Αφήνοντας κάποιες μέρες να μιλούν στην ψυχή..

Στον εορταστικό θρησκευτικό κύκλο της Ορθοδοξίας, όπου ανήκω, αναφέρομαι συχνά.

Όλο το έτος αποτελείται από σημαντικά θρησκευτικά γεγονότα (ενθύμηση αυτών), από εορτές οι οποίες όλες έχουν βαθύ νόημα. Το Δωδεκαήμερο του χειμώνα (εορτές Χριστουγέννων, Αγίου Βασιλείου, Θεοφανείων), η Σαρακοστή και το Πάσχα την άνοιξη, ο Δεκαπενταύγουστος - η Κοίμηση της Θεοτόκου (της Παναγίας) το καλοκαίρι, είναι τρια από τα αξιοσημείωτα χρονικά διαστήματα, που ξεχωρίζουμε οι Χριστιανοί. 

Όμως και οι άλλες εορτές δεν μας αφήνουν δίχως μηνύματα, δίχως έθιμα, δίχως χρώματα και γεύσεις, που κάνουν την καθημερινότητα ξεχωριστή. Μόλις ολοκληρώνεται το Δωδεκαήμερο, ετοιμαζόμαστε για τις Απόκριες και τη Σαρακοστή. Λίγο πριν συνήθως, εισέρχεται ο Φλεβάρης με τα Συμόγιορτα, ακολουθεί ο Μάρτης - πάντα μέσα στη Σαρακοστή- με τον Ευαγγελισμό, ο Απρίλης κι ο Μάης με τα πασχαλινά, τη Ζωοδόχο Πηγή, τον Άη Γιώργη. Βαδίζουμε για τη Πεντηκοστή κι αρχίζουν οι καλοκαιρινές γιορτές και τα πανηγύρια, γραφικά εκκλησάκια, εσπερινοί και ένα σωρό νότες της παράδοσης. Δεκαπενταύγουστος κι η υποδοχή του ρομαντικού φθινοπώρου με την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, για να φθάσουμε στον Οκτώβριο με την Αγία Σκέπη, τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο όπου οι ευχές συνεχίζονται για τις ονομαστικές εορτές κι ο κύκλος συνεχίζεται..

Πολλοί από εμάς δεν χαίρονται αληθινά, με την ομορφιά του εορταστικού κύκλου της θρησκείας μας, δεν αξιοποιούν την ευκαιρία που μας δίνεται για προσευχή, για στολισμούς (αλλαγή καθημερινότητας), για ανταλλαγή ευχών, για περίσκεψη, για εσωτερική καλλιέργεια. Σίγουρα ο βομβαρδισμός που δεχόμαστε από το σκούρο έως θλιβερό ειδησεογραφικό δελτίο αποτελεί ένα αίτιο, ο φόβος που σκόρπισαν τα προηγούμενα χρόνια οι διάφορες κρίσεις, καθώς και ο φόβος που πλανάται από τις αλλαγές στον παγκόσμιο επίπεδο. Ακόμη, τα αθεϊστικά ρεύματα που προσπαθούν τις δικές μας επιλογές, να τις καταλογίζουν στον Θεό, όπως και το ότι δεν έχουμε συμβιβαστεί με το γεγονός πως  απ΄ τη γη, είμαστε περαστικοί όλοι και δίχως καμιά εξαίρεση.

Βέβαια, στο άκουσμα θλιβερών γεγονότων για παιδιά και νέους, όλοι μας κλονιζόμαστε. Όμως όποιος έχει κατανοήσει το νόημα της ζωής, στον σκοπό και στον ρόλο μας, διαχειρίζεται καλύτερα όσα προκύπτουν.

Το επίγειο πέρασμά μας, έχει ως σκοπό τη θέωση με εσωτερική αφύπνιση, πνευματικό αγώνα και πράξεις αγάπης προς εμάς και τον συνάθρωπο.

Ο Θεός μας χάρισε με τον λογικό νου, τη συνείδηση, την ελευθερία (αυτεξούσιο), την αυτοσυνειδησία, τη δημιουργικότητα, τον έρωτα κι άλλα χαρακτηριστικά τα οποία μας κάνουν ξεχωριστούς από τα άλογα έμβια όντα.

Ο ρόλος του καθενός μας εννοείται ότι έχει (ή πρέπει να έχει) κινητήριο δύναμη την άδολη αγάπη και τις αξίες (δικαιοσύνη κα) για τις οποίες Σταυρώθηκε, αλλά είναι διαφορετικός. Άλλος μεγαλώνει με βιολογικούς γονείς, άλλος τους χάνει, άλλος έχει θεοδώρητη τύχη και βρίσκονται στον δρόμο του άγγελοι, άλλος αποκτάει παιδιά, άλλος μόνο πνευματικά, άλλος παντρεύεται , άλλος όχι, άλλος  έχει υψηλά οικονομικά αλλά του λείπει η αγάπη, άλλος έχει αγάπη κι αρμονικές οικογενειακές καταστάσεις μα τα οικονομικά του είναι χαμηλά ..κι άλλα πολλά. Το βέβαια είναι ότι σπανίζουν οι περιπτώσεις που τα έχουν όλα. Ακόμη κι αυτοί που δεν έχουν ταλαιπωρίες και μπορούν να ζουν άνετα, κάτι θα βρουν για να γκρινιάζουν.

Σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη και μέσα από μια ζωή με πολυποίκιλες δοκιμασίες, για να γευτούμε την αρμονία, αυτό που συστήνω είναι να αφήνουμε κάποιες μέρες να μιλούν στην ψυχή μας. Κι αυτές δεν είναι άλλες από τις άγιες ημέρες, δηλαδή όλο το έτος!

Η συνύπαρξη της χαράς και της λύπης (χαρμολύπη), του κακού και του καλού είναι δεδομένα. Έχοντας όμως πίστη, ότι κι αν συμβεί η δύναμη μας βοηθά στη διαχείριση, καθόσον δεν κινδυνεύουμε μόνο από κάτι κακό που θα μας συμβεί, αλλά κι από την ξέφρενη χαρά για κάτι καλό.

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα αγαπητοί μου φίλοι και αναγνώστες κι ως την Ανάσταση έχουμε το πιο σημαντικό τμήμα της Πορείας. Η προδοσία, η χλευασμοί , η Σταύρωση...οι πικρές ώρες όπου η Παναγιά θρηνεί για τον μοναχογιό Της, όπου αιώνες τώρα κι οι δυο θρηνούν για τα Πάθη του κόσμου.

Ας έρθουμε για λίγο στη θέση της Παναγιάς, ας νιώσουμε για λίγο τα καρφιά να διαπερνούν το κορμί μας, ας ψάλλουμε κι ας βουρκώσουμε, ταυτόχρονα με την εσωτερική δέηση για έναν καλύτερο κόσμο. Κοιτάζοντας τις παπαρούνες και στρέφοντας το βλέμμα μας στον ουρανό, θα δούμε το αίμα Του να κυλάει..και να χαράζει στον ορίζοντα τις λέξεις ΑΓΑΠΗ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ,ΕΙΡΗΝΗ.

Κι όταν στην ψυχή μας θα έρχονται οι πολυαγαπημένες μας μορφές που πέρασαν στην αιωνιότητα, θα ακούσουμε τις αναστάσιμες καμπάνες, να ηχούν κι οι άγγελοι να υμνούν την Ανάσταση και την Αιώνια Ζωή! Μόνο έτσι η ζωή προχωράει με νόημα, μόνο αν αφήσουμε τις μέρες να μιλούν στην ψυχή. 

Με άσβεστη τη φλόγα της Ανάστασης στην καρδιά μας, τηρώντας τα έθιμά μας, τιμώντας την κάθε γιορτή, η καθημερινότητα γίνεται ξεχωριστή.

Ευχές και προσευχές για τα βάσανα του πλανήτη!!

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ σε κάθε τομέα

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Αθήνα, 16 Απριλίου 2025

Υ.Σ Καθόσον δέχομαι πολλά θετικά σχόλια για τις απόψεις μου, θα ήθελα με ειλικρινή ταπεινότητα να πω ότι δεν είναι θέμα σοφίας, απλά θέμα αξιολόγησης των όσων μου γνώρισε η ζωή.