90η Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας,απολογισμός ,σκέψεις.Κεφ. 2ο

Με το κεφάλαιο "Οργανωτική Επιτροπή"  και επισκέψεων που δέχθηκε ,συνεχίζεται ο απολογισμός κι οι σκέψεις μου, σχετικά με το θέμα.

Τον Αύγουστο κι αφού προφορικά παραιτήθηκε ο μέχρι τότε υπεύθυνος για την οργάνωση και διεξαγωγή της 90ης Ιππικής Έκθεσης, ασχοληθήκαμε (για ακόμη μια φορά) κάποια άτομα ενεργά και με θυσία χρόνου, υπέρ το δέον, προσπαθώντας να λύσουμε προβλήματα κι ας ήταν ο χρόνος τόσο λίγος. 

Εννοείται ότι πριν από την προφορική παραίτηση, είχαμε έρθει σε τηλεφωνική αλλά και διά ζώσης επαφή, με σκοπό τη συνεργασία.

Δεν θα αναφερθώ σε τίποτα γενικά, απ' όσα άκουσα και διαπίστωσα, πριν να ασχοληθούμε. 

Η διοργάνωση πλέον, έγινε με επικεφαλή τον κ. Κώστα Χαντζή αιρετό από την Ανδραβίδα και πρόεδρο του Λιμενικού Ταμείου της Κυλλήνης. 

Στο κείμενο δεν έχω ως σκοπό ούτε να επαινέσω, μα ούτε να κατακρίνω κανένα πρόσωπο, αλλά μόνο να αναφέρω τη στάση τους, για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα.

Θα ήταν άδικο όμως αν δεν αναφέρω, ότι ο Κώστας ο Χαντζής έδωσε άμεσα λύση σε όλα τα προβλήματα που προέκυπταν και έτρεξε με μεγάλο ζήλο για να στηρίξει το ιππικό δρώμενο, που μετρά σχεδόν έναν αιώνα.

Όλοι μας, δεν είχαμε μόνο τη διευθέτηση των προβλημάτων αφού ο καιρός ήδη είχε περάσει, για μια σωστή προετοιμασία, αλλά και να αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και σύνεση, τον ανελέητο ηθικό πόλεμο...που τα τελευταία χρόνια ξεσπά από συγκεκριμένο άτομο, καθόσον δεν ικανοποιούνται προσωπικά χατίρια..αλλά και της παρέας που το πλαισιώνει.

Ο πόλεμος αυτός κάθε χρόνο μεταφράζεται διαφορετικά, άλλοτε με την απειλή φασαρίας, άλλοτε με την πρόκληση φασαρίας, άλλοτε με το ανακάτεμα των αιτήσεων για τη βραδινή εκδήλωση, άλλοτε με τη διάδοση ψευδών κατακριτικών νέων κι ότι άλλο δεν μπορεί να φανταστεί ο κοινός νους. Όλα βέβαια, ξεκάθαρα και δίχως αμφισβήτηση, για χατίρι που δεν γίνεται, το επισημαίνω...κι άλλα ακόμη.

Το σπουδαιότερο βέλος, είναι (χρόνια τώρα) η εμπόδιση παρουσίας ιπποπαραγωγών, δεδομένο και με στοιχεία.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για όλους μας ήταν, ο χώρος αναμονής των αλόγων, που λόγω έναρξης κατασκευής ενός κτιρίου (σε λάθος θέση σύμφωνα με ειδικούς), αποτελούσε ένα εργοτάξιο, το οποίο εμπόδιζε την ομαλή παραμονή και διέλευση των αλόγων. Αρκετά  επικίνδυνος ο χώρος για πρόκληση ατυχήματος. 

Εννοείται ότι μεγάλο πρόβλημα κάθε χρόνο είναι το νερό, ώστε να ποτίζονται τα άλογα, κάτι που λύθηκε με αγωνιώδεις προσπάθειες, με ώρες δουλειάς, του Κώστα του Κοτσαύτη σε συνεργασία με τον Κώστα τον Χαντζή και κάποιον συμπολίτη που μου διαφεύγει το όνομα.

H δημοσίευση στο ΔΙΑΥΓΕΙΑ, της Οργανωτικής Επιτροπής, έγινε την τελευταία στιγμή, για λόγους που δεν γνωρίζω.  Ίσως ήταν ο φόρτος εργασίας ή το γεγονός της προφορικής παραίτησης του έως τότε υπεύθυνου. Η ουσία είναι ότι συγκροτήθηκε από πρόσωπα, που δώσαμε τον εαυτό μας επί έναν μήνα, δίχως να υπολογίσουμε τις οικογενειακές μας υποχρεώσεις, ούτε τη διπλή μετακίνηση που απαιτήθηκε για κάποιους. 

Το τονίζω, ότι η Οργανωτική Επιτροπή είχε πρόσωπα που μόνο δώσαμε!!!!

Αξιοσημείωτο είναι ότι εγώ με τον σύζυγό μου, καθώς και η κ. Καπατσούλια που ανήκε στην Οργανωτική Επιτροπή, ανήκουμε στο εθελοντικό προσωπικό του Δήμου για την Έκθεση. Η κ. Καπατσούλια έχει ξεκινήσει πριν από χρόνια την ενασχόλησή της, από το παλιό ιππικό και εμείς βοηθάμε πριν από τον κορονoϊό. Στο παρελθόν ως βοήθεια δεν εννοώ μόνο τη γραφική εργασία, αλλά ακόμη και σημεία στην καθαριότητα, όταν απαιτήθηκε. Ο εθελοντισμός σε κάθε τομέα, δεν σημαίνει να κατέχω θρόνο, ούτε να έχω καθήκοντα βολικά κι άνετα.

Ο πρόεδρος και το άλλο μέλος της επιτροπής, είναι πρόσωπα εκλεγμένα στο Κοινοτικό Συμβούλιο της Ανδραβίδας, τα οποία απ' όσο θυμάμαι ήταν πάντοτε δίπλα στον θεσμό, έχουμε συνεργαστεί.

Η εμπειρία του συζύγου μου, καθώς και η δική μου από διοργάνωση εκδηλώσεων είναι τεράστια, λόγω της επαγγελματικής μας σταδιοδρομίας, αλλά και μεγάλων πολιτιστικών φορέων που ασχολούμαστε επί πολλά χρόνια.

Για κάθε είδος εκδήλωσης οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές, καθώς και οι ιδιαιτερότητες. Εννοείται ότι ανάλογα με το θέμα, ζητάμε τη συνδρομή των ειδικών. Έτσι και για τα άλογα η συμβουλή των ιπποπαραγωγών της περιοχής είναι δεδομένη και πολύτιμη. Όμως δεν είμαστε άσχετοι, με τα άλογα μεγάλωσα κι ο Παν από την πλευρά του έχει χτίσει τη δική του εμπειρία. Οι γνώσεις μας είναι αρκετές, για να μπορούμε επί χρόνια να προσφέρουμε στην ιππική ιστορία της Ανδραβίδας.

Άλλωστε ποιος είναι αυτός που τα γνωρίζει όλα;

Επί του θέματος, εργαστήκαμε και φέραμε εις πέρας μια από τις δυσκολότερες ιππικές εκθέσεις, λόγω κακώς κειμένων, που έχουν όνομα και επίθετο, βέβαια. 

Δεν αγωνιστήκαμε για εμάς, αλλά για να μη σβήσει η φλόγα που άφησαν οι πρόγονοί μας, όπως αναφέρω συχνά.

Δεν είναι παράλογο να μην υπάρχει ο αριθμός αλόγων όπως τότε που ήμουν παιδί, διότι το άλογο έχει αντικατασταθεί από το τρακτέρ και το αυτοκίνητο. Ας το καταλάβουν τα κακοήθη παπαγαλάκια. Επίσης, έχουν καταργηθεί τα χρηματικά έπαθλα (κάτι που βοηθάει τον ιπποπαραγωγό ο οποίος έχει έξοδα για να μετακινηθεί). Ακόμη διότι ο χώρος στο Δημοτικό Ιππικό Κέντρο, δεν έχει τα δεδομένα (στάβλους) για την παραμονή των ευγενών κι αγαπημένων τετράποδων.

Οι απορίες μου..

Ποιος δεν μας έδωσε τα απαιτούμενα έγγραφα για την Ελλανόδικο Επιτροπή; Τη λύση την έδωσε και πάλι ο Χαντζής σε χρόνο λίγων λεπτών.

Ποιος έστειλε το Σάββατο πρωί τη γλυκιά κυρία, που ήρθε δήθεν για να βοηθήσει, δίχως να έχει χρόνο, δίχως την απαιτούμενη δυνατότητα για να διακρίνει τα εμβόλια στα βιβλιάρια των αλόγων καθώς και τα άλλα στοιχεία, αλλά μας έκανε ανάκριση ποιοι είμαστε και που μένουμε κτλπ (σε εμένα και τον σύζυγό μου);Mάλιστα τα στοιχεία του συζύγου μου τα σημείωσε. Μου δημιούργησε λύπη, ειλικρινά..να έχεις αυτό τον ρόλο.

Δεν κατάλαβαν αυτοί ή αυτός που την έστειλε, ότι δεν είμαστε ανόητοι...

Ότι χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει..

Ότι αν στερούμαστε ευγένειας κι αν θέλαμε να δημιουργήσουμε πρόβλημα, όντας Οργανωτική Επιτροπή , θα μπορούσαμε να μη την αποδεχτούμε δίπλα μας , αν δεν μας έλεγε από που έρχεται.

Για ποιον λόγο ένας κύριος που δεν γνωρίζω , διότι  ποτέ δεν τον έχω δει τόσα χρόνια στην έκθεση, βιντεοσκοπούσε όλους εμάς και τοποθετούσε πίσω μας φιλικό του πρόσωπο; Αν έγινε βέβαια για την ασφάλειά μας, τον ευχαριστώ.

Συνέχεια αποριών..

Όλοι αυτοί που ενοχλήθηκαν από την παρουσία μας, που ήταν όχι τόσα χρόνια, αλλά τον Αύγουστο που τρέχαμε για όλα;

Γιατί δεν ενημέρωσαν όλους τους ιπποπαραγωγούς;

Γιατί δεν έφεραν τους φίλους τους ιπποπαραγωγούς;

Πότε περιποιήθηκαν για την Έκθεση τον στίβο, πότε ενδιαφέρθηκαν για το νερό, πότε ενδιαφέρθηκαν για τη μεταφορά του σανού, πότε ήταν δίπλα για να βοηθήσουν, αφήνοντας την οποιαδήποτε πικρία με πρόσωπα ή με την όποια Δημοτική Αρχή;

Πότε ήταν εκεί , να συζητήσουν με τους ιπποπαραγωγούς για προβλήματα της τελευταίας στιγμής;

Tα "γιατί" κι απορίες μου σχετίζονται, με το δακρύβρεχτο ύφος που παρουσιάζουν παντού, λόγω της αγάπης τους για την Έκθεση.

Μα, αν αγαπάς δίνεις, δεν στερείς, δεν κατηγορείς, δεν απαιτείς.

Όταν αγαπάς και ενδιαφέρεσαι για το χωριό σου, για την ιστορία , για την παράδοση θυσιάζεσαι αληθινά κι ας μην σου αρέσουν κάποιες καταστάσεις.

Όταν υπηρετείς αυτές τις αξίες, δεν μετατρέπεις τον ιστορικό θεσμό, σε ευκαιρία για να πολεμήσεις τον εκάστοτε Δήμαρχο.

Όταν στο σπίτι σας, πέσει η στέγη , του δίνεται μια να το καταστρέψετε ή τρέχετε να βρείτε τρόπους για να σωθεί;

Ακριβώς το ίδιο ισχύει και με τη διάσωση της ιππικής μας παράδοσης.

Όλοι βλέπουμε  τις δυσκολίες, αλλά κάποιοι είμαστε μια ζωή εκεί, για να στηρίζουμε την ιππική κληρονομιά.

Ξέρετε, έχοντας γνώσεις και εμπειρία από ο εξωτερικό (δίχως να είμαι αμαζόνα), θα ήθελα το ιππικό κέντρο, να διαθέτει πλήθος στάβλων, να είναι σκεπαστό, να έχει πλαγιά με γρασίδι και καφετέρια ψηλά, να έχει άνθη γύρω γύρω, να διαθέτει ξενώνες για τους επισκέπτες, χώρο με υλικά για εκπαίδευση όπως κράνη σε όλα τα νούμερα, δυο και τρεις στίβους, ξύλο υψηλής ποιότητας και αντοχής για την περίφραξη των στίβων, ξύλινα σπιτάκια ώστε να γίνονται εκθέσεις με τα χρειαζούμενα για τις ιππικάς δραστηριότητες και προϊόντα της περιοχής και ότι άλλο μπορεί να φανταστείτε για να ένα παραμυθένιο μέρος, όπου θα γινόταν πόλος έλξης.

Οι ιδέες μας είναι πάρα πολλές, ειλικρινά, πολύ περισσότερες απ' όσες άκουσα..Αλλά ζούμε στην πραγματικότητα. Βελτίωση μπορεί να υπάρχει σιγά σιγά. Η σωστή βελτίωση επιτυγχάνεται ,  αξιοποιώντας αυτά που διαθέτεις πρώτα και όχι καταργώντας ότι βρίσκεις..Εννοείται ότι στην πορεία, προσθέτουμε ότι αναγκαιεί.

Δεν γίνεται όμως αγαπητοί μου, για πολλούς λόγους.

Αυτό με τίποτα δεν  μας εμπόδισε να συνδράμουμε.

Εύχομαι για ακόμη μια φορά, σε όλους που μόνο βέλη κακίας , πονηρίας, ιδιοτέλειας ξέρουν να κρατούν, να συνέλθουν και τότε θα αντιληφθούν ότι η ζωή είναι ακόμη ωραιότερη με καθαρές σκέψεις, με αγαθά μακριά από τον υλισμό, με μαγκιά που σημαίνει ευθύτητα.

Τέλος, αυτό που κρατώ και κρατάμε είναι οι όμορφες εντυπώσεις από την προσπάθειά μας, από τη συμπεριφορά μας, που αποδεικνύεται με δεκάδες μηνύματα και τηλεφωνήματα.

Προσωπικά κρατώ τη γνώμη δυο προσώπων, τα οποία τα προηγούμενα χρόνια -υποκινούμενα- δημιουργούσαν ..διάφορα.. και δήλωναν μέλη ενός φορέα (έτσι τους έλεγαν να πράξουν).Αυτά τα πρόσωπα λοιπόν που εξομολογήθηκαν όλα όσα ήθελα να επιβεβαιώσω, τον αγώνα ....για τη διάλυση της Έκθεσης. Ακόμη και ερωτικές ικανότητες έθεσαν σε λειτουργία!!

Κατά τα άλλα αγαπούν και θυσιάζονται και ξοδεύονται για τον ιππικό θεσμό.

Ευχές για το καλύτερο σε όλους!

Μακάρι οι "γνωστοί - άγνωστοι" της γενέτειρας και οι παρατρεχάμενοί τους, να βρουν τον εαυτό τους!

Υ.Σ Για κάτι που διατυμπανίζω ότι αγαπώ, δεν περιμένω να με καλέσουν με επιστολή, αλλά αναζητώ τους αρμοδίους για να βοηθήσω.

90η Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας,απολογισμός ,σκέψεις. Κεφ.1ο

 Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος παρουσιάζω τις απόψεις μου από την πρόσφατη Ιππική Έκθεση της Ανδραβίδας.

Φέτος ασχολήθηκα με την οικογένειά μου, από τις αρχές Αυγούστου με τη διοργάνωση της Ιππικής Έκθεσης, εθελοντικά όπως αρκετά χρόνια. Στη συνέχεια με εντολή του κ. Δήμαρχου, ανήκα στην οργανωτική επιτροπή (επίσημο έγγραφο που δημοσιεύτηκε στο ΔΙΑΥΓΕΙΑ).

Επειδή τα μακροσκελή κείμενα, είναι κουραστικά για τους αναγνώστες, θα παρουσιάσω ξεχωριστά το κάθε θέμα. Η αρχή γίνεται από το θέμα της δυνατής εκφώνησης...

Ως γνωστόν, τα άλογα είναι ευγενή ζώα, με πλούσιο και καλλιεργημένο συναισθηματικό ορίζοντα. 

Ως γνωστόν, οι δυνατές φωνές και οι αλλαλαγμοί δεν αρμόζουν σ' αυτά. Όποιος δεν γνωρίζει, μπορεί να ανατρέξει σε σχετική βιβλιογραφία, καθώς και σε εκδηλώσεις αναγνωρισμένων σχολών και φορέων του εξωτερικού.

Άλλωστε, συνήθως φωνασκούν όσοι θέλουν να δείξουν το ύψος που φτάνει η φωνή τους και το αποδέχονται ιππείς και αμαζόνες, δίχως γνώσεις...

Από συγγενικό πρόσωπο, που σχετίζεται με πτυχίο στην εκπαίδευση των ίππων, έως καταξιωμένο ιππέα στην Ισπανική Ιππική Σχολή της Βιέννης, αυτό που έχω διδαχθεί είναι ότι τα άλογα θέλουν  ηρεμία, αγάπη, σεβασμό. Το ίδιο μας διδάσκει ο Ξενοφώντας στον Ιππαρχικό.

Λογικό είναι όταν έρθει η ώρα, να χειροκροτήσουμε σε κάποια εκδήλωση, αλλά αυτό δεν σχετίζεται με τις φωνές που επιθυμούν οι λίγοι..

Έτσι λοιπόν, μου δημιουργήθηκε η εξής απορία από το βράδυ της 14ης Σεπτεμβρίου, όπου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Ιππικής Δεξιοτεχνίας στην Ανδραβίδα, κάτι που καθιερώθηκε δίχως να έχει σχέση με το νόημα της Ιππικής Έκθεσης.

Ποιοι ήταν αυτοί, που ειδοποιούσαν πρόσωπο του κύκλου της Δημοτικής Αρχής, ώστε να ζητά από την εκφωνήτρια το "πιο δυνατά;"

Γιατί δεν το ζητούσαν από τον κ. Γιάννη Παρρά που ήταν κι αυτός στη συγκεκριμένη θέση και ο οποίος συμπεριλαμβάνεται στα σπουδαία πρόσωπα, του ιππικού τομέα, με πλήρη κατάρτιση και γνώσεις;

Aφήστε, που σύμφωνα με τον υπεύθυνο των ηχητικών, επειδή τα προηγούμενα χρόνια, ο κόσμος που βρισκόταν στον γύρο χώρο (στη θέση που κάθονται οι θεατές, εκεί που βρίσκονται τα άλογα), έκοβε τα καλώδια γιατί ακούγονταν δυνατά τα σχετικά από την εκφώνηση, αναγκάστηκε και τοποθετεί ψηλά τα ηχεία.

Πάρα πολλοί από το μέρος των θεατών, ήταν φίλοι, οι οποίοι δεν εξέφρασαν κανένα παράπονο.

Έτσι λοιπόν, έμεινα με την απορία...ποιοι ήταν αυτοί που ενημέρωναν, για το αντίθετο και ζητούσαν " το δυνατά, πιο δυνατά";

Καιρός αγαπητοί μου, να ωριμάσετε!Ασχοληθείτε σοβαρά με ότι σας αρέσει, αλλά πάψτε πια αυτόν τον ανόητο πόλεμο εναντίον της Έκθεσης.

Σκεφθείτε λίγο σοβαρά, σκεφθείτε λίγο αληθινά κοιτάζοντας τον ευατό σας στον καθρέφτη. Μαζί βέβαια και όσοι παρασύρονται...και γίνονται έρμαια, έστω για λίγες μέρες ή ώρες.

Πάντα με ευχές για το καλύτερο όλων και σεβασμό όπου αξίζει!

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στκρός Σ.Ξ - ε.α, Συγγραφέας

IΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ, τότε και σήμερα..

Το τέλος του καλοκαιριού, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο, με την επερχόμενη Ιππική Έκθεση.

Η αγάπη του πατέρα μου, καθώς και των φίλων του για το μεγάλο γεγονός του τόπου, είναι πραγματικά βαθιά ριζωμένη στην καρδιά μου. 

46η Ιππική Έκθεση, η φωτογραφία.

Η Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας, ιδρύθηκε το 1928 από τη Φίλιππο Ένωση Ελλάδας. Σκοπός ήταν η ενίσχυση της αναπαραγωγής ίππων, κατάλληλων για την αγροτική οικονομία. Ο θεσμός, σταμάτησε στα δύσκολα χρόνια του Β' Παγκόσμιου πολέμου, καθώς και με την εμφάνιση της πανδημίας, σχετικά πρόσφατα.

Δεν θα αναφερθώ στη σχέση της Ηλείας γενικά και της Ανδραβίδας ειδικά με το άλογο, που ριζώνει στα χρόνια του Ομήρου, αναπτύχθηκε επί Φραγκοκρατίας, προχώρησε επί Τουρκοκρατίας, αξιοποιήθηκε από τον Ελληνικό Στρατό.

Τα ιστορικά στοιχεία είναι γνωστά και έχω αφιερώσει αρκετά κείμενα.

Ο Σκοπός άλλωστε του σημερινού αφιερώματος, είναι η κατάσταση και η συμπεριφορά, των περασμένων εποχών με το σήμερα και κυρίως με τα τελευταία εννέα χρόνια περίπου (μαζί με την πανδημία).

Φέρνοντας στη σκέψη τα παιδικά μου χρόνια,ετούτη την περίοδο, βλέπω ανθρώπους κουρασμένους από την εργασία στη γη, αλλά λεβέντες και μάγκες αληθινούς. Άνδρες που φορούσαν την τραγιάσκα (μοναδική η τραγιάσκα της Ανδραβίδας) κι έβγαιναν στα μαγειρία και στα καφενεία για να μιλήσουν για την Έκθεση, που έρχεται..τώρα με το πανηγύρι της Αγιά Σοφιάς. Από το στέρημά τους, κρατούσαν μπάλες σανό και βρώμη για τους φιλοξενούμενους, κρατούσαν και στάβλους...πολλές φορές έβγαζαν τα δικά τους άλογα , έξω. Θυμάμαι σαν όνειρο, αυτό το βράδυ τις μορφές των φίλων του πατέρα μου, από την Ορεινή Ηλεία, τη Μεσσηνία, την Αχαϊα καλ.

Συναντιόντουσαν αυτή την εποχή και διοργάνωναν την Έκθεση οι Ανδραβιδαίοι, με σεβασμό και κάθονταν στο τραπέζι όλοι μαζί..πολλοί τον υπόλοιπο καιρό , δεν μιλούσαν για δικούς τους λόγους, όμως για το πανηγύρι και την Έκθεση γίνονταν μια γροθιά.

Οι γυναίκες, μια εξ αυτών η μάνα μου, κρατούσαν όσο μπορούσαν χρήματα και μάζευαν υλικά, για να έχουν έτοιμους κουραμπιέδες αλλά και γιαουρτίνη, για να έχουν κρέας να το ψήσουν με πατάτες ή κουσκουσέ, να έχουν καλό κρασί στο σπίτι. Αφήστε δε, για τα λευκά σεντόνια και το καλό σερβίτσιο των πιάτων αλλά και τα καλά ποτήρια που θα έβγαιναν από το σερβάν ή σερβάντα. Όλα ετοιμάζονταν για τους ξένους, δηλαδή φιλοξενούμενους. Αυτή ήταν η κοινωνία της Ανδραβίδας του τότε....

Η οποία κυριολεκτικά, μου γεννά αληθινή συγκίνηση, αλλά και την ανάγκη να υποκλιθώ στο μεγαλείο τους!!Φτώχεια σε πολλούς , αλλά αρχοντιά!!!!!

Που πήγαν αυτά τα θεάρεστα κι αξιοθαύμαστα χαρακτηριστικά; 

Ax!o νεοπλουτισμός, η εγωπάθεια και το φαίνεσθαι!!Αχ!τα κόμπλεξ που δεν προσπαθούν να λύσουν, μέσω θεραπευτικών μεθόδων.

Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πως νιώθω, όταν συναντώ πρόσωπα ανά την Ελλάδα και μου μεταφέρουν την αγάπη τους για οικογένειες όπως του πατέρα μου, του Παναγιώτη του Κοτσαύτη και πολλών ακόμη...γιατί λέει "δεν ξέχασε ποτέ ο πατέρας μου τη φιλοξενία τους ή δεν ξεχάσαμε, τότε που ήρθαμε στην Ανδραβίδα..". Είναι από τις λίγες φορές που νιώθω να σηκώνομαι λίγο από τη γη..

ΣΗΜΕΡΑ...

Τα τελευταία χρόνια όμως, τα χαρακτηρίζει ένα μεγάλο δυστυχώς!!! Διότι κάποιοι (έχουν όνομα και επίθετο) θεωρούν τον ιστορικό θεσμό, σαν το δικό τους θέαμα, στο οποίο πρέπει να παρουσιάσουν το ταλέντο τους...και σ' αυτό σιγοντάρουν όλοι αυτοί που πίσω θάβουν και μπροστά χειροκροτάνε. Σιγοντάρουν κι άλλοι που προσβλέπουν σε κάτι..άλλωστε η ιδιοτέλεια έχει πολλά κλαριά.

Έτσι λοιπόν, ερχόμαστε να διαπιστώνω προσωπικά κάθε χρόνο, τον πόλεμο εναντίον της Έκθεσης, εναντίον δηλαδή των οστών των προγόνων μας, εναντίον αυτής της ιερής παρακαταθήκης.

Πως αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός, ότι επικοινωνούν μαζί μου ιπποεκτροφείς και με ρωτούν "αν θα γίνει" , διότι τους είπαν...."ότι δεν θα γίνει;".

Πως αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός, ότι καλούνται (από τους έχοντες την αρμοδιότητα), επιλεκτικά ελάχιστα άτομα από τους συμμετέχοντες και όχι όλοι; Αυτό μου είπαν, αγαπητοί μου πολλοί ιπποεκτροφείς από την Ελλάδα...Η απόλυτη θλίψη!!

30 Αυγ 2024 διευκρίνηση...

Ο όρος επιλεκτικά..

Ακόμη και τον ιπποπαραγωγό με το πιο εντυπωσιακό (για εμάς) άλογο,να καλέσουμε πρώτα..επιλογή θεωρείται,καθόσον οι υπόλοιποι  που το μαθαίνουν,δεν νιώθουν και τόσο άνετα.

Σε καμιά περίπτωση δεν εννοώ διαχωρισμό σύμφωνα με συμπάθειες.

Τέλος, γι" αυτό το ζήτημα, εάν δεν υπήρχε η δυνατότητα χρόνου, για κάλεσμα ,στις αρχές του μήνα που δόθηκε η κατάσταση,ας ζητούνταν βοήθεια.

Οι επισημάνσεις μου δεν έχουν ως σκοπό τις παρεξηγήσεις, αλλά τη σκέψη και τη μελέτη αποφυγής λαθών,στο μέλλον.

Με πρόσωπα δεν έχω τίποτα, οι μικρές κινήσεις που θα μπορούσαν να αποφευχθούν,είναι το ζήτημα.

Επίσης, πως να εξηγήσω το γεγονός της σκέψης, να αλλάξει η ημερομηνία πραγματοποίησης της Έκθεσης; Μα, δεν πατάμε την παράδοση αν αγαπάμε τον τόπο μας!! Ακόμη σκεφτόμαστε το πρακτικό μέρος των πολιτών, ώστε να βοηθηθεί η αγορά γενικότερα! Τα πανηγύρια (σπουδαίο γεγονός για την παράδοση. Δεν αναφέρομαι στη χαμηλή ποιότητα, αρκετών περιοχών) περιέχουν εκδηλώσεις..Αλλά κάποιοι φωτισμένοι στην Ανδραβίδα, σκέφτηκαν να αφαιρέσουν τη βασική εκδήλωση, δηλαδή την Έκθεση. Επίσης, ο κόσμος που θα βγει στο πανηγύρι, δεν μπορεί να ξαναβγεί σε διάστημα λίγων ημερών...ο λόγος, ευνόητος.

Είναι ντροπή για όσους προσπαθούν για το κακό του θεσμού, για το κακό του χωριού, απλά και μόνο επειδή δεν τους γίνεται σε κάτι το χατίρι.

Είναι ντροπή για όσους συνάδουν με την ανηθικότητα, είναι ντροπή για όσους προσπαθούν να κερδίσουν οτιδήποτε, εκτός της χαράς ότι η Έκθεση πέτυχε!

Η αποτυχία του Θεσμού και το οποιοδήποτε εμπόδιο, δεν θα βλάψει καμιά Δημοτική Αρχή, διότι η εκάστοτε Αρχή, έχει πολυποίκιλο έργο , για να κριθεί. Στους ευατούς μας και στον τόπο μας , κάνουμε κακό.

Όσο για τον εθελοντικό τομέα, που σε άλλες περιοχές είναι ανεπτυγμένος και με πολύ καλές κριτικές, έχω να πω ότι η γενέτειρα είναι πολύ πίσω...Λυπάμαι όμως, διότι έτσι δεν φωτίζεται το παρόν, μα ούτε το μέλλον. Έτσι, βυθίζετε τα παιδιά και τους νέους, να γίνουν έρμαια του χρήματος και της ύλης.

Εδώ και χρόνια που ασχολούμαι με πολιτιστικούς φορείς , καθώς και με φορείς Ατόμων με Ειδικές Ικανότητες, ποτέ δεν σκέφτηκα, να παρουσιάσω το δικό μου ταλέντο σε οτιδήποτε, πότε δεν σκέφτηκα να εκμεταλλευτώ πρόσωπα και καταστάσεις (κάτι πολύ εύκολο) παρά μόνο εργάζομαι για το ταξίδι και την επιτυχία του έργου,του κάθε φορέα. (Ζητώ συγγνώμη από τους νοήμονες, διότι περιαυτολογώ...αλλά κάποιες φορές είναι αναγκαίο). 

Ας μάθετε, ότι υπάρχει και κάτι που λέγεται ψυχή..δουλέψτε λίγο και γι' αυτή..Τα υλικά θα χαθούν, τα υλικά φθείρονται , όπως και το σώμα.

Αγαπήστε επιτέλους, τον τόπο που άλλοι γεννηθήκατε (όπως η γράφουσα), άλλοι μεγαλώσατε, άλλοι περάσατε κι άλλη ζείτε!

Αφήστε τη φαγωμάρα και την αναζήτηση δόλιων τρόπων , όλο τον χρόνο μόνο και μόνο για ανούσια πείσματα.

Βγάλτε προς τα έξω, κάτι καλό κι αληθινό!

Αμ, εσείς που παρασύρεστε από αυτές τις συμπεριφορές, πως περιμένετε στη συνέχεια να σας σεβαστούν και να σας βοηθήσουν;

Προσωπικά, θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου, θα θυσιαστώ (όπως κάνω έως τώρα) για όσους είναι έντιμοι, ειλικρινείς, αξιόπιστοι στα λόγια τους και στις συνεννοήσεις.

Για όσους ..αντιμετώπισαν την ευγένειά μου και τη δοτικότητά μου, ως ανοησία..τους εύχομαι να φθάσουν στα σκαλοπάτια που έχω φθάσει.

Κλείνοντας, η  ζωή είναι ρόδα που γυρίζει γρήγορα, η ζωή μας χαρίζει τους καρπούς από τους σπόρους που ρίχνουμε στο διάβα μας.. Κι αν αυτοί οι σπόροι, είναι της κακίας για τον τόπο, για την ιστορία και την παράδοση, για τους προγόνους μας...το μέλλον δεν θα είναι ευοίωνο.

Τέλος, μπορούμε να εργαστούμε όλοι σωστά και με σταράτες συνεννοήσεις, μπορούμε να αφήσουμε τυχόν λανθασμένες συμπεριφορές, αρκεί να το θέλουμε και επί του θέματος, αρκεί να το θέλετε!!

Με την ελπίδα για καλύτερες μέρες και τον σεβασμό μου στους συμπολίτες μου.

Με ευχές για επιτυχία της Ιππικής μας Έκθεσης και τη σκέψη στους μεγάλους ανθρώπους εκείνης της εποχής...στους ανθρώπους που είχαν μπέσα!

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκός Σ.Ξ - ε.α,Συγγραφέας

Σύμφωνα με πληροφορίες από τους αρμοδίους του Δήμου μας, η φετινή Ιππική Έκθεση θα πραγματοποιηθεί στα μέσα του Σεπτέμβρη.Βασική προΰπόθεση, τα άλογα να είναι εμβολιασμένα,όπως προβλέπεται.

Υ.Σ Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του ιπποεκτροφέα Κώστα Κοτσαύτη.

Το κείμενο μπορεί να δημοσιευτεί απ' όποιον θέλει , δίχως να με ρωτήσει.

Για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "ΑΓΓΕΙΑ ΜΕ ΦΩΣΦΟΡΟ".

Μια από τις φράσεις - κλειδιά για αρμονικές ανθρώπινες σχέσεις, είναι " να χαιρόμαστε με τη χαρά και να λυπούμεθα με τη λύπη". Το αναφέρω συχνά, καθόσον το συνηθισμένο είναι το αντίθετο.. 

Έτσι με xαρά, την καταπληκτική αύρα, από το μαγευτικό - κυριολεκτικά - ηλιοβασίλεμα στην παραλία της Μυρσίνης ή αλλιώς Σουλεϊμάναγα, του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης,  παρακολουθήσαμε την εκδήλωση παρουσίασης της ποιητικής συλλογής "ΑΓΓΕΙΑ ΜΕ ΦΩΣΦΟΡΟ", με δημιουργό την Ηρώ Παλαιολόγου.

Προσωπικά συμμετείχα με απαγγελία κι έναν μικρό χαιρετισμό - λόγο (εντελώς απροετοίμαστο), για το νέο βιβλίο που με ενδιαφέρον κι αγάπη , έγραψε η Ηρώ.

Η συμμετοχή μου στη χαρά φίλων , γνωστών μα και αγνώστων δημιουργών, είναι τιμή και δική μου χαρά. 

Η Ηρώ ανήκει στους συγγραφείς, με έργα στον πεζό και στον ποιητικό λόγο, η οποία παρουσιάζει τις σκέψεις της, τις αναμνήσεις της, διάφορα γεγονότα, τα συναισθήματα που της γεννούν όσα συμβαίνουν στην κοινωνία, στον πλανήτη μας, αλλά και το επαναστατικό της πνεύμα διότι ως άνθρωπος με δουλεμένο συναισθηματικό ορίζοντα, δεν δέχεται να σκύβει το κεφάλι, όπως κάνουν πολλοί..

Είναι μεγάλη αλήθεια ότι αν για όλα τα θέματα, που μαστίζουν την κοινωνία, αγωνιζόμασταν όλο και περισσότεροι, αληθινά όμως και ανιδιοτελώς, τότε ο ορίζοντας θα βάφονταν με χρώματα αληθινής αγάπης.

    

Στην εν λόγω εκδήλωση, ήταν πανέμορφα όλα, ευχάριστα ατμόσφαιρα με το θαλασσινό αεράκι και τον ήλιο να λάμπει έως την τελευταία στιγμή που έκανε το μακροβούτι του στο Ιόνιο.

Για εμάς οικογενειακώς, υπήρχε αυτό το γλυκό συναίσθημα της καλής παρέας, καθόσον ο Αντώνης (αδερφός μου), συναντήθηκε με τους δυο αγαπημένους συμμαθητές του, τον Περικλή και τον Γιώργη. Ήταν και η Δήμητρα (σύζυγος του Περικλή), η Αντιόπη, πρόσωπα με κουλτούρα, ακέραιο χαρακτήρα κι αληθινό ενδιαφέρον για τον τόπο. 

Από την άλλη πλευρά (ήμουν ανάμεσα σε δυο παρέες) ήταν η Διατσέντα, η Μαργαρίτα, η Τασία, επίσης αγαπημένες κυρίες, με εξαιρετική προσωπικότητα.

Το θέμα της παρέας και των συναντήσεων, τα αναφέρω καθόσον είναι ένας ακόμη λόγος, για τον οποίο αξίζει να στηρίζουμε τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, τις δραστηριότητες όπου χαρακτηρίζονται από ποιότητα.

Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και πρέπει να αναζητά τρόπους, ώστε να βρίσκεται με άλλους ανθρώπους.Αρκεί βέβαια, να αποτελούν άτομα που μπορούμε να συμβαδίσουμε.

Αυτή την όμορφη βραδιά, το μουσικό άκουσμα με το βιολί από την εξαίρετη Αλεξάνδρα Συλλαϊδή, άγγιξε τις ψυχές μας...σιγοτραγουδούσαμε.. 

Αναμνήσεις, από τα παιδικά χρόνια, από τα αγνά και μοναδικά καλοκαίρια, από τους ανθρώπους μας που έφυγαν..Σχέδια για το μέλλον..Συναντηθήκαμε με ανθρώπους και μαζί ενώσαμε τις ευχές μας, εναντίον της αδικίας κι όλων των δεινών του πλανήτη.

Δεν μπορώ να αναφερθώ σε όλους τους συμμετέχοντες, ονομαστικά κι αναλυτικά. 

Με βεβαιότητα όμως, αναφέρω πως όλων η συμμετοχή ήταν υπέροχη.

Ξεχωρίζω τα παιδιά και τους νέους, ακριβώς διότι είναι παιδιά και νέοι!

Είμαι υπέρ του καλέσματος παιδιών και νέων, στις εκδηλώσεις μας. Οφείλουμε μαζί με το ταξίδεμα των όσων δημιουργούμε, να μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά την αγάπη για την Ελληνική Γλώσσα και για τον γραπτό λόγο.

Ο πρόεδρος της Κοινότητας της Μυρσίνης κ. Ανδρέας Αποστολόπουλος.

Η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης, κ. Γεωργία Κακαλέτρη.

Ο Δήμαρχος του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης, κ. Γιάννης Λέντζας.

Με τον αγαπητό καλλιτέχνη και φίλο, Παναγιώτη Πέτα, μετά από χρόνια που είχαμε να βρεθούμε. Τα όμορφα των εκδηλώσεων

Η φωτογραφία των τριών συμμαθητών, συγκίνησε και προκάλεσε ευμενή σχόλια, από πολλούς γνωστούς και φίλους.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον πανέμορφο χώρο που ονομάζεται ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ.

Και εις άλλα με υγεία, χαρά και καλή διάθεση για όλους!

Υ.Σ Το βιβλίο περιέχει ποιήματα, εμπνευσμένα από πολλά θέματα, πρόσωπα, τομείς.

Αξίζει να εμπλουτίσει τη βιβλιοθήκη σας.

Με σεβασμό κι αγάπη προς όλους

                                                            Σοφία Δ. Αγραπίδη

Για το βιβλίο "ΤΟ ΒΑΜΜΕΝΟ ΠΕΠΛΟ", από τη Σοφία Αγραπίδη.

Συνηθίζω, να παρουσιάζω από αυτό το διαδικτυακό βήμα τις απόψεις μου για κάθε βιβλίο που διαβάζω.

Για σήμερα ο λόγος περί του εικονιζόμενου βιβλίου.

"ΤΟ ΒΑΜΜΕΝΟ ΠΕΠΛΟ", με τίτλο στην αγγλική γλώσσα "The Painted Veil", ανήκει στα μυθιστορήματα που εκδόθηκαν το 1925 στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη. 

Συγγραφέας του, είναι ο Ουίλιαμ Σόμερσετ Μομ κι ο τίτλος του βιβλίου αποτελεί αναφορά σε σονέτο του Πέρσι Σέλλεϋ του 1824.

Στην υπόθεση έχουν θέση η Αγγλία,το Χονγκ Κονγκ  και το εσωτερικό της Κίνας, στη δεκαετίας του 1920.

Μια ιστορία, με κεντρική ηρωίδα την Κίτι, η οποία ανήκει στην ανώτερη μεσαία τάξη του Λονδίνου, με μια μητέρα που κυριαρχεί στην οικογένεια και φυσικά όπως συνηθίζονταν, ήθελε να ορίσει τη μοίρα της κόρης της, με έναν λαμπρό γάμο.

Η μικρότερη κόρη της οικογένειας, αρραβωνιάζεται τον γιο μιας πλούσιας οικογένειας με τίτλο (σημαντικό για την εποχή) κι αυτό δημιουργεί ένα είδος πίεσης στην Κίτι. Γι' αυτό και συμβιβάζεται σε έναν γάμο,με τον γιατρό Γουόλτερ Φέιν, που την έχει ερωτευτεί, αλλά αυτή δεν νιώθει τίποτα.

Όλη η υπόθεση μέσα από τη λογοτεχνική ικανότητα του Σόμερσετ, παίρνει τη μορφή όπου ο αναγνώστης νιώθει ότι ταξιδεύει πίσω, σ' εκείνον τον αιώνα, εισέρχεται στην τυπική οικογένεια της Αγγλίας, βιώνει τα φλερταρίσματα της Κίτι και στη συνέχεια τον γάμο.

Ταξιδεύει στο Χονγκ Κονγκ σε μια πολύ δύσκολη εποχή, με την προσωπική ζωή της Κίτι, να ταράζεται από τον έρωτα για έναν άνδρα γεμάτο γοητεία. Μια παθιασμένη σχέση ξεκινά, με την υπόσχεση από την πλευρά του εραστή ότι θα είναι δίπλα της. Ο συγγραφέας περιγράφει με τόση μαεστρία τις εξελίξεις, που κάποιες στιγμές ο αναγνώστης ,νομίζει ότι βλέπει πρόσωπα και καταστάσεις!

Αυτό συμβαίνει κι όταν ο Γουόλτερ (σύζυγός της), με τον τρόπο του, την αναγκάζει να πάει κι αυτή σε μια περιοχή στο εσωτερικό της Κίνας, όπου η χολέρα αποτελεί ισχυρή μάστιγα..

Μήπως θέλει να την εκδικηθεί για τη μοιχεία, όπου αντιλαμβάνεται κάποιο διάστημα μετά;

Mα, πόσο εύκολο είναι τελικά να περιγράψει κανείς, την προσπάθεια εκδίκησης για τη σύζυγο που απίστησε; 

Η συναισθηματική εναλλαγή της υπόθεσης, δεν είναι συνηθισμένη. Ο παράφορος έρωτας και η παράνομη σχέση, οι παράλληλες σχέσεις, η ζήλια κι ο εγωϊσμός που θίγεται, η απόγνωση για τη συνέχεια..έως την εσωτερική μετάνοια, πως να αποδοθούν με απλή πέννα; 

Μια ιστορία, που αρχικά φαίνεται σαν πολλές ακόμη.Η συνέχειά της, όμως παραπέμπει, στην ενδοσκόπιση αλλά και στην αναζήτηση, στα έσω ενός ανθρώπου.Κι εδώ της ηρωϊδας, η οποία από μια ζωή με όλα τα κοσμικά χαρακτηριστικά, έψαξε και βρήκε τον εαυτό της , μέσα από την προσφορά.

Remaining Time -0:00

 

Advertisement

Διαβάζεται εύκολα και μέσα από τη διαδρομή της μελέτης, ο προβληματισμός σχετικά με την ηθική και με την αναζήτηση αυτού που αξίζει στην προσωπική ζωή για τον καθένα, έρχονται και προβάλλονται σαν μηνύματα για όλους.

Είναι δυνατόν να συμπορευτείς στη ζωή με έναν άνθρωπο, εντελώς διαφορετικού χαρακτήρα; 

Είναι δυνατόν, να παραμείνει σταθερός ένας τέτοιος γάμος!

Μια κοινωνική γυναίκα, ίσως λάγνα, σε μια γαμήλια δέσμευση εξ ανάγκης...στη δεκαετία του 1920...

Ένας ψυχικός κόσμος, συγχυσμένος με τα πρέπει, τα θέλω, την ανασφάλεια του μέλλοντος, την απόρριψη εν μέρη από τον εραστή..

Κι όμως, όλο αυτό το ταξίδι, σκιαγραφεί μια άλλη προσωπικότητα στην Κίτι. Μια προσωπικότητα η οποία αρχίζει και γνωρίζει ότι υπάρχει ο θάνατος,  βλέπει την ομορφιά της φύσης, παρατηρεί και εντυπωσιάζεται από διάφορες συμπεριφορές, άγνωστες για εκείνη έως τώρα. Όλες οι διεργασίες που ακολουθούν τα γεγονότα της ζωής της, όλοι οι ατραποί στις οποίες γίνεται διαβάτης, της χαρίζουν πνευματικότητα, αποδυναμώνοντας τον εγωκεντρισμό της.

Νίωθει αληθινή μετάνοια σε κάποια στιγμή κι αυτό ίσως είναι από τα ύψιστα σημεία των ανθρώπινων συμπεριφορών.