"Η δική μου Σόλωνος... και τρία σύννεφα στον ουρανό",εντυπώσεις, σκέψεις.

Η δική μου Σόλωνος...

και τρία σύννεφα στον ουρανό

Αφήγημα

ΒΑΣΙΛΗΣ Θ. ΧΑΤΖΗΪΑΚΩΒΟΥ

Εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ, 2025

το εν λόγω βιβλίο, διάβασα πρόσφατα κι όπως συνηθίζω για κάθε συγγραφικό δημιούργημα, από αυτό τον ιστότοπο, παρουσιάζω τις εντυπώσεις και τις σκέψεις μου, με την ιδιότητα της αναγνώστριας.

Αυτή τη φορά θα ξεκινήσω από τον συγγραφέα, τον Βασίλη Χατζηϊακώβου, ένα πρόσωπο γνωστό σε όσους αγαπάμε την επίσκεψη στα βιβλιοπωλεία και τις παρουσιάσεις των βιβλίων (εδώ και χρόνια, βέβαια).

Έναν άνθρωπο -για το δικό μου γούστο- με πολύ ωραίο ενδυματολογικό ύφος  , έξω από τη στημένη εμφάνιση και τα πολλά πρέπει.

Τον γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δεν γνωριζόμαστε!  

Από νεαρός στον χώρο του βιβλίου, των εκδόσεων, της ποίησης, της μουσικής, ειλικρινής δίχως κολακείες και άλλα τέτοια των καιρών..

Η δική μου Σόλωνος..

και τρία σύννεφα στον ουρανό

Μόλις έκλεισα την τελευταία σελίδα του βιβλίου, βραδιά Αυγούστου -παραμονή του Σωτήρος- στη γενέτειρα,μια γλυκιά συγκίνηση γέμισε την ψυχή μου, αλλά και τα μάτια μου...  Το δροσερό αεράκι που φυσούσε κι έδινε ανθρώπινη μορφή στις μπουκαμβίλιες, έφερε μπρος μου, τα ταξίδια στην Αθήνα που με έφερνε ο Ανδρέας (ο μεγάλος μου αδερφός) από την παιδική μου ηλικία. Διαδρομές με την οδό Σόλωνος στη διάταξη, τα βιβλιοπωλεία, τους φίλους του εκδότες, αλλά κι αν τυχόν κάποιον δεν τον είχε γνωρίσει, θα μιλούσαν τότε. Θυμάμαι τις συζητήσεις με τον αγαπημένο Στρατή Φιλιππότη.

Η γραφή του συγγραφέα, έχει μια χροιά τόσο αληθινή που δεν γίνεται να μην ξυπνήσει αναμνήσεις σε όσους γνωρίζαμε, εκείνη τη Σόλωνος. Πως να ξεχάσω τις ερωτήσεις που έκανα στον αείμνηστο τον Τσάκαλο, για διάφορα βιβλία και συγγραφείς που δεν γνώριζα..

Διάβασα για τον Γιώργο τον Γώτη, όπου μας συνδέει η κοινή γενέτειρα, καθώς και η φιλία του με τον αδερφό μου. Από τους λίγους αληθινούς πνευματικούς ανθρώπους, με ξεχωριστή πέννα.

Όσο για τον Ηλία Λάγιο, είχα την τύχη να κρατήσω στην εφηβεία μου, το πρώτο του βιβλίο.

Το πολύ σημαντικό, στο Αφήγημα που απορρόφησε τη σκέψη μου, είναι ότι κλείνει μέσα του, τις αξίες, την ομορφιά, την αυθεντικότητα μιας εποχής που πέρασε και η οποία δεν σβήνει από την ψυχή , όσων την έζησαν.Γίνεται αντιληπτή η σημασία της διά ζώσης επαφής, της φιλίας, της κοινωνικότητας, της σοβαρής κουβέντας, καθώς και των χιουμοριστικών στιγμών. Όλα όσα ισοπεδώνονται στον βωμό αυτού που ονομάζουμε " νέα εποχή". Επίσης, τα σημεία στη Σόλωνος, όπου αναφέρονται στο βιβλίο, αποτελούσαν στέκια των λογίων , όπως έλεγε κάποιος άλλος άνθρωπος του βιβλίου.

Νιώθω ως ηθικό χρέος, να προτείνω στους νέους,να διαβάσουν τη Σόλωνος του Βασίλη Χατζηϊακώβου, διότι θα γνωρίσουν το όμορφο τότε..θα συνειδητοποιήσουν την ομορφιά του έντυπου και της φιλίας που θέλει κουβέντα, συνάντηση , καφέ, πλάκα..θα βγουν από τον τεχνητό ψεύτικο παράδεισο. 

Με σεβασμό και εκτίμηση 

Σοφία Δ. Αγραπίδη