Το παρόν αποτελεί το 3ο ΜΕΡΟΣ του αφιερώματος στη γλυκιά γενέτειρα, στο οποίο επικεντρώνομαι στην περιγραφή της σημερινής της εικόνας καθώς και σε σημεία που κατά την άποψή μου, δημιουργούν σύννεφα εμποδίων στην ανάπτυξή της. Τα γραφόμενα που θα ακολουθήσουν σχετικά με την εικόνα που παρουσιάζει η πόλη σήμερα, πηγάζουν από την προσωπική μου άποψη και τις γνώσεις καταστάσεων, αφού είμαι δημότης του τόπου, εκεί περνάω με την οικογένειά μου τα καλοκαίρια και τις γιορτές, στην Ανδραβίδα διαμένουν τα αδέρφια μου, καθώς επίσης ανήκω ως μέλος σε τρεις συλλόγους της.Η ενασχόληση με τον τόπο μας όταν προέρχεται από την αγάπη μας γι' αυτόν , μπορεί να εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Η ιστορία είναι αδιάσειστη μαρτυρία για τη δύναμη των Ελλήνων απ' όλο τον κόσμο, οι οποίοι ως ευεργέτες, στήριξαν ο καθένας την ιδιαίτερη πατρίδα του. Το ενδιαφέρον για το κοινό καλό εκφράζεται με πράξεις και όχι με ατελείωτες φωτογραφίες και ψεύτικα χαμόγελα. Δεν είναι ήρωες όσοι ασχολούνται με τα κοινά, καθόσον στη ζωή όλες οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν.
Η πόλη διαθέτει ένα πάρα πολύ καλό ρυμοτομικό σχέδιο με την πλατεία σχεδόν στο κέντρο της, την αγορά σε κεντρική οδό, δρόμους οριζόντιους και κάθετους.Τα σπίτια είναι καλόγουστα, με αισθητή την παρουσία του πράσινου και των ανθοφόρων φυτών στην πλειοψηφία τους, αφού βέβαια ευνοούνται για την ανάπτυξή τους από τον άπλετο ήλιο. Τίποτα από την εξωτερική της άποψη, από τα ορατά της στοιχεία ως πρώτη επίσκεψη, δεν εμφανίζει στον επισκέπτη την εικόνα αν όχι εγκατάλειψης ως προς τον τομέα που λέγεται ανάπτυξη, στασιμότητας ή κατιούσας πορείας.
Το παρελθόν της είναι τρανό, η δόξα που την είχε περικυκλώσει την έκανε αξιοζήλευτη πόλη της Ελλάδος, αντίθετα με το παρόν που την κατατάσσει σε χωριό.
Όταν εξέφρασα το καλοκαίρι αυτό τον χαρακτηρισμό, άτομα από τους φέροντες περισσότερο ευθύνη απ' όλους μας, δυσφόρησαν και σε πισώπλατους σχολιασμούς με κατηγόρησαν.Μεγάλωσα σ' αυτή την ιστορική κωμόπολη με μια αγορά γεμάτη μαγαζιά και με μια πλατεία που έσφυζε από ζωή, ιδιαιτέρως τους καλοκαιρινούς μήνες. Υπήρχε το Δημαρχείο, ο Σιδηροδρομικός Σταθμός, το Ταχυδρομείο, ο ΟΤΕ, το Αστυνομικό Τμήμα, το Αγροτικό Ιατρείο, ίσως να μου διαφεύγει κάτι. Ήταν πολύ λίγες οι υπηρεσίες σ' αυτές που της άξιζαν, αλλά διατηρούσαν τις ανθρώπινες συναλλαγές στον τόπο. Η παρούσα κατάσταση θέλει το Ταχυδρομείο να υπολειτουργεί, το Υποκατάστημα της Τράπεζας Πειραιώς επίσης, το Αγροτικό Ιατρείο το ίδιο. Ο ΟΤΕ και ο Σιδηροδρομικός Σταθμός καταργήθηκαν, στη σειρά των νέων μέτρων πριν κάποια χρόνια. Όσο για το Δημαρχείο, ένα πανέμορφο μοντέρνο κτίριο, δεν αποτελεί την έδρα του Δήμου Ανδραβίδας -Κυλλήνης, προφανώς δεν είναι το "κατάλληλο" κτίριο, σύμφωνα με τους αρμοδίους. Ευτυχώς, να είναι καλά ο συμπολίτης μας που ζει αλλού και φρόντισε να διατηρηθεί, τουλάχιστον το όνομα της πρώην πρωτεύουσας του πριγκιπάτου του Μοριά. Αντίθετα με την πόλη μας (που λειτουργικά μοιάζει ως χωριό) το όμορο χωριό προόδευε και προοδεύει.
Η Αγία Σοφία, όπως είναι γνωστό αποτελεί το σπουδαίο αρχαιολογικό μνημείο, της Ανδραβίδας. Φράγκικος ναός, από τον οποίο σώθηκε στο πέρασμα των αιώνων ένα αξιόλογο τμήμα του, που βρίσκεται στην πλατεία. Είναι δυνατόν αυτό το άριστο πολιτιστικό στοιχείο να μην μπορούμε να το δούμε εσωτερικά, μου είπε το καλοκαίρι μια ομάδα Γάλλων τουριστών, μεταξύ αυτών και ένας καθηγητής ιστορίας που ήξερε για τον τόπο μας περισσότερα απ'ότι όλοι μας. Δεν υπάρχει η δυνατότητα παρουσίας υπαλλήλου, ώστε να ανοίγει την είσοδο στους τουρίστες, τουλάχιστον κατά τη θερινή περίοδο. Θα μπορούσε να βρεθεί λύση, αρκεί να το θέλουν οι υπεύθυνοι. ΔΥΣΤΥΧΩΣ για ακόμη μια φορά.
Γνωρίζω ότι η Ανδραβίδα διαθέτει μια υπέρ αξιόλογη βιβλιοθήκη ως περιεχόμενο, η οποία ως υλικό βρίσκεται σε κάποια αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου.Πολλοί από τους κατοίκους αγνοούν την ύπαρξή της, άλλοι λένε πως λειτουργεί κανονικά και κάποιοι πως δεν ξέρουν τι γίνεται.
Η λειτουργία της λαϊκής αγοράς, αποτέλεσε πηγή επίσκεψης ανθρώπων από τα γύρω χωριά, από την αρχή της λειτουργίας της, κάθε Παρασκευή. Όταν υπάρχει ένας καλός λόγος, να επισκέπτονται έναν τόπο άλλοι άνθρωποι, δημιουργείται κίνηση στα μαγαζιά, γεννιούνται κι άλλες ευκαιρίες. Η λαϊκή αγορά, φαίνεται πως ενοχλούσε και ενοχλεί κάποιους.....οι οποίοι φρόντισαν να τη θέσουν σε ημιαργία, μέχρι εντός ολίγου να λειτουργήσει σε κάποιο άλλο χωριό,που προφανώς θα τη διαχειριστούν καλύτερα. Σε μικρά χωριά του εξωτερικού, τουλάχιστον σε χώρες που γνωρίζω αλλά και σε γειτονιές της Αθήνας όπου ζω αρκετό διάστημα. οι ανοιχτές αγορές ή λαϊκές αγορές, πραγματοποιούνται δίπλα, γύρω, μπροστά από τα μαγαζιά όπου πωλούνται και εφάμιλλα είδη. Ο κόσμος λοιπόν, στηρίζει και τα υπόλοιπα μαγαζιά, απλά και μόνο επειδή σέβονται το θεσμός της λαϊκής, όπου αποτελεί, συνάντηση, συζήτηση με γνωστούς, διατήρηση της ανθρώπινης επαφής που απουσιάζει σε μεγάλο ποσοστό στις μέρες μας.
Σε ένα ανθοστόλιστο διάλειμμα, επιβεβαιώνω πως οι αγροί, την άνοιξη μαγεύουν!
Η Ανδραβίδα διαθέτει μια στρατιωτική βάση της Πολεμικής Αεροπορίας, την 117 Π.Μ, γνωστή ως αεροδρόμιο για την τοπική κοινωνία. Για το αεροδρόμιο είχαν απαλλοτριωθεί περίπου δέκα χιλιάδες στρέμματα απ' τα χωράφια των κατοίκων, οι οποίοι γύρω στο 1950 -1960, έφυγαν για τα μεγάλα αστικά κέντρα , προς αναζήτηση εργασίας. Η εύλογη απορία είναι , ότι η πόλη στης οποίας τη γη, κατασκευάστηκε το αεροδρόμιο, ελάχιστα πλεονεκτήματα είχε από αυτή την αλλαγή.
Είναι γνωστή η σχέση της αναφερόμενης κωμόπολης από την αρχαιότητα με το άλογο καθώς επίσης και η μεγάλη εκδήλωση της ετήσιας Ιππικής Έκθεσης που πραγματοποιείται τον Σεπτέμβριο, με την ευκαιρία του εορτασμού της Αγίας Σοφίας.Γι' αυτό το θέμα έχω αναφερθεί πολλές φορές και μέσω της παρούσας ηλεκτρονικής σελίδας, όπου υπάρχουν οι σχετικές αναρτήσεις.
Στην Ανδραβίδα είναι γνωστή η παρουσία 13 συλλόγων, με διάφορα θέματα. Όποιος παρευρεθεί στις Εθνικές Εορτές εκεί, νιώθει κουραστικά παράξενα, αφού η παρέλαση διαρκεί μισή ώρα (σαν παράδειγμα) και η κατάθεση στεφάνων...τον τριπλάσιο χρόνο. Γνωρίζω πάρα πολύ καλά το αντικείμενο και την δουλειά κάποιων εκ των συλλόγων. Είναι προφανές ότι στην ύπαρξη του μεγάλου αριθμού των συλλόγων στην Ανδραβίδα, γεννιούνται πολλές απορίες. Δεν αναφέρομαι σε ενδείξεις που οδηγούν σε αρνητικούς χαρακτηρισμούς...σχετικά με κάποιες απ' τις ομάδες.
Η ακμή και η παρακμή θεωρείται δεδομένη στην μακραίωνη ιστορία κάθε τόπου. Την παρακμή της γενέτειράς μου την αποδίδω σε μια κάκιστη νοοτροπία που επικρατεί στην κοινωνία της, αλλά αναμφισβήτητα και στις εκάστοτε δημοτικές αρχές. Η κατιούσα γίνεται ανιούσα, αν το θελήσουμε. Μπορεί να διαφέρουμε σαν χαρακτήρες αλλά όταν πρόκειται για το μέλλον του τόπου μας συζητάμε από κοινού, με σεβασμό και λογική.Έχοντας ζήσει και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, παρατήρησα μέρη, όπου οι άνθρωποι τις περισσότερες ημέρες δεν μίλαγαν μεταξύ τους, αλλά ήταν μπροστάρηδες για ό,τι σχετικό με το χωριό τους. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σε γειτονικά μας μέρη. Πρέπει να μάθουμε να μην ασχολούμαστε με την προσωπική ζωή των άλλων, να συμμετέχουμε ενεργά σε ότι μας χρειαστεί ο τόπος μας. Να αναπτύξουμε το θεσμό του εθελοντισμού. Να βάλουμε σε τάξη ακόμη και με ανατροπές, την προσωπική και οικογενειακή μας ζωή και με καθαρή διάθεση να στραφούμε προς διάφορες δραστηριότητες. Η σύλλογοι όταν αποτελούν πόρτα εξόδου, από μια ανικανοποίητη ζωή και όνειρα, δεν πετυχαίνουν στον σκοπό τους. Ως χαρακτηριστικά μας εκτός του φιλότιμου, της λεβεντιάς, της φιλοξενίας, έχουμε κι έναν αδικαιολόγητο συντηρητισμό, κάποιες ιδιορρυθμίες που δεν βοηθάνε την Ανδραβίδα να ξαναγίνει ουσιαστικά πόλη.
Είναι δυνατόν να διοικείται από πλειοψηφία όχι κακών αλλά ατόμων με ανεπάρκεια σ' αυτό που υπηρετούν; Υπήρξαν "άρχοντες" κατά το παρελθόν,που απλά και μόνο βοήθησαν την επαγγελματική τακτοποίηση της οικογενείας τους. Είναι δυνατόν να κακοχαρακτηρίζουν την όποια υγιή και ηθική προσπάθεια γι' αυτόν τον τόπο από συμπατριώτες τους; Είναι δυνατόν εκπρόσωποι της Δημοτικής Αρχής, να αναφέρουν πως για λόγους επιβίωσης ασχολούνται με τα κοινά; Πως σας φαίνεται η επιδεικτική εγωπάθεια, η προσπάθεια επίσης εκπροσώπων της Δημοτικής Αρχής, να παραβλέψουν έως να διαγράψουν την πρόοδο συμπολιτών τους; Πως χαρακτηρίζεται η συμπεριφορά, που κατηγορούμε πισώπλατα αλλά μπροστά χειροκροτάμε; Πως είναι δυνατόν κάποιοι σύλλογοι να υπέρ ευνοούνται...κάποιοι λιγότερο και κάποιοι καθόλου; Πάρα πολλά ακόμα θα μπορούσα να γράψω. Οι αρμόδιοι γνωρίζουν πολύ καλά.Οι πολίτες επίσης γνωρίζουν, αλλά διακρίνονται από την έλλειψη θάρρους να τα εκφράσουν εκεί που πρέπει και όταν πρέπει. Επίσης τρομάζουν στην ιδέα της σωστής επαγγελματικότητας, εκτός από ελάχιστους οι οποίοι ξεχωρίζουν. Όσοι εκφραζόμαστε χωρίς ιδιοτέλεια για τον τόπο μας, είμαστε οι γραφικοί...ξεχνούν οι εφήμεροι ιστάμενοι του συστήματος πως οι γραφικοί έμειναν στην ιστορία!!Προσωπικά θα αγωνίζομαι πάντα για τον τόπο μου, χωρίς να επιδιώκω κάτι. Όταν στη ζωή σου νιώθεις πλήρης, χωρίς την ανάγκη της ψευτοκαταξίωσης, χωρίς την ανάγκη του οποιουδήποτε κέρδους, μόνο τότε είσαι ικανός τουλάχιστον, να καταθέτεις απόψεις!Εύχομαι ότι καλύτερο για όλους, με σκοπό την πρόοδο της Ανδραβίδας.
