Το Ψυχοσάββατο πριν την Πεντηκοστή.

 

Το Ψυχοσάββατο πριν την ημέρα της Πεντηκοστής είναι το δεύτερο και σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, οι ψυχές επιστρέφουν στον άλλο κόσμο, αφού το πρώτο Ψυχοσάββατο (18 Φεβ για φέτος, το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας της Αγίας Τεσσαρακοστής) βρίσκονταν ελεύθερες, κοντά μας. Επειδή πιστεύω στις ψυχές, πιστεύω ότι ποτέ δεν φεύγουν και αποτελούν τους αγγέλους μας, την πηγή της αέναης αγάπης και προστασίας.

 Η ανεκτίμητη παράδοσή μας θέλει τις ψυχές αυτές τις μέρες να τραγουδούν

"Όλα τα Σάββατα να παν, να παν και να γυρίσουν
Το Σάββατο του Ρουσαλιού να πάει, να μην γυρίσει"

Ένα δίστιχο που μου το έμαθε όταν ήμουν παιδί, η θειά η Ρουμπίνη όπου περνούσα τις ώρες όταν η μάνα μου εργαζόταν. Τότε βέβαια το άκουγα δίχως να δίνω μεγάλη βαρύτητα..Με τα χρόνια και με τους ανθρώπους μας που έχουν φύγει, με τον κατάλογο αυτό των κεκοιμημένων ολοένα να αυξάνεται, τόσο συνειδητοποιώ τη σημασία και την αξία της καταπληκτικής μας παράδοσης,καθώς και την αξία του θαύματος που λέγεται ζωή.

Τότε περιμέναμε πως και πως να μας δώσουν οι κυρίες στην Αγία Παρασκευή (Κοιμητήριο γενέτειρας) τα κουλουράκια με την άχνη από πάνω και τα κόλλυβα όπου έφτιαχναν για τη μνήμη των ψυχών.

Στη συνέχεια μου είναι τρομερά δύσκολο...κι ας πέρασε κάποιο διάστημα..να βρεθώ στην Αγία Παρασκευή, διότι ο καθένας διαχειρίζεται με τον δικό του τρόπο τον αιώνιο αποχωρισμό, όσο φιλοσοφημένος κι αν είναι.

Αυτό το Ψυχοσάββατο ονομάζεται και του Ρουσαλιού, επειδή η καταγωγή του ριζώνει στη ρωμαϊκή γιορτή των Ρουσαλίων ή Ροζαλίων.

Οι πιστοί φτιάχνουν πρόσφορα, κόλλυβα, μοιράζουν γλυκά, προσφέρουν φαγητό στους έχοντες ανάγκη για τη μνήμη των ψυχών.

Ποντιακά έθιμα για τη μέρα από

το www.pontownews.gr

Στα Κοτύωρα την ημέρα αυτή, η κάθε οικογένεια ετοίμαζε κόλλυβα και τα πήγαινε στην εκκλησία, καθώς και πρόσφορο για τη λειτουργία που προηγείτο. Η κάθε οικογένεια έγραφε σε χαρτί τα ονόματα των πεθαμένων συγγενών της και τα έδινε στον ιερέα για να μνημονευτούν, προσφέροντας και τον σχετικό οβολό. Στη μέση του ναού τοποθετούσαν μια μεγάλη ξύλινη σκάφη, καρσάν, όπου έριχνε η κάθε οικογένεια τα κόλλυβά της και άναβε ένα κερί. Αυτή την ημέρα ήταν αδύνατο να γίνει κανονικό μοίρασμα των κολλύβων, εξαιτίας ενός εθίμου. Οι νέοι, που ήταν χωρισμένοι σε ομάδες, πριν ακόμη τελειώσει ο ιερέας το μνημόσυνο, ορμούσαν πάνω στα κόλλυβα με απώτερο στόχο να πάρουν όσο περισσότερη ποσότητα μπορούσαν, άλλοτε με τα χέρια, άλλοτε γεμίζοντας μεγάλα μαντήλια και πετσέτες με τέτοια ορμή, που κάποιες φορές αναποδογύριζαν το καρσάν και έντρομες οι γριές έλεγαν «αχά, εκούπ’σαν το καρσάν και εκ’σίαν τα κοκκία» (ορίστε, αναποδογύρισαν τη λεκάνη και χύθηκαν  τα κόλλυβα). Κατόπιν παινεύονταν ποιος κατόρθωσε να πάρει τα πιο πολλά κόλλυβα.

Τα ήθη και τα έθιμά μας πρέπει όσο μπορούμε να τα τηρούμε και να τα μεταλαμπαδεύουμε. Τις ψυχές, τις μνημονεύουμε (τις θυμόμαστε) κάθε μέρα, όπως και πρόσφορα μπορούμε να πηγαίνουμε όποτε θελήσουμε στην εκκλησία. Όμως οι μέρες αυτές είναι ξεχωριστές, δίνουν χρώμα, ανήκουν στο εορταστικό κύκλο της Ορθοδοξίας όπου  εκτός του ψυχικού και συναισθηματικού τομέα, αποτελούν πηγή συνεχούς ροής γαλήνης , ακόμη και μέσα από τον πόνο που αποτελεί ανθρώπινο συναίσθημα. 

Ας έχουμε την αγάπη και την προστασία των αγαπημένων μας ψυχών!

Καλή Ανάσταση, διότι αυτή είναι η ευχή που συνοδεύει το αιώνιο ταξίδι.

Υ.Σ Οι φωτογραφίες προέρχονται από διαδικτυακές πηγές δίχως δικαιώματα.