Mικρό φωτογραφικό ταξίδι στο Πήλιο.

Το Πήλιο είναι το βουνό που βρίσκεται στο Νομό Μαγνησίας , πολύ κοντά στην πόλη του Βόλου και σύμφωνα με τη Μυθολογία μας εκεί κατοικούσαν το καλοκαίρι οι Θεοί. Επίσης θεωρείται η πατρίδα των Κενταύρων. 

Έχει πανέμορφα και γραφικά χωριά που αποτελούν πόλο έλξης μαζί με την ιδιαίτερη φύση του, για τους Έλληνες και ξένους τουρίστες καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Είναι γεγονός ότι σε όλες τις εποχές του έτους ο τόπος είναι μαγευτικός!!

Δάση, νερά, άνθη, οξιές, βελανιδιές, πλατάνια, αγριοκαστανιές, δασική πεύκη έλατα, κυκλάμινα, φτέρες, μηλιές, καστανιές και καρυδιές είναι λίγα από τα πλούτη του!

Όσο για το θαλάσσιο στοιχείο που συνθέτει τη θέα από τα όμορφα χωριά του...από τη μια ο Παγασητικός κι από την άλλη το Αιγαίο, έτσι για να νιώθει ο επισκέπτης αλλά και οι κάτοικοι, πόσο τυχεροί είναι που έχουν τη δυνατότητα να γνωρίζουν αυτόν τον ευλογημένο τόπο..Μια ακόμη αγιασμένη γωνιά της πατρίδας μας!

 

 

 

Για τα παιδιά που δεν έγραψαν καλά!

 

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή ζούμε στον παλμό της επιτυχίας των μαθητών στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, τον ενθουσιασμό των γονιών και κηδεμόνων, πολλές φορές σε σημείο παραληρήματος. Οι αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίρνουν φωτιά όπως λέμε, οι ευχές και οι επευφημίες. 

Είναι αναμενόμενες οι σχετικές εκδηλώσεις, δεν κατακρίνεται η χαρά ούτε η ικανοποίηση αφού παιδιά και γονείς δίνουν από την πλευρά τους τον δικό τους αγώνα. Είναι πολύ ευχάριστο για όλη την κοινωνία οι νέοι μας να πετυχαίνουν τους στόχους τους, να προχωρούν στη ζωή τους, να ανοίγουν πόρτες που θα συναντούν το φως.

Όμως, υπάρχουν και οι μαθητές που δεν έγραψαν καλά ενώ προσπάθησαν, πολλοί εξ αυτών ενώ αρίστευαν μια ζωή, γιατί όπως αναφέρουν οι ειδικοί υπάρχουν οι λεγόμενοι αστάθμητοι παράγοντες που μπορεί να είναι το άγχος που μεταφέρουν συνήθως οι γονείς, το άγχος που δημιουργείται από τους ίδιους τους μαθητές, η κούραση που μπορεί τις τελευταίες μέρες να εξωτερικευτεί με οποιοδήποτε ψυχοσωματικό πρόβλημα ή οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας.

Για αυτά τα παιδιά δεν έχω διαβάσει, δεν έχω ακούσει εδώ και χρόνια, κάτι το ενδιαφέρον το θετικό, το σχετικό. Για να είμαστε ειλικρινείς τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Υπάρχουν μαθητές που προσπαθούν, που κάνουν τη νύχτα μέρα δίχως καθόλου βοήθεια ή ελάχιστη στο τέλος του Λυκείου. Υπάρχουν άλλοι που από το δημοτικό ή το γυμνάσιο ενισχύονται με φροντιστήρια, ιδιαίτερα ή μη. Κακώς ή καλώς εδώ έχουμε μια μεγάλη διαφορά..

Προσωπικά χαίρομαι ανέκαθεν, μαζί με κάθε καλό των παιδιών! Όμως έχω μια αρχή να διαχωρίζω τα θέματα, σύμφωνα με τα δεδομένα και τις συγκυρίες. Έτσι, άλλη αξία έχει ο αγώνας του παιδιού που δεν έχει τη δυνατότητα βοήθειας κι άλλη του παιδιού που έχει όλα τα χρόνια βοήθεια. Άλλη αξία η είσοδος στις σχολές με τα γνωστά δεδομένα των εξετάσεων κι άλλη της προπερασμένης χρονιάς που είχαμε εισαγωγές μαθητών οι οποίοι κυριολεκτικά άγγιζαν τη βάση. 

Για τα παιδιά λοιπόν που δεν έχουν ελπίδα να εισαχθούν ενώ προσπάθησαν, με πολλή αγάπη τους στέλνω κάποια μηνύματα που αποτελούν συμπεράσματα ζωής.

** Ποτέ δεν γνωρίζουμε το καλό μας.Έτσι το φετινό εμπόδιο μπορεί να επιφυλάσσει την επιτυχία.

** Όλα στη ζωή γίνονται ή δεν γίνονται για κάποιον λόγο που συνήθως αντιλαμβανόμαστε αργότερα.

** Επίσης ότι μας δίνει ή δεν μας δίνει η ζωή, ο Θεός ή όπως το ονομάζει ο καθένας.

** Η ζωή δεν εξαρτάται σε απόλυτο βαθμό από την πανεπιστημιακή πορεία, αλλά από την ψυχική και σωματική υγεία, από τον παράγοντα τύχη που κακώς ή καλώς υπάρχει, από πολλά ακόμη δεδομένα που την καθορίζουν.

** Αν δεν προσπαθήσατε, δώστε τα δυνατά σας  φέτος που δεν θα έχετε το φόρτο των μαθημάτων του σχολείου.

   ** Αν προσπαθήσατε αλλά....επιλέξτε μαζί με τη συμβουλή των γονέων ή κηδεμόνων σας, κάποια από τις πόρτες που ανοίγονται όπως την επαναπροσπάθεια, κάποια ιδιωτική ή δημόσια σχολή.

Ζήστε το καλοκαίρι σας και χαρείτε με τη χαρά των συμμαθητών, των φίλων, των γνωστών που πέτυχαν.Μην επιτρέψετε το σαράκι της ζήλιας να ματώσει την ψυχή σας, αυτά τα όμορφα χρόνια. Ετούτο είναι σοβαρό εμπόδιο για τη ζωή. Ανοίξτε την αγκαλιά σας να τους ευχηθείτε και να περάσετε όμορφα τις διακοπές σας. Η ξεκούραση είναι αυτό που σίγουρα χρειάζεται σε όλους τους μαθητές.  

Κατά την επαγγελματική μου πορεία, στο τμήμα νοσηλίων εξωτερικού, ασχολήθηκα με πολλά περιστατικά αριστούχων που πέτυχαν....αλλά η ασθένεια δεν τους άφησε όχι να σπουδάσουν αλλά τους έκοψε το νήμα της ζωής τόσο άδικα, τόσο νωρίς.

Εν κατακλείδι, προσέξτε τους εαυτούς σας

μην επιτρέπετε στην βαθμολογική αποτυχία να σωματοποιηθεί και να σας δημιουργηθούν προβλήματα υγείας

επιλέξτε το επόμενο βήμα σας, μην αφήνετε χαμένο χρόνο και θα δείτε ότι η δική σας κλίμακα επιτυχίας, είναι σε κάποιο άλλο σταυροδρόμι.

άλλωστε κανένας που είχε όρεξη για αγώνα, για δουλειά, για προκοπή δεν χάθηκε.

Είστε το μέλλον του κόσμου που μόνο από τις αξίες σας, τον τίμιο αγώνα σας, την πνευματική σας καλλιέργεια, την πρόοδό σας, το χαμόγελό σας θα είναι λαμπρό!! 

 Όσο για τους γονείς και τους κηδεμόνες οφείλουν να είναι δίπλα στα παιδιά τους με αγάπη και φροντίδα, δίχως να τα πιέζουν, δίχως να τα συγκρίνουν, δίχως να τους δημιουργούν τύψεις. 

Τα παιδιά δεν είναι αριθμοί, δεν αποτελούν τη γέφυρα ικανοποίησης των δικών μας χαμένων ονείρων, δεν τα αγαπάμε όταν είναι αριστούχοι κι όταν δεν είναι ..ξεχνάμε την ύπαρξή τους. Επίσης δεν είναι τόσο όμορφο να προβάλλουμε με τόσο πάθος τις αριστείες αλλά ποτέ κάποια αγαθή πράξη τους, κάποιο προσωπικό τους επίτευγμα, μια ανθρώπινη ευοίωνη εικόνα της καθημερινότητας όπως ένα 16χρονο αγόρι που συνάντησα προχθές στο φανάρι και γύρισε πίσω από την πορεία του για να βοηθήσει έναν κύριο με πρόβλημα κινητικό κτλπ.

Για τους φίλους , γνωστούς, συγγενείς εκτός οικογενείας έχω να πω αυτό...Προσωπικά ποτέ δεν ρώτησα ανίψια, βαφτιστήρια, παιδιά και εντός σπιτιού μου "πως έγραψες, γιατί δεν έγραψες κτλπ" . Το ίδιο θα εξακολουθώ να κάνω πάντα..όταν τα παιδιά θέλουν θα μας ενημερώσουν. Όσο για τις περιβόητες Πανελλήνιες, αν δεν βγουν επίσημα αποτελέσματα ότι κι αν ειπωθεί δεν έχει σημασία.

Με την ευχή για το καλύτερο σε επιτυχόντες και αποτυχόντες.

Μοιράζομαι, σκέψεις,οι πρωϊνές μου αναρτήσεις.

 

Το μοίρασμα είναι μια λέξη που βρίσκει έδαφος στη ζωή κάποιων και καθόλου στη ζωή άλλων. Στην ποικιλία του ταξιδιού μας ανήκει κι αυτό, όπως άλλωστε αναφέρω κάθε φορά για τα θέματα που σχετίζονται με την κοινωνία, με τον άνθρωπο.

Μοιράζω για εμένα σημαίνει, καλλιεργείται και πολλαπλασιάζεται κάτι καλό, απαλύνεται ο πόνος για κάποια πληγή ψυχικού ή συναισθηματικού ενδιαφέροντος, απλώνεται η χαρά, η γνώση, η εικόνα και γιατί όχι πολλές φορές η πρόοδος και η ευημερία. 

Προσωπικά πιστεύω ότι το μοίρασμα αποτελεί μια ικανότητα που όπως είναι λογικό, δεν την έχουν όλοι...αρκετοί όμως προσπαθούν να την αποκτήσουν ή να την απελευθερώσουν καθόσον βρίσκεται εγκλωβισμένη σε πρέπει και σε μη, σε ψυχολογικά προβλήματα όπως η κατάθλιψη , η εγωπάθεια καλ. Τρανά παραδείγματα προς αποφυγή σε πρακτικά θέματα..να μην γνωρίζει κανένας άλλος τα υλικά που χρησιμοποιώ ή που βρήκα αυτό το ωραίο ύφασμα.

Σε ηθικά ή ψυχολογικά θέματα, σίγουρα έχετε ανθρώπους που εμπιστεύεστε..έτσι θα πείτε όσα σας βαραίνουν ή σας τοποθετούν βράχια στον δρόμο σας. Η λύση θα βρεθεί ή τουλάχιστον θα νιώσετε καλύτερα. Αυτό είναι το μοίρασμα σε τέτοια θέματα.

Μοίρασμα..επικοινωνία, μεταλαμπάδευση, χαρά και προβληματισμοί μέσα από τους οποίους πηγάζουν συμπεράσματα, λύσεις, συνταγές.

Μοίρασμα...ανακούφιση, εμπιστοσύνη (όταν πρόκειται για προσωπικά ή οικογενειακά θέματα ή για όσα επιθυμεί αυτός που μοιράζεται μαζί μας), υγιείς ανθρώπινες σχέσεις.

Μια σημαντική διευκρίνιση!!

Δεν μοιράζομαι όσα οι φίλοι και οι γνωστοί μου εμπιστεύονται, δεν μοιράζομαι τίποτα απ' όσα ανήκουν στην ψυχή των άλλων, αυτό είναι εντελώς δικό τους ζήτημα. Αν μοιραστώ κομμάτια της τέχνης τους, γνώσεις, συνταγές, συμβουλές, πάντα γίνεται με την άδειά τους και πάντα αναφέρονται ως οι δημιουργοί κτλπ.

Η έλλειψη μοιράσματος σε αρκετούς δημιουργεί ή πολλαπλασιάζει τα εσωτερικά αλλά και τα πρακτικά προβλήματα. Σημαίνει καταπίεση των αληθινών συναισθημάτων και ταυτόχρονα καταπίεση της ανάγκης εξωτερίκευσης. Κάποιες φορές οδηγεί σε αποκλεισμό της αληθινής και εποικοδομητικής επικοινωνίας με αποτέλεσμα να βυθίζεται κανείς στις σκέψεις, στο κενό, στις πληγές που ανοίγονται, φορώντας απλά τη μάσκα που καλύπτει (κουκουλώνει) όλα εκείνα που του συμβαίνουν  ή αυτά που πρέπει να αξιοποιήσει.Εννοείται ότι μοίρασμα δεν σημαίνει δημοσίευση όλης μας της ζωής..αναφέρομαι κατά κύριο λόγο σε θέματα που μπορεί να προσφέρουν, να βοηθήσουν στο κοινό καλό.

Από παιδί (η ενθύμηση της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας γίνεται, σχεδόν κάθε φορά γιατί ήταν μια περίοδος εμπειριών, εικόνων, καταστάσεων οι οποίες έπαιξαν μεγάλο ρόλο στον χαρακτήρα μου και στις ενασχολήσεις μου) θυμάμαι ότι η λέξη μοίρασμα ήταν σχεδόν απούσα από τη μικρή κοινωνία όπου μεγάλωσα. Άνθρωποι κρυψίνοες, κλεισμένοι στο εγώ τους ή στην υποκρισία που επέβαλαν τα τότε κοινωνικά δεδομένα ή ενσυνείδητα μοναχικοί. Η παρατήρησή μου ξεκινάει από τα πιο απλά γεγονότα όπως αυτό των συνταγών και των σχεδίων για τα πλεκτά ή τα κεντήματα, μεταξύ των νοικοκυρών. Πόσο τραγική νοοτροπία (μικρή και φτωχή...) είχαν...και δυστυχώς έφυγαν αφήνοντας την αρνητική τους αύρα σαν ενθύμιο για το επίγειο πέρασμά τους.

Δεν μοιράζονταν τα πιο απλά, όπως τα παραπάνω. Δεν μοιράζονταν την πληροφορία για κάποιον καλό γιατρό προκειμένου να βοηθήσουν τους συμπολίτες τους και ένα σωρό άλλα..Όμως αυτοί οι άνθρωποι ήταν παρόντες (γυναίκες και άνδρες) κάθε Κυριακή στην εκκλησία με το σοβαροφανές ύφος, έχοντας πολλές φορές το "καλό όνομα"..Πόση υποκρισία, πόση ασθένεια όλο αυτό το "εγώ"..

Ως άνθρωπος που δεν μεγάλωσα σε τέτοιο οικογενειακό περιβάλλον, ποτέ μου δεν κατάλαβα αλλά ούτε και θέλω να καταλάβω, ποιο είναι το καλό στο να κρύψω κάποια πράγματα, στοιχεία, που θα βοηθήσουν την κοινωνία ή τον συνάνθρωπο;Αφού  μέσα από το μοίρασμα βοηθιέται και ο δικός μου εσωτερικός κόσμος.

Θυμάμαι ότι ο πατέρας μου με χαρά έδινε πληροφορίες για τον καλό τεχνίτη σχετικά με το πετάλωμα των αλόγων μας ή για άλλα θέματα στο αντικείμενό του.Ακόμη επειδή πάντοτε διάβαζε εφημερίδα αλλά άκουγε  και ραδιόφωνο, φρόντιζε για την ενημέρωση ατόμων που δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα. Η μάνα μου δεν έκρυβε ότι ο πολυαγαπημένος μου θείος, αδερφός της ήταν γιατρός, διευθυντής στον Ευαγγελισμό για πολλά χρόνια.Έτσι όποιος κι αν είχε ανάγκη από περίθαλψη ή ιατρική συμβουλή, ο θείος ήταν πρόθυμος. Επίσης όταν η θεία Θέτις της έστελνε δέματα με ρούχα και με πράγματα, που εκείνη την εποχή..πριν πενήντα με εξήντα χρόνια ήταν πολύτιμα και έλειπαν από πολλά σπίτια στο χωριό, φρόντιζε να τα μοιράζει και να κρατά για την οικογένειά μας τα εντελώς απαραίτητα. Κι όμως απ' αυτό το μοίρασμα, δια μορφώθηκε ο χαρακτήρας μας , η ψυχή της ήταν γεμάτη, τα χαμόγελα των παιδιών και οικογενειών που βοηθήθηκαν την μνημονεύουν ακόμα..Το ίδιο σε διάφορους τομείς ακολούθησε ο Ανδρέας ο οποίος πήγαινε σε απομακρυσμένα χωριά βιβλία, τηλεόραση και διάφορα άλλα σε νέους και ηλικιωμένου που είχαν ανάγκη. Επίσης οι υπόλοιποι και δεν το μετανιώσαμε ποτέ καθόσον οι κήποι της ψυχής είναι γεμάτοι.

Τι νόημα έχει να κρύψω το κατάστημα που βρήκα κάτι που σου αρέσει;Τι νόημα έχει να κρύψω διάφορα περί εκδόσεων κτλπ, τα σχετιζόμενα με τον γραπτό λόγο που αποτελεί μια από τις βασικές ενασχολήσεις μου;Γνωρίζω την αξία μου, τα δεδομένα μου, τις ικανότητές μου και δεν φοβάμαι ότι θα τα υφαρπάξει ή θα τα εμποδίσει κάποιος.. Τι νόημα έχει να αποκρύψω μια όμορφη εκδήλωση;Μα, οι εκδηλώσεις χρειάζονται ενίσχυση από το κοινό. Τι νόημα έχει να κρατώ εκατοντάδες βιβλία που δεν θα χρησιμοποιηθούν από τον περίγυρό μου;Aν τα πάω στο Παλαιοβιβλιοπωλείο των Αστέγων θα ενισχυθεί το τεράστιο αυτό έργο. Τι νόημα έχει να κρατώ αντικείμενα όταν τα έχω σε πολλές εκδόσεις;Υπάρχουν άνθρωποι που τα έχουν ανάγκη.

Όταν μου ζητάνε φωτογραφίες της δίνω πολύ ευχαρίστως, όπως το ίδιο κάνουν προς εμένα αρκετοί φίλοι και φίλες , η Ελένη στον Τορόντο, η Αντωνία στην Αρκαδία, η Ελένη απ' τα μέρη της Αμφιλοχίας καλ. Αυτονόητη η αναφορά όπως προέγραψα στους δημιουργούς ή κατόχους.

Περιστατικά ανθρώπινης μικροψυχίας..

**Σου εμπιστεύονται βαθιά και σοβαρά οικογενειακά θέματα, σου ζητάνε ιατρική βοήθεια και στέκεσαι για όλα εκεί...αφήνοντας στην άκρη τον πολύτιμο χρόνο σου. Όταν ζητάς (δοκιμαστικά μια φωτογραφία, απλή όχι κάτι καλλιτεχνικό..), σου απαντάνε θετικά, αλλά με ύφος σαν να σου χαρίζουν τις τραπεζικές τους καταθέσεις.

**Εκφράζουν την επιθυμία τους να διαβάσεις και να εντοπίσεις λάθη ή παραλείψεις στο μελλοντικό γραπτό τους έργο, κάτι που απαιτεί πολύ χρόνο..το υλοποιείς με αγάπη και χαμόγελο, αυτά που σημειώνεις και λες στον δημιουργό είναι και οι παρατηρήσεις του εκδοτικού οίκου...αλλά πουθενά δεν σε αναφέρουν (όχι για ευχαριστίες) ούτε καν σαν ομότεχνο (καθόσον εσύ διαθέτεις την τέχνη ενώ εκείνοι τη βοήθεια και καθοδήγηση γνωστών..)...Συζητάς για τα μελλοντικά του έργου και προσπαθείς να υφαρπάξεις ότι μπορείς από τις γνώσεις του άλλου (λες και δεν το καταλαβαίνει) ενώ ταυτόχρονα έχεις κινητοποιήσει όλη την αυτοδιοικητική δύναμη του μικρού τόπου, του μεγαλύτερου ή ότι παρεμφερές..για να δείξεις ότι πέτυχες! Παντελής έλλειψη συναισθηματικού μοιράσματος από τη μια, πλούσια προσφορά από την άλλη.

Ο κατάλογος της εμπειρίας μου διαθέτει αρκετά τέτοια παραδείγματα. 

Οι πρωινές αναρτήσεις μου.

Οι πρωινές αναρτήσεις μου αποτελούν την βασική δραστηριότητά μου στο fb, το οποίο δεν επιθυμώ να το χρησιμοποιώ για να παρατηρώ τι κάνουν οι άλλοι (δυστυχώς δεν προλαβαίνω ούτε να σερφάρω όπως λέμε, στα προφίλ των φίλων..ότι εμφανιστεί μπροστά μου ως ενημέρωση παρατηρώ), αλλά για να ανταλλάσσουμε ιδέες περί πολιτισμού κι όλα τα σχετικά. Επίσης για να προσφέρω όσο μπορώ σε όλους μας. Είναι πολλές φίλοι και φίλες που τους αρέσουν τα θέματα που αναρτώ, κάτι που δεν είναι τόσο αισθητό μέσω των likes αλλά από μηνύματα που κατά καιρούς λαμβάνω.

Οι αναρτήσεις λοιπόν αποτελούν ένα αληθινό μοίρασμα σκέψεων, ποιημάτων, πληροφοριών, κειμένων που πιστεύω ότι είναι χρήσιμα. Το πρωί για εμένα είναι η αρχή της νέας μέρας και οφείλουμε να την ξεκινάμε όσο πιο ευχάριστα γίνεται..πολλές φορές και μέσα από δοκιμασίες όσο παράλογο κι αν ακούγεται. Γι' αυτό τα θέματα του πρωινού ετοιμάζονται από το βράδυ ή στις διακοπές, αρκετές μέρες πριν..Αυτό γιατί είναι αδύνατον να είμαι μπροστά από μια οθόνη και να ασχολούμαι με τις ώρες..

Τέλος, ποτέ μου δεν πίστεψα ότι η μοναδικότητα κι αυτό που θα μας καταξιώσει, που θα μας κάνει ξεχωριστούς είναι να κρατάμε μόνο για εμάς κάτι που είναι χρήσιμο και για τους άλλους. Αυτά προέρχονται από την εν γένει στάση μας στην κοινωνία, από την συμπεριφορά μας στην καθημερινότητα, από τις εκδηλώσεις του χαρακτήρα μας.

Επίσης άλλο μοίρασμα,άλλο κουτσομπολιό, άλλο κακοήθης αναμετάδοση νέων...καμιά σχέση με αυτό το τοπίο το μοίρασμα στο οποίο αναφέρομαι.

Εν κατακλείδι  μοιράζομαι όμορφες στιγμές από την καθημερινότητά μου, εικόνες, πηγές αγορών, πολιτιστικά θέματα, μικρά μυστικά για μια όμορφη συνταγή, για μια κατασκευή, για εκδηλώσεις, για χιουμοριστικά θέματα και όλα όσα αρμόζουν στο μοίρασμα που προανέφερα, κατά την ταπεινή μου άποψη σημαίνει αγάπη προς τον συνάνθρωπο, σημαίνει ότι είμαι γεμάτος και δεν αναζητώ σε κενόδοξα μονοπάτια τη χαρά και την πληρότητα.

 Υ.Σ Δυο φωτογραφίες ανήκουν σε διαδικτυακή πηγή χωρίς δικαιώματα. Οι υπόλοιπες όμως είναι προϊόντα μοιράσματος από αγαπημένες φίλες.