ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Πιστεύοντας πως η Ελλάδα μαστίζεται από πολύ σοβαρά προβλήματα, η ενασχόληση διαφόρων επιστημόνων και άλλων πολιτών... προς μια προσπάθεια υποτίμησης του ρόλου της Εκκλησίας και της αλλοίωσης της ιστορίας μας, δεν προσφέρει τίποτα προς τη λύση αυτών, παρά μόνο δημιουργεί ένταση ανάμεσά μας. Δεν είμαι υπέρ κανενός τύπου φανατισμού, δεν ανήκω στο θρησκόληπτο πλήθος, αναγνωρίζω τα λάθη στο χώρο της Εκκλησίας, καθώς αναγνωρίζω και το τεράστιο έργο της. Αν ο ρόλος του Κρυφού Σχολειού συντήρησε το σκοτάδι και τις δεισιδαιμονίες του Μεσαίωνα...αν η Ορθόδοξη Εκκλησία εμπόδισε το Διαφωτισμό...ας απαντήσουν σε όσους έχουμε κοινές πνευματικές απόψεις, οι εκτός Εκκλησίας άρχοντες σε ποιον Διαφωτισμό βοήθησαν;;
Δεν κατηγορώ κανέναν ιστορικό επιστήμονα δεδομένου ότι  η βιβλιοθήκη μου περιέχει ποικίλα έργα, πολλών ιστορικών. Επίσης σε κάθε έναν εντοπίζω τις αντικειμενικές απόψεις, κατασταλάζοντας σε αυτές κατόπιν μελέτης  πλούσιας βιβλιογραφίας.

Το κείμενο αποτελεί μια επιστολή μου η οποία δημοσιεύτηκε στις 23 Νοε 2014, σε μια αθηναϊκή εφημερίδα.

..........

Η παρούσα επιστολή μου συντάχθηκε κατόπιν εσωτερικής ανάγκης προς δημοσιοποίηση μιας διαπίστωσή μου και αγανάκτησης ταυτόχρονα σχετικά με το σοβαρό θέμα της ύπαρξης του Κρυφού Σχολειού. Πριν από λίγο καιρό επισκέφτηκα, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων ενός συλλόγου, την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού. Ένα οικοδόμημα που εντυπωσιάζει τους επισκέπτες ως επιβλητικό και μεγαλόπρεπο, λόγω του αρχιτεκτονικού ρυθμού του και του περιβάλλοντος χώρου του. Κάθε γωνιά του αποτελεί μια ψηφίδα στο μωσαϊκό της θρησκείας και της Ιστορίας μας, με αποκορύφωμα την καταπακτή στην οροφή , πίσω από τον νάρθηκα της δυτικής πλευράς του ναού, όπου μια ξύλινη σκάλα οδηγεί στο Κρυφό Σχολειό. Ένας μικρός χώρος, που, σκεπτόμενος κανείς ότι τον τυλίγει ένας αόρατος μανδύας μεγίστης αγιότητας, εξαιτίας των συναισθημάτων που χαρακτήριζαν εκείνες τις ψυχές, οι οποίες κυριευμένες από φόβο αγωνίζονταν για την ελευθερία, δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος.

Τα τελευταία χρόνια οι ιστορικοί επιστήμονες ασχολούνται με τη διάδοση της θεωρίας που χαρακτηρίζει μύθο την ύπαρξη του ως άνω σχολειού. Την επόμενη ημέρα της επίσκεψής μου στο προαναφερόμενο μοναστήρι και έχοντας έντονα χαραγμένη στο μυαλό μου εκείνη την εικόνα του χώρου της καταπακτής, βρέθηκα για μια συνάντηση στην Αρχαία Αγορά. Εκεί βρισκόταν μια ομάδα μεσήλικων Ελλήνων, οι οποίοι παρακολουθούσαν τα λεγόμενα της ξεναγού τους, η οποία κάποια στιγμή, με έντονο ύφος και τη σταθερότητα της βεβαιότητας στο χρώμα της φωνής της, λέει «και μην πιστεύετε αυτά περί …κρυφών σχολειών, γιατί είναι ένας τεράστιος μύθος».

Προσωπικά, ταράχτηκα, αλλά δεν πρόλαβα να αντιδράσω, καθ’ όσον δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω το περιστατικό και η ομάδα κατευθύνθηκε αντίθετα από τη δική μου διαδρομή. Διαπίστωσα ότι κάποιοι χαμηλοφώνως μεταξύ τους  εξέφρασαν την αντίδρασή τους. Μαζί μου ήταν η βαφτιστήρα μου, 10 ετών, η οποία μου λέει «μα δεν συμφωνούμε με όλα, τόσοι μεγάλοι άνθρωποι συμφωνούν με αυτά που είπε η ξεναγός; Ή μήπως ντρέπονται να αντιδράσουν; Εγώ δεν ξεχνώ το Κρυφό Σχολειό που είδαμε χτες στον Άγιο Γεώργιο». Το λυπηρό κατ’ εμέ είναι ακριβώς αυτό στο οποίο εστίασε την προσοχή του ένα παιδί, πως δηλαδή ντρεπόμαστε να εκφραστούμε για τόσο σοβαρά θέματα.

Σίγουρα, εάν η πληροφορία οποιουδήποτε ειδικού απτόταν προσωπικών θεμάτων μας, όχι απλά θα εκφραζόμασταν, αλλά θα ξεσηκωνόμασταν. Λειτουργούσαν κανονικά τα σχολεία, προσπαθούν να μας πείσουν..Τότε τι ζητούσαν τόσους αιώνες από το έθνος μας; Σε μύθο βασίστηκε ο πίνακας του Γύζη, το ποίημα του Πολέμη, οι αφηγήσεις από γενιά σε γενιά των εμπειριών των προγόνων μας; Σε μύθο και τα γραπτά κείμενα του Μακρυγιάννη, του Κολοκοτρώνη, του Δραγούμη και άλλων Ελλήνων και ξένων προσωπικοτήτων. «Ορώ δε νυν μετοικήσαντα πάντα τα αγαθά από των ελληνικών τόπων και οικήσαντα εν υμίν, ή τε σοφία και αι των μαθημάτων επιστήμαι, αι τέχναι, αι άριστοι, η ευγένεια, ο πλούτος, η παίδευσις και ο λοιπός των χαρίτων χορός. Ελληνικών δε χαρίτων το Κλέος βαρύς ώλεσεν αιών». Θ. Ζυγομαλάς,16^ος αι., προς τον Γερμανό λόγιο, φιλέλληνα Μαρτίνο Κρούσιο.