ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ!ΠΟΙΗΣΗ - ΑΛΕΞΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ.

 

Το παρόν αφιέρωμα προέκυψε αυθόρμητα ...μετά από λίγο καιρό που κρατώ την εκλεκτή ποιητική συλλογή "ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ"  της λογοτέχνιδας Αλεξίας Αθανασίου.

Η Αλεξία Αθανασίου  έχει εκδώσει δύο μυθιστορήματα Επ.Φαντασίας και την ποιητική συλλογή

 " Η Συνάντηση" σε συνεργασία με άλλους δύο κερκυραίους ποιητές.

Ποιήματά της δημοσιεύονται σε περιοδικά, ανθολογίες και συλλογικά έργα.

Έχω την τύχη η βιβλιοθήκη μου να περιλαμβάνει και τις δυο ποιητικές συλλογές της Αλεξίας.

 

 Δεν μου αρέσει να πλέκω διθυράμβους αλλά δεν μου αρέσει επίσης να αφήνω την ποιότητα της γραφής και επί του συγκεκριμένου, της ποιητικής γραφής, χωρίς να εκφράσω στην δημιουργό αυτά που της αξίζουν.

Μέσα από μια πλούσια εμπειρία μελέτης ποίησης γνωστών κι αγνώστων ποιητών, πιστεύω ότι, γενικά η ποιητική πένα (δεν έχω διαβάσει ακόμα τα μυθιστορήματα..) της Αλεξίας παρουσιάζει, με έναν τρόπο απόλυτα εκφραστικό από τα βάθη της ψυχής όλα όσα γεννιούνται, καλλιεργούνται κι ανθίζουν εκεί!! 

Οι στίχοι εκπέμπουν Φως για όποια κατάσταση κι αν μιλούν!

Ξεφυλλίζοντας το νέο της πόνημα ...στάθηκα σε όλα τα ποιήματα και διαπίστωσα πως κάθε στίχος αποτελεί μια ολοκληρωμένη έκφραση με βαθύ νόημα.

Είναι πολλά που μπορώ να γράψω αλλά προτιμώ το λιτό αφιέρωμα όπως ο χαρακτήρας της Αλεξίας, που δεν " δείχνει"  το πνευματικό της βάθος αλλά το αφήνει να παρουσιάζεται μέσα από το έργο της..να φύεται μέσα από τις τόσο όμορφα πλεγμένες λέξεις όπως ο ήλιος μέσα από τα φύλλα της ελιάς!!

 

Ευχόμενη στην Αλεξία καλή συνέχεια στον δρόμο της λογοτεχνίας (τα συγχαρητήρια είναι δεδομένα), να έχει υγεία και να καλλιεργεί τα χαρίσματά της μ'  αυτό το απλό αλλά αρχοντικό ύφος, ακολουθεί ένα ποίημα από την ποιητική συλλογή που αναγράφεται στον τίτλο.

ΜΥΣΤΙΚΟ

Έγραψα μια υπέροχη ιστορία,
το πιο καλό μου διήγημα - και ήταν γι' Αυτόν

Όπως (συνήθως) όλοι οι ερωτευμένοι
τον Έρωτά μου θέλησα να διαλαλήσω
χαρά να δείξω τη συγκίνηση να εκφράσω
ενθουσιασμών την ένταση - το Πάθος
να στείλω στο Άπειρο και την Ηχώ
με απόλαυση άπειρες ν' αφουγκραστώ φορές.

Έγραψα μιαν υπέροχη ιστορία,
κι αργοδιαβάζοντάς την (πίνοντάς την σαν κρασί)
μες στις νυχτιές, ψυχή μου δίνοντάς της,)
προσεκτικά τη διόρθωνα στο τέλειο να τη φέρω.

" Για δημοσίευση έτοιμη, λοιπόν!"
Έκσταση αισθάνθηκα στη σκέψη αυτή μια θέρμη
κι απότομα μετά κάτι σαν φρίκη.
" Να ξεγυμνώσω την ψυχή μου στον καθένα
πόθους της να προδώσω τραύματά της - για ποιόν λόγο;"
" ...κανείς να τη διαβάσει δεν θα το 'θελα να μάθει."

Έσκισα το χαρτί με σιγουριά
την ιστορία στου κεριού τη φλόγα χάρισα
κι έγειρα στην καρέκλα σιωπηλή
θλίψης αποδεχόμενη γαλήνης χάδι.

ΑΛΕΞΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ από τη συλλογή " ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ" .