Καλωσόρισμα στο Νοέμβριο.

 

                                            Φωτ. Ε.Κ.Σ Τορόντο

Πότε έφυγε το καλοκαίρι και πότε φθάνουν Χριστούγεννα, κουβέντες μεταξύ ανθρώπων στον δρόμο.Πόσο δίκιο έχουν, σκέφτομαι!Ο χρόνος, μια επινόηση με πολλές αντιπάθειες αλλά.. να ευγνωμονούμε, να ευχόμαστε, να αισιοδοξούμε!

 

 Οι ευχές μου αγαπημένοι μου φίλοι, αναγνώστες, γνωστοί και άγνωστοι είναι  δεδομένες για υγεία, χαρά, δύναμη, αγάπη και όλες τις αξίες, όλα τα αγαθά. Επίσης για υπομονή, δύναμη, όμορφους στόχους κι ας είναι περίεργοι οι καιροί. 

Διαβάζοντας το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ του Γεώργιου Δροσίνη -1930,ο Νοέμβριος είναι ο Αττικός μήνας ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝ (13 Νοε έως 11 Δεκ). Βλέπω όμως διάφορες ονομασίες του εν λόγω μήνα όπως:

Σποριάς !!η εποχή της σποράς.

Αγιαντριάς!! φιλοξενεί στο τέλος του την εορτή του Αγίου Ανδρέα.

Ταξιάρχης!!γιορτάζουν οι Άγιοι Ταξιάρχες.

Αϊφιλιππιάτης!!ο Άγιος Φίλιππος κατά τα μέσα έχει την τιμητική του.

Παχνιστής!!εξαιτίας της πάχνης.

                                                 Φωτ. Ε.Κ.Σ Τορόντο

Κρασομηνάς!!αφού συνηθίζεται να ανοίγουν οι κρασοπαραγωγοί τα βαρέλια με το κρασί της χρονιάς. Σε κάποια μέρη ανοίγονται στις 3 Νοεμβρίου που εορτάζεται η ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου.

Ο νέος μήνας μας λοιπόν, έχει 30 ημέρες και είναι ο ενδέκατος μήνας του Γρηγοριανού Ημερολογίου. Η ετυμολογία της ονομασίας του βρίσκεται στην λατινική λέξη November,  που προέρχεται από το novem που σημαίνει εννέα, καθόσον στο αρχαίο δεκάμηνο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο ένατος στη σειρά μήνας!!

Όταν προστέθηκε ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος, το ρωμαϊκό ημερολόγιο έγινε δωδεκάμηνο. 

Ο αναφερόμενος μήνας πήρε την ενδέκατη θέση, αλλά διατήρησε την ονομασία που ήδη του είχε δοθεί.

Σύμφωνα με τις πηγές στην αρχαία Αθήνα ο Νοέμβριος λέγεται πως ισοδυναμούσε  με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Πυανοψιώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Μαιμακτηριώνα (όπως προανέφερα).

Τότε οι Αθηναίοι πραγματοποιούσαν τις εξής εορτές:

Tα Χαλκεία όπου οι σιδεράδες τιμούσαν τον  Θεό  Ήφαιστο, τον προστάτη τους.
Τα Μαιμακτήρια όπου τιμούσαν  τον θεό των καιρικών συνθηκών, τον Δία τον Μαιμάκτη.Στην ουσία επειδή είχε "άγριες βλέψεις...θύελλες και καταιγίδες", με την γιορτή του ζητούσαν όσο πιο ήπιο καιρό γινόταν.

 Εννοείται πως είναι αδύνατον να μην υπάρχουν οι κατάλληλες παροιμίες για τον Νοέμβριο.
**Ο Νοέμβρης έκλεισε; Τα ζευγάρια είναι στο στάβλο.
**Η Πούλια βασιλεύοντας, το μήνυμά της στέλνει. Ούτε τσοπάνος στα βουνά ούτε ζευγάς στους κάμπους.
**Νοέμβρη οργώματα κι ελιές, δεν απολείπουν οι δουλειές.
** Το Νοέμβρη και Δεκέμβρη φύτευε καταβολάδες.
** Ο Νοέμβρης σαν θα έλθει τα γομάρια μέσα κλείνει.
** Όταν έρθει ο Νοέμβρης σιγομπαίνει ο χειμώνας.
**Σ’ τσι τριάντα, τ’ Αγι-Αντριός, αντριεύεται το κρύο.
**Της ελιάς το φύλλο κι αν χαθεί, πάλι θε να ξαναβρεθεί.

Από τον Βίο και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά του Ν. Καζαντζάκη.

Τι είναι αυτό ο κόκκινο νερό, αφεντικό – δε μου λες; Ένα παλιοκούτσουρο
πετάει βλαστούς, κρέμουνται κάτι ξινά μπιχλιμπίδια, κι ο καιρός περνάει, ο ήλιος
τα ψήνει, γίνουνται γλυκά σαν το μέλι, και τα λέμε τότε σταφύλια’ τα πατούμε,
βγάζουμε το ζουμί τους, το βάζουμε στα βαρέλια, βράζει μοναχό του, το ανοίγουμε
του Αι-Γιώργη του Μεθυστή τον Οχτώβρη, και βγαίνει το κρασί!»…

 

Εορτολόγιο Νοεμβρίου:

 
1 Νοεμβρίου 

 
Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού και της μητρός αυτών Θεοδότης.

 

Ανάργυρος, Ανάργυρη, Αργύριος, Αργυρία, Δαμιανός, Δαμιανή, Κοσμάς, Κοσμία

2 Νοεμβρίου 

 

 Μαρτύρων Ακίνδυνου, Ανεμποδίστου, Αφθονίου, Ελπιδηφόρου, Πηγασίου και Ανεμποδίστου (†341-345).

 

 Ακίνδυνος, Ακίνδυνη, Αφθονία, Ελπιδοφόρος, Πήγασος

3 Νοεμβρίου 

 

 Ακεψιμά, Ιερομάρτυρος Γεωργίου Νεαπολίτου, του νέου(†1797).

Ακεψιμάς

4 Νοεμβρίου 

 

Οσίου Ιωαννικίου του Μεγάλου, του εν Ολύμπω Προύσης (+846), Ιερομαρτύρων Νικάνδρου επισκόπου Μύρων (+ α' αι), Μάρτυρος Πορφυρίου (2), εξ Εφέσου.

 

Ιωαννίκιος, Ιωαννίκη, Νίκανδρος, Νικάνδρα, Πορφύριος, Πορφυρία

5 Νοεμβρίου 

Μαρτύρων Γαλακτίωνος καί Επιστήμης († γ΄αι.),Λίνου πρώτου επισκόπου παλαιάς Ρώμης,Αγαθαγγέλου, Δομετίου, Δομνίνου, Ευψυχίου, Θεοτίμου, Θεοφίλου, Καρτερίου, Κάστορος επισκόπου, Σιλβανού, Τιμοθέου και Φιλοθέου.

  

Γαλακτίων, Γαλακτία, Επιστήμη, Λίνος, Λίνα, Σιλβανός, Σιλβάνα, Σύλβια, Σύλβιος

6 Νοεμβρίου

 

Μάρτυρος Νικάνδρου, Λεονάρδου.

 

 Νίκανδρος, Λεονάρδος

 

 7 Νοεμβρίου 

Των εν Μελιτινή 33 Μαρτύρων († γ΄αι.): Ιέρωνος, Αθανασίου, Ανικήτου, Βαράχου, Βοστρυκίου, Γιγαντίου, Διοδότου, Δουκιτίου, Δωροθέου, Επιφανίου, Ευγενίου, Ευτυχίου, Ησυχίου, Θεαγένους, Θεμελίου, Θεοδότου, Θεοδούλου, Θεοδώρου, Θεοφίλου, Ιέρωνος, Ιλαρίου, Καλλιμάχου, Καλλινίκου, Καστρικίου, Κλαυδιανού, Λογγίνου, Μαμά, Μαξιμιανού, Νικάνδρου, Νίκωνος, Ξαντίκου, Ουαλερίου καί Ουΐκτωρος.

 8 Νοεμβρίου 

 

Η σύναξις των αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ (1) και των λοιπών αγίων ασωμάτων και ουρανίων Ταγμάτων.

 

 

Άγγελος, Αγγελική, Γαβριήλ, Γαβριηλία, Γαβριέλα, Ελεημονήτρια, Ευταξία, Λεμονιά, Μεταξάς, Μεταξία, Μιχαήλ, Μηχαηλία, Μιχαέλα, Πανορμίτης, Πανορμίτα, Σεραφείμ, Σεραφειμία, Σταμάτιος, Σταματίνα, Σταματία, Στρατηγός, Στρατηγώ, Ταξιάρχης, Ταξιαρχία

9 Νοεμβρίου 

 

Νεκταρίου μητροπολίτου Πενταπόλεως (1), του εν Αιγίνη, του θαυματουργού (†1920). Μαρτύρων Ονησιφόρου († γ΄-δ΄αι.) και Πορφυρίου. 

 

 

Νεκτάριος, Νεκταρία, Ονησιφόρος, Ονησιφόρα

10 Νοεμβρίου 

 

Αποστόλων (Ο΄) Εράστου επισκόπου Νεάδος, Ηρωδίωνος επισκόπου Πανεάδος, Κουάρτου επισκόπου Βηρυττού, Ολυμπά, Σωσιπάτρου επισκόπου Ικονίου και Τερτίου. Ιερομαρτύρων Γεδίου ομολογητού, Μίλου του θαυματουργού και Σενοεί του διακόνου. Μαρτύρων Εβόρη, Καλλιοπίου, Νίρου, Ορέστου του Τυανέως (1) († 304), Πάπα και Ωρίωνος. Τιμοθέου καί Μαύρας. Οσίων Θεοστηρίκτου «του εν Συμβόλοις», Μαρτίνου επισκόπου Ταρακίνης και Νόννου επισκόπου. Οσίου Αρσενίου Καππαδόκου (†1924). 

 

 

                                                            Φωτ. Ε.Κ.Σ Τορόντο
                         

 

11 Νοεμβρίου 

 

Μηνά Μεγαλομάρτυρος (†304). Των αγίων Μαρτύρων Βικεντίου διακόνου (1) (†304), Βίκτωρος († β’ αι.). Δράκωνα καί Στεφανίδος. Των Οσιων Θεοδώρου ομολογητού, ηγουμένου των Στουδίου και Μαξίμου «του δια Χριστόν σαλού». 

 

 

Βικέντιος, Βικεντία, Βίκτωρ, Βικτωρία, Δράκος, Δράκων, Μηνάς

12 Νοεμβρίου

 

 Οσίων Νείλου ασκητού, του Σιναΐτου και Νείλου του μυροβλύτου (†ε΄αι.), του εκ Κυνουρίας.

 

Νείλος

13 Νοεμβρίου 

 

Ιωάννου Χρυσοστόμου (1) αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως (†407).

 

Χρυσόστομος, Χρυσοστομία

14 Νοεμβρίου 

 

Αποστόλου Φιλίππου (1), εκ των IB`. Γρηγορίου αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, του Παλαμά (†1340).

 

Φίλιππος, Φιλιππία

 

 

 

15 Νοεμβρίου

 

Μαρτύρων και ομολογητών Αβίβου (222), Γουρίου και Σαμωνά (299-306). Ευψυχίου, Καρτερίου και Νεάρχου. Δημητρίου του εν Δαβουδίω, Ελπιδίου και Μαρκέλλου.Οσίων Θωμά πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, «του Νέου». Κυντιριανού (Κυντιώνος ) επισκόπου Σελευκείας.

 
16 Νοεμβρίου

 

Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου, Αγίας Ιφεγένειας

Ιφιγένεια, Ματθαίος, Ματθίλδη

17 Νοεμβρίου

 

Αγίου Γρηγορίου Νεοκαισαρείας του θαυματουργού, Αγίου Λάζαρου του ζωγράφου, Όσιου Λογγίνου, Αγίων Γενναδίου και Μάξιμου

 

Γεννάδιος

18 Νοεμβρίου 

 

Αγίου Πλάτωνα, Αγίου Ρωμανού,Νεομάρτυρος Αναστασίου, του εκ Παραμυθίας (Ηπείρου [†1743]). Οσίου Βασιλείου.

 

Πλάτων,Ρωμανός

 

19 Νοεμβρίου  

 

Μαρτύρων Αγαπίου, Άζη του θαυματουργού (1). Ανθίμου, Θαλελαίου, Χριστόφορου, Ευφημίας. Βαρλαάμ (†304), Ηλιοδώρου (†272). Οσίων Σίμωνος του θαυματουργού, του εκ Καλαβρίας και Βαρλαάμ ηγουμένου.

 

 20 Νοεμβρίου

Οσίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου,Αγίου Δασίου, Αγίου Θεοκτίστου.

 

21 Νοεμβρίου 

 

Τα Εισόδια της Θεοτόκου, Οσίου Σωζόμενου του εν Κύπρω.

 

 

Δέσποινα, Καισαριανή, Μαρία, Μαριέττα, Μαριανός, Μαριανή, Μάριος, Παναγιώτης, Παναγιώτα

                                                         Φωτ. Ε.Κ.Σ Τορόντο                          

22 Νοεμβρίου 

 

Αποστόλων (Ο΄) Ονησίμου, Φιλήμονος επισκόπου Γάζης,  Μαρτύρων Βαλλεριανού, Κικιλίας και Τιβουρτίου(1) (†230).

Βαλεριανός, Βαλεριανή, Βαλέριος, Βαλέρια, Κάλλιστος, Κικιλία, Φιλήμων

23 Νοεμβρίου 

 

Αγίου Αμφιλοχίου επισκόπου Ικονίου (1) (†394)

 

 Αμφιλόχιος, Αμφιλοχία

24 Νοεμβρίου 

 

 Αγίου Κλήμη Ιερομάρτυρα Επισκόπου Ρώμης, Αγίου Χρυσογόνου.

 

Κλήμης, Κλημέντιος, Κλημεντία, Κλημεντίνη, Χρυσόγονος, Χρυσόγονη.

25 Νοεμβρίου 

 

Αγίας Αικατερίνας της Μεγαλομάρτυρος και της Πανσόφου, Αγίας Βασίλισσας,Αγίυο Μερκουρίου.

 

 Αικατερίνη, Μερκούριος

26 Νοεμβρίου 

 

 Αγίου Στυλιανού του Παφλαγόνος, Οσίου Ακακίου, Οσίου Νίκωνος του Μετανοείται

 

 

Νίκων, Στέργιος, Στεργία, Στεργιανός, Στεργιανή, Στυλιανός, Στυλιανή

 

27   Νοεμβρίου

 

Μεγαλομάρτυρος Ιακώβου του Πέρσου (1) († 421). Οσίων Μωυσέως, Ναθαναήλ, Πινουφρίου και Ιακώβου του Ρώσου.

 

 
28 Νοεμβρίου 

 

Ιερομάρτυρος Ειρηνάρχου (1) (†303). 

 Ειρήναρχος

29 Νοεμβρίου 

 

Μαρτύρων Παραμόνου και των συν αυτώ 370 μαρτύρων (†250). Ουαλλερίνου, Φαιδρού, Φιλουμένου.

Φαίδρα, Φαίδρος, Φιλούμενος, Φιλουμένη

30 Νοεμβρίου 

 

Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου, Αγίου Φρουμεντίου

 

 

Ανδρέας, Ανδρεάνα, Φρουμέντιος

 

Εννοείται ότι δεν ξεχνάμε και τιμούμε με σεβασμό πάνω από όλα, όπως ταιριάζει στη μνήμη των αγωνιστών και των αδικοχαμένων, την Επέτειο του Πολυτεχνείου.

 

Εννοείται ότι δεν σταματάμε να προσευχόμαστε για το καλό του κόσμου.

 

ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΜΗΝΑ!!!

Πόλεμος στις μέρες μας..Σκέψεις , προβληματισμοί.

Στο άκουσμα της λέξης πόλεμος η ψυχή παγώνει αφού τίποτα το χαρούμενο δεν προμηνύεται..στην σκέψη συγκεντρώνονται οι μνήμες από τις αφηγήσεις των προγόνων μας καθώς και οι εμπειρίες όλων όσων έχουμε διαβάσει όχι μόνο από ιστορικούς,συγγραφείς ή λογοτέχνες αλλά από ανθρώπους που βίωσαν την αγριότερη μορφή της καταστροφής του ανθρώπινου είδους.

 Όλοι γνωρίζουμε για πολέμους στην αρχαιότητα, στα μετέπειτα χρόνια, επαναστάσεις,Καταστροφές, τον Α και Β Παγκόσμιο Πόλεμο, για εμφυλίους πολέμους που  συνήθως είναι χειρότεροι στο μίσος από όποια άλλη σύγκρουση.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ο πλανήτης δεν έπαψε ποτέ να κλονίζεται από πολεμικές συγκρούσεις, δεν έπαψε ποτέ να γράφεται η ιστορία με αίμα..αίμα πολεμιστών, στρατιωτικών, επαναστατικών ομάδων, 

αίμα αμάχων....παιδιών,γυναικών,ηλικιωμένων!!...

το μέγιστο σημείο της τραγωδίας!!

Οι συνέπειες ενός πολέμου είναι τραγικές και ποικίλες.Από τα άδικα θύματα έως τις λεηλασίες, από την οικονομία και την κοινωνική αναταραχή των γύρω περιοχών ή και ακόμη μεγαλύτερης εμβέλειας, από το πάθος της εκδίκησης μέχρι τους πρόσφυγες οι οποίοι ψάχνουν απεγνωσμένα έναν τρόπο, ένα ειρηνικό έδαφος προκειμένου να ζήσουν ξεκινώντας απ' την αρχή σε άγνωρα μέρη ως κυνηγημένοι ουσιαστικά, ως ξένα σώματα στην όποια καινούρια κοινωνία, ως άνθρωποι που τα όνειρά τους πουλήθηκαν...

Στις μέρες μας βέβαια και με τους μετανάστες (και λαθρο..) αυτό γίνεται..

"κάποιοι" δηλαδή πατάνε στην προσπάθεια για το καλύτερο μέλλον ξεπουλώντας κυριολεκτικά τα όνειρά τους, τις ανάγκες τους, την ζωή τους..

Σαφέστατα υπάρχει κέρδος για άλλους...γι' αυτό και γίνονται πόλεμοι ..εννοείται πως δεν είναι τυχαίο...εννοείται πως με απλή λογική μπορούμε να αιτιολογήσουμε το φαινόμενο.

Η Ελλάδα ως χώρα και εμείς όλοι ως λαός έχουμε πληγεί σοβαρά από το λεγόμενο προσφυγικό των τελευταίων χρόνων.Για να μην μακρηγορήσω δεν θα κάνω καμιά αναφορά για προηγούμενες εποχές, αιώνες και έτη.

Το γεγονός της μικρής έκτασης και της επονομαζόμενης οικονομικής κρίσης δυστυχώς και το γράφω ειλικρινά με πόνο ψυχής..είναι παράγοντες που δεν βοηθούν ώστε να μπορέσουν οι χιλιάδες δύσμοιροι άνθρωποι που καταφτάνουν (όσοι προλάβουν βέβαια , όσοι επιζήσουν..) να ζήσουν εδώ όπως αρμόζει  στα απλά αλλά απαραίτητα δεδομένα μιας κοινωνίας, να έχουν δηλαδή εργασία ώστε να μπορούν να προχωρήσουν χωρίς μεγάλα προβλήματα.

Με πνίγει η σκέψη των χιλιάδων ανθρώπων στην Μόρια της Μυτιλήνης..

Άνθρωποι στοιβαγμένοι, νέοι χωρίς απασχόληση, κλεισμένοι ...με την ελπίδα να μην λάμπει από πουθενά..είναι αυτονόητα να ξεσηκωθούν, να αγανακτήσουν, να πράξουν και βίαια στον περίγυρό τους... 

"Αργία μήτηρ πάσης κακίας" κατά τον Σόλωνα..

Από την άλλη πλευρά την τελευταία δεκαετία ως Έλληνες βιώνουμε το θλιβερό της μετανάστευσης των παιδιών μας αλλά και οικογενειών...πριν να κλείσουμε 100 χρόνια από τότε που έφευγαν οι άνθρωποι για μια καλύτερη τύχη...Έτσι δεν ακούγεται κατακριτέο το παράπονό μας "μα αφού δεν υπάρχουν δουλειές για εμάς...αφού η κατάσταση διώχνει τα παιδιά μας..θα βρεθεί δουλειά γι' αυτούς..μας διώχνουν για να τους βολέψουν και πάρα πολλά άλλα σε καθημερινές συζητήσεις όπου κι αν βρεθεί κανείς..".

 Με τον πρόσφατο πόλεμο προς την Συρία δυστυχώς η κατάσταση φαντάζει πολύ δύσκολη γενικά....Η σκέψη μας είναι εκεί....στα παιδικά προσωπάκια που θυσιάστηκαν και θυσιάζονται...ότι τραγικότερο κατ' εμέ....το χτύπημα στον άμαχο πληθυσμό.

Λυπηρό, θλιβερό, τραγικό και ότι άλλο υπάρχει στο λεξιλόγιο...

Θυμός προς όλους "εκείνους" που συνεχίζουν να καλλιεργούν ή να μην σταματούν τους πολέμους..

Με εξοργίζει η ύπαρξη "μεγάλων  οργανώσεων" με τεράστια έσοδα από εθελοντές και άλλα που όμως δεν κατάφεραν τόσα χρόνια ούτε τον πόλεμο να σταματήσουν, ούτε την βία, ούτε την δυστυχία... 

Ως άνθρωπο  με αγγίζουν όλα όσα γίνονται εις βάρος της ανθρώπινης υπόστασης..

όλες οι συρράξεις της γης...οι εμφύλιοι επί χρόνια στην Αφρικανική Ήπειρο δεν αφήνουν λιγότερα θύματα...παιδάκια νεκρά παντού...αυτό θεωρώ ως κατάρα της ανθρωπότητας..

Επίσης κάθε άνθρωπο με ανεπτυγμένο τον συναισθηματικό του κόσμο δεν τον αφήνει αδιάφορο η καθημερινή θυσία χιλιάδων νέων ανθρώπων στον βούρκο των ναρκωτικών..

Ούτε τα χιλιάδες θύματα της εμπορίας σαρκός..

Εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε ως άνθρωποι είναι να φροντίσουμε να επαναφέρουμε τον όρο Αληθινή Αγάπη στην γη!!τον όρο που κλείνει το νόημα του κόσμου, της προόδου, της ειρήνης, της γαλήνης, της χαράς...αυτόν τον όρο που προδώσαμε στις γελοίες υποσχέσεις του "φαίνεσθαι" και της ματαιοδοξίας, στης επίδειξης και στης ιδιοτέλειας...

Μπορούμε να μην δημιουργούμε εμφύλιες κοινωνικές αναταραχές που ξεκινούν από τον φανατισμό και μόνο...να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να χειραγωγεί την σκέψη,την ψήφο, την ζωή μας.

Μπορούμε να παραμείνουμε Άνθρωποι και να μην ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους ανάλογα με την φυλή, το χρώμα, την θρησκεία, την γλώσσα..

 Ανά τους αιώνες όλοι οι  καλλιτέχνες, άνθρωποι των γραμμάτων, άνθρωποι της καθημερινότητας εμπνέονταν από κάθε κατάσταση της ζωής χαρούμενη  ή λυπητερή, ειρηνική ή εμπόλεμη και την μετέφραζαν σε ποιητικά έργα, σε πεζό λόγο, σε έργα ζωγραφικής ή γλυπτά εκ των οποίων τα περισσότερα ταξιδεύουν ως λίκνα πολιτισμού σε όλες τις γενιές.

Το έργο σε οποιαδήποτε μορφή αποτελεί τα λόγια της ψυχής που αποδίδονται ..με στίχους, πεζά και ότι προανέφερα. Στις συμφορές της ανθρωπότητας τα έργα και δημιουργήματα αποτελούν ύμνους, αποτελούν το ερέθισμα για να μην ξεχνάμε και να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο.

Σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που δημιουργούν εμπνεόμενοι από τα τραγικά γεγονότα πονάνε λιγότερο από αυτούς που εκδηλώνουν την οργή τους εξαπολύοντας φωνές, ύβρεις  κτλ.. (ουσιαστικά για διάφορα που τους απασχολούν στη δική τους ζωή ή γιατί η φύση τους είναι απαισιόδοξη ή ότι παρόμοιο και κάθε πικρό γεγονός τους δίνει την ευκαιρία της εκτόνωσης ..πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις..)..

Ας θυμηθούμε ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ του Γιάννη Ρίτσου που όλοι και όλες συγκινούμαστε και ψιθυρίζουμε...πως δημιουργήθηκε...

Αυτό που απαιτείται άμεσα είναι να ξαναβρούμε τις αξίες που χάσαμε...

Να κάνουμε την Αγάπη (αφού πρώτα κατανοήσουμε τον όρο) πράξη..

ΥΣ. Οι φωτογραφίες είναι από την έλευση του φθινοπώρου στο Μόντρεαλ και από το προφίλ του φίλου Πήτερ.

ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ.Η εποχή της παρακμής.

Το κείμενο αυτό συνδέεται με την πρόσφατη είδηση σχετικά με την μη λειτουργία πλέον του υποκαταστήματος της Τράπεζας Πειραιώς στην Ανδραβίδα.

Παρουσιάζω τις απόψεις μου απολύτως αντικειμενικά και μακριά από κάθε είδους πολιτικούς φανατισμούς και διενέξεις.

Η Ανδραβίδα η όμορφη αυτή κωμόπολη του Νομού Ηλείας άκμασε κατά την εποχή της Φραγκοκρατίας, αποτέλεσε την πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, έζησε μέρες λαμπρές, γράφτηκε στην ιστορία κυριολεκτικά με χρυσά γράμματα.

Με το πέρασμα των χρόνων όπως κάθε τόπος πέρασε από αρκετές φάσεις οικονομικές και κοινωνικές.

Μεταπολεμικά και για κάποιες δεκαετίες παρουσίαζε στοιχεία ανάπτυξης, είχε υπηρεσίες, είχε κίνηση στην αγορά και στην πλατεία,υπήρχαν κίνητρα που έρχονταν άνθρωποι από άλλα μέρη για επίσκεψη, οι άνθρωποι έδειχναν ενδιαφέρον για την πόλη, ζούσαν γι’ αυτήν.

Η ρυμοτομία της θεωρείται από τις καλύτερες και η πλατεία της επίσης..μια πλατεία μπροστά από αρχαιολογικό χώρο!με όρεξη και θέληση θα μπορούσε να αποτελεί έναν χώρο όπως σε τόσα άλλα μέρη...

Το παρόν..

Κατά τον Στρατηγό του Αγώνα τον Μακρυγιάννη

“Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθομεν γνώση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομεν όλοι μαζί”.

Εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ψυχρή πραγματικότητα.

Υπάρχει το "εμείς" στον τόπο μας ή μήπως βασιλεύει το "εγώ";

 

 Υπηρεσίες..

Κλείνει η μοναδική τράπεζα της πόλης, υπολειτουργεί το υποκατάστημα του ΕΛΤΑ που εμφανέστατα φαίνεται πως σε λίγο καιρό θα κλείσει κι αυτό..

Δεν έχει περάσει μεγάλο διάστημα από τότε που μεταφέρθηκε το Αστυνομικό Τμήμα..

Χωρίς να μακρηγορώ αναφερόμενη στο παρόν το οποίο δεν στοιχειοθετήθηκε από εξωγενή στοιχεία και παράγοντες...πιστεύω πως η περίοδος που διανύει η πόλη μας χαρακτηρίζεται ως παρακμή.

Εκφράζω γι’ αυτό δημοσίως την βαθύτατη πικρία μου.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν αρκεί ο αγώνας των λίγων, των μη εχόντων ....

Για να προοδεύσει ένας τόπος έχει ανάγκη από την αληθινή αγάπη και το ενδιαφέρον για το κοινό καλό όλων, όσων γεννήθηκαν και όσων κατοικούν.

Κανένας τρίτος δεν πιστεύει πως η πόλη αυτή έχει απογυμνωθεί εντελώς από υπηρεσίες..δεν δικαιολογεί κάτι τέτοιο ούτε η ιστορία της, ούτε ο αριθμός του πληθυσμού, ούτε η έκτασή της.....το μόνο που δικαιολογεί την παρακμή είναι η αδιαφορία και η αναλγησία αυτών που μπορούν...

Η Τράπεζα είναι μια ιδιωτική επιχείρηση που αν δεν την υποστηρίξουν οι κάτοικοι δεν έχει λόγο να παραμείνει και είναι απολύτως αιτιολογημένο. Εδώ και πάρα πολύ καιρό είναι γνωστό διά πληροφοριών πως οι έχοντες υψηλές καταθέσεις δεν έχουν τον λογαριασμό τους στην τράπεζα του χωριού αλλά σε γειτονικά χωριά...έτυχε πριν λίγα χρόνια να μου πει κάποιος συμπολίτης “δεν ανοίξαμε εδώ λογαριασμό για να μην ξέρουν...”, ασχολίαστο..

Πως λοιπόν αγαπητοί μου συμπολίτες να παραμείνει η Τράπεζα;Με τα επιδόματα των ανέργων ή τις μηδαμινές συντάξεις κάποιων πολιτών;

Σκέφτηκε κανείς πως θα μετακινηθούν οι πολίτες που ζουν με ελάχιστα, στα άλλα μέρη στις τράπεζες για τις δουλειές τους;

Το Αστυνομικό Τμήμα που ανήκε σ’ αυτήν την πόλη μόνο και μόνο για ηθικούς λόγους αφού δυο στελέχη της αστυνομίας θυσιάστηκαν εις τον βωμό του καθήκοντος έπρεπε να διατηρηθεί.

Αισθάνομαι πραγματικά ντροπή γιατί από τις κινητοποιήσεις μας για αυτό το θέμα θα ‘πρεπε να μας μάθει όλη η Ελλάδα και όχι ..σχεδόν να το παραδώσουμε. Όσο για την λύση του Τοπικού Αστυνόμου...ασχολίαστο, ειλικρινά ασχολίαστο.

Το υποκατάστημα του ΕΛΤΑ

....πως μια υπάλληλος να εξυπηρετήσει...να πραγματοποιήσει τις διανομές, να διεκπεραιώσει τις εσωτερικές εργασίες που απαιτούνται, να ικανοποιεί τα αιτήματα των πολιτών, να εργάζεται έχοντας τους Ρομά κυρίως τις μέρες καταβολής επιδομάτων, απαιτητικούς και κυριολεκτικά πάνω από το κεφάλι της...

Εμείς φταίμε..

Δεν φταίει κανένα χωριό που συγκεντρώνει τις υπηρεσίες, ο λαός της Ανδραβίδας φέρει τεράστια ευθύνη.

Με όλο μου τον σεβασμό και την εκτίμησή μου για την γενικότερη εικόνα που αντιλαμβάνεται ο κάθε περαστικός ή φιλοξενούμενος..αναφέρω τα παρακάτω.

Φταίνε τα άλλα χωριά που κατά την θερινή περίοδο ο επισκέπτης δεν μπορεί να βρει το πιο απλό πρωινό που είναι ένα άψητο τοστ ή μια ομελέτα ή μια τυρόπιτα έστω προψημένη και αναγκάζεται να μετακινηθεί αλλού για να απολαύσει σαν άνθρωπος τις διακοπές του;

Φταίνε τα άλλα χωριά που το σαββατοκύριακο της Ιππικής Έκθεσης δεν υπήρχε καμιά λύση για μεσημεριανό φαγητό (θα μπορούσε να είναι κάποιο κατάστημα εστίασης ανοιχτό με ελάχιστες επιλογές, κάποιο κρεατικό, πατάτες και μια σαλάτα..). Σε πάρα πολλά μέρη με ελάχιστους κατοίκους και σπάνια επισκέπτες σου δίνουν την προηγούμενη λύση λέγοντας "είμαστε ανοικτά αλλά διαθέτουμε μόνο .....".

Φταίνε τα άλλα χωριά που όταν πραγματοποιούνται εκδηλώσεις στην πλατεία δεν υπάρχει εξυπηρέτηση λόγω έλλειψης προσωπικού;Δηλαδή για να έχεις την δυνατότητα επιλογής από ότι υπάρχει στο κατάστημα πρέπει να πηγαίνεις τις μέρες και ώρες που είναι μια παρέα;

Μα το 2020....που να το περιγράψει κανείς;

Φταίνε οι κάτοικοι κοντινών περιοχών οι οποίοι στηρίζουν την τοπική τους αγορά όταν οι περισσότεροι από εμάς τρέχουμε μόνο σε άλλα μέρη για καφέ, για φαγητό, για ψώνια;

Φταίνε οι άλλοι που αιρετοί παρκάρουν στον πεζόδρομο μπροστά απ’ την Αγιά Σοφιά;ή μήπως αυτό δεν “είναι τίποτα”..η απαξίωση της πολιτισμικής κληρονομιάς και η συμπεριφορά της ασυδοσίας μεταφέρεται στους νέους και το κακό συνεχίζεται.

Σίγουρα δεν φταίνε τα άλλα χωριά που εθελοντικά οι κάτοικοι τρέχουν..ενώ στο δικό μας ο εθελοντισμός είναι τόσο μα τόσο πολύ περιορισμένος..

Όχι βέβαια!!όσο κι αν δεν αρέσει σε πολλούς η αλήθεια.

Η ευθύνη για κάθε τόπο βαραίνει τον λαό του.

Eίναι ένας τόπος που αξίζει πάρα πολλά και φυσικά δεν είναι όλοι αδιάφοροι..όμως τα γεγονότα δείχνουν....

Ας μην εθελοτυφλούμε άλλο...ευθυνόμαστε!!

Ας μην θεωρούμε εχθρό όποιον εκφράζει με ρεαλισμό την όλη κατάσταση.

Ας αποδεχτούμε τα λάθη μας έστω και τώρα..

Υ.Σ Οι αναφερόμενες επισημάνσεις αποτελούν προϊόν προσωπικής μου εμπειρίας καθώς και επισκεπτών στον τόπο μας.Σκοπός , ευχή και προσπάθεια είναι η νοοτροπία μας να αλλάξει...γιατί χωρίς αυτήν κανένας δεν μπορεί να κάνει κάτι!!

Η φύση και οι πρόγονοι τα έδωσαν όλα πλούσια στη γενέτειρα.Εμείς τι κάναμε;;;

Πάντα με την αληθινή μου εκτίμηση και την ευχή κάποτε να κατανοήσουμε πως οι επισημάνσεις αποτελούν βήμα προσπάθειας βελτίωσης και όχι εχθρότητας.