβομαι τον κάθε θεσμό και δε βάλλομαι εναντίον αυτών που τον εκπροσωπούν και που καλούνται να παραστούν κάπου καθόσον εκτελούν ένα από τα καθήκοντά τους.

Τα προβλήματα πάντοτε τα δημιουργούν όσοι βρίσκονται σε χαμηλότερα σκαλοπάτια στην προσπάθεια της ανέλιξής τους όπως προανέφερα. Και κάτι τελευταίο σχετικά με αυτή τη διαπίστωση..όσοι ήδη κατέχουν θώκους να κατανοήσω ότι προσπαθούν για να μην τους χάσουν ή για κάτι παραπάνω (για όλους τους επισήμους όπως λέμε προβλέπεται από το πρωτόκολλο της εθιμοτυπίας να υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες, κάποιοι καλεσμένοι παρουσίες κτλπ). Όσοι όμως τρέχουν ...για να αγγίξουν , να χαιρετίσουν, να φωτογραφηθούν με το τιμώμενο πρόσωπο δίχως καμιά ιδιαίτερη σχέση με τους ρόλους της πολιτικής..νομίζουν ότι καταξιώνονται ή πως θα τους θυμούνται; Κρίμα..(γενική παρατήρηση χρόνων και όχι μόνο στη συγκεκριμένη μέρα).

Απ' όλες τις εικόνες των εγκαινίων όπως συζητήσαμε με κάποιους εκλεκτούς συμπατριώτες στην Αθήνα, μας έμεινε η απορία..."Τελικά, ποιοι ανησυχούν για την απουσία τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ηλεία που σημαίνει κοινωνική, οικονομική, εκπαιδευτική στασιμότητα;" Απ' ότι διαπιστώνεται, οι ελάχιστοι εραστές της ανιδιοτέλειας και δυσεύρετων αξιών..

Με αγάπη για την Ηλεία

με σεβασμό σε θεσμούς

με θλίψη για αρκετούς 

αλλά πάντοτε με την ελπίδα για το καλύτερο έστω κι αν φαντάζει όνειρο μακρινό..

 

Πολυτεχνείο,49 χρόνια μετά..οι σκέψεις μου.

 

Ξημερώνει η 49η Επέτειος από την εξέγερση του Πολυτεχνείου 1973.

Τα ιστορικά στοιχεία είναι σε όλους μας γνωστά και γι' αυτά έχω αναφερθεί σε προγενέστερο αφιέρωμα. Στο παρόν κείμενο θα παρουσιάσω τις σκέψεις μου όπως πηγάζουν σήμερα, που πλησιάζει μισός αιώνας από εκείνη τη μέρα..

Μέσα από την εμπειρία της ζωής μου, από τις καταστάσεις στη χώρα μας, από μελέτη βιβλίων - θησαυρών, από μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα, από τα γραπτά ντοκουμέντα του αείμνηστου Γιάννη Χαραλαμπόπουλου στο βιβλίο του " Κρίσιμα Χρόνια"  μπορώ και έχω σχηματίσει πλέον την άποψή μου για τα πως και τα γιατί της εγκαθίδρυσης της Χούντας στην Ελλάδα, της προδοσίας της Κύπρου που τη συνέχεια τη γνωρίζουμε...

Η δημιουργία αντιστασιακών οργανώσεων δεν ήταν κάτι το αφύσικο, θα έλεγα ότι ήταν δεδομένο και σίγουρα αναμενόμενο, από τους τότε άρχοντες καθώς και από αυτούς που βοήθησαν την εγκαθίδρυσή τους.. Ο καλύτερος τρόπος για να υπάρχουν συνεχείς συγκρούσεις στην κοινωνία της Ελλάδας ήταν αυτός.Δικτατορία, αντιδράσεις, βασανιστήρια ,για πάντα στο στόχαστρο οι ένστολοι εκ των οποίων πολλοί στάθηκαν ενάντια στο καθεστώς, αρκετοί με κίνδυνο της ζωής τους ενίσχυαν τους φοιτητές με τρόφιμα από τα κάγκελα, άλλοι έδιναν κρυφά τον αγώνα τους. Όμως το μίσος έμεινε, γιατί κάποιοι το πυροδοτούν κι άλλοι από το κλίμα αυτού του εμφύλιου επωφελούνται..Χρόνια τώρα η ίδια κατάσταση, χρόνια τώρα το Πολυτεχνείο γίνεται χώρος για κάθε είδους ασυδοσία..έτσι μεταφράστηκε η δημοκρατία, χρόνια τώρα αντί για σιωπή και τραγούδια στη μνήμη των θυμάτων, η Αθήνα (κι άλλες μεγάλες πόλεις) μετατρέπεται σε πεδίο μάχης, σε φόβο και τρόμο για τους πολίτες.

Αυτό που επίσης γίνεται αισθητό είναι ο φανατισμός  των πολιτικών αντιλήψεων κάτι που δεν βοηθάει σε τίποτα, αντιθέτως καταστρέφει.

Η αντίσταση και ο ξεσηκωμός έγινε από ανθρώπους οι οποίοι ήθελαν αγαθά κι αξίες με βασικό την ελευθερία, την ισότητα (υπήρχαν οι ευνοούμενοι της τότε κατάστασης..), τη δικαιοσύνη αφού είχαν παραβιαστεί.

Το ΕΑΤ/ΕΣΑ , η Γυάρος, η Μακρόνησος, η Λήμνος , η Ικαρία κι άλλα ακόμη νησιά που αποτέλεσαν τόπους εξορίας, τόπους μαρτυρίων δεν είναι ψέμα. Το μαρτυρούν οι άνθρωποι οι οποίοι βασανίστηκαν γιατί αντιστάθηκαν.

Ένα μικρό απόσπασμα από τα γραφόμενα του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου όπου δεν δίστασαν μπροστά του να βασανίζουν το παιδί του..

" Το μεσημέρι της 21ης Δεκεμβρίου άκουσα θόρυβο και ξυλοδαρμούς στο χωλ. Ακούγονταν κραυγές πόνου και θόρυβος από τα χτυπήματα. Κοίταξα από μια σχισμή της σκεβρωμένης πόρτας  του κελιού μου και είδαν να βασανίζουν το γιο μου το Γιώργο.Πέντε κτήνη τον κτυπούσαν με κλομπς, τον κλωτσούσαν και τον έσερναν αιμόφυρτο στο τσιμέντο.Κάθε χτύπημα ήταν και μια μαχαιριά στην καρδιά.Κάποια στιγμή αντιλήφθηκε ο βασανιστής που κοίταζα. Άνοιξαν την πόρτα και όρμησαν όλοι τους μέσα στο κελί και άρχισαν να με βρίζουν να με απειλούν και να με χτυπούν ομαδικά. Εγώ ούτε τους άκουγα ούτε ένιωθα πόνο από τα χτυπήματα.Το μυαλό μου ήταν καρφωμένο στο χωλ.".

Αυτό που με πονάει ειλικρινά είναι ότι το Πολυτεχνείο ως ιδέα αλλά και ως χώρος δεν λαμβάνει το σεβασμό που του αξίζει. Δεν ανήκει σε κανέναν αλλά σε όλους τους φορολογούμενους πολίτες. 

Αυτό που με θλίβει είναι η καταπάτηση των αγαθών και αξιών για τα οποία αντιστάθηκαν.

Με ποιο δικαίωμα λοιπόν καταστρέφουν...αυτά για τα οποία χύθηκε αίμα; :

Ποια είναι η δικαιοσύνη που επήλθε στα μεταγενέστερα χρόνια αφού δεν έπαψαν να υπάρχουν οι βολεμένοι κάθε χρώματος;

Ποια η ισότητα και η αξιοκρατία όταν σε θέσεις υπάρχουν άτομα δίχως τα εχέγγυα, άτομα με πλαστά ή και καθόλου πτυχία;

Ποια είναι η ευημερία που περιμέναμε αφού όλοι οι τομείς παραγωγής στη χώρα μας έχουν χαθεί;Που είναι οι καλλιέργειες, που η κτηνοτροφία, που οι τόσες βιοτεχνίες και τα εργαστήρια;

Που είναι η ελευθερία στην κίνηση όταν δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε άνετα λόγω άλλων κινδύνων;

Που είναι η Παιδεία που αρμόζει σε ένα πολιτισμένο κράτος όταν οι γονείς αναγκάζονται να θυσιάζονται για να πληρώνουν την παραπαιδεία, κάτι που ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός δημιούργησε;Κι άλλα πολλά.

 

Που είναι το ψωμί και η οικονομία, όταν η ζωή έχει γίνει δυσβάσταχτη;Όταν οι Έλληνες έγιναν μετανάστες για να δουλέψουν, σε λιγότερο από εκατό χρόνια από το μεγάλο μεταναστευτικό κύμα;Όταν η χώρα μας είναι η ιδανική για άλλους λαούς αλλά όχι για τον δικό της..Όταν ξεπουλιέται καθημερινά σε ξένα χέρια αντί να αξιοποιηθούν οι θησαυροί της για τα παιδιά της..

 

Όλα αυτά σκέφτομαι όχι μόνο κάθε τέτοια μέρα, αλλά κι όταν περνώ από το Πολυτεχνείο. 

Ως πρώην στρατιωτικός θα αναφέρω ότι είναι άδικο να μπαίνουν όλοι που φέρουν τη στολή στον ίδιο παρονομαστή. Γιατί δεν θυμόμαστε τον αντιπλοίαρχο Νίκο Παππά (και τους συνεργάτες του) και την ανταρσία του αντιτορπιλικού " Βέλος" , καθώς κι αυτούς που όπως προανέφερα ενίσχυαν τους ταμπουρωμένους φοιτητές; Γιατί επιτέλους δεν σταματούν όσοι διευθύνουν τις κομματικές ή άλλες ομάδες αυτή τη δυσχερή κατάσταση;

 

Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από άλλες φαγωμάρες, ούτε από φανατισμούς. Έχει ανάγκη από ομοψυχία ..η οποία μένει μόνο στα λόγια..Ο λαός της πλέον έχει επέλθει σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο που αποτελεί τη συνέχεια της οικονομικής κρίσης, της κρίσης του ιού, της κρίσης της παγκοσμιοποίησης, των πολέμων κλπ.Οι τομείς όλοι βάλλονται...και οι ψυχές όλων όσων αντιστάθηκαν με όνειρο μια ιδανική κοινωνία ματώνουν και ματώνουν συνεχώς..

 

Απ' ότι φαίνεται " για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ...."  κι ως τώρα είναι λίγη..

 

Αιωνία η μνήμη αυτών που με πυξίδα την αληθινή ιδεολογία και την ανιδιοτέλεια αντιστάθηκαν. 

Αυτών που πίστευαν σε ένα καλύτερο αύριο.

 

Φώτιση και φρονιμάδα σε όσους έχουν συγχύσει τα γεγονότα, τον σκοπό της Εξέγερσης, το καλό της κοινωνίας με τα πικρόχολα αγκάθια του φανατισμού που οδηγεί σε ακρότητες και νέες ανελεύθερες καταστάσεις. Ο φανατισμός δεν έχει χρώμα αλλά καλλιεργείται όπου τυφλώνεται ο νους..

Με την πίστη ότι κάποια στιγμή θα υπηρετούμε σωστά τις αρχές των προαναφερόμενων αξιών καθώς και της δημοκρατίας η οποία δε στηρίζεται μόνο σε δικαιώματα αλλά και σε υποχρεώσεις.

Με σεβασμό προς όλους και επιθυμία την ηρεμία της ζωής μας, τη βελτίωση των συνθηκών της, μια Ελλάδα που θα αγαπάμε αληθινά, που οι ενίοτε ιθύνοντες θα σέβονται και θα προσδίδουν την αξία που της ανήκει!

 

 

 

I LOVE NATURE

Ανατολή Ψυχής - Σαν Χελιδόνι που επέστρεψε απ' τα ξένα // Παρουσίαση

"ΑΝΑΤΟΛΗ ΨΥΧΗΣ" η πορεία της ποιητικής μου συλλογής.Σοφία Δ. Αγραπίδη.

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ 1

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ 2, ΣΟΦΙΑ Δ ΑΓΡΑΠΙΔΗ