Ιερά προσκυνήματα του ιστορικού κέντρου της Αθήνας.Παναγία η Γρηγορούσα.

 

 

Το ταξίδι μέσω αυτής της σελίδας, που ξεκίνησα για τους ναούς και τα εκκλησάκια του ιστορικού κέντρου της Αθήνας συνεχίζεται με την Παναγία τη Γρηγορούσα όπως είναι γνωστή η εκκλησία που βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στον σταθμό του μετρό του Μοναστηρακίου και παραπλεύρως από τη βιβλιοθήκη του Αδριανού.Πρόκειται για ένα προσκύνημα που γνωρίζουμε σχεδόν όλοι, όσοι ζούμε στην Αθήνα κι ακόμη περισσότερο όσοι είμαστε λάτρεις του κέντρου.

Ξεκινώ με ένα πολύ όμορφο τραγούδι αφού όπως είναι γνωστό η  Παναγία εξυμνείται από πολλούς καλλιτέχνες σε όλους τους τομείς της τέχνης. Έτσι πολλοί στίχοι είναι αφιερωμένοι στο μεγαλείο Της!

 Παναγιά μου Γρηγορούσα

Παναγιά μου Γρηγορούσα
Παναγιά θαλασσινή
Μες στα μάτια σε κοιτούσα
Κάθε βράδυ και πρωί

Πάρε το παράπονό μου
Σε κορφή και σε βουνό
Σε κορφή και σε ποτάμι
Και σε τόπο μακρινό

Παναγιά μου γρηγορούσα
Η αγάπη π’ αγαπώ
Δηλητήριο γυρεύει
Να μου δώσει και να πιω

Στιχουργός ο μεγάλος Μάνος Ελευθερίου

Μουσική του Δήμου Μούτση

Πρώτη εκτέλεση η Βίκυ Μοσχολιού

  album 45άρια 1972.

 

 

 

 Το εν λόγω πολυαγαπημένο πνευματικό καταφύγιο του κέντρου της πρωτεύουσας, βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ταξιαρχών και Δεξίππου.

Ο Ναός είναι αφιερωμένος και στους Άγιους Ταξιάρχες γι' αυτό και εορτάζει δυο φορές τον χρόνο, στις 8 Σεπτεμβρίου (Γεννέσιον Θεοτόκου) και στις 8 Νοεμβρίου (Παμμεγίστων Ταξιαρχών).

Ο αρχιτεκτονικός του τύπος είναι σταυροειδής ναός με τρούλο και στηρίζεται σε δύο κίονες του κυρίως ναού και σε δύο παραστάδες του Ιερού Βήματος. Τοποθετείται στον 11ο - 12ο αιώνα μ.Χ.. Ο βασικός αγιογράφος του Ναού είναι ο Δ. Πελεκάσης από τη Ζάκυνθο, ο οποίος συνδύασε τη βυζαντινή τεχνική με δυτικότροπα επτανησιακά στοιχεία.

Σύμφωνα με πηγές αλλά και με Αθηναίους που γνώρισα οι οποίοι είχαν τις μαρτυρίες από τους προγόνους τους, ο πρώτος ναός ήταν των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Υπήρξε κτίσμα του 9^ου αιώνα μ.Χ και οι κτήτορές του  ήταν ο Νικόλαος και η Ελισάβετ, ένα ζευγάρι αγνών και ευσεβών ανθρώπων που αποτελούσαν τους γονείς του Αγίου Λεοντίου του Αθηναίου. Αυτός ο Ναός δεν έμελλε να διατηρηθεί καθόσον κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας καταστράφηκε μετά από κάποια πυρκαγιά (πυρπολήθηκε).

Ακολούθησε η ανοικοδόμησή του το 1922 και πραγματοποιήθηκε μια μικρή προέκταση το 1995.

 

 

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας είναι κειμήλιο που έφερε κάποια οικογένεια από τη Μικρά Ασία και αποτελούσε τη μεγάλη δύναμη αυτών των ανθρώπων οι οποίοι βρέθηκαν να είναι πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο. Η εικόνα αφιερώθηκε στον Ναό το 1945 μ.Χ και από τότε γενιές και γενιές Αθηναίων αλλά και κατοίκων της Αθήνας δεν σταμάτησαν να προσέρχονται για να ανακουφιστούν ψυχικά και σωματικά, για να βρουν τη φώτιση για σοβαρές αποφάσεις της ζωής τους αλλά και τη δύναμη να ανταπεξέλθουν σε ισχυρές ταλαιπωρίες και δοκιμασίες.

Ο Ναός που γνωρίζουμε, το 1948 μ.Χ, με Προεδρικό Διάταγμα χαρακτηρίστηκε ως Προσκυνηματικός και από τότε ονομάζεται " Ιερό Προσκύνημα Παναγίας Γρηγορούσης - Παμμεγίστων Ταξιαρχών".

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Ναός στηρίζει το θεάρεστο έργο του Ιδρύματος του Ορφανοτροφείου Βουλιαγμένης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

 

 

 

Την Παναγία την Γρηγορούσα είχα την μεγάλη τύχη να την γνωρίσω πριν τριάντα περίπου χρόνια από μια αγαπημένη θεία, γέννημα - θρέμμα Αθηναία, η οποία ήταν αληθινά πιστή αλλά όχι θρησκόληπτη.

 

 

 

Καθημερινά είναι πολλοί οι πιστοί που επισκέπτονται τον Ναό γιατί εκτός των παρακλήσεων προς την Υπεραγία Θεοτόκο, πραγματοποιούνται παρακλήσεις και προς τον Άγιο Φανούριο τηρώντας το όμορφο έθιμο της φανουρόπιτας.

Η επίσκεψη στη  Γρηγορούσα όπως συνηθίζουμε να λέμε όσοι την ευλαβούμαστε, συνδυάζεται με τη μοναδική βόλτα στην Πλάκα, στα Αναφιώτικα, στο Μοναστηράκι. Η ψυχική ευφορία που δίνει η αληθινή πίστη με την θετική αύρα των τριγύρω αρχαιολογικών χώρων, είναι βάλσαμο, είναι μαγευτικό διάλειμμα, στην καθημερινότητα όπου θέλοντας και μη, τα μάταια μας ταλαιπωρούν, άλλους λιγότερο κι άλλους περισσότερο. 

Εύχομαι να βοηθάει όλο τον κόσμο, να μεσιτεύει στον Θεό για το καλύτερο της ανθρωπότητας.