Ο κόσμος μου
Μια ζεστή αγκαλιά
είναι ο κόσμος μου.
Μια περίτεχνη
φωλιά,
τραγουδούν
μερόνυχτα
παραδείσια πουλιά.
Ένας θεογέννητος
ουρανός
μ' άσπρα
συννεφάκια,
σαν φανεί το
καλοκαίρι
σχήματα καρδιάς
φτιάχνει τ' αγέρι.
Μια θάλασσα
κρυστάλλινη
με Νηρηίδες στα
βάθη,
γλάροι βουτούν στα
κύματα
κάθαρση στα
εγκόσμια πάθη.
Μια λίμνη με
πράσινα νερά
όπου χορεύουν
πεταλούδες,
ανθισμένα νούφαρα
και λιβελούλες.
Ένας ποταμός που
τρέχει,
έρωτες, κρίματα,
αγάπες,λάθη
η ρότα του έχει.
Των ποιητών τα
λόγια
στο διάβα των
αιώνων,
σαν αστέρια
φωτίζουν τον κόσμο μου.
Σοφία Δ. Αγραπίδη
Του έρωτα το
δειλινό
Καθώς φυσάει το
αεράκι
όταν ο ήλιος
γέρνει,
από ένα γλυκό
μεθύσι
κυριεύεται η πλάση.
Ξεφυλλίζει ένα
παλιό βιβλίο
διαβάζοντας στο
περιθώριο
τους όρκους της
αιώνιας αγάπης.
Πόσο μοιάζουν
αληθινά
τα ψεύτικα τα
λόγια,
σκέφτεται
παρατηρώντας
το φτερούγισμα των
χελιδονιών.
Πολυπόθητες οι
αναμνήσεις
τούτη την ώρα
γράφει ο ορίζοντας.
Οι στερνές αχτίδες
φωτίζουν το πετρωτό
παραθύρι.
Εκεί φωλιάζουν
οι σκέψεις της
σιωπής
που γίνονται
στίχοι,
ξετυλίγονται τα
μύχια της ψυχής,
δίνεται στη χαρά, η
λήθη.
Ένα λικέρ από όλα
τα αρώματα
του έρωτα το
δειλινό
που τελειωμό δεν
έχει.
Σοφία Δ. Αγραπίδη
Τα γραφόμενά μου,αποτελούν τη φωνή της ψυχής μου.Τα δημοσιεύω στον προσωπικό ιστότοπο καθόσον με ενδιαφέρει να τα διαβάζουν οι φίλοι αλλά και νέοι αναγνώστες που έχουν εκδηλώσει αυτή την επιθυμία.Δεν επιδιώκω επευφημίες και likes.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου