Πήλιο, μια ανθοφόρα διαδρομή του Μαΐου.

Το Πήλιο είναι το βουνό που βρίσκεται στον Νομό Μαγνησίας, συνέχεια της πόλης του Βόλου κο αποτελεί ένα από τα ομορφότερα μέρη της χώρας μας. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία ήταν η πατρίδα των Κενταύρων και η θερινή κατοικία των Θεών.

Είναι ένας τόπος γεμάτος κυριολεκτικά από αρώματα αφού τα βότανα φύονται σε απίστευτη αφθονία, γεμάτος από χρώματα καθόσον τα άνθη και οι καρποί που ευδοκιμούν αποτελούν υφαντό απαράμιλλης τέχνης !

Ένα κομμάτι Ελλάδας που φωτίζεται από τις ηλιαχτίδες οι οποίες εισχωρούν ανάμεσα στα πανύψηλα δέντρα και στις απίστευτες αποχρώσεις του πράσινου. 

Όσο για το θαλάσσιο μέρος του, απλά ο παράδεισος με γαλαζοπράσινες αποχρώσεις.

Το παρόν αφιέρωμα είναι ένας περίπατος στη μαγιάτικη φύση του, όπως τον αποτύπωσε η εκλεκτή φίλη Δήμητρα!

Το Ψυχοσάββατο πριν την Πεντηκοστή.

 

Το Ψυχοσάββατο πριν την ημέρα της Πεντηκοστής είναι το δεύτερο και σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, οι ψυχές επιστρέφουν στον άλλο κόσμο, αφού το πρώτο Ψυχοσάββατο (18 Φεβ για φέτος, το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας της Αγίας Τεσσαρακοστής) βρίσκονταν ελεύθερες, κοντά μας. Επειδή πιστεύω στις ψυχές, πιστεύω ότι ποτέ δεν φεύγουν και αποτελούν τους αγγέλους μας, την πηγή της αέναης αγάπης και προστασίας.

 Η ανεκτίμητη παράδοσή μας θέλει τις ψυχές αυτές τις μέρες να τραγουδούν

"Όλα τα Σάββατα να παν, να παν και να γυρίσουν
Το Σάββατο του Ρουσαλιού να πάει, να μην γυρίσει"

Ένα δίστιχο που μου το έμαθε όταν ήμουν παιδί, η θειά η Ρουμπίνη όπου περνούσα τις ώρες όταν η μάνα μου εργαζόταν. Τότε βέβαια το άκουγα δίχως να δίνω μεγάλη βαρύτητα..Με τα χρόνια και με τους ανθρώπους μας που έχουν φύγει, με τον κατάλογο αυτό των κεκοιμημένων ολοένα να αυξάνεται, τόσο συνειδητοποιώ τη σημασία και την αξία της καταπληκτικής μας παράδοσης,καθώς και την αξία του θαύματος που λέγεται ζωή.

Τότε περιμέναμε πως και πως να μας δώσουν οι κυρίες στην Αγία Παρασκευή (Κοιμητήριο γενέτειρας) τα κουλουράκια με την άχνη από πάνω και τα κόλλυβα όπου έφτιαχναν για τη μνήμη των ψυχών.

Στη συνέχεια μου είναι τρομερά δύσκολο...κι ας πέρασε κάποιο διάστημα..να βρεθώ στην Αγία Παρασκευή, διότι ο καθένας διαχειρίζεται με τον δικό του τρόπο τον αιώνιο αποχωρισμό, όσο φιλοσοφημένος κι αν είναι.

Αυτό το Ψυχοσάββατο ονομάζεται και του Ρουσαλιού, επειδή η καταγωγή του ριζώνει στη ρωμαϊκή γιορτή των Ρουσαλίων ή Ροζαλίων.

Οι πιστοί φτιάχνουν πρόσφορα, κόλλυβα, μοιράζουν γλυκά, προσφέρουν φαγητό στους έχοντες ανάγκη για τη μνήμη των ψυχών.

Ποντιακά έθιμα για τη μέρα από

το www.pontownews.gr

Στα Κοτύωρα την ημέρα αυτή, η κάθε οικογένεια ετοίμαζε κόλλυβα και τα πήγαινε στην εκκλησία, καθώς και πρόσφορο για τη λειτουργία που προηγείτο. Η κάθε οικογένεια έγραφε σε χαρτί τα ονόματα των πεθαμένων συγγενών της και τα έδινε στον ιερέα για να μνημονευτούν, προσφέροντας και τον σχετικό οβολό. Στη μέση του ναού τοποθετούσαν μια μεγάλη ξύλινη σκάφη, καρσάν, όπου έριχνε η κάθε οικογένεια τα κόλλυβά της και άναβε ένα κερί. Αυτή την ημέρα ήταν αδύνατο να γίνει κανονικό μοίρασμα των κολλύβων, εξαιτίας ενός εθίμου. Οι νέοι, που ήταν χωρισμένοι σε ομάδες, πριν ακόμη τελειώσει ο ιερέας το μνημόσυνο, ορμούσαν πάνω στα κόλλυβα με απώτερο στόχο να πάρουν όσο περισσότερη ποσότητα μπορούσαν, άλλοτε με τα χέρια, άλλοτε γεμίζοντας μεγάλα μαντήλια και πετσέτες με τέτοια ορμή, που κάποιες φορές αναποδογύριζαν το καρσάν και έντρομες οι γριές έλεγαν «αχά, εκούπ’σαν το καρσάν και εκ’σίαν τα κοκκία» (ορίστε, αναποδογύρισαν τη λεκάνη και χύθηκαν  τα κόλλυβα). Κατόπιν παινεύονταν ποιος κατόρθωσε να πάρει τα πιο πολλά κόλλυβα.

Τα ήθη και τα έθιμά μας πρέπει όσο μπορούμε να τα τηρούμε και να τα μεταλαμπαδεύουμε. Τις ψυχές, τις μνημονεύουμε (τις θυμόμαστε) κάθε μέρα, όπως και πρόσφορα μπορούμε να πηγαίνουμε όποτε θελήσουμε στην εκκλησία. Όμως οι μέρες αυτές είναι ξεχωριστές, δίνουν χρώμα, ανήκουν στο εορταστικό κύκλο της Ορθοδοξίας όπου  εκτός του ψυχικού και συναισθηματικού τομέα, αποτελούν πηγή συνεχούς ροής γαλήνης , ακόμη και μέσα από τον πόνο που αποτελεί ανθρώπινο συναίσθημα. 

Ας έχουμε την αγάπη και την προστασία των αγαπημένων μας ψυχών!

Καλή Ανάσταση, διότι αυτή είναι η ευχή που συνοδεύει το αιώνιο ταξίδι.

Υ.Σ Οι φωτογραφίες προέρχονται από διαδικτυακές πηγές δίχως δικαιώματα.

Οι δρόμοι μου,Νίκος Δήμου, εντυπώσεις.

Τον Νίκο Δήμου τον είχα συναντήσει την 1η Ιουνίου του 2017 στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ όπου έλαβε χώρα η παρουσίαση του γνωστού και αγαπημένου "Βιβλίου των Γάτων". Ο αδερφός μου επικοινωνούσε για χρόνια μαζί του λόγω της αγάπης για τις γάτες και φυσικά για τη συγγραφή. Συνομίλησα για λίγο μαζί του και θυμάμαι πόσο συγκινήθηκα όταν έστειλε διά εμού τα χαιρετίσματα στον Ανδρέα. Αλλά και ο Ανδρέας χάρηκε πολύ που είχα πάει στην εκδήλωση, που τον γνώρισα.  

  "Οι δρόμοι μου" του Νίκου Δήμου, από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ, 2004

Πρόκειται για το βιβλίο που η μελέτη του ολοκληρώθηκε πρόσφατα. 

Προλογίζει ο συγγραφέας " Χρειάστηκα δεκαπέντε χρόνια συστηματικής συγγραφικής δουλειάς για να αποτυπώσω μερικές στιγμές από τα εξήντα πέντε (συνειδητά) χρόνια της ζωής μου.Καμιά γραφή δεν με παίδεψε τόσο πολύ:ένα έγραφα, δέκα έσβηνα. Είναι τόσο πιο δύσκολο να είσαι τίμιος αφηγητής από το να είσαι καλός αφηγητής..."

 ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ

Το βιβλίο αυτό που αποτελεί την αυτοβιογραφία του συγγραφέα, αποτελείται από  κεφάλαια  που φέρουν τα ονόματα των οδών, όπου κύλησε ένα μεγάλο διάστημα από τη ζωή του.Ήταν η Μιχαήλ Βόδα, η Ρήνου, η Γαλήνης, η Παράσχου.

Μέσα στις 720 περίπου σελίδες του, εκτυλίσσεται όλο το φάσμα του βίου του, από τα δύσκολα της Κατοχής έως και τα χρόνια της επονομαζόμενης "Κρίσης". Από της θέση της αναγνώστριας μπορώ να αναφέρω ότι κάθε κεφάλαιο αποτελεί μια ξεχωριστή ιστορία.

Δεν ωραιοποιεί καμιά κατάσταση, αντίθετα μάλιστα που εκφράζει τα πάθη και τα λάθη του, κάτι που θα μπορούσε να αποφύγει για να είναι το δημιούργημά του, ίσως πιο κολακευτικό για τον ίδιο. Όμως δεν είναι στον χαρακτήρα του απ' όσα διάβασα, απ' όσα γνωρίζω..Με την αλήθεια νιώθει συνεπής με τον εαυτό του.

Τα γραφόμενα αποτελούν πραγματικά, κατάθεση ψυχής και είναι γραμμένα με όμορφο τρόπο, τα γεγονότα με τη σειρά, η αναφορά στα πρόσωπα τέτοια, που νομίζεις ότι τα βλέπεις μπροστά σου..

Μεταβαίνοντας από τη μια σελίδα στην άλλη, γνωρίζουμε τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, τα συναισθήματα ενός παιδιού που μεγαλώνει με μια πολύ ευαίσθητη μητέρα, η οποία ήταν επτά χρόνια κατάκοιτη, η οποία είχε συνεχή προβλήματα υγείας κι έναν πατέρα παρόντα και απόντα.. Από την άλλη έρχονται τα βιώματα μιας  εφηβείας όχι και τόσο ήρεμης, του έρωτα, των οικονομικών δυσχερειών, της εργασίας, των σπουδών, των ασθενειών, της χαράς, της απογοήτευσης, μιας ποικιλίας καταστάσεων στον προσωπικό τομέα, η ζωή σε χώρες του εξωτερικού. Στη συνέχεια η συγγραφική εξέλιξη και η δραστηριότητα του επιχειρηματία, η παρουσία αλλά και οι παραιτήσεις από τα ΜΜΕ.

Γενικά οι βιογραφίες μου αρέσουν αν και έχω μια ένσταση σχετικά με λεπτομέρειες περιγραφής στις προσωπικές (ερωτικές) σχέσεις και στιγμές. Πιστεύω ότι κάποιες φορές, ξεφεύγει από το μέτρο το θέμα...

Ο Νίκος Δήμου εκφράζει μια διαπίστωση με συναισθήματα δυσαρέσκειας, σχετικά με την απουσία αναγνώρισής του στον συγγραφικό χώρο της Ελλάδας. Αντίθετα στο εξωτερικό αναγνωρίστηκε και από τα έργα του κάποια μεταφράστηκαν όπως η "Δυστυχία".

Aγαπημένο απόσπασμα από το βιβλίο

"Δεν είναι ο αριθμός των ετών, αλλά ο αριθμός των συναισθημάτων που τους κάνει πλούσιους και φτωχούς μαζί.

Όσα περισσότερα αποταμιεύουμε, τόσα περισσότερα θα χάσουμε.

Ο χρόνος - μέγας παιδαγωγός και φονιάς:" ο χρόνος είναι μεγάλος δάσκαλος, αλλά δυστυχώς σκοτώνει όλους του μαθητές του" Berlioz.

Eκεί που έμαθες πως να τον χειρίζεσαι, πως να τον γεμίζεις σωστά και να τον αξιοποιείς , φεύγει..

 

Ακολουθούν κάποια στοιχεία από την ιστοσελίδα του συγγραφέα που ήταν ο εμπνευστής και δημιουργός του "ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ", κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν.

Το σήμα σύμβολο "Δεν ξεχνώ" δημιουργήθηκε το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974 την ημέρα που ο δεύτερος Αττίλας έκοψε την Κύπρο στα δύο. Ακούγοντας τα νέα στο ραδιόφωνο, οραματίστηκα την Κύπρο μαχαιρωμένη και την γραμμή του Αττίλα σαν μία ροή πηγμένου αίματος που σιγόσταζε. Όταν έφτασα στο γραφείο μου (τότε είχα την διαφημιστική εταιρία) κάλεσα τον διευθυντή του σχεδιαστηρίου, τον Διονύση Γεωργιόπουλο, του έδωσα ένα χάρτη της Κύπρου, την ιδέα και το κείμενο. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.

Τυπώσαμε χιλιάδες αυτοκόλλητα, τα στείλαμε στις εφημερίδες και κατακλυσθήκαμε από αιτήσεις. Τυπώσαμε όσα μπορούσαμε, κάναμε αντίγραφα της μακέτας και τα δίναμε σε όποιον ήθελε να τυπώσει για λογαριασμό του, μεταφράσαμε το σύνθημα σε πολλές γλώσσες (μας το ζητούσαν, μαζί με μακέτες, Έλληνες φοιτητές από όλο τον κόσμο). Πήραμε εκατοντάδες γράμματα - το σημαντικότερο από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Τώρα το σήμα-σύμβολο έχει γίνει κοινό κτήμα - ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν την προέλευσή του. Αλλά για μένα είναι κάτι πολύ προσωπικό: ένας φόρος τιμής και αγάπης στα μέρη εκείνα της Κύπρου - Κυρήνεια, Μπελλαπάις, Σαλαμίνα, Αμμόχωστο - που είχα επισκεφθεί και αγαπήσει τρία χρόνια πριν την εισβολή.

Από την ιστοσελίδα επίσης και αυτά τα στοιχεία

 www.ndimou.gr

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935.
Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών, ενώ παράλληλα σπούδαζε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Σπουδές φιλοσοφίας και αγγλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1954-1960).

Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1953. Ακολούθησαν άλλα εξήντα τρία που έχουν κάνει πολλές ανατυπώσεις. Γνωστότερα στο ευρύ κοινό είναι τα βιβλία όπου αναλύει και κρίνει την Ελληνική πραγματικότητα: "Η Δυστυχία του να είσαι Έλληνας", "Οι Νέοι Έλληνες", "Η Χαμένη Τάξη", "Απολογία ενός Ανθέλληνα", κ.α.

Πεζά: "Παρ' όλα αυτά", "Μικρά Βήματα", "Το Ημερολόγιο του Καύσωνα", "Τολμηρές Ιστορίες".

Φιλοσοφία: "Ο Έλληνας Βούδδας", "Το Απόλυτο και το Τάβλι", "Τρίπτυχο: Επικοινωνία, Αγάπη, Ελευθερία".

Ποίηση: «Το βιβλίο των Γάτων». (7 εκδόσεις, τελευταία 2020). Οκτώ ποιητικές συλλογές συγκεντρωμένες στα "Ποιήματα 1950-2005" όπου το σύνολο του ποιητικού του έργου.

Δοκίμια: "Προσεγγίσεις", "Οδυσσέας Ελύτης", "Τα Πρόσωπα της Ποίησης", "Η Τέλεια Διαδρομή", "Ψηφιακή Ζωή", "Από την Πορνογραφία στα Κόμικς". "Δοκίμια" (2011) ανθολογία από τα προηγούμενα. Τελευταίο του βιβλίο: "Μικρό εγχειρίδιο ορθολογισμού" (5 εκδόσεις).

Αυτοβιογραφία: "Από την Μιχαήλ Βόδα στην Σύρου", "Από την οδό Ρήνου στην Ες Στράσε", "Οδός Γαλήνης". Το 2004 οι τρεις πρώτοι τόμοι μαζί με έναν ανέκδοτο τέταρτο ("Οδός Παράσχου") και άλλο υλικό, κυκλοφόρησαν σε μία συνολική έκδοση με τίτλο "Οι Δρόμοι μου", που επανεκδόθηκε συμπληρωμένη το 2015..

Ο εν λόγω συγγραφέας ανεξάρτητα από κάποιες ιδιορυθμίες όπως αναφέρουν κάποιοι, συγκαταλέγεται στους πιο παραγωγικούς συγγραφείς με ποικιλία ειδών του γραπτού λόγου. 

 

Τέλος , η διαδρομή της ζωής κάθε ανθρώπου έχει απίστευτα μονοπάτια που αν δεν τα διαβάσεις ή αν δεν τα ακούσεις από τον ίδιο , ποτέ δεν μαθαίνεις. Μέσα από τις βιογραφίες ή αυτοβιογραφίες, ανακαλύπτει κανείς τι υπάρχει πίσω από ένα πρόσωπο, τι το ακολουθεί, ποιες είναι οι συνθέσεις της ψυχής του..

 Υ.Σ Όλες οι προηγούμενες φωτογραφίες προέρχονται από διαδικτυακή πηγή δίχως δικαιώματα.

Εκλογές της 21ς Μαϊου και οι δικές μου σκέψεις.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Με το γενικό όρο πολιτική (politics) εννοείται το σύνολο των μέτρων που λαμβάνονται και των μεθόδων και διαδικασιών που ακολουθούνται, μέσω των οποίων, ομάδες ανθρώπων οργανώνονται και λειτουργούν, προκειμένου να πετύχουν με τον αποτελεσματικότερο τρόπο και με το μικρότερο δυνατό κόστος τους σκοπούς που επιδιώκουν σε διάφορους τομείς δραστηριοτήτων. Ο όρος εφαρμόζεται τόσο σε κοινωνικές ομάδες ανθρώπων (κόμματα, οργανώσεις, συνδικάτα, συνελεύσεις κατοίκων κλπ), όσο και σε κυβερνήσεις κρατών για τον τρόπο διακυβέρνησης και χειρισμού των διαφόρων υποθέσεων. Η πολιτική είναι συνυφασμένη με την εξουσία και τη δύναμη που πηγάζει από αυτή. (ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

Δεν θα αναλύσω καθόλου την πολιτική στην Αρχαία Ελλάδα η οποία ήταν συνυφασμένη με την ηθική - ουτοπία στα χρόνια μας- ουτοπία τουλάχιστον όσο θυμάμαι τον εαυτό μου,δηλαδή μισό αιώνα..

Η πολιτική όπως γνωρίζουμε προέρχεται από τον πολίτη και ο πολίτης από την πόλη. Στην Αρχαία Ελλάδα , η πόλη διακρίνονταν για την οργανωμένη κοινωνική ζωή των κατοίκων, με την πολιτική, οικονομική και θρησκευτική συνεργασία των μελών της. Εννοείται ότι η πολιτική δεν είχε καμιά σχέση με αμοιβές κτλ.

Πολιτική σύμφωνα με τον Ευάγγελο Παπανούτσο, είναι η τέχνη του άρχειν αλλά και του άρχεσθαι,1 η τέχνη του τρόπου με τον οποίο οφείλει να μετέχει κανείς αποτελεσματικά στα κοινά, στο δημόσιο βίο της χώρας του, είτε ως άρχων είτε ως αρχόμενος, αφού οι ευθύνες όπως και τα έργα μοιράζονται τόσο στους διοικούντες όσο και στους διοικούμενους.  

Ε.Π. Παπανούτσου (1974), Πρακτική Φιλοσοφία, Αθήνα, εκδ. Δωδώνη, σσ. 145 κεξ.

ΕΚΛΟΓΕΣ

 

Η εκλογική διαδικασία είναι ο πιο δημοκρατικός τρόπος προκειμένου να επιλεγούν οι αντιπρόσωποι του λαού που θα τον εκπροσωπήσουν σε έναν θεσμό. Έτσι έχουμε εκλογές σε τοπικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο που διεξάγονται με την ψηφοφορία.

Πριν από λίγες ημέρες οι πολίτες της Ελλάδας εκλήθησαν να ψηφίσουν σε εθνικό επίπεδο και θα επαναληφθεί η διαδικασία σε επίπεδο κομμάτων και όχι προσώπων (βουλευτών) πλέον στις 25 Ιουνίου του τρέχοντος έτους.

 ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ 21ΗΣ ΜΑΪΟΥ 2023 

Όπως συμβαίνει στις αναμετρήσεις γενικά, δεν είναι δυνατόν όλοι να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο, κάποιος είναι πρώτος, κάποιος δεύτερος κτλ, κάποιος κερδισμένος, κάποιος περισσότερο ή λιγότερο χαμένος.

Στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση και σύμφωνα με τα στοιχεία από το Υπουργείο Εσωτερικών το πρώτο κόμμα είναι η Νέα Δημοκρατία κι ακολουθούν το ΣΥΡΙΖΑ,το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ.

Βλέποντας απλά, τα νούμερα του 2019 και τα πρόσφατα, ως απλός πολίτης και δίχως συμπάθειες ή αντιπάθειες, δίχως φανατισμό, διαπιστώνω ότι οι διαφοροποιήσεις είναι στην πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, σε κάποια άνοδο του ΠΑΣΟΚ , του ΚΚΕ και της Ελληνικής Λύσης. 

Σύμφωνα με τα επί χρόνια δεδομένα, σημαντική είναι η άνοδος του ΚΚΕ και σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δεδομένα , σημαντική είναι η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ. 

Όμως εκτός των ποσοστών  - για άλλους θετικά, για άλλους αρνητικά- μεγάλη σημασία για τους πολίτες έχει η συμπεριφορά , η στάση δηλαδή αυτών που ηγούνται τα κόμματα. 

Το γεγονός του ότι για πολύ καιρό, η μέχρι τώρα αντιπολίτευση δεν είχε φωνή, όπως και η ηττοπαθής στάση τουλάχιστον αρχικά,  προβληματίζει...

Το γεγονός του ότι διαπιστώνεται μια τάση εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ επίσης  προβληματίζει... Είναι δυνατόν με το 11% να υπάρχει αυτός ο βέβαιος αέρας; Χρειάζεται εγκράτεια στις εκδηλώσεις και έργο..

Για τη στάση της ΝΔ, πιστεύω ότι περισσότερο το χαρούμενο κλίμα, η ανάσα της ικανοποίησης οφείλεται στο γεγονός της πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ παρά στο αποτέλεσμα του κόμματός της, καθόσον είναι μικρή η διαφορά από το 2019. 

Σ' αυτήν την περίοδο που μεσολαβεί έως τις επαναληπτικές Εκλογές, είναι απόλυτα φυσιολογικό το κάθε κόμμα να προσπαθεί να ανεβάσει το ποσοστό του και το πρώτο κόμμα να επιδιώκει την αυτοδυναμία. Δεν βρίσκω τίποτα κατακριτέο στο σκεπτικό και στην προσπάθεια. Ο τρόπος διαχείρισης του παλμού των πολιτών, είναι αυτό που αξιολογείται θετικά ή αρνητικά.

  

 ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ, ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΑΠΟΡΙΕΣ..

Γενικά δεν συμφωνώ με ύβρεις και όλα τα σχετικά, για τίποτα στη ζωή.Έτσι δεν δικαιολογώ όλο το κύμα αναρτήσεων (που δεν μπορώ να χαρακτηρίσω), εναντίον του κόμματος που κυβερνά και προπορεύεται, εναντίον κανενός κόμματος απ' όπου κι αν προέρχεται. Κατανοώ - είναι δικαίωμα -  την πικρία του καθενός ή ενός αριθμού απ' το σύνολο, όμως δεν πιστεύω ότι αυτός είναι τρόπος για να  εκφράσουμε ότι μας στενοχωρεί, τις διαφωνίες μας, τα παράπονά μας κι οποιοδήποτε συναίσθημα. Κάπου διάβασα να εκτοξεύονται κατάρες...μα αν είναι δυνατόν!!Η κατάρα είναι επίκληση του κακού και δεν μας δίνει λύσεις, αντιθέτως που δημιουργεί προβλήματα..

Στη συνέχεια, απορίες γεννούν στη σκέψη του απλού πολίτη η αποκάλυψη των σκανδάλων που ξεσπούν λίγο πριν την κάλπη, όπως και το γεγονός των ζευγαριών που θα βρεθούν κι οι δυο στα βουλευτικά έδρανα, διαβάζοντας όλες τις σχετικές πληροφορίες για βιογραφικά κλπ. 

Απορία δημιουργείται με τον αποκλεισμό του παλαιού στελέχους του ΠΑΣΟΚ από τον αρχηγό του Κόμματος (Α εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης). Η απορία ισχύει ακόμη κι αν η θέση παραχωρηθεί μετά...

Με απορία συνοδεύονται και στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τον νομό Ηλείας διάφορα τεκταινόμενα, όπως η υποψηφιότητα του γνωστού στελέχους της Ν.Δ που ουσιαστικά δεν έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τον τόπο, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους του ψηφοδελτίου.

Για διάφορους πανηγυρισμούς στην Ηλεία, αυτό που για την ώρα είναι το σίγουρο, αγγίζει τις έδρες που υπήρχαν έως τώρα δηλ. 3 η ΝΔ, 1 το ΣΥΡΙΖΑ,1 το ΠΑΣΟΚ.

ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑΚΑ ΝΕΑ...ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΕΣ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ.

(ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΌΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑΚΑ)...

Μεγάλη απορία δημιούργησε το γεγονός ότι αρχηγός κάποιου κόμματος όταν βρέθηκε στον τόπο, δεν δείπνησε με όλους τους υποψηφίους, αλλά με πολύ πολύ μικρό αριθμό εξ αυτών..

Πηγή απορίας, το γεγονός ότι σε κάποιο κόμμα (ομάδες, κινήματα, συνασπισμούς τα ονομάζω όλα κόμματα) δεν βοηθήθηκαν από τους αρμοδίους όλοι οι υποψήφιοι, αλλά πολύ στενός κύκλος με το μικρότερο βιογραφικό - ίσως του πιο άσχετου με τον χώρο της πολιτικής, βοήθεια μάλιστα με έντονο αγώνα..

Έντονες παρασκηνιακές καταστάσεις κατά την προεκλογική περίοδο που ως εκ θαύματος, ξαφνικά ηρέμησαν. Ίσως να προσμένουν σε κάτι..

Κάποιο πρόσωπο που ανήκει στον κατάλογο των υποψηφίων, επηρέαζε εδώ και πολύ καιρό..σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις για το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων άλλου υποψηφίου (με αποτέλεσμα να γίνονται αδικίες)..Η ιστορία θα δείξει τελικά όλα τα υπόλοιπα και το επίπεδο του θάρρους..

Προσωπικά θα εύχομαι για το καλό όλων μας και για την λατρεμένη μας (για όσους είναι..) πατρίδα.

Πάντως το βέβαιο είναι ότι η πολιτική έχει ξεφύγει από την Αρχαία Ελλάδα και οι λόγοι είναι γνωστοί σε όλους!

Δυστυχώς η Βουλή των Ελλήνων τείνει να καλυφθεί με συντρόφους ..όχι της πολιτικής αλλά της ζωής. Το μέτρο χάθηκε κι αυτό δεν είναι υπέρ της κοινωνίας, ούτε της Ελλάδας.

 

 Τέλος με τον σεβασμό μου στους θεσμούς και σε αρκετά πρόσωπα, αλλά με βαθιά πικρία σε άλλα για τα παρασκηνιακά δρώμενα... εύχομαι και πάλι καλή επιτυχία σε όλους, αλλά με τα πόδια γερά στη γη! Η έπαρση δεν οδηγεί πουθενά αλλού εκτός από ξαφνικές πτώσεις που είναι και επικίνδυνες. Αυτό ισχύει για όλους , όσους ξεφεύγουν και σε κάθε τομέα, στην καθημερινότητα.

Ακόμη πολιτικός, σημαίνει αυτός που υπηρετεί τον λαό και την πατρίδα, όχι ο καλά αμοιβόμενος επαγγελματίας που παραβλέπει τις αξίες, τα ιερά και τα όσια.

Για μια ισορροπημένη πολιτική εξέλιξη με γνώμονα και σκοπό το καλό και το καλύτερο όλων, απαιτείται δουλειά και σύνεση, αγάπη για τον τόπο, τον πολίτη και σεβασμός σε ήθη και παραδόσεις.

                             Φωτ. από την έκθεση “EX CORPO” της εικαστικού Μαίρης Ζυγούρη.

Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 

Με την πολιτική σχετίζομαι αρχικά, όπως ο κάθε πολίτης.

Προσωπικά (ούτε η οικογένειά μου) δε9ν έχω κομματική ταυτότητα, δεν είμαι γραμμένη σε κόμμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω πολιτική άποψη. Σύμφωνα με την "παράδοση" στους καταλόγους των κομμάτων είναι οι πολίτες που ενδιαφέρονται για υποψηφιότητα, για θέσεις μετακλητών καθώς και για προτεραιότητα σε εξυπηρετήσεις...

Επειδή τίποτα από αυτά τουλάχιστον για την ώρα, δεν αποτελεί στόχο ή σκοπό μου, παραμένω ως έχω.

Με ενδιαφέρει το κοινό καλό της ελληνικής κοινωνίας, η προστασία και η ευημερία της χώρας μου (δίχως να σημαίνει ότι επιθυμώ ή επιδιώκω το κακό άλλων χωρών),  όπως άλλωστε επιβάλλει το ηθικό χρέος του κάθε ανθρώπου. 

Αναγνωρίζω και υψώνω με τιμή, σεβασμό και συγκίνηση μόνο την ελληνική σημαία (ως σύμβολο ελευθερίας, δικαιοσύνης και τιμής σε όσους πότισαν με το αίμα τους ετούτη τη γη) και όχι κομμάτων, ομάδων ή συνδυασμών.

Δεν φανατίζομαι με τίποτα, ακολουθώ το " μέτρο" σε όλους τους τομείς και πιστεύω ότι έτσι μπορώ να είμαι αντικειμενική κριτής.

Στη συνέχεια η σχέση μου με την πολιτική έχει βαθιές ρίζες, ευτυχώς και στη δεξιά Ν.Δ και στο κέντρο έως παλιό ΠΑΣΟΚ. Η συγγενική σχέση εξ αγχιστείας από τη μια και εξ αίματος από την άλλη, ήταν καθοριστικά σχολεία για αυτόν τον τομέα. Σχέση εξ αγχιστείας με τον αείμνηστο Θανάση Κανελλόπουλο και εξ αίματος με τον επίσης αείμνηστο και πολυαγαπημένο Γιάννη Χαραλαμπόπουλο. Τα λόγια τους, μεγάλα φυλακτά για την πορεία μου. 

Επίσης ο αδερφός της μαμάς μου, ιατρός - υφηγητής στο ΕΚΠΑ και  επί χρόνια διευθυντής στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, υπήρξε ως έφιππος Ανθυπίατρος ένα από τα παλικάρια του Ναπολέοντα Ζέρβα. Τον αναφέρει στο "Ημερολόγιο" γι' αυτό και μαζί με τα "Κρίσιμα χρόνια" του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου βρίσκονται στη βιβλιοθήκη μου.

Δίχως να μακρηγορήσω οι οικογενειακές γνωριμίες - δεσμοί , ήταν ανέκαθεν πολλές και δυνατές, από τη Δεξιά έως το Καστρί εκείνων των χρόνων.. Η θεία μου ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Γυναικών. Κι άλλα πολλά που δεν είναι για τώρα. 

Μετά από αυτή την εμπειρία πιστεύω ότι το πρώτο που αποκόμισα ήταν η δυνατότητα να απομυθοποιώ τα πολιτικά πρόσωπα (ο σεβασμός προς τους θεσμούς είναι δεδομένος) και να μπορώ να έχω αντικειμενική κρίση. Ακόμη να γνωρίζω για ποιον λόγο δημιουργήθηκαν κάποιοι φορείς όπως η Ένωση Γυναικών με όποια ονομασία κι αν φτάνει ως τις μέρες μας, ώστε να εκφράζω τη θλίψη μου ή τη χαρά μου για την εξέλιξή τους. 

Γνωρίζοντας από τη ρίζα τις πολιτικές καταστάσεις, έχοντας αδιάσειστα έντυπα ντοκουμέντα στη βιβλιοθήκη, μου είναι αδύνατον να αποδεχτώ τα περισσότερα απ' όσα συμβαίνουν σήμερα.. Γι' αυτό αγαπητοί μου φίλοι όταν βλέπω νεαρά άτομα να παθιάζονται και να προσπαθούν να δείξουν γνώσεις και παλμό..σιωπώ. Γι' αυτό δεν μπορώ να συνάδω με την οσφυοκαμψία του πλήθους προς τις ή τους γραμματείς των πολιτικών προσώπων, γι' αυτό βλέποντας τη διάλυση ηθών, αξιών και στόχων δεν εκφράζομαι αλλά κρατώ απόσταση. Για ποιον λόγο θεοποιούμε τον κάθε παρατρεχάμενο των Βουλευτών;Για ποιον λόγο δίδεται μεγαλύτερη αξία από κάθε θεσμό, σε πρόσωπα ημιμαθή αν όχι αδαή κι απλά βολεμένα;

Τονίζω ότι εκτιμώ και αγαπώ όλους τους φίλους όπου κι αν ανήκουν (εκλεγμένους και μη), διότι υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός, κατανόηση και εκτίμηση.

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Κλείνοντας, από την πλευρά της μητέρας μου πάλι, η συγγένεια ανταμώνεται με τον ήρωα Δημήτρη Παπατσώρη, που γεννήθηκε στο Σουλιμά (Άνω Δώριο) το 1770, όπου και πέθανε το 1835. Ο παπα - Δημήτρης Τζώρης και κατόπιν θρυλικός Παπατσώρης ήταν Πρωτόπαπας της περιφέρειας (σημερινός Αρχιερατικός επίτροπος), αλλά και από τους πρώτους της περιοχής φιλικούς. Στα 1818, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, από τον αείμνηστο μητροπολίτη Χριστιανουπόλεως Γερμανό ή κατ’ άλλους, από τον πρωτοσύγκελο Αμβρόσιο Φρατζή με τον οποίο, πέρα από την ιεροσύνη, τον ένωνε αδελφική φιλία. (Blog Άνω Δώριο (Σουλιμά) Μεσσηνίας. 

Με τα κατορθώματα του Παπατσώρη μεγαλώσαμε κι αυτά θυμόμαστε κάθε φορά που συναντιόμαστε με τα ξαδέρφια μου. 

Στην Πλάκα σώζεται η οικία που έζησαν και πέθαναν οι απόγονοί του, μάλιστα αναφέρεται σε μαρμάρινη πλάκα του Δήμου Αθηναίων.

Ακόμη οδός Παπατσώρη υπάρχει στην Αθήνα, στην περιοχή της Νεάπολης καθώς και στην Πάτρα (ίσως και αλλού).

Φωτ. από το Blog Οδός Ελλήνων

Υ.Σ Η αναφορά στις σχέσεις μου με την πολιτική και στην καταγωγή δεν έχει καμιά σχέση με στοιχεία έπαρσης καθόσον αν ήταν, θα το είχα εκδηλώσει στην ανατολή της πορείας μου και όχι τώρα. Η αναφορά αυτή γίνεται απλά, ως πληροφορία..κ