Οι Έρωτες των Αθηναίων.2ο. Ο έρωτας της κ. Σούτσου!

Ήταν γνωστή για την ομορφιά της στην κοινωνία της Αθήνας η Μαρίνα Σούτσου, σύζυγος του ποιητή Παναγιώτη Σούτσου, γι αυτό κι όταν τον εγκατέλειψε για έναν πανάσχημο Αθηναίο..οι συζητήσεις στα σαλόνια της εποχής εκείνης είχαν πάρει φωτιά. 

Στον τρίτο τόμο των απομνημονευμάτων του διπλωμάτη και καθηγητή του Πανεπιστημίου Αλέξανδρου Ραγκαβή γίνεται αναφορά στα γεγονότα της χρονικής περιόδου 1856 - 1871 και μεταξύ αυτών στις μεγάλες ερωτικές ιστορίες

Ο Παναγιώτης Σούτσος  είχε παντρευτεί την Μαρίνα Λογοθέτη, κόρη γνωστής οικογένειας της Ζακύνθου, πανέμορφη και πολύ μικρότερή του.

Η γνωριμία ώστε να ακολουθήσει ο γάμος είχε γίνει από την αδελφή του Ραγκαβή, Ραλλού Σκην, αφού ο σύζυγός της είχε διατελέσει αστυνομικός διευθυντής στο παραπάνω νησί. Έτσι η Ραλλού γνωρίστηκε με την οικογένεια Λογοθέτη, εννοείται πως γνώριζε τον ποιητή - γνωστό πολιτικό της Αθήνας, και δεν άργησε να προχωρήσει τα σχετικά.. με την γνωριμία.

Ο ποιητής λάτρευε την σύζυγό του η οποία ξεχώριζε παντού για τα εξωτερικά της κάλλη καθώς και για τη δυναμική προσωπικότητά της και πολλές φορές ήταν υπερβολικός στις εκδηλώσεις του προς αυτήν.Στα απομνημονεύματα ο Ραγκαβής γράφει πως παρατηρούσε τη Μαρίνα σιγά σιγά να μην δείχνει καμιά συμπάθεια για τον σύζυγό της αλλά αντίθετα φαίνονταν πως συμπαθούσε και θαύμαζε τον σύζυγο της ανιψιάς του Σούτσου, έναν κακάσχημο αλλά πανέξυπνο άνδρα.

Προσπάθησε να την συνετίσει αλλά καθώς είδε πως δεν μπορούσε να καταφέρει κάτι, περιόρισε της επισκέψεις του στο σπίτι τους.

Μετά από λίγο καιρό ο Ραγκαβής πληροφορήθηκε ότι η Μαρίνα βρίσκεται στο σπίτι των γονιών της απομονωμένη σε ένα δωμάτιο χωρίς να επικοινωνεί ούτε με την μάνα της. Την τιμωρία αυτή την επέβαλε ο πατέρας της ο οποίος ποτέ δεν συμφώνησε με την απόφασή της , να εγκαταλείψει τον άνδρα της. Στενοχωρημένος έσπευσε να επισκεφθεί τον Σούτσο ο οποίος είχε πέσει σε βαθιά μελαγχολία με τάσεις προς την θλίψη.

Συζήτησαν και ο λυπημένος σύζυγος του εκμυστηρεύτηκε ότι αν η Μαρίνα επέστρεφε να μείνει μαζί τους ήταν διατεθειμένος να την αφήσει ανεξάρτητη.

Τα κουτσομπολιά για το γεγονός είχαν γίνει το πρώτο θέμα συζήτησης στα αθηναϊκά σαλόνια.

Ο Ραγκαβής που συμπαθούσε και την Μαρίνα πήγε στην Ζάκυνθο καθόσον δεν χώραγε η λογική του, δεν άντεχε η καρδιά του να ξέρει πως η κοπέλα ήταν φυλακισμένη γιατί ήθελε να εγκαταλείψει τον σύζυγό της. Είχε την άποψη πως η ίδια θα του εξηγούσε καλύτερα τι της συνέβαινε και αυτός θα προσπαθούσε να κάνει καλύτερη την κατάσταση.

Ο Ραγκαβής έτυχε θερμής υποδοχής από την κ. Λογοθέτη (μητέρα της Μαρίνας) και την άλλη της κόρη. Αφού αντάλλαξαν τις πρώτες λέξεις, ο σπουδαίος επισκέπτης κάνοντας πως δεν γνωρίζει για την Μαρίνα, ρώτησε με ευγένεια αν ήταν εκεί για να την δει.

Με ευχαρίστησε η μητέρα της του απάντησε πως βρισκόταν εκεί και μπορούσε να την δει. Έτσι έστειλε την αδερφή της Μαρίνας να την καλέσει.Φτάνοντας η ταλαιπωρημένη κοπέλα, έπεσε στην αγκαλιά του κλαίγοντας αλλά βρήκε την δύναμη να του πει ότι είχαν μεγάλο κήπο και θα ήταν καλύτερα να συζητήσουν περπατώντας εκεί. Πραγματικά κατέβηκαν όλοι αλλά άφησε την μητέρα με την αδερφή της να προχωρήσουν.Εκεί του αποκάλυψε πως είχε κοπάσει η αυστηρότητα των γονιών της αλλά δεν επέτρεπαν σε κανέναν να την δει παρά μόνο σ' αυτόν. Ο Ραγκαβής προσπάθησε να την πείσει να επιστρέψει στον σύζυγό της αλλά η Μαρίνα του είπε με θάρρος πως τρέφει υπόληψη για τον σύζυγό της αλλά καθόλου αγάπη. Η αγάπη της (έρωτας) ανήκει στον Μάνο μέχρι να φύγει από την γη.

Ο Ραγκαβής αφού κατέβαλε κάθε προσπάθειας ώστε να επιστρέψει στον Σούτσο η Μαρίνα, στενοχωρημένος έφυγε από την Ζάκυνθο. Πέρασαν τα χρόνια και έμαθε πως έφυγε...η γυναίκα του Μάνου...τα πηγαδάκια έλεγαν ότι μαράζωσε τόσα χρόνια να έχει ερωμένη ο άνδρας της.

Ο Ραγκαβής αφού πέρασαν κάποια χρόνια είδε την Μαρίνα με αρρωστημένη μορφή και χωρίς ίχνος από την ομορφιά εκείνη!!!

Πέρασαν κάποια χρόνια..έφυγε κι ο Σούτσος του οποίου η απουσία άφησε δυσαναπλήρωτο κενό στον Ελληνικό Παρνασσό. Αργότερα ακολούθησε ο Μάνος και αργότερα άφησε τα εγκόσμια η Μαρία μετά από ταλαιπωρία που πέρασε.

Η ιστορία πέρναγε από γενιά σε γενιά ...το νόημα είναι πως η δυνατή εξωτερική ομορφιά δεν φθάνει για να είναι κανείς χαρούμενος.

Στοιχεία
από περιγραφή θείας μου η οποία γνώριζε όλες τις ιστορίες της παλιάς Αθήνας .
από το ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Καιροφύλλα.

Λίγες σκέψεις για τα παιδιά!

 Με αυτήν την ιδανική φωτογραφία που τα χαριτωμένα αδελφάκια παίζουν με χρωματιστά δημιουργικά παιχνίδια ξεκινώ αυτό το μικρό αφιέρωμα.
💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞

Οι Παγκόσμιες Ημέρες κατ' εμέ είναι απλά μια υπενθύμιση του θέματος που εκπροσωπούν, μια ευκαιρία για διάφορες εκδηλώσεις.

Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού εορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου.

Δεν θα αναφερθώ σε στοιχεία για το πως καθιερώθηκε αυτή η μέρα αλλά θα παρουσιάσω κάποιες σκέψεις μου σχετικά με τα μοναδικά αθώα πλάσματα του πλανήτη ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Σήμερα πραγματοποιούνται πολλές αναφορές στο θέμα, φωτογραφίες συγκίνησης, λόγια αγάπης, απόψεις πολυποίκιλες σχετικά.

Αρχικά εκφράζω την απορία μου...για το τι ακριβώς εορτάζεται αφού εκατομμύρια παιδιά στη γη υποφέρουν από την πείνα, την δίψα, τις ασθένειες, τον ξεριζωμό, τη σωματεμπορία, την βία σε κάθε της μορφή...

Στη συνέχεια .... 

Με την συμμετοχή μας σε παγκόσμιες οργανώσεις, αναδοχές και διάφορα παρόμοια (έχω προσωπική εμπειρία επί χρόνια..) δεν προσφέρουμε τίποτα ή δεν προσφέρουμε τόσο... όσο με το να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας , δίπλα μας και να ξεκινήσουμε τον πραγματικό αγώνα για τα δικαιώματα των απροστάτευτων πλασμάτων.

Τι νόημα έχει να παρουσιάζω φωτογραφίες από φορείς όπως τους παραπάνω (που συνήθως δίνουμε ένα χρηματικό ποσό..)...αν δίπλα μου εθελοτυφλώ στο  συναισθηματικό ή σωματικό μαρτύριο ενός παιδιού ή μιας οικογένειας.

Είναι πολλές οι περιπτώσεις που τα παιδιά κακοποιούνται (μην παραβλέπουμε την συναισθηματική κακοποίηση) που τις γνωρίζουμε..αλλά δεν κάνουμε καμία κίνηση..

Πολλοί από εμάς με μια μικρή προσφορά τα Χριστούγεννα και το Πάσχα υπό την μορφή ελεημοσύνης..ξεγελάμε τον εαυτό μας, ξεγελάμε την ψυχή μας πως ως άνθρωποι κάναμε το καθήκον μας..

Οι ανάγκες ώστε τα παιδιά να ζουν με δικαιώματα, να ζουν όπως τους αξίζει είναι πολλές και εμείς καλούμαστε να τις καλύπτουμε αν θέλουμε να λεγόμαστε Άνθρωποι, αν πραγματικά επιθυμούμε το καλύτερο του κόσμου, ξεκινώντας από το σημαντικότατο κεφάλαιο που κρύβει η λέξη ΠΑΙΔΙ.

Ανάγκες δίπλα μας...

Υπάρχουν οικογένειες που αναζητούν ανθρώπους να διαβάζουν τα παιδιά τους καθόσον οι ίδιοι δεν έχουν γνώσεις..ούτε τις στοιχειώδεις πολλές φορές..επιθυμούν όμως τα παιδιά να μορφωθούν.

Ζουν δίπλα μας οικογένειες οι οποίες στερούνται της άνεσης να μαγειρέψουν κάτι υγιεινό για τα παιδάκια τους ...με αποτέλεσμα να ζουν με ζυμαρικά σχεδόν καθημερινά.Πόσο κοστίζει για εμάς που είμαστε σε μια καλύτερη κατάσταση αν όχι πολύ καλή συγκριτικά να μαγειρεύουμε λίγο παραπάνω;

Αντιλαμβανόμαστε οικογενειακά δράματα με τα παιδιά να ζουν καθημερινά τις ύβρεις, τον αυταρχισμό, την καταπίεση...και απλά παρακολουθούμε ή εθελοτυφλούμε αντί να προβούμε σε κατάλληλες ενέργειες...τρόποι υπάρχουν με απόλυτη ασφάλεια.

Διαπιστώνουμε πως υπάρχουν γονείς οι οποίοι πάσχουν από σοβαρά ψυχικά νοσήματα που δεν τους επιτρέπουν να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους  ή γονείς που βίωσαν τραγικές συνθήκες κι αυτές κουβαλάνε στην σχέση τους με τα παιδιά..γονείς άρρωστοι δυστυχώς οι οποίοι θέτουν σε προτεραιότητα την κατανάλωση αλκοόλ και ότι άλλο...και τέλος τα παιδιά...κι εμείς μένουμε παγερά αδιάφοροι μέχρι που πολλές φορές ακολουθούν διάφορες τραγικές καταστάσεις ...

Άλλα θέματα..

Παρατηρώ μετά λύπης μου το "παρκάρισμα" όπως λένε και οι ειδικοί των παιδιών στις ηλεκτρονικές συσκευές αντί να καθίσουμε μαζί τους και να παίξουμε..όσο μπορούμε λόγω δουλειάς βέβαια..αν και κατά την ταπεινή μου άποψη οι μητέρες κυρίως θα πρέπει για ένα μικρό διάστημα να αφήνουν στην άκρη την καριέρα..Το αποτέλεσμα της άνευ όρων χρήσης των ηλεκτρονικών από μωρουδιακή ηλικία δυστυχώς οδηγεί τα παιδιά ακόμη και στην νοσηλεία των ψυχιατρικών κλινικών στα νοσοκομεία παίδων λόγω εξάρτησης...

Μεταφέρουμε στα παιδιά το δικό μας στρες το οποίο δημιουργούμε αφού υιοθετούμε όλα όσα προσπαθούν να μας επιβάλλουν....Ας συμβουλευτούμε κάποιους ειδικούς καλύτερα παρά να αντιδρούμε με φωνές ακόμη  στις ζημιές που κάνουν τα παιδιά.

Υπάρχουν πολλά και ενδιαφέροντα βιβλία σχετικά...που επιβεβαιώνουν πως τα παιδιά θέλουν αγάπη έμπρακτη, θέλουν υπομονή, θέλουν κατανόηση και τη συντροφιά μας...Σε εμάς οφείλεται αν θα γεμίσουν το μπαουλάκι των αναμνήσεων που θα καλλιεργήσει στην ψυχή τους ροδώνες όπως τους κήπους της άνοιξης  ή αγκάθια πόνου, κενών, στενοχώριας.

Εμείς ευθυνόμαστε για το αν θα βγουν στην κοινωνία ως ώριμοι και υγιείς ενήλικες.

Αυτά που έχω να γράψω για τα παιδιά είναι πάρα πολλά εκ πείρας αλλά και μέσω σεμιναρίων που παρακολουθώ πολλά χρόνια (περίπου 20), όμως δεν θέλω να κουράσω...

Εκτός λοιπόν της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ , λόγων και αναρτήσεων ας κάνουμε πράξη την Αληθινή Αγάπη για τα παιδιά...ας θυμόμαστε πως δεν είναι κτήματά μας....ας θυμόμαστε πως ενδιαφερόμαστε για όλα τα παιδιά και όχι μόνο για του στενού οικογενειακού και συγγενικού κύκλου.

Κλείνω  με ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ που έγραψα πριν λίγα χρόνια

Νανούρισμα

Κοιμήσου αγγελούδι μου μικρό

και εγώ στο πλάι σου γλυκά σε νανουρίζω,

σιγά μ' ένα γλυκό σκοπό σου ψιθυρίζω,

κοιμήσου αγαπημένο μου μωρό.

Κλείσε τα βλέφαρά σου απαλά,

ζήσε σε όνειρα χρυσά και δαντελένια

μέσα σε δάση και νησιά παραμυθένια

καθώς η νύχτα ήσυχα κυλά.

Ας συντροφέψει ο άγγελός σου

κάθε βήμα, μες της νύχτας τη σιγή,

μέχρι που ο ήλιος ν' ανατείλει την αυγή,

μ' ένα γλυκό χαμόγελό σου.

Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού εορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου, με αφορμή την επέτειο υιοθέτησης από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1989, της Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως. Την έχουν επικυρώσει όλα τα κράτη του κόσμου, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας (η Ελλάδα την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου 1992 με τον νόμο 2101), και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/worldays/71

© SanSimera.gr

Με αγάπη προς όλους και την ευχή να γινόμαστε καλύτεροι προς τα παιδιά!

Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού εορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου, με αφορμή την επέτειο υιοθέτησης από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1989, της Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/worldays/71

© SanSimera.gr

Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού εορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου, με αφορμή την επέτειο υιοθέτησης από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1989, της Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/worldays/71

© SanSimera.gr

O αποχαιρετισμός του ταξιδιού.

Μετά από επιθυμία φίλων της Ελλάδος και του εξωτερικού παρουσιάζω σ' αυτήν την σελίδα τον αποχαιρετισμό της Δευτέρας στον μεγάλο μου αδερφό.

"17 χρόνια διαφορά είναι αυτά...διαφορετική σχέση..
Οι χριστιανοί, πολλοί φιλόσοφοι, μεγάλες προσωπικότητες λένε πως θάνατος δεν υπάρχει..αλλά η μετάβαση της ψυχής στην αιωνιότητα αφήνοντας την ύλη, το φθαρτό σώμα.
Τα δάκρυα της οικογενείας μας είναι δάκρυα χαρμολύπης, χαράς γιατί έφυγε τόσο γαλήνια και λύπης γιατί δεν πρόσεξε τον εαυτό του αλλά θυσιάστηκε για αυτόν τον τόπο, για όλους εδώ, για τους άλλους...
Συνήθως αυτές τις στιγμές όλοι λέμε ευχές όπως "καλό ταξίδι", "καλόν παράδεισο", "καλή Ανάσταση".. εγώ πάντοτε αναφέρω τα αγαθά που μας αφήνει ένας άνθρωπος.
΄Έτσι .
Εύχομαι να πάρουμε την πάναγνη ψυχή του!
Την άδολη, γνήσια Αγάπη του για όλους!
Τον ανιδιοτελή πατριωτισμό του!
Την ατελείωτη φιλανθρωπία του!
Τον αληθινό μα απολύτως αληθινό χριστιανισμό του (εννοώντας πίστη...απλά η ώρα ήταν δύσκολη..)
Για όσους τον λοιδόρησαν λόγω του μέρους της ψυχικής ασθένειας (ευαισθησία ουσιαστικά μια διάνοιας..) θέλω να πω ότι τις ασθένειες δεν τις αγοράζουμε ούτε τις ενοικιάζουμε..Αντιθέτως ¨ενοικούντες είμαστε όλοι μας στην γη"..Όλοι έχουμε τέλος..Εύχομαι η αγάπη του να προστατεύει κι όλους αυτούς.