Φωτογραφικός περίπατος στο Αρκούδι, του Ν.Ηλείας.

Το Αρκούδι Ηλείας, είναι γραφικό χωριό, μάλλον ένας παραθαλάσσιος οικισμός, κάτι σαν ψαροχώρι.

Αποτελεί έναν όμορφο τουριστικό προορισμό, κατάλληλο για αληθινή ξεκούραση, διότι εκτός από το θεοδώρητο φυσικό περιβάλλον, είναι ό,τι κι αν χρειαστεί ο επισκέπτης, κοντά.Άνετα, ξεχνά το αυτοκίνητο, κάποιος.

Η ΜΕΓΑΛΗ συγγνώμη,της Αφέντρας Ραφαηλίδου.

 

Τα βιβλία ανέκαθεν, αποτελούσαν τη μόνιμη παρέα μου. Τα ταξίδια μέσα από αυτά είναι σπάνια. Σίγουρα δεν είναι όλα τα βιβλία, καλογραμμένα ή δεν έχουν το περιεχόμενο που αγγίζει την ψυχή και τις σκέψεις μας. Γι΄αυτό άλλωστε υπάρχει η δυνατότητα της επιλογής. 

Για όλα τα βιβλία που διαβάζω, τα τελευταία χρόνια εκφράζω μέσω αυτού του ιστότοπου, τις απόψεις μου και όλα όσα μου χαρίζει η κάθε διαδρομή της μελέτης.

Πρόσφατα έκλεισα την τελευταία σελίδα ενός συγγραφικού πονήματος, που ανακάλυψα σε μια αναζήτηση πριν από ένα μήνα, όταν για να ξεκουραστώ από τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας, περιηγήθηκα στα βιβλιοπωλεία του κέντρου της Αθήνας.

Σε ένα σημείο που υπήρχαν βιβλία περασμένων χρόνων, εστίασα σ' αυτό με τίτλο " Η ΜΕΓΑΛΗ συγγνώμη" του 2013, με συγγραφέα την Αφέντρα Ραφαηλίδου και εκδοτικό οίκο, Θερμαϊκός.

Πρόκειται περί αληθινής ιστορίας.Οι αληθινές ιστορίες ανήκουν στα ενδιαφέροντά μου (εννοείται η επιλογή είναι μόνιμη  βοηθός). Θεωρώ ότι αποτελούν σκαλοπάτι για την κοινωνική παρατήρηση που κάνω εδώ και πολλά χρόνια.

Η κ. Ραφαηλίδου με  όμορφο τρόπο γραφής, κατανοητό, μεστό κι όπου χρειάζεται εμπλουτισμένο με λέξεις οι οποίες δίνουν έμφαση όπου απαιτείται, με πολύ καλή χρήση του συντακτικού , κάτι που βοηθάει στην κατανόηση ενός κειμένου

Η ιστορία διαδραματίζεται, με κύρια πρόσωπα δυο ηρωίδες, εκ των οποίων η μια είναι η πεθερά της συγγραφέως.

Με συγκίνησε πολύ, αληθινά και δίχως ίχνος υπερβολής , διότι σκοπός της ήταν να αναδείξει τη δυσεύρετη μεγαλοψυχία αυτής της γυναίκας....τόσα χρόνια πριν.

Μια λέξη η οποία στις μέρες μας, όλο και λιγοστεύει, όλο κι αποτελεί χαρακτηριστικό λίγων.

Για να μπορεί κάποιος να αποδεχθεί μια συγγνώμη, για τόσο σοβαρά γεγονότα...για γεγονότα που του έφεραν τη ζωή, στη θέση του τσακισμένου καραβιού, πρέπει να είναι βαθιά καλλιεργημένος, να έχει το αληθινό πνεύμα που μεταδίδει η δυνατή πίστη.

Παράδειγμα προς μίμηση, διότι όταν ο άνθρωπος συγχωρεί , η ψυχή του ξαλαφρώνει ,αφού ξεριζώνονται τα αγκάθια που τον πληγώνουν μια ζωή.

Από την άλλη, παρουσιάζεται μέσω του βίου της άλλης ηρωίδας, ότι τα πλούτη κι αυτό που λέμε "μεγάλη ζωή", δεν αποτελούν την ευτυχία..εύκολα τα χτυπήματα του επίγειου περάσματος, αποδεικνύουν πως τα πάντα είναι μάταια.

Λόγια που αναφέρουμε καθημερινά, όμως μέσα από μια αληθινή ιστορία που εκτυλίσσεται στις σελίδες ενός βιβλίου , όλα είναι διαφορετικά.

Επίσης, τα σοφά λόγια του λαού, όπως το " ότι σπέρνεις, θερίζεις" .. καθόσον ο Θεός για όσα κάνουμε δεν τιμωρεί, εμείς προκαλούμε την τύχη μας κάποιες φορές.

Ακόμη η  ιστορία παρουσιάζει τη δύναμη του πάθους, που δημιουργεί η σωματική έλξη - η απαράμιλλη ομορφιά, του παράφορου έρωτα...μια δύναμη που τις περισσότερες φορές πετά τους ανθρώπους, σαν το καρυδότσουφλο στα παρορμητικά νερά του ποταμού. Εκεί διαλύονται οι οικογένειες, οι ψυχές κουρελιάζουν και οι επιπτώσεις είναι τραγικές...

Όμως δίδεται και το νόημα της αγάπης, όπου σώζει και γαληνεύει..σημαντικός τομέας, αυτός της προσωπικής εξέλιξης.

Με έναυσμα την ιστορία, φαντάζει αδιανόητο η αρνητική επιρροή του ενός γονιού για τον άλλο, προς τα παιδιά, όταν έχει επέλθει το διαζύγιο...ή όταν ο ένας εγκαταλείπει τη στέγη για παράφορους έρωτες. Η αγάπη των παιδιών πρέπει να είναι ασύγκριτη και πάνω απ' όλα.

Μόνο τότε, κανείς απ' τους δυο δεν θα πότισε φαρμάκι την ψυχή τους.

 Επίσης όταν ο άνθρωπος θέλει να διαχωρίσει τη ζωή του , από τον ή τη σύντροφό του, θα είναι τιμητικό για τον ίδιο να ξεκαθαρίζει με όμορφες εξηγήσεις.. Μεγάλο ψυχικό βάρος, σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη είναι, να προσπαθεί ο ένας που φεύγει (που απατά,όπως στο βιβλίο), να αποκτά υπεροχή μέσω των υλικών αγαθών προς τα παιδιά και την κοινωνία. Συνάμα να πληγώνει θανάσιμα..

Για ποιον λόγο επιπλέον με άγγιξε η υπόθεση..

Πριν από πολλά χρόνια, σε μια παρόμοια ιστορία ο πατέρας που είχε έρωτα στον τόπο του, αλλά απέκτησε παιδί με άλλη γυναίκα (ψυχικά ευαίσθητη) στον τόπο που βρέθηκε...έπεισε το μικρό παιδάκι, να διώξει την μάνα (ένα πανέμορφο, με καλοσύνη αλλά υπό την κατάθλιψη πλάσμα) όταν πήγε να το δει (ζούσε με τον πατέρα,λόγω του προβλήματος της μάνας)..Το αποτέλεσμα ήταν, η κοπέλα να μην αντέξει την απόρριψη....και να οδηγηθεί στην αυτοχειρία. Κάτι όμως που ποτέ δεν ειπώθηκε απ' τον πατέρα....

Οι αληθινές ιστορίες, πρέπει να γίνονται βιβλία, αρκεί να υπάρχει σεβασμός και η δέουσα διακριτικότητα. Πολλές φορές, υπάρχουν άτομα που διαβάζοντας ...τα μελανά σημάδια και της δικής τους ζωής, η οποία συμβαδίζει με κάποιον ήρωα ή ηρωϊδα, βελτιώνονται κι αλλάζουν ρότα. 

91Η Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας,περί των προσκλήσεων.

 

Η Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας, αποτελεί θεσμό περίπου ενός αιώνα.

Σκέψεις - δεδομένα - προβλήματα

Οι εποχές έχουν αλλάξει, τα άλογα δεν αποτελούν πια μέσον εργασίας , ώστε να υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα σπίτια, οι οικονομικές δυσκολίες αλλάζουν τα δεδομένα και τις δυνατότητες των ανθρώπων,οι κοινωνικές αλλαγές έχουν επιφέρει διαφοροποίηση στα ενδιαφέροντα αλλά και στους χαρακτήρες, η ιστορία και η παράδοση περνούν τη μεγαλύτερη κρίση, όπως και οι αξίες.Επίσης,μαζί με όλες τις διακυμάνσεις στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα, στους ανθρώπους καλλιεργούνται η έπαρση και η  ιδιοτέλεια..που αποτελούν εμπόδια στην αληθινή πρόοδο, στην πραγματοποίηση εκδηλώσεων με αξία.

Ακόμη οι Αυτοδιοικητικοί ή οι λοιποί Κρατικοί μηχανισμοί, αδυνατούν να συνδράμουν ουσιαστικά στην ευγενή πρόθεση των ιπποπαραγωγών ή ιπποεκτροφέων, των οποίων η συμμετοχή στην ως άνω δράση, προϋποθέτει θυσίες για άλλον μικρότερη, για άλλον  μεγαλύτερη  (χρόνος εργασίας, έξοδα κτλπ).

Όμως, οι σοφοί κατά καιρούς αναφέρουν πως.. η ιστορία, η παράδοση, ο πολιτισμός, ο κόσμος γενικά, υπάρχει ακόμα απ' τους λίγους που για άλλους χαρακτηρίζονται τρελοί, γραφικοί, επαναστάτες.

Κατ' εμέ όποιος αγωνίζεται και θυσιάζεται για το ταξίδι, τη διατήρηση, τη μεταλαμπάδευση της παράδοσης στις νέες γενιές, των εθίμων και κάθε έκφανσης πολιτισμού, σε δυσοίωνες εποχές, είναι αυτός που σέβεται και προσπαθεί να τιμά τους προγόνους, αλλά και ενισχύει τα θεμέλια του μέλλοντος.

Έτσι, όσοι πιστεύουμε στην ιερή μνήμη των προγόνων μας, στην αξία του ευγενούς τετράποδου ως πολιτισμική κληρονομιά, κάθε χρόνο προσπαθούμε , αθετώντας εργασίες ή υποχρεώσεις που μας κρατούν δέσμιους, να πραγματοποιείται η Ιππική Έκθεση.

Την ανάγκη της προσπάθειας, δυστυχώς ή ευτυχώς την αντιλαμβανόμαστε περισσότερο, όσοι μεγαλώσαμε με τα άλογα κι όχι όσοι στην πορεία της ζωής τους, επήλθαν ως ανακούφιση ή καταξίωση, από διάφορα προβλήματα. Εννοείται ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο, απλά αναφέρω το συμπέρασμα, της διερεύνησης που κάνω, χρόνια τώρα..

2025

Με απόφαση της Δημοτικής Αρχής, συγκροτήθηκε η Οργανωτική Επιτροπή, για την πραγματοποίηση της 91ης Ιππικής Έκθεσης, στην οποία συμπεριλαμβάνομαι και κατόπιν συνεννόησης με τον πρόεδρο και τα υπόλοιπα μέλη, έχω αναλάβει μαζί με άλλους τομείς και τον τομέα των προσκλήσεων σε ιπποπαραγωγούς και ιπποεκτροφείς.

Η επιθυμία μας και η προσπάθειά μου, είναι να προσκληθούν όχι μόνο όσοι ιπποπαραγωγοί ή ιπποεκτροφείς λαμβάνουν μέρος κάθε χρόνο, αλλά και όσοι δεν γνωρίζουν τον θεσμό, νέοι κι απ΄όποιο μέρος της Ελλάδας.

Η παρουσία όλων με το ή τα άλογά του, είναι πολύ σημαντική για την πραγματοποίηση της Ιππικής Έκθεσης. Ο καθένας συμβάλει και δεν υπάρχει χώρος για σχόλια από τους διάφορους...του κακού ή του καλού αλόγου, του όμορφου κτλπ. Το βασικό είναι να τηρούνται οι προϋποθέσεις (εμβολιασμός, περιποίηση), κάτι που ελέγχεται από τους ειδικούς επιστήμονες κι όχι απ' τους περαστικούς... 

Επειδή αλάνθαστος δεν είναι κανένας, ίσως να έχω ξεχάσει (αν και συνεχίζω τις προσκλήσεις) ή να μου διέφυγε κάποιο πρόσωπο που ασχολείται με τα άλογα.

Δεν στάλθηκε πρόσκληση, σε άτομα που έχουν δημόσια, εκφέρει ύβρεις για την Ανδραβίδα. Δεν ενισχύω, όπου ασχολούμαι τέτοιες συμπεριφορές..

Γι' αυτό παρακαλώ πολύ, όσοι φίλοι ή γνωστοί ή άγνωστοι έχουν προσκληθεί, να μεταφέρουν την πρόσκληση σε όποιον επιθυμούν, που έχει σχέση με τους ίππους. Επίσης αν μπορούν να με ενημερώσουν, ώστε να στείλω την πρόσκληση, όπως σε όλους.

ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ

Η Ιππική Έκθεση ανήκει σε όλους τους πολίτες της Ανδραβίδας, διότι μας την παρέδωσαν οι πρόγονοί μας! Ανεξάρτητα με το αν κάποιοι μεγαλώσαμε με άλογα στο σπίτι κι άλλοι όχι, η εν λόγω δράση αποτελεί  τον πρώτο στο είδος του, ευρωπαϊκό θεσμό..προσμετρά περίπου τον αιώνα και εμείς θα πρέπει να είμαστε οι επόμενοι κοινωνοί .. 

Δεν μπορώ να διανοηθώ, την ύπαρξη συμπολιτών οι οποίοι προσπαθούν κάθε χρόνο να αμαυρώσουν την πραγματοποίηση, ούτε αυτών που αναλίσκονται σε κακοήθη σχόλια, για όσους ασχολούμαστε αλλά και για τον ίδιο τον θεσμό, όπως " σιγά ..να μην ξαναγίνει, τα άλογα είναι λίγα , κι άλλα τέτοια ανούσια" . Για το τελευταίο, έχω να πω το εξής: σε πόσα σπίτια οι γυναίκες ζυμώνουν; Πόσες ανάβουν φωτιά για να μαγειρέψουν;Πόσες νοικοκυρές σφάζουν την κότα για να έχουν το φαγητό της Κυριακής; Διότι αγαπητοί μου, τότε που τα άλογα ήταν πολλά (μέσα εργασίας όπως προανέφερα), η κοινωνία λειτουργούσε με τα παραπάνω δεδομένα.

Είναι δυνατόν να υπάρχει ο αριθμός αλόγων του παρελθόντος;

Σκέτη ανοησία ή κακοήθεια λοιπόν, τα παρεμφερή σχόλια.

Ακόμη, σε πολλές περιοχές κάθε χρόνο, αναβιώνουν το αλώνισμα, το όργωμα κτλπ. Δράσεις δίχως να έχουν θέση στο παρόν, όμως διατηρούν κι αυτοί την παράδοση..

Και πολλές άλλες εκδηλώσεις, που πραγματοποιούνται σε όλο τον κόσμο κι αποτελούν πόλο έλξης συμμετεχόντων αλλά και επισκεπτών από πολλές περιοχές.

Εσείς λοιπόν γιατί δεν φροντίζετε την Έκθεση και για την Έκθεση , αλλά την πολεμάτε;

Mε τις ευχές μου και τον συνεχή αγώνα για το καλύτερο, τον σεβασμό μου στην ιερή μνήμη του πατέρα μου, του παππού κι όλων των ανδρών της Ανδραβίδας, οι οποίοι ήταν περήφανοι για το δρώμενο, ετοιμάζονταν όλο τον χρόνο και καμάρωναν γι' αυτό..σε εποχές φτώχειας και άπειρων εμποδίων.

Καιρός να τους μοιάσουμε και να αφήσουμε τις μικροψυχίες.

Η ζωή προχωρά με αξίες κι όσοι δεν τις έχουν, σέρνονται στον βούρκο της εσωτερικής θλίψης ή των πληγών που προξενούν τα αγκάθια της κακίας.

Τέλος, πρόσφατα με ρώτησε κάποιος φίλος.. " γιατί ασχολείσαι με την Έκθεση,πάλι;"

H απάντησή μου ήταν και είναι για όποιον έχει την ίδια απορία " αφού ασχολούμαι με την παράδοση, την ιστορία, τον πολιτισμό, στην Αθήνα και σε άλλους φορείς, θα αφήσω τη γενέτειρα , τη μνήμη του πατέρα μου;".

Φεγγάρια!

 Το φεγγάρι αποτελεί την πηγή για όλους σχεδόν τους καλλιτέχνες.

Είναι το φως , στο σκοτάδι και η ελπίδα για ένα ευοίωνο αύριο.

Σκέφτηκα να υπάρχουν εδώ, εικόνες του φεγγαριού απλές , δίχως τεχνικές ή καλλιτεχνικές παρεμβάσεις.

91Η ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ

 Σήμερα ανακοινώθηκε από τον πλέον αρμόδιο φορέα, τον Δήμο Ανδραβίδας - Κυλλήνης, η πραγματοποίηση της 91ης ΙΠΠΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ, καθώς και οι ημερομηνίες διεξαγωγής.

Στην ιστορική και παραδοσιακή αξία του δρώμενου, έχω αναφερθεί, σε κείμενα που υπάρχουν σ' αυτόν τον ιστότοπο.

Αυτό που αναφέρω κάθε χρόνο, είναι πως η Ιππική Έκθεση αποτελεί ιερή παρακαταθήκη, από τους προγόνους μας. Ως εκ τούτου, με απόλυτο σεβασμό οφείλουμε όλοι, να βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Να βοηθήσουμε, μακριά από μικροπολιτικές συμπεριφορές , φτωχές πράξεις , μικροψυχίες.

Σεβασμός και εκτίμηση βέβαια, στην Ελλανόδικο Επιτροπή , τους επιστήμονες οι οποίοι τιμούν επί χρόνια την Ανδραβίδα, καθώς και στους ιπποπαραγωγούς - ιπποεκτροφείς , οι οποίοι στηρίζουν τον θεσμό.

Στις δύσκολες εποχές μας, κάθε βήμα διατήρησης και ανάδειξης της παράδοσης, αποτελεί έργο πολιτισμού, περισσότερο από ποτέ.

Παρελθοντικές φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο του προέδρου του 'Ομίλου Φιλίππων Ανδραβίδας 'Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ' καθώς και η πρόσφατη αφίσα του Δήμου.